Przez lata słyszeliśmy pewne wytyczne, maksymy i zasady powtarzane w kółko przez fotografów przyrody. Sami nawet powtórzyliśmy kilka, zanim zatrzymaliśmy się, by pomyśleć:„hej, niektóre z nich mają zasługi, ale większość nie”. Oto 10 naszych ulubionych „zasad”, które mają niewielkie lub żadne podstawy w rzeczywistości. Śmiało i złam je.
[ED. UWAGA:Chociaż te wpisy są zakorzenione w fotografii przyrodniczej, wiele z nich z pewnością można ekstrapolować na niemal każdą dyscyplinę.]
Dobra ekspozycja ma histogram w kształcie dzwonu
Przełam to: Kształt wykresu tak naprawdę nie mówi, czy ekspozycja jest „dobra”, czy nie, tylko jak rozkładają się tony. Na przykład właściwa ekspozycja ciemnej sceny podświetlanej od tyłu, z zaledwie marginesem światła i niewielką liczbą półcieni, będzie miała histogram przypominający odwróconą krzywą dzwonową.
Chociaż generalnie należy unikać prześwietlenia świateł (pokaźny histogram po prawej stronie) i niedoświetlenia cieni (pokaźnych rozmiarów po lewej), nie zawsze tak jest. W tej scenie z podświetleniem, utrzymanie jasnych obszarów przed prześwietleniem prawdopodobnie da Ci ciemny obraz z niektórymi cieniami kończącymi się jako czysta czerń.
Fotografuj ręcznie, aby uzyskać lepszą kontrolę ekspozycji
Przełam to: Chociaż dla początkujących może być trochę wartości do nauki, tryb ręczny nie ma żadnej praktycznej przewagi nad łatwiejszymi w użyciu i bardziej intuicyjnymi trybami automatycznej ekspozycji z priorytetem przysłony i migawki. W rzeczywistości widzieliśmy niezliczonych strzelców walczących o znalezienie odpowiednich ustawień za pomocą instrukcji, podczas gdy ich odpowiedniki z automatyczną ekspozycją wykonują strzał, zanim ulotne warunki się zmienią.
Potraktuj priorytet przysłony i migawki jako ręczną prędkość:Ustawiasz tylko jedną zmienną, a kamera ustawi drugą w oparciu o odczyt licznika. Jeśli nie podoba Ci się jego wygląd, możesz go rozjaśnić lub przyciemnić za pomocą sterowania kompensacją ekspozycji.
Podczas fotografowania krajobrazów prawie zawsze robimy zdjęcia z priorytetem przysłony, ponieważ przysłona często nie podlega negocjacjom — na przykład gdy potrzebujemy f/16 dla wystarczającej głębi ostrości. W przypadku dzikiej przyrody sytuacja jest odwrotna:szybkość migawki jest zwykle kluczowa.
Dostosuj balans bieli przed każdym zdjęciem
Przełam to: Używanie szarej karty lub sześcianu balansu bieli do ustawienia „właściwego” balansu bieli dla zdjęcia natury jest nie tylko niepraktyczne, ale narzuca sztywny standard subiektywnej, artystycznej decyzji. Chociaż zapewnienie neutralnego balansu kolorów ma sens w sytuacjach, w których wierność kolorów jest najważniejsza, nie zdarza się to często w przypadku fotografii przyrodniczej. W rzeczywistości pewne odcienie kolorów — błękity świtu i zmierzchu czy ciepłe odcienie zachodu słońca — tworzą nastrój i wprowadzają do obrazu emocjonalne treści. Ustawienie niestandardowego balansu bieli podczas sesji o zachodzie słońca usunie jedynie magiczną jakość światła, które przede wszystkim przyciągnęło Cię do danej sceny.
A jeśli fotografujesz w formacie RAW, możesz z łatwością ustawić balans bieli na etapie przetwarzania bez pogorszenia jakości obrazu. Pozwala to na precyzyjne dostrojenie na skalibrowanym monitorze.
Aby uzyskać maksymalną ostrość, ustaw ostrość w jednej trzeciej sceny
Przełam to: Ta wytyczna, używana głównie w przypadku szerokokątnych fotografii krajobrazowych, rzekomo określa odległość hiperfokalną — punkt ostrości, który optymalizuje głębię ostrości od najbliższych do najdalszych obiektów. Ale zwykle jest to nieprecyzyjne i często po prostu błędne. Załóżmy, że Twoja kompozycja zawiera kwiaty oddalone o 3 stopy i góry oddalone o 3 mile. Zgodnie z tą zasadą optymalny punkt skupienia znajduje się w odległości około 1 mili!
