Przypomnij sobie czasy, kiedy po raz pierwszy zainteresowałeś się fotografią. Od momentu, gdy po raz pierwszy podnosisz kamerę, jesteś bombardowany ciągłym atakiem nakazów i zakazów. Musisz to zrobić. Nie możesz tego zrobić. Zasady, zasady, zasady, jeszcze więcej zasad:kiedy już je opanujesz, jest jeszcze więcej zasad i ograniczeń.
Każdy z tych obrazów wykorzystuje technikę, która narusza co najmniej jedną z zasad fotografii portretowej omówionych w tym artykule.
W większości te zasady (zazwyczaj bardziej wytyczne niż zasady) są zgodne z dobrymi intencjami. Zmuszają cię do zwracania uwagi na rzeczy, na które być może jeszcze nie nauczyłeś się zwracać uwagę. Zmuszają cię do rozwijania nawyków, które stosujesz za każdym razem, gdy podnosisz kamerę.
Na przykład zasada trójpodziału (jak wszyscy powinniśmy wiedzieć, nie jest regułą) zmusza cię do uważnego komponowania na wczesnych etapach fotografowania. Daje to ogromną przewagę, gdy zaczynasz, a z czasem zaczniesz komponować swoje obrazy bez namysłu. W takich przypadkach te zasady mogą być potężnym narzędziem podczas nauki.
Przy tak wielu zasadach i tak wielu ludziach cały czas wymyślających nowe zasady, czasami kilka z nich przechodzi, co w ogóle nie ma sensu. W tym artykule omówiono pięć zasad fotografii portretowej, które są dość często reklamowane. Chociaż niektóre z nich na początku mają sens, dokładniejsze przyjrzenie się powinno pokazać, że są one w większości arbitralne i kiedy już zrozumiesz, na co chcą ci wskazać, prawdopodobnie powinieneś, moim zdaniem, wyrzucić je ze swojego podręcznika razem.
Zastrzeżenie: To może być dla ciebie kontrowersyjny temat. Jeśli zdarzy ci się lubić lub żyć według tych zasad; to super. Nie jestem tutaj, aby zmienić zdanie. Proszę cię po prostu o obiektywne spojrzenie na te zasady i ocenę, dlaczego tam są i czy nadal mają miejsce. Jeśli tak się czujesz, omów to w komentarzach poniżej. Z przyjemnością angażuję się w każdą rozsądną dyskusję na ten temat i zawsze mam otwarty umysł na różne poglądy na ten temat. Jedyne, o co proszę, to zachowanie wytycznych społeczności dotyczących komentowania tutaj w Szkole Fotografii Cyfrowej.
1. Latarki powinny być tylko małe i okrągłe
Ta zasada wydaje się mieć sens, kiedy pierwszy raz ją słyszysz. Na zewnątrz, w naturalnym świetle (zakładając, że warunki słoneczne) słońce będzie wyglądać jak małe, okrągłe światło w oczach portretowanej osoby. Jeśli tak właśnie robi słońce, bardziej naturalne musi być posiadanie światła pasującego do wszystkich twoich portretów. W końcu naturalne równa się dobre, prawda?
Małe reflektory z twardego światła mają swoje miejsce, ale nie ma też absolutnie nic złego w dużych reflektorach.
Oto kwestia:ile razy powiedziano ci w książkach i artykułach fotograficznych lub filmach, że należy unikać ostrego południowego słońca w przypadku najbardziej pochlebnych portretów? Zgaduję prawie każdy z nich. (Tak, wiem, że czasami południowe słońce może być wspaniałym źródłem światła i istnieje wiele źródeł, które tak mówią. One też mają rację). światło (czy to naturalne, czy studyjne), te reflektory przestają być małe i okrągłe.
Miękkie światło zwykle oznacza duże źródła światła w pobliżu obiektu, bez względu na to, czy jest to duże okno, czy duża ósemka, nie ma to znaczenia. To samo dotyczy sytuacji, gdy fotografujesz swoje portrety w pochmurny dzień. Reflektory w takich warunkach często zajmują połowę oczu fotografowanej osoby. Światło odbijające źródło światła, czyli wszystko ponad horyzontem w polu widzenia fotografowanej osoby.
