W skrócie
- Twórcy filmowi używają terminów takich jak pan i tilt, aby skutecznie komunikować się między reżyserem a operatorem
- Podstawowe techniki poruszania kamerą obejmują przechylanie, przesuwanie, powiększanie, podstawę, wózek i ciężarówkę
- Użyj wszystkich podstawowych ruchów razem, aby stworzyć bogatą, złożoną kinematografię
Wczesne kamery filmowe były ograniczone rozmiarami i wagą. A mówiąc wcześnie, mamy na myśli pierwsze 150 lat kina. W złotym wieku Hollywood kamera była urządzeniem często poruszanym po torach kolejowych przez operatora kamery i osobę ciągnącą ostrość. Ruch kamery był związany tą technologią, ale to nie powstrzymało operatorów przed poruszaniem kamer — wzdłuż torów lub za pomocą dźwigów — najmniejszy ruch wymagał zdumiewających przygotowań, planowania, poświęcenia i pomocy poza kamerą.
Oto francuski filmowiec Jean Cocteau kręci „Testament Orfeusza” w 1959 roku. Nie zawsze się tak ubierał; grał także w filmie.
Wszystkie podstawowe ruchy kamery zostały opracowane w tym wieku kina; kamery mogą poruszać się w górę, w dół, w lewo lub w prawo. Mogą przechylać lub obracać, jeśli masz odpowiednie mocowanie, i powiększać, jeśli masz obiektyw zmiennoogniskowy.
Za każdym razem, gdy uczymy się nowego rzemiosła lub umiejętności, musimy nauczyć się podstawowych ruchów lub technik, które definiują tę funkcję.
Rozpoczęcie nauki kręcenia filmów, czy to w ramach hobby, czy początkującego biznesu, wymaga pewnej wiedzy na temat podstawowych ruchów, które definiują dobre praktyki nagrywania filmów. Ruch kamery jest niezbędnym elementem kinematografii, ponieważ pomaga opowiedzieć historię.
Kamera istnieje w trójwymiarowym świecie i może poruszać się w dowolnym miejscu wzdłuż osi XYZ. Oznacza to, że może poruszać się w górę, w dół, w lewo, w prawo, a także do przodu i do tyłu. Aby reżyser i operator kamery mogli się skutecznie komunikować, dla każdego z tych ruchów są nazwy. Oznacza to, że reżyser może wydać szereg instrukcji słownych, a operator kamery dokładnie wie, co zrobić, bez konieczności wychodzenia z domu i rysowania diagramów.
Podstawowe techniki poruszania kamerą
Przyjrzyjmy się podstawowym ruchom kamery, które są używane w każdej produkcji wideo i filmowej, od tych używanych przez twoich kamerzystów ślubnych po te, których używa sam Spielberg. Nasze obrazowe przykłady pokazują filmowca używającego tych ruchów techniką trzymania w ręku, ale najlepiej pasują do statywu i wózka.
Pochylenie
Przesuwanie obiektywu aparatu w górę lub w dół przy zachowaniu stałej osi poziomej. Kiwnij głową w górę i w dół — to jest przechylanie.
Czemu to robić? Przechylanie to najszybszy sposób na przejście od niskiego do wysokiego lub na odwrót, gdy chcesz pokazać dwie rzeczy, choć niekoniecznie w tym samym czasie. Możesz zacząć skupiać się na dłoni trzymającej zakrwawiony nóż, a potem przechylić się, by odsłonić… Makbeta!
Przesuwanie
Przesuwanie obiektywu aparatu w jedną lub drugą stronę. Spójrz w lewo, a potem w prawo — to jest panoramowanie.
Czemu to robić? Możesz przesuwać publiczność na weselu, aby pokazać wszystkich obecnych. Możesz przejść od jednej postaci do kogoś, kto przechodzi przez drzwi, aby podnieść napięcie, które nie istniałoby przy szybkim cięciu.
Powiększ
Jest to jeden ruch kamery, który prawdopodobnie większość ludzi zna. Polega na zmianie ogniskowej obiektywu, aby obiekt wydawał się być bliżej lub dalej w kadrze. Większość dzisiejszych kamer wideo ma wbudowane funkcje powiększania. Niektóre mają również ręczne zoomy, a wiele ma kilka prędkości zoomu. Ta technika ruchu kamery jest jednym z najczęściej używanych ruchów kamery i jednym z najbardziej nadużywanych. Używaj go ostrożnie.
Czemu to robić? Jest to najłatwiejszy sposób, aby dostać się z daleka do bliska lub na odwrót. Możesz zacząć od szerokiego ujęcia koncertu, aby ustawić scenę, a następnie powiększyć, aby pokazać jednego z wykonawców.
