Od jakiegoś czasu jestem fanem fotografa Joachima „Kim” Guanzona. Jest jednym z tych fotografów, którzy mają torbę sztuczek głęboką jak kanion, zawsze pozostawiając mnie z uczuciem „jak on to zrobił”.
Niedawno zobaczyłem kilka jego prac związanych z fotografią produktową i postanowiłem uzyskać odpowiedzi prosto ze źródła. Technika, o której mowa tym razem, brzmi:„Jak fotografować obiekty silnie odbijające światło?” Osoby mające doświadczenie w oświetleniu studyjnym wiedzą, że nie jest to łatwe. Jeśli zrobisz to źle, to tak, jakbyś podniósł lupę do twarzy nastolatka z trądzikiem. Ok, to trochę graficzne. Ale jeśli zrobisz to dobrze, może być tak gładkie, jak… coś naprawdę gładkiego.
Na początek pokażmy przykład. Oto ujęcie stali nierdzewnej, które zrobił dla klienta:
Ok, czy naprawdę PATRZAŁEŚ na zdjęcie? Zobacz, czy możesz zepsuć oświetlenie, zanim je wyda. Wskazówka :Skąd pochodzi światło, dokąd dociera światło i jaka jest jakość światła, którego on używa. Wybierzmy jego mózg i zobaczmy, czy możemy uzyskać proste odpowiedzi.
P:Co skłoniło Cię do fotografowania produktów?
Kim:Zacząłem fotografować w 2003 roku, kiedy przeczytałem o Lomography (http://en.wikipedia.org/wiki/Lomography) na boingboing.com. W tym momencie po prostu kręciłem od niechcenia (głównie telefonem z aparatem) i publikowałem rzeczy na flickr. Kiedy przeprowadziłem się do Utah, moja ciekawość Lomography osiągnęła szczyt, gdy natknąłem się na otwarty zestaw Lomo LCA ze sklepu z używanymi meblami (tak, ze wszystkich miejsc!). Więc z moim pierwszym zabytkowym aparatem zacząłem bawić się fotografią filmową, podczas gdy reszta świata przechodziła na cyfrową. Cofnąłem się w czasie, kolekcjonując zabytkowe kamery od TLR po niemieckie kamery szpiegowskie „Robot”. W końcu zmęczyło mnie skanowanie klisz, usuwanie kurzu ze skanów. Ugryzłem kulę i dostałem Canona 20D, a stamtąd stopniowo gromadziłem profesjonalny sprzęt fotograficzny i sprzęt studyjny.
Przełom w fotografii produktowej nastąpił w 2007 roku, kiedy poproszono mnie o zrobienie kilku zdjęć produktów dla XanGo. Od tego czasu buduję swoje portfolio, które obejmuje prace związane z fotografią żywności, fotografią produktową, redakcyjną, wykonawczą, a nawet okazjonalną fotografią ślubną.
P:Jakie produkty są najtrudniejsze do nakręcenia?
Kim:Jednym z trudnych tematów do kręcenia, z którymi wszyscy mamy do czynienia na co dzień, jest stal nierdzewna (lub prawie wszystko, co podobnie odbija światło). Moim rozwiązaniem jest zawsze wymyślanie sposobów na uzyskanie właściwych odbić od obiektu i unikanie niepożądanych odbić (w tym widzenie kamery i fotografa w odbiciach).
P:Czy Twoja technika jest czymś, czego nauczyłeś się od innych, czy techniką, do której doszedłeś metodą prób i błędów?
Kim:Moja technika polegała głównie na niezliczonych godzinach prób i błędów, a także czytaniu wielu książek kucharskich o oświetleniu, blogów o oświetleniu i blogów o opakowaniach produktów, takich jak The Dieline. Oglądam wiele fotografii produktowych w Internecie i próbuję rozszyfrować, jakich narzędzi użyto do stworzenia ostatecznego ujęcia. Przez większość czasu możesz zobaczyć przez odbicia, jakie modyfikatory światła zostały użyte do stworzenia ujęcia.
Na przykład spójrzmy na ujęcie, które próbowałem wyodrębnić ze strony internetowej The Dieline.
Mogę powiedzieć, że użyli długiej kamery z pionowym panelem dyfuzyjnym, która została oświetlona przez bardzo duży stripbox ze skrzynkami na jajka. Jest też duża biała karta wychodząca z aparatu po prawej stronie, aby dodać wypełnienie.
