Krzywa uczenia się:Używanie Steadicam do właściwego strzału

Obsługa Steadicam to umiejętność obsługi aparatu, która wymaga dużo sprzętu i doświadczenia, ale jak trudno jest założyć sprzęt i uzyskać użyteczne ujęcie?

Poprosiliśmy Merlina Showaltera, operatora Steadicam z siedzibą w Los Angeles, aby przeprowadził Aesona Rose, operatora gimbala, przez proces konfiguracji — lub „latania” — kamery na platformie Steadicam, aby zobaczyć, jak wygląda krzywa uczenia się.

Steadicam kontra Gimbal

Pierwszą rzeczą, o której rozmawiali, było użycie Steadicamu, a nie tańszego elektronicznego gimbala. Steadicam może pomieścić znacznie większy ładunek, taki jak kamera kinowa ARRI Alexa z długim zoomem filmowym. Ze względu na mniejsze obciążenie ramion operatora, mogą oni również wykonywać dłuższe strzały i więcej ujęć bliżej siebie.

Równowaga

Ponieważ stabilizatory aparatu montowane na ciele są mechaniczne, a nie elektroniczne, muszą być bardziej precyzyjnie wyważone. Merlin wyjaśnia, że ​​prawie połowa sztuki obsługi Steadicamu to umiejętność ustawienia i wyważenia kamery. Zwykle zajmuje to około godziny, ale wymaga korekty podczas wprowadzania jakichkolwiek zmian w wadze lub wyważeniu aparatu. Nawet powiększanie obiektywu może wymagać dodatkowego wyważenia.

Chodzenie do przodu lub na boki z Steadicamem jest całkiem proste. Dopiero kiedy musisz skręcić za róg, sprawy stają się trudne. Każdy ruch wprowadzony do systemu ma sposób powiększania i szybko staje się trudny do kontrolowania. Nie wiedząc, ile siły należy przyłożyć do aparatu, łatwo „zgubić horyzont” ujęcia, tworząc ruch wahadłowy, który staje się tylko bardziej ekstremalny, gdy próbujesz go poprawić.

Aeson był w stanie uzyskać informacje zwrotne od Merlina i po czterech ruch był zauważalnie płynniejszy. Nasz strzał testowy miał wiele zmian kierunku i orbit, ale po około godzinie spędzonych na platformie Aeson był na dobrej drodze do osiągnięcia biegłości.

Koszt

Kolejną barierą do rozważenia jest koszt platformy Steadicam. Zestaw Glidecam firmy Merlin, o pojemności sześćdziesięciu funtów, kosztuje blisko 20 000 USD. Obejmuje to kamizelkę, ramię, sanki, baterie i monitor. Można zacząć od stabilizatora montowanego na ciele za od 3 000 do 6 000 USD, w zależności od marki i pojemności.