Cokół
Przesuwanie kamery w górę lub w dół bez zmiany jej osi pionowej lub poziomej. Operator kamery może wykonać dwa rodzaje postumentów:cokół w górę oznacza „przesuń kamerę w górę”; cokół w dół oznacza „przesuń kamerę w dół”. Nie przechylasz obiektywu do góry, raczej przesuwasz cały aparat do góry. Wyobraź sobie, że Twój aparat jest na statywie i podnosisz lub opuszczasz głowicę statywu. Właśnie stąd pochodzi ten termin.
Czemu to robić? Kiedy stajesz na cokole, zwykle chcesz trzymać kamerę w odległości od obiektu, więc możesz zacząć od osoby opartej o ścianę, a następnie cokołu w górę i w górę, i w górę, aż kamera dotrze do Spider-Mana, czepiając się do czwartego piętra budynku i skradanie się po nim. Możesz też stanąć na piedestale z rąk młodej pary aż po twarze.
Dolly
Jest to ruch w kierunku lub ruch z. Nazwa pochodzi od starych „torów dla wózków”, które były kiedyś układane, aby ciężki aparat poruszał się wzdłuż – bardzo podobnie do torów kolejowych – w czasach, zanim Steadicams stał się tak popularny. Wyrażenie dolly-in oznacza krok w kierunku fotografowanego obiektu z aparatem, a dolly-out oznacza cofnięcie się z aparatem, zachowując ten sam zoom. Powiększanie aparatu zmienia ogniskową obiektywu, co może wprowadzać dystorsję szerokokątną lub zmiany w widocznej głębi ostrości. Z tego powodu często lepiej jest używać dolly niż powiększać.
Czemu to robić? Doskonałym przykładem tego posunięcia w historii kina jest długi dolly nakręcony przez Alfreda Hitchcocka pod koniec „Frenzy”. https://www.youtube.com/watch?v=BRfbuQgJsjY
Kamera zaczyna się w domu, a potem toczy się do tyłu, w dół po schodach, na ulicę, a następnie do miasta. Co nam to mówi? Że chociaż wydarzyło się coś niezwykle ważnego, to tylko jedna historia w świecie opowieści. Ujęcie Hitchcocka, z gigantyczną kamerą i ogromną ekipą, gorączkowo przesuwającymi tory wózka z ujęcia, gdy kamera cofnęła się, było przełomowe w swoich czasach, ale z dzisiejszymi lekkimi kamerami może to zrobić jeden operator kamery.
Ciężarówka
Transport samochodowy jest jak dolly, ale wymaga ruchu w lewo lub w prawo. Termin „ciężarówka w lewo” oznacza „fizycznie przesuń kamerę w lewo, zachowując jednocześnie jej prostopadłość”. Nie należy tego mylić z panoramą, w której aparat pozostaje mocno na swojej osi, podczas gdy obiektyw obraca się w jednym lub drugim kierunku. Możesz zostawić ciężarówkę, aby pozostać z pieszym, gdy idzie ulicą, zamiast używać patelni, która pokaże jej plecy, gdy minie kamerę.
Czemu to robić? Pojechałbyś na ciężarówkę, jeśli chcesz, aby odległość od obiektu pozostała taka sama. Na przykład możesz prowadzić kamerę równolegle do osoby idącej ulicą, aby utrzymać ją w kadrze. Wiele ciężarówek w filmach odbywa się z okna rzeczywistej ciężarówki. Więc to nie jest zły sposób na zapamiętanie tego. W montażu szkoleniowym w zdobywcy Oscara za najlepszy film z 1976 roku, Rocky, w reżyserii Johna G. Avildsena, widać ujęcie ciężarówki – z ciężarówki – podążającej za tytułową postacią wzdłuż nabrzeża, gdy biegnie. Ujęcie z ciężarówki pozwala widzowi pozostać z Rockym i zobaczyć, jak szybko jedzie.
Fantazyjne techniki poruszania kamerą
Teraz, gdy już znasz podstawy, oto kilka bardziej zaawansowanych technik poruszania kamerą. Niektóre z nich zwykle wymagają użycia stabilnego urządzenia i jednego lub dwóch członków załogi, aby działały płynnie.
Fotografowanie z ręki
Czasem akcja toczy się zbyt szybko lub zbyt nieprzewidywalnie, by aparat był na statywie. Wymaga to uczynienia kamery bardziej mobilną i zdolną do śledzenia akcji sceny. W większości przypadków kamera jest po prostu trzymana przez operatora, który następnie wykonuje kilka podstawowych ruchów kamery, poruszając stopami, wsuwając się i wysuwając, jeżdżąc w jednym lub drugim kierunku, przechylając, przesuwając, powiększając i wykonując kombinacje wszystkie z nich.