Punktem świetlnym jest tutaj całe niebo nad horyzontem. Tak wyglądają reflektory w pochmurny dzień. Zgodnie z tą zasadą nie możesz ich używać.
Tutaj prawdopodobnie widać konflikt. Z jednej strony powiedziano ci, że do portretów powinieneś używać miękkiego światła. Z drugiej strony masz zasadę, która mówi, że twoje reflektory powinny być wynikiem tylko twardego światła. Trudno to zrozumieć.
Nie wiem jak wy, ale bardzo jestem fanem moich dużych modyfikatorów i dyfuzorów oraz miękkiego światła, które zapewniają, i wolałbym nadal ich używać.
Duże modyfikatory znajdujące się blisko obiektu zapewniają miękkie światło idealne do portretów. Robią również duże reflektory.
Teraz, jeśli jesteś podobny do mnie, lubię widzieć nowe rodzaje błysków w oczach mojej osoby. Podoba mi się dreszczyk emocji związany ze znalezieniem jakiejś nowej kombinacji oświetlenia lub dziwnej kieszeni naturalnego światła i zobaczenia, co robi z oczami na moich portretach. Czasami rezultaty są niesamowite. Gdybyś przestrzegał tej zasady do samego końca, nigdy nie miałbyś okazji do tego odkrycia i miałbyś dość ograniczony pod względem światła, którego możesz użyć do swoich portretów.
Żadna z tych dziwnych reflektorów nie jest akceptowalna, jeśli będziesz przestrzegać tej zasady co do joty.
Na koniec należy wziąć pod uwagę specjalistyczny sprzęt oświetleniowy. Najbardziej oczywistym z nich jest ringflash lub ringlight. Takie światła zawsze tworzą reflektor o dziwnym kształcie. W przypadku świateł pierścieniowych żarówka ma postać pierścienia. Zgodnie z tą zasadą nigdy nie możesz używać tych źródeł światła.
Jeśli spodoba ci się efekt pierścieni, będziesz musiał zignorować tę zasadę.
2) Powinna być tylko jedna żarówka
Ta zasada jest tą, o której ostatnio dużo słyszałem. Jest to podobne do poprzedniej zasady, ponieważ jej celem jest zachowanie naturalnego wyglądu twoich portretów. W końcu na niebie jest tylko jedno słońce.
Nie ma nic złego w posiadaniu jednego reflektora, ale lepiej nie ograniczać się pod względem technik, których możesz użyć.
Moje twierdzenie z tą zasadą polega na tym, że o ile nie robisz portretów w plenerze w bardzo dziwnym miejscu (może, ale prawdopodobnie nie, na Czarnej Pustyni na Islandii), nigdy, przenigdy nie ma tylko jednego źródła światła. Wszystko na zewnątrz w świetle słonecznym odbija światło z powrotem do obiektu. W wielu przypadkach ekspozycja tych wtórnych źródeł nigdy nie zbliży się do słońca. Jednak w wielu innych przypadkach sceneria może i działa jako odbicie na twoich obrazach. Jasne budynki, duże okna, pola, listowie i zielona trawa mogą pełnić rolę drugorzędnych źródeł światła i często dodają dodatkowych świateł do oczu fotografowanej osoby.
Jeśli fotografujesz osobę w pobliżu jasnej ściany po prawej stronie ze słońcem po lewej, są to dwa źródła światła z dwoma reflektorami. Nie możesz tego zrobić zgodnie z tą zasadą.
Jeśli jesteś w studiu z oświetleniem motylkowym i chcesz nieco podnieść oczy fotografowanej osoby za pomocą reflektora, to są to dwa reflektory. Nawet o tym nie myśl, jeśli przestrzegasz tej zasady.
Zgodnie z tą zasadą nie powinno tam być reflektora odbłyśnika. Bez niego nie tylko cienie nie byłyby wypełnione, ale oczy byłyby bardzo ciemne.
