Wpis gościnny Nicka Rainsa.
Ostrzeżenie – poniższy opis jest dość zaawansowany (nawet geekowy) i muszę założyć, że czytelnik ma praktyczną wiedzę na temat kanałów, poziomów, krzywych, trybów mieszania, narzędzi itp., a także tego, jak działają główne modele kolorów (RGB, Lab, HSB ).
Wiele napisano o zamianie koloru na czarno-biały:wszyscy wiemy, że istnieje wiele różnych sposobów, z których niektóre są bardziej efektywne niż inne. Różnice między różnymi metodami są zwykle wyjaśniane w kategoriach atrakcyjności wizualnej lub możliwości mieszania różnych kanałów kolorów w celu emulacji tradycyjnych filtrów czarno-białych. Nie wspomniano dokładnie, dlaczego różne konwersje w skali szarości dają różne wyniki, a co ważniejsze, fakt, że ta zasada może być stosowana do dokładniejszych korekt kolorowych obrazów.
Ten ostatni punkt wydaje się całkiem sprzeczny; co ma konwersja w skali szarości do regulacji kolorów? Cóż, naprawdę dużo, jeśli pamiętasz, że wszystkie kolorowe obrazy RGB składają się z trzech różnych „kanałów” informacji w skali szarości, z których każdy reprezentuje wartości jasności każdego z trzech kolorów i że to związek między nimi daje nam iluzja „koloru”.
Jeśli zmienisz kolorowy obraz, powiedzmy, używając narzędzi do unikania lub wypalania, w rzeczywistości zmieniasz jednocześnie 3 kanały w skali szarości i jeśli relacja między tymi 3 kanałami nie pozostanie dokładnie taka sama, nastąpi zmiana odcienia lub nasycenia co oczywiście nie jest celem dostosowania. Wiele narzędzi Photoshopa, używanych na pierwszy rzut oka, działa na połączeniu wszystkich trzech kanałów – nie jest to idealna sytuacja.
Jak widzimy Luminosity
Photoshop bardzo rzadko używa terminu Luminosity. Nie jest to Jasność w modelu kolorów Barwa, Nasycenie, Jasność (HSB). Nie jest to kanał jasności w trybie Lab i nie jest to wartość K, gdy używasz próbnika kolorów w trybie skali szarości.
Jasność to postrzegana jasność koloru, a nie wartość liczbowa lub zmierzona w powyższych modelach kolorów. Spójrz na ten obrazek – 3 łaty o pełnej mocy RGB. Każdy ma 100% Jasność i 100% Nasycenie, wszystko, co się między nimi różni, to odcień. Myślę jednak, że wszyscy się zgodzą, że zieleń jest percepcyjnie jaśniejsza lub jaśniejsza niż czerwień, która z kolei jest jaśniejsza niż niebieski. Tak więc, chociaż liczby pokazują 100% jasności, widzisz zupełnie inne tony.
Oto ten sam obraz przekonwertowany na czarno-biały za pomocą opcji Obraz> Dostosuj> Desaturacja. Cały kontrast kolorów znika, ponieważ odcień (kolor) został usunięty, a nowa jasność szarości w górnym rzędzie wynosi dokładnie 50% (127), ponieważ nasycenie i jasność są równe.
Oto obraz przekonwertowany w inny prosty sposób:Obraz> Tryb> Skala szarości. Jest to lepsze, ponieważ konwersja jest trochę bardziej podobna do tego, jak nasze oko widzi kolor z naciskiem na zielony. W rzeczywistości waga kolorów jest bardzo zbliżona do 60%G 30%R i 10%B, gdzie zielona jasność jest dwukrotnie większa niż czerwona, podobnie jak nasze oczy widzą i ukłon w stronę faktu, że liczba kolorów zielonych jest dwukrotnie większa. czujniki na matrycy Bayera aparatu w porównaniu do czerwonego i niebieskiego. Jednak konwersja nadal wygląda na nieco ubogą w kontrast, a dobre obrazy czarno-białe naprawdę potrzebują dobrego efektu lub kontrastu, aby wyglądały jak najlepiej.
Nawet kanał Lightness w Lab, pokazany poniżej, tak naprawdę nie przedstawia względnych tonów kolorów, jakich doświadczamy. W rzeczywistości jest znacznie bliższy postrzeganej luminancji, ale jest percepcyjnie „lżejszy” ogólnie niż prosta konwersja Tryb> Skala szarości.