Czemu to robić? Fotografowanie z ręki może być bardzo sprężyste, dając widzowi czasami subtelne wrażenie, że ogląda wiadomości lub film dokumentalny. W celach informacyjnych obejrzyj strzelanie z ręki w horrorze z 2008 r. Cloverfield; celem tego nie jest wymyślanie, ale raczej przekonanie nas, że film został nakręcony przez amatora (i dlatego jest prawdziwy):https://www.youtube.com/watch?v=3GyymwE4LLs
Pływająca krzywka lub stabilizowany strzał
Steadicam został wynaleziony w 1971 roku przez pochodzącego z Filadelfii Garretta Browna. Słynnie wykorzystany w sekwencji joggingu w „Rocky” i szeroko z wyjątkowym efektem w arcydziele Kubricka „Lśnienie”. Wykorzystuje szereg przeciwwag — i żyroskopów w droższych modelach — aby ruch kamery ręcznej był bardzo płynny. Chociaż termin „Steadicam” jest często używany, jest to nazwa handlowa należąca do firmy Merlin.
Bardziej nowoczesną alternatywą dla sań i kamizelki spopularyzowanej przez Steadicam i GlideCam jest 3-osiowy zmotoryzowany gimbal. Kiedy pojawiły się gimbale, takie jak Freefly MoVI M5 i DJI Ronin, zaoferowały niedrogą, wszechstronną alternatywę dla większych platform stabilizujących. Dziś zmotoryzowane gimbale są wszędzie.
Dlaczego go używać? Steadicam lub 3-osiowy gimbal zapewnia swobodę fotografowania z ręki, zachowując jednocześnie idealną stabilność ujęcia, eliminując rozpraszające drgania, które często występują, gdy aparat nie jest obsługiwany. Oto słynne ujęcie Garreta Browna ze Steadicam przedstawiające małego chłopca jeżdżącego na Big Wheel z arcydzieła Stanleya Kubrika Lśnienie z 1980 roku:https://www.youtube.com/watch?v=cy7ztJ3NUMI
Żuraw/wysięgnik
Za pomocą dźwigu można podnieść kamerę — i operatora, jeśli jest wystarczająco duży — z niskich do wysokich pozycji fotografowania. Tańsze wysięgniki mogą utrzymać ciężar kamery i podnieść ją na kilka stóp nad ziemię. Czasami dźwig będzie nazywany wysięgnikiem, ale termin wysięgnik zwykle odnosi się do urządzenia, które trzyma mikrofon w górze. Aby uzyskać ekstremalną wersję tego podwyższonego kąta, rozważ użycie drona do uchwycenia perspektywy z lotu ptaka.
Dlaczego go używać? Chcesz pokazać rzeczy z innej perspektywy. Jednym z przykładów jest dźwig nakręcony pod koniec filmu Roberta Zemeckisa „Powrót do przyszłości” z 1985 roku, w którym genialny wynalazca dr Emmet Brown, grany przez Christophera Lloyda, popisuje się swoim nowym i ulepszonym wehikułem czasu, zbudowanym na bazie Deloreana, i odlatuje. w dół drogi — a gdy dźwigi fotograficzne w górę, zaczynają latać, pokazując, że w przyszłości, dokąd się wybieramy — samochody podróżują w trzech wymiarach.
Jeszcze bardziej szalone techniki poruszania kamerą
Kręcisz aparatem na sznurku? Co robisz, gdy masz zerowy budżet, ale naprawdę mały i tani aparat? Jeśli jesteś naprawdę sprytny, wymyślasz nowy ruch kamery i budujesz wokół niego teledysk. Niezależni muzycy, Matt i Kim, przymocowali GoPro do domowej roboty płetwy stabilizującej, umieścili ją na końcu liny i zakręcili wokół głowy, nagrywając z prędkością 240 klatek na sekundę. Wyniki są niesamowite.
Dlaczego go używać? Jesteś geniuszem bez budżetu na sprzęt. Sprawdź wideo Matta i Kim do Let’s Run Away.
Łączenie wszystkiego w całość
To, że nie uczęszczasz do szkoły na produkcję wideo, nie oznacza, że nie powinieneś odrabiać lekcji i ćwiczyć, aby się poprawić. Twoja misja, jeśli zdecydujesz się ją zaakceptować, jest dwojaka.
Najpierw zidentyfikuj podstawowe techniki poruszania kamerą podczas oglądania filmów i telewizji i zdekonstruuj je w swoim umyśle. Czy kamera jeździ samochodem czy przybliża? Czy kamera jest na dźwigu? A może operator po prostu wystawia głowę przez okno?
Po drugie, wykorzystaj wszystkie podstawowe techniki ruchu kamery w produkcji. Zrozumienie, jak działają ruchy, daje Ci szereg nowych narzędzi, które pomogą Ci tworzyć produkcje w przyszłości. Jeśli używasz już wszystkich podstawowych ruchów kamery, rozważ zakup lub wypożyczenie platformy stabilizującej lub wysięgnika do następnej produkcji. Eksperymentowanie to połowa przyjemności z tworzenia filmów, a wymyślenie nowego ruchu, który zachwyci widzów, jednocześnie pomagając w przekazaniu Twojej historii, jest niezwykle satysfakcjonujące.