Jeśli pójdziesz z tym pomysłem o krok dalej i lubisz używać skomplikowanych lub kreatywnych ustawień oświetlenia, takich jak oświetlenie typu clamshell lub oświetlenie krzyżowe, ta zasada je wyklucza.
Gdybyś postępował zgodnie z tą zasadą, oświetlenie typu clamshell byłoby ogromnym zakazem.
Podobnie jak zasada dotycząca utrzymywania małych i okrągłych reflektorów, pomysł, że powinieneś mieć tylko jeden reflektor w oczach fotografowanej osoby, ogranicza cię tylko w zakresie technik fotograficznych, których możesz użyć, jeśli chcesz robić zdjęcia prawidłowo. Nie podoba mi się pomysł arbitralnych ograniczeń i nie podoba mi się pomysł, że inny fotograf może nie stosować techniki, która mu odpowiada lub że pokochałby, ponieważ kazano mu przestrzegać zasady, którą ktoś wymyślił .
3) Portrety w zbliżeniu są technicznie błędne, ponieważ głowa jest odcięta
Ponieważ czubek głowy fotografowanej osoby nie znajduje się w kadrze, to zdjęcie jest błędne zgodnie z tą zasadą, mimo że czubek głowy nie dodaje żadnych cennych informacji do kadru.
Często słyszałeś o tej podstawie. „Nie odcinaj badanej głowy”. To jedna z tych podstawowych zasad, o których mogła ci powiedzieć osoba, która sprzedała ci pierwszy aparat. W większości te wytyczne są całkiem rozsądne. Wywodzi się z czasów, kiedy wręczałeś komuś aparat, w moim przypadku zazwyczaj jednorazowy, i prosiłeś o zrobienie dla Ciebie zdjęcia. Po wywołaniu filmu można było prawie zagwarantować, że brakowało połowy głowy, a dolna jedna trzecia kadru była tylko pustym gruntem pod stopami. To ma sens, że ludzie chcieliby unikać takich zdjęć.
Kontynuując od tego, w szerszym portrecie, a nawet headshot, wcięcie się w głowę w górnej części kadru może wydawać się chaotyczne i powodować niezręczne wrażenia podczas oglądania. Nie zawsze tak jest, ale najlepiej tego unikać, dopóki nie zrozumiesz, kiedy to działa, a kiedy nie.
W przypadku takich zdjęć głowy i ramion oraz 3/4 ujęć najlepiej jest unikać przycinania głów fotografowanej osoby.
Problem dotyczy portretów z bliska. Nierzadko słyszy się, jak ktoś dyktuje, że portrety wykonane w zbliżeniu są technicznie błędne, ponieważ brakuje czubka głowy. Zasadniczo jest to prowadzenie przewodnika, aby nie odcinać głów do skrajności i całkowicie pomijać niezbyt rzadki styl fotografii.
Tworząc portrety z bliska, zawężasz punkt ostrości do określonych cech obiektu i czynisz z nich podstawę kompozycji. W twojej ramce nie ma zbyt wiele dodatkowej nieruchomości dla błędnych szczegółów, takich jak czubek głowy. W rzeczywistości uwzględnienie tych szczegółów sprawia, że nie jest to portret z bliska.
Kiedy centralnym punktem obrazu jest tylko twarz, błędne szczegóły należy w jak największym stopniu pominąć. Ta zasada na to nie pozwala.
Zachęcam do zadania sobie pytania:jak wyglądałyby filmy i telewizja, gdyby filmowcy kierowali się tą zasadą?
Wniosek powinien polegać na tym, że podczas tworzenia pełnych portretów w trzech czwartych oraz głowy i ramion dobrym pomysłem jest nie odcinanie głowy fotografowanej osobie. Jednak gdy się zbliżysz, wyrzuć go przez okno. Miejsce, które masz w kadrze na kompozycję, jest cenne; nie marnuj tego.
4) Portrety bez kontaktu wzrokowego bezpośrednio z aparatem są technicznie błędne
Oczy są ważne, ale to nie znaczy, że zawsze potrzebujesz ich do tworzenia sugestywnych portretów.