Aby znaleźć rzeczywistą odległość hiperfokalną, możesz skorzystać z wykresu odległości lub aplikacji (np. dofmaster.com). Lub po prostu podwój odległość najbliższego elementu w kompozycji i skup się na nim — jeśli te kwiaty są oddalone o 3 stopy, wybierz coś oddalonego o 6 stóp. Następnie przymknij przysłonę, aż wszystko będzie wystarczająco ostre od przodu do tyłu i w razie potrzeby ustaw ostrość. Podgląd na żywo ułatwia.
Zawsze strzelaj ze słońcem za plecami
Przełam to: Gdy słońce jest za Tobą, obiekty przed Tobą są równomiernie oświetlone, z mniejszym kontrastem, co ułatwia naświetlanie. Ale chociaż oświetlenie przednie może być najlepszym podejściem w niektórych przypadkach, światło kierunkowe może tworzyć wspaniałe zdjęcia natury:
Oświetlenie boczne ujawnia ważne tekstury i szczegóły krajobrazu, jednocześnie nadając obrazowi poczucie głębi i wymiarowości; Podświetlenie nadaje dramatyzmu zdjęciom dzikiej przyrody, tworząc świecące światło obręczy i odważne sylwetki. Praca ze światłem kierunkowym może być trudna, a odblaski to często wyzwanie — użyj osłony przeciwsłonecznej lub dobrze umieszczonej dłoni, aby uzyskać cień.
Wyłącz stabilizację obrazu podczas fotografowania na statywie
Ustaw przysłonę na f/8 lub f/11
Przełam to: W przypadku dzikiej przyrody zamontowanie aparatu na odblokowanej głowicy statywu pozwala na szybką zmianę pozycji za każdym razem, gdy obiekt się porusza, a IS może złagodzić drgania związane z tym lub z wiatrem.
Fotografowanie krajobrazów z długimi czasami ekspozycji? Wiele obecnych obiektywów IS, zwłaszcza Canon i Nikon, ma wykrywanie na statywie, które może kompensować uderzenie lustra. Ale wiele obiektywów i aparatów z IS z przesunięciem czujnika nie ma tej funkcji, a na nich zdecydowanie powinieneś wyłączyć IS - IS może faktycznie wywoływać wibracje. Aby się upewnić, zapoznaj się z instrukcją.
F/22 i bądź tam
Przełam to: Drugą stroną poprzedniej zasady jest zwykłe lenistwo, które przekształciło się w przyjętą mądrość scen krajobrazowych, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości. Ale ze względu na wspomnianą dyfrakcję jakość obrazu nie będzie tak dobra, jak gdyby użył, powiedzmy, f/13. Użycie mniejszej przysłony wymaga również dłuższego czasu otwarcia migawki — lub wyższego ISO — niż może być potrzebne.
Obiektywy stałoogniskowe są lepsze niż zoomy
Przełam to: Dwadzieścia lat temu byłaby to prawda. Różnice w jakości optycznej między obiektywami stałoogniskowymi i zmiennoogniskowymi w tamtych czasach uzasadniały posiadanie dużego asortymentu stałoogniskowych, zmniejszając niedogodności. Ale teraz różnice w jakości są znacznie mniejsze – aw niektórych przypadkach nawet zerowe – podczas gdy wygoda, wszechstronność i przenośność zoomu często znacznie przewyższają wszelkie postrzegane pogorszenie obrazu.
W przypadku niektórych specjalistycznych zastosowań, takich jak dzika przyroda, poważni strzelcy nadal będą preferować lepszą optykę i szersze przysłony niektórych obiektywów stałoogniskowych — zwłaszcza makrofotografii i długich teleobiektywów — ale w zdecydowanej większości zastosowań zoomy są tylko dobrze.
Zawsze możesz poprawić swoje zdjęcie później
Przełam to: Pomimo potężnej pokusy ulepszenia obrazu za pomocą Adobe Photoshop lub innego edytora obrazów, nadal lepiej jest uzyskać jak najwięcej z niego w aparacie. Przyciąć później? Lepiej przyciąć go teraz, w aparacie, i nie wyrzucać niepotrzebnie tych pikseli.
Chociaż niektóre decyzje (np. ustawienie balansu bieli) należy pozostawić etapowi przetwarzania, wiele poprawek, takich jak rozjaśnienie znacznie niedoświetlonego obrazu, może obniżyć jakość obrazu. O ile edycja jest częścią rzemiosła fotograficznego, umiejętności posługiwania się aparatem pozostają najważniejszym narzędziem.