Jeśli jest jedna rzecz, której nie brakuje w filmowaniu, to są to akronimy. Im głębiej zagłębisz się w techniczne aspekty branży, tym bardziej rozpowszechnione (i zawiłe) stają się te akronimy. Podobnie, wraz z rozwojem technologii, coraz więcej dołącza do szeregów. Jednym z najnowszych jest HLG, co oznacza Hybrid Log Gamma.
Wprowadzona w 2014 r. japońska firma nadawcza NHK i BBC opracowały HLG we wspólnym wysiłku, aby rozwiązać problem. Nadawcy potrzebowali bardziej kompatybilnego sygnału dla szerokiej gamy telewizorów. To dość prosty pomysł, ale podczas opracowywania projektów związanych z filmami ważne jest, aby poznać więcej szczegółów i dowiedzieć się, czy chcesz włączyć HLG