Ta zasada mówi, że jeśli masz osobę w ramce, jej oczy muszą być skierowane w stronę aparatu lub Twoje zdjęcie jest wadliwe technicznie. Na szczęście w ostatnich latach wydawało się to zanikać, ale nadal widzę, że pojawia się to z wystarczającą regularnością.
Jeśli Twoim celem jest portret skierowany prosto do góry, tak jak w przypadku rejestrowanego zdjęcia osoby, to tak, będziesz chciał upewnić się, że obiekt dotyka obiektywu. Podobnie, jeśli Twoim celem jest stworzenie obrazu w stylu komercyjnym, w którym intencją jest, aby widz poczuł się osobiście zaangażowany w osobę na zdjęciu, to znowu tak, będziesz chciał mieć bezpośredni kontakt wzrokowy z fotografowaną osobą.
Bezpośredni kontakt wzrokowy jest w porządku i niezwykle przydatny, ale nie jest to jedyny sposób na robienie rzeczy.
Problem polega na tym, że portrety to tak szeroka kategoria i istnieje tak wiele różnych sposobów podejścia do tego. Na przykład, jeśli interesujesz się fotografią uliczną i robisz wiele szczerych portretów, prawdopodobnie nie będzie zbyt dużo kontaktu wzrokowego z aparatem. Zamiast tego twoi poddani będą zaangażowani gdzie indziej i prawdopodobnie będą nawiązywać kontakt wzrokowy z czymś lub kimś innym. To jest sztuczka, jeśli chcesz przekazać jakiekolwiek emocje lub koncepcję do swoich portretów, jednym z najszybszych i najłatwiejszych sposobów na to jest zaangażowanie obiektu w coś poza kadrem, co nie jest aparatem.
Jeśli chcesz przekazać, że twój obiekt jest w jakikolwiek sposób związany z otaczającym go światem, musi być zaangażowany w otaczający go świat. Jeśli twoja myśl ma wywołać zamyślenie, tęsknotę lub jakikolwiek inny rodzaj wewnętrznej emocji, zaangażowanie fotografowanej osoby w kamerę znacznie utrudni wykonanie tej pracy.
Porównaj te dwa zdjęcia zrobione w różnych chwilach. Jak bardzo różnią się one po prostu na podstawie kontaktu wzrokowego lub jego braku?
Innym aspektem tej zasady jest to, że stanowczo odrzuca pomysł, że można robić portrety, w których oczy fotografowanej osoby są zamknięte. Zamknięcie oczu fotografowanej osoby może być kolejnym skutecznym sposobem na przekazanie emocji na portretach. Chociaż nie powinno to być nadużywane, nie ma powodu, dla którego nie powinieneś używać go swobodnie, gdy sytuacja tego wymaga.
Na przykład, otwórz dowolny magazyn o modzie i poszukaj reklam kosmetycznych. Przekonasz się, że kiedy makijaż oczu jest pokazywany, oczy fotografowanej osoby są często zamknięte. Dla mnie to trudna do przełknięcia pigułka, że te wysokiej klasy zdjęcia niektórych z najlepszych fotografów na świecie są w jakiś sposób niepoprawne technicznie, ponieważ używają narzędzia wymaganego do przekazania określonej wiadomości.
Pójdę o krok dalej i powiem, że nie potrzebujesz nawet twarzy na swoich zdjęciach, aby tworzyć sugestywne portrety.
Być może łatwiej byłoby powiedzieć, że ta reguła powinna zostać dostosowana. Zatem zamiast mówić, że obiekt powinien mieć kontakt wzrokowy z aparatem, obiekt powinien mieć kontakt wzrokowy z czymś , niezależnie od tego, czy jest to widoczne dla widza, czy nie.
5) Na skórze nie powinno być żadnych odblasków
Lustrzane światła są często źle rozumiane, ale są istotną częścią obrazów o głębi i kontraście. Zwróć uwagę na trójwymiarowy wygląd głowy obiektu dzięki odblaskowym refleksom na jego czole, nosie i policzku.
