Praca w kierunku idealnego dopasowania
Sprawienie, by całość była większa niż suma jej części, jest podstawowym aspektem tworzenia filmów.
Sprawianie, że całość jest większa niż całość.
Pewnej nocy, po długim, ale przyjemnym dniu zdjęć, wyszedłem z członkiem ekipy produkcyjnej na drinka. Kręcenie poszło dobrze, a wszyscy zaangażowani w projekt cieszyli się ze swojej pracy.
Rozmowa zeszła na uczucia, których doświadcza się zanurzając się w produkcji wideo. Zapytała mnie, jaka moja teoria wyjaśnia szczególny charakter pracy produkcyjnej.
Ponieważ zawsze sprawiało mi szczególną przyjemność obserwowanie występu zespołu – choreografowanego tak starannie i z wdziękiem, jak każdy balet, jeśli pracowałem właściwie – powiedziałem, że moim pierwszym przypuszczeniem będzie to, że praca produkcyjna zwykle łączy ludzi, a koleżeństwo, które się rozwija, jest prawdopodobnie co sprawia, że jest tak satysfakcjonujący.
Moje drugie przypuszczenie było takie, że praca produkcyjna z natury jest pracą akordową i że to samo w sobie jest satysfakcjonujące. Ma określony początek, środek i koniec; możemy obserwować postęp projektu od pomysłu do ukończonej produkcji.
W przeciwieństwie do wielu innych dziedzin, w których praca jest z dnia na dzień taka sama, praca produkcyjna zapewnia różnorodność i poczucie spełnienia – podobne do tego, którego doświadcza stolarz, artysta czy architekt. Poczucie kunsztu.
Krótko mówiąc, synteza programu ze wszystkich różnych elementów, które się w nim znajdują, w połączeniu z wzajemną grą zaangażowanych osób, przyczynia się do tego, że program jest większy niż suma jego części.
Mój współpracownik zgodził się z analizą , ale miała swoją własną teorię. Po uzyskaniu doktoratu w psychologii intensywnie badała ludzki umysł.
Jej założenie było takie, że produkcja wideo jest jednym z niewielu rodzajów pracy, które wymagają od nas jednoczesnego używania obu półkul mózgu:lewa połowa reguluje kontrolę fizyczną i ostrość umysłu, prawa połowa zarządza procesami twórczymi i estetycznymi.
Produkcja wideo wymaga dużej aktywności fizycznej i koordynacji. Jednocześnie należy stale brać pod uwagę procesy twórcze i estetyczne.
Mój współpracownik podejrzewał, że te podwójne wymagania dają gruntowny trening, pozostawiając ludzi z mentalnym różowym blaskiem podobnym do fizycznego blasku, jaki ma się po dobrym dniu ciężkiej pracy – zdrowej i satysfakcjonującej formie wyczerpania.
Puzzle produkcyjne
Chociaż każda praca ma indywidualny nacisk i specjalny zestaw wymagań, do pewnego stopnia wszystkie mają ten sam zestaw wymagań i wymagają podobnych postaw i umiejętności.
To kwintesencja procesu produkcyjnego, przeplatanie się części tak, aby idealnie do siebie pasowały i wzajemnie się uzupełniały. Każdy oddzielny element układanki niewiele znaczy, dopóki nie zostanie dopasowany do pozostałych.
Poszczególni członkowie załogi widzą tylko swoje własne drzewo, podczas gdy producent i reżyser muszą nie tylko zbadać każde z drzew, ale także zachować odległość niezbędną do zobaczenia lasu.
Aby skutecznie dopasować elementy do siebie, istnieją trzy podstawowe obszary zainteresowania, z którymi zespół, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, musi się zmierzyć.
Jest aspekt zarządzania:specjalny zakres uprawnień producenta i dalej. Nawet początkujący asystent produkcji będzie miał określony zestaw obowiązków i będzie musiał ćwiczyć
kreatywną administrację, aby sprawnie wykonać pracę.
Częścią klucza do skutecznego zarządzania jest przekazywanie uprawnień i odpowiedzialności oraz zachęcanie do inicjatywy wśród członków załogi. Ta praktyka nie tylko skutkuje bardziej wydajnym działaniem, ale także pozwala ludziom rozwijać się na ich stanowiskach.
Następnie są aspekty twórcze. Ponownie, wszyscy zaangażowani w produkcję powinni być zachęcani do przedstawiania sugestii, chociaż we właściwym kontekście oraz w odpowiednim miejscu i czasie.