Najdokładniejsza konwersja odbywa się za pomocą miksera kanałów przy użyciu tych wartości zaczerpniętych z definicji sRGB opracowanych przez Hewlett Packard (http://www.w3.org/Graphics/Color/sRGB)
71%G 21%R i 8%B.
Daje to nieco bardziej wyrazisty wygląd i jest dobrym punktem wyjścia do konwersji obrazów na czarno-białe. Czerwony wydaje mi się trochę ciemny, a niebieski trochę ciemny, ale ponieważ w naturze jest bardzo mało czystych kolorów, ta kombinacja sprawdza się dobrze w prawdziwym świecie.
Więc po co to zamieszanie? Dlaczego musimy znać wszystkie te różne metody?
Chodzi o to, aby zrozumieć, że kiedy usuwasz informacje o kolorze i chcesz, aby obraz opierał się tylko na odcieniach szarości, musisz kontrolować, w jaki sposób te odcienie mają się do siebie. Czy chcesz, aby błękit nieba stał się ciemniejszym odcieniem szarości niż zielona trawa? Lub odwrotnie.
Na przykład dla flagi Australii – która wersja w skali szarości wygląda lepiej?
Nie ma definitywnie poprawnej odpowiedzi – to ta, która wygląda najlepiej. Osobiście uważam, że najlepiej wygląda ten z ciemniejszym niebieskim kolorem, ponieważ zachowuje postrzeganą jasność niebieskiego, a także utrzymuje dobry kontrast między niebieskim a czerwonym.
Musisz przejąć kontrolę i upewnić się, że kolory w oryginalnym uchwycie przekładają się na dobry, znaczący kontrast w wersji czarno-białej. To jest tajemnica dobrych konwersji czarno-białych – nie jest to dokładna metoda, ale świadomość rozkładu tonalnego i wartość skali szarości, na którą konwertowany jest kolor w stosunku do kolejnych wartości skali szarości innych kolorów.
Tylko zostawić cię z zaawansowanym „zwiastunem”…
Co się stanie, jeśli zduplikujesz warstwę koloru i dodasz warstwę dopasowania miksera kanałów monochromatycznych do tej nowej warstwy? Następnie możesz zmienić tryb mieszania nowej warstwy na Jasność i użyć miksera kanałów, aby dostosować jasność i nasycenie kolorów obrazu bez wpływu na odcień.
Jeśli spróbujesz zrobić to bezpośrednio za pomocą krzywych lub poziomów, uzyskasz niewielką zmianę odcienia podczas dostosowywania jasności i nasycenia. Jeśli mi nie wierzysz, spróbuj ustawić narzędzie informacyjne na HSB zamiast RGB i odczytaj kolory podczas bezpośredniego dostosowywania krzywych. Zobaczysz, że wszystkie trzy liczby się zmienią, w tym odcień.
Omówię to dalej w przyszłym artykule.
Po przejściu na B+W zieleń kurtki i błękit czapki przyciemniły się, podczas gdy czerwone odcienie skóry uległy lekkiemu rozjaśnieniu. Teraz twarz i dłonie wyróżniają się znacznie lepiej – to dobry przykład sytuacji, w której kolory w oryginale były po prostu odwracaniem uwagi, nie dodając niczego do ujęcia i dlatego zostały usunięte.
Nick Rains jest fotografem z Queensland, który fotografuje zawodowo od 1983 roku i był świadkiem wielu zmian w branży fotograficznej, od ręcznego do automatycznego ustawiania ostrości pod koniec lat 80., aż po przejście na cyfrowe w ciągu ostatniej dekady. .
Nick obecnie kręci filmy fabularne dla firm takich jak Australian Geographic i Orion Expeditions, a także pisze dla magazynów i blogów na całym świecie. Nick jest zarówno konsultantem szkoleniowym firmy Canon, jak i ambasadorem Leica, a także głównym fotografem w AIPP i sędzią krajowym. Możesz zobaczyć więcej jego prac na www.nickrains.com lub dodać go do swoich kręgów w Google Plus.
Aby uzyskać bardziej dogłębne pisanie fotografii, wypróbuj aplikację Nicka na iPada „Photique”. To bezpłatne pobieranie.