P:Imponujące. Czym są stripboxy? Brzmi perwersyjnie.
Kim:Stripboxy to długie softboxy, które tworzą pas światła. Używam ich dość często przy shotach z butelek. Oto podobne ujęcie, które zrobiłem tą samą techniką i kilkoma stripboxami:
Jeśli zauważysz cienkie refleksy biegnące wzdłuż krawędzi butelek, to pochodzi ze stripboxa. Umieściłem stripboxy za obiektem, a trochę stripboxa schodzi pod pleksi, aby stworzyć płynne światło. Sprawdź poniższy diagram, aby uzyskać przegląd konfiguracji:
P:Ok, przeprowadź nas przez konfigurację studia. Wygląda na to, że najważniejszą kwestią jest oświetlenie. Gdzie ustawiasz światła i jakiego rodzaju światła potrzebujemy?
Kim:Mój sprzęt składa się z asortymentu stroboskopów monoblokowych, softboxów o różnych rozmiarach, beautydishes, statywów, zwykłych statywów, wysięgników, uchwytów, paneli dyfuzyjnych, białej formiki do ujęć nieodbitych, kolorowej pleksi do ujęć odbitych, kozłów itp. Wiem brzmi to onieśmielająco, ale biorąc to pod uwagę, wszystko to są tylko narzędziami do manipulowania światłem. Gdy zrozumiesz podstawy naukowe stojące za działaniem światła, możesz wykorzystać to zrozumienie i zastosować je do swoich ujęć. Gorąco polecam lekturę książki „Światło:nauka i magia” Fila Huntera i Paula Fuqua. Ta książka to właściwie mój podręcznik oświetlenia. Możesz nauczyć się wszystkiego, od „rodziny kątów” po ciemne/jasne oświetlenie pola.
P:Czy masz szczególne preferencje dotyczące wyzwalania stroboskopów poza kamerą?
Kim:Używam kombinacji Pocket Wizards i optycznych niewolników (tylko w studio). Kieszonkowe kreatory są standardem branżowym i nigdy nie miałem niewypału, odkąd zacząłem ich używać.
P:Patrząc na przykładowe ujęcia, jak udało Ci się uzyskać światło wypełniające wnętrze stalowych kubków?
Kim:To szalone, że o tym wspomniałeś. Szczerze mówiąc nawet nie pomyślałem o oświetleniu wnętrza kubków, bo były za małe, żeby sprawiać problem. Zasadniczo te kubki były kręcone indywidualnie, a następnie skomponowałem je, aby stworzyć ujęcie grupowe, które przesłałem klientowi. Zapaliłem każdą filiżankę dokładnie takim samym oświetleniem, jak pokazano na poniższym schemacie:
P:Czy rozpoczęcie robienia zdjęć produktowych rozbije bank? Jakie są najważniejsze elementy?
Kim:Zestaw barebone byłby tanim lekkim namiotem wystarczająco dużym, aby zmieścić twoje produkty, kilka lamp błyskowych i materiały do kontrolowania rozprzestrzeniania się i rozchodzenia się świateł (flagi, siatki, gobo). Widziałem wiele takich modyfikatorów zbudowanych przy użyciu metod „zrób to sam” i są one udokumentowane na różnych stronach internetowych. Na szczęście czas nie jest tak drogi jak sprzęt fotograficzny, więc bądź kreatywny, a będziesz zaskoczony wynikami, jakie możesz uzyskać.
P:Ok, ostatnie pytanie. Ile godzin Photoshoppingu potrzeba, aby uzyskać ostateczny obraz?
Kim:Większość moich klientów prosi o zdjęcia na białym tle. Na szczęście dla mnie ułatwia to edycję i zajmuje mi tylko kilka minut na oczyszczenie i dostarczenie ostatecznych plików. Edytowanie bardziej skomplikowanych plików, które wymagają komponowania, może zająć do 4 godzin.
Mam nadzieję, że ten artykuł pomoże ci lepiej zrozumieć całą pracę związaną z pozornie prostymi zdjęciami, które widzisz, przeglądając swój ulubiony katalog. To inspirujące widzieć, że zaczynał z ograniczonymi umiejętnościami fotograficznymi i był w stanie osiągnąć sukces w stosunkowo krótkim czasie. Jeśli chcesz zobaczyć więcej jego prac, jego strona to www.kimguanzon.com, a jego migoczące zdjęcia są tutaj http://www.flickr.com/photos/jowchie.