Tak zwane „reguły kompozycji” to nie tyle reguły, co zasady przewodnie.
Czemu? Ponieważ nie każde narzędzie do komponowania działa dla każdego obrazu. Sztuka jest subiektywna i to, co działa dobrze na jednym obrazie, może nie działać tak dobrze na innym.
Biorąc to pod uwagę, dobra fotografia wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także wyboru odpowiedniej kompozycji.
Jest to szczególnie prawdziwe w fotografii martwej natury, gdzie kompozycja może naprawdę stworzyć lub zepsuć obraz. Oto kilka wskazówek, jak zastosować te „zasady” kompozycyjne do fotografii martwej natury.
Złoty podział
Jeśli jesteś nowy w fotografii, być może nie słyszałeś o „złotym współczynniku” (znanym również jako „Boska proporcja”, „Złoty środek” i „Grecka litera?”).
Nie martw się, jeśli o nich nie słyszałeś. Podczas gdy artyści i architekci stosowali tę zasadę od setek (jeśli nie tysięcy) lat, byłem w szkole fotograficznej, zanim jeszcze o niej usłyszałem.
Jest to wyrażenie matematyczne, które może opisać szeroką gamę zjawisk występujących w przyrodzie. Ale kiedy jest używany w sztuce, wyniki są harmonijnymi i przyjemnymi estetycznie kompozycjami.
Złoty podział można znaleźć wszędzie – od dzieł Michała Anioła, przez wielkie egipskie piramidy, po muszlę łodzika. Znajduje się również w ludzkiej twarzy i ciele, a nawet w naszym DNA.
Siatka reguł trójpodziału
Większość fotografów zna „Zasadę trójpodziału”. Ta wytyczna kompozycyjna dzieli obraz na dziewięć równych sekcji za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii, tak jak na tablicy w kółko i krzyżyk. Ważne elementy sceny powinny układać się wzdłuż tych linii lub w miejscach, w których się przecinają.
Zasada trójpodziału
Zasada trójpodziału sprawdza się dobrze w przypadku zdjęć, takich jak krajobrazy, ale może być ograniczeniem w przypadku fotografii martwej natury. Powstałe obrazy często wydają się niezręczne lub niezrównoważone.
Siatka Phi
„Siatka Phi” wykorzystuje podobną koncepcję, ale jest znacznie potężniejsza niż zasada trójpodziału. Jego linie środkowe są bliżej siebie i wyrażają złoty stosunek 1:1:618.
Siatka Phi
Siatka Phi jest jednym z wyrazów złotego podziału.
Ten obraz wykorzystuje siatkę Phi. Zwróć uwagę, jak kasztan w centralnym punkcie jest umieszczony inaczej niż pozostałe, co przyciąga wzrok.
Spirala Fibonacciego
Innym wyrazem Złotego Podziału jest Spirala Fibonacciego, która wykazuje ten sam wzór liczbowy, który tworzy Złoty Podział.
Możesz użyć tego wzoru numerycznego do narysowania serii kwadratów. Jeśli narysujesz łuk od jednego rogu do przeciwnego rogu w każdym kwadracie, zaczynając od najmniejszego kwadratu, otrzymasz spiralę Fibonacciego.
Jest to zasada przewodnia, którą możesz wykorzystać w swojej fotografii martwej natury. Ustawiając obiekty wzdłuż krzywej, a nie linii prostej, tworzysz przepływ i ruch oraz pomagasz kierować okiem widza przez obraz. Działa to szczególnie dobrze w przypadku ujęć znad głowy, które mają kilka elementów w kadrze.
Możesz odwrócić lub obrócić spiralę tak długo, jak twój punkt skupienia znajdzie się w najmniejszej części spirali. Inne ważne elementy powinny być umieszczone wzdłuż krzywej.
Spirala Fibonnaciego
Złoty Trójkąt
Korzystanie z trójkątów to potężny sposób na wytworzenie napięcia w martwym obrazie i utrzymanie uwagi oka w kadrze.
Oto obraz, który wyraża tę zasadę.