Ze wszystkich zasad omówionych w tym artykule ta może być najmniej oczywista, jeśli chodzi o to, dlaczego nie powinna być zasadą. Jeśli weźmiesz to za dobrą monetę, refleksy świetlne mogą być postrzegane jako rozpraszające, gdy pojawiają się na skórze fotografowanej osoby. Najbardziej prawdopodobnym miejscem pojawienia się tych pasemek jest nos i czoło. W słabym świetle te lustrzane refleksy mogą mieć nieregularny kształt i wyglądać okropnie. Powinieneś modyfikować i kontrolować swoje światło, aby złagodzić ich wpływ na zdjęcia; nie oznacza to jednak, że podświetlenia zwierciadlane są złe lub że należy ich całkowicie unikać.
Nawet duże, miękkie źródła światła (w tym przypadku ściana gigantycznych okien) tworzą efektowne refleksy. Wykorzystaj je na swoją korzyść.
Podobnie jak cienie, odbłyski światła wskazują głębię i kontrast oraz pomagają kształtować i nadawać trzy wymiary fotografowanemu obiektowi w kadrze. O ile nie używasz wyjątkowo miękkiego światła, brak refleksów świetlnych często oznacza, że światło jest płaskie. Jak często czytałeś lub radziłeś unikać płaskiego oświetlenia? Dużo, jak sądzę. Jednak w jakiś sposób mamy zasadę, która nakazuje używać płaskiego oświetlenia lub światła tak miękkiego, że usuwa cały kontrast z twoich portretów.
Jeśli chcesz tworzyć obrazy z wrażeniem trójwymiarowości, z naturalnie wyglądającym kontrastem, chcesz uniknąć całkowitego usuwania odbłysków z obrazów. Zamiast tego kontroluj je. Możesz użyć flag, dyfuzorów i pozycji oświetlenia, aby zmienić i kontrolować ich kształt i ekspozycję. Kluczową rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, aby refleksy świetlne nie były prześwietlone i nie miały nieregularnego kształtu. Staraj się, aby przejścia z odbłysków światła były płynne i stopniowane, tak jak w przypadku przejść cieni. Pomoże to zapewnić przyjemne i naturalnie wyglądające obrazy pełne głębi i kontrastu.
Kontrolowane i manipulowane refleksy świetlne mogą być wspaniałym narzędziem do tworzenia odważnych portretów.
Na marginesie warto wspomnieć o makijażu. Obecnie popularne jest stosowanie makijażu, który celowo podkreśla kobiece kości policzkowe. Jeśli cenisz sobie współpracę z wizażystami i modelkami lub chcesz powtórzyć sprzedaż od klientki, która robi makijaż w ten sposób; nie usuwaj tego podświetlenia. Właściwie zastanów się nad tym, aby to podkreślić. Makijaż jest nie tylko drogi, ale jest to trudna technika do wykonania. Usunięcie podświetlenia za pomocą technik oświetlenia lub programu Photoshop delegitymizuje wysiłek włożony w tworzenie efektu. Unikaj tego, nie z powodu jakiejś arbitralnej zasady, ale dlatego, że szanuje to konkretny wysiłek, jaki włożono w umieszczenie tego wyróżnienia na pierwszym miejscu.
Masz to
Jeśli dotarłeś tak daleko, miejmy nadzieję, możesz zrozumieć, dlaczego ważne jest obiektywne przyjrzenie się niektórym zasadom, którymi jesteśmy bombardowani każdego dnia. Nawet jeśli nie zgadzasz się z moją oceną którejkolwiek z tych zasad, nadal zachęcam Cię do uważnego zastanowienia się, dlaczego każda z tych zasad się pojawiła, jaki jest jej cel i jak pasuje do tego, co chcesz osiągnąć dzięki swojej fotografii.
Ten artykuł koncentruje się na wąskim podzbiorze zasad fotografii portretowej; nie wahaj się przedyskutować w komentarzach, jakie inne zasady fotograficzne, które Twoim zdaniem nie mają miejsca w Twojej fotografii, lub jakich zasad należy przestrzegać za wszelką cenę.