Proces twórczy rozpoczyna się od oryginalnej koncepcji i prowadzi do ostatecznej edycji. Rzadko powinno być mocno zablokowane, aż do ostatniego zaniku czerni. Tymczasem strona techniczna wymaga uwagi bezpośrednio odpowiedzialnych członków załogi, dyrektora i innych pracowników.
Dzięki setkom detali zaangażowanych w nawet stosunkowo proste produkcje i synergicznemu sposobowi, w jaki wszystko musi do siebie pasować, jest to więcej niż tylko pomocne dla wszystkich, aby zwracać uwagę na szczegóły, które mogą się prześlizgnąć. Jest to konieczne.
Prawdziwe technicznie
Czynniki inżynieryjne mają ogromne znaczenie. Jeśli sprzęt nie jest odpowiednio konserwowany, podłączony i regulowany, wyniki po prostu nie mogą być pomyślne.
Inżynierowie rzadko otrzymują adekwatne uznanie za swoją pracę, ponieważ często nie myślimy o nich, dopóki coś się nie zepsuje. Potrzeba specjalnej osoby, aby poświęcić sprzętowi uwagę i troskę, na jaką zasługuje.
Pamiętam montaż programu, w którym producent był pod ogromną presją finansową i harmonogramu. Za każdym razem, gdy wchodził do montażowni, sprzęt przestał działać poprawnie; jak tylko odejdzie, wszystko wróci do normy. Nie uwierzyłbym, gdyby nie to, że widziałem to zbyt wiele razy wcześniej.
Po półgodzinnej napiętej próbie zrobienia jednego montażu w obecności producenta, zaryzykowałem i pochyliłem się, by szeptać do reżysera.
– Słuchaj, jest zmęczony. Dlaczego nie zobaczysz, czy uda ci się go nakłonić do powrotu do domu? Skinęła głową i myślę, że miałam jakieś pojęcie o tym, o czym myślałam.
Reżyserowi udało się odesłać producenta. Kiedy już wiedziałem, że jest za drzwiami i nie zmieniając niczego na konsoli, wcisnąłem przycisk „nagrywaj”. Zmiana poszła idealnie.
Osobisty urok
Popularne postrzeganie produkcji wideo odnosi się prawie całkowicie do rozrywki, ale większość dzisiejszych filmów jest przeznaczona do użytku biznesowego i edukacyjnego.
W tej dziedzinie urok jest osobisty:to uczucie, które odczuwasz, kiedy rano wchodzisz do studia, zanim ktokolwiek inny się pojawił.
Przeglądając scenariusz, wyobrażasz sobie, jak program będzie wyglądał po zakończeniu.
To jest prawdziwy urok — świadomość, że po wielu godzinach, dniach lub tygodniach, po ciężkiej pracy, powstanie program, który będzie żył własnym życiem, który służy celowi, dla którego został zaprojektowany.
Tworzenie materiału dla tego niezwykle wydajnego medium wideo to poważna sprawa. Jednocześnie ważne jest, aby pamiętać, że jeśli robisz to dobrze, praca jest fajna.
Przyjemności są prywatne, głównie do dzielenia się z załogą. Inni spojrzą na twoją pracę i powiedzą „to miłe”. Nigdy nie będą wiedzieć, ile pracy wymagało wyświetlenie programu na ekranie.
Jeśli wszystkie prace zostaną wykonane dobrze, a produkcja wyjdzie tak, jak powinna, na ekranie nie pojawi się żadna ciężka praca.
Program będzie wyglądał tak, jakby został zrobiony bez wysiłku, a widzom trudno będzie zrozumieć, dlaczego nakręcenie dziesięciominutowego programu zajęło dwa dni i 75 godzin na zmontowanie – albo jak trzydziestosekundowa reklama może wymagać ekipy trzynastu osób pracujących przez trzy dni.
Mój przyjaciel, artysta i nauczyciel sztuki, wyjaśnił kiedyś, dlaczego każda praca zajmuje dwa razy więcej czasu niż samo wykonanie.
Gdy projekt jest ukończony, tyle samo czasu zajmuje usiąść i przestudiować go, przeanalizować, skrytykować i – jeśli wszystko dobrze się układa – uśmiechnąć się do niego przez chwilę.
Prawdziwy artysta i rzemieślnik nigdy nie jest w pełni zadowolony z wyników i będzie stale szukał sposobów na ulepszenie następnego projektu.
Lon McQuillin jest scenarzystą, producentem i reżyserem z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem w produkcji telewizyjnej. Jest autorem Przewodnika po produkcji wideo z którego pochodzi ten artykuł.