Zwróć uwagę na ukośną linię biegnącą z jednego rogu do przeciwnego, a linie przecinające się po przekątnej z pozostałych rogów? W miejscu, w którym spotykają się linie, znajdują się punkty zainteresowania, których należy użyć, aby umieścić punkt centralny i podzielić kadr.
Podczas gdy linie poziome i pionowe sugerują stabilność, trójkąty dodają poczucia przepływu i ruchu.
Możesz skomponować swój obraz tak, aby sugerował trójkąty, zamiast surowo komponować je dokładnie w ten sposób.
Inne przydatne zasady
Zasada szans
W fotografii martwej natury posiadanie nieparzystej liczby elementów w kadrze jest bardziej interesujące wizualnie niż posiadanie parzystej liczby elementów.
Liczby nieparzyste tworzą harmonię, równowagę i punkt odpoczynku dla oczu, podczas gdy liczby parzyste konkurują ze sobą i mogą podzielić naszą uwagę.
Staraj się mieć na swoim obrazie trzy lub pięć elementów. Możesz mieć więcej, ale umysł ma problem z zarejestrowaniem wyższych liczb, co oznacza, że twoje zdjęcie nie przyniesie tego samego efektu. Jeśli tak mieć więcej, w miarę możliwości układaj je w grupy liczb nieparzystych.
Liczby nieparzyste tworzą napięcie
Ujemna spacja
Pozytywna przestrzeń to obszar, który zajmują badani.
Negatywna przestrzeń to pusty obszar, w którym oko może odpocząć.
Negatywna przestrzeń może zapewnić wrażenie ruchu i podkreślić Twój temat. Bez miejsca na odpoczynek dla oka obraz może wydawać się chaotyczny lub klaustrofobiczny.
Widzisz dużo miejsca na negatywy w czasopismach lub opakowaniach produktów, gdzie są one używane do umieszczania tekstu.
Kolor
Możesz nie myśleć o kolorze jako o narzędziu kompozycyjnym. Ale w rzeczywistości jest to bardzo ważne. Wywołuje emocje i tworzy nastrój zdjęcia.
Chłodne i ciemne kolory, takie jak granat i czerń, ustępują, podczas gdy jasne i ciepłe kolory, takie jak żółty, przybliżają obiekty.
Kombinacje kolorów mogą być monochromatyczne lub dowolne z tych znajdujących się na kole kolorów.
Jedną z najpotężniejszych kombinacji są kolory dopełniające (tj. kolory, które znajdują się bezpośrednio naprzeciwko siebie na kole kolorów). Niebieski i żółty to jedno z takich połączeń, które często spotyka się w fotografii kulinarnej.
Weź pod uwagę kolor tła lub powierzchni, na której fotografujesz. Zbyt jasne kolory mogą odwracać uwagę od fotografowanego obiektu. Upewnij się, że tło pasuje do nastroju, który próbujesz stworzyć i harmonijnie współgra z wybranymi elementami.
Dopełniające się kolory sprawiają, że Twoje obrazy się wyróżniają
Na zakończenie
Fotograf może zająć lata, zanim nauczy się fotografować intuicyjnie przy użyciu zasad kompozycyjnych. Wizualizacja punktu skupienia na siatce Phi to jedno, ale wizualizacja spirali Fibonacciego podczas fotografowania może być trudniejsza.
Na szczęście dzięki fotografowaniu martwej natury możesz przypiąć aparat do komputera lub skorzystać z funkcji Live View, aby oszacować, gdzie powinien znajdować się obiekt i punkt centralny.
Oprogramowanie do edycji, takie jak Lightroom i Photoshop, może pomóc w umieszczeniu różnych elementów w kadrze dzięki nakładkom prowadnic kompozycji. Możesz strzelać szerzej niż potrzebujesz do końcowego rezultatu i przycinać w post-processingu.
Im częściej wdrażasz te wytyczne dotyczące kompozycji i pracujesz z nimi w poście, tym bardziej je zinternalizujesz, co może tylko poprawić Twoją fotografię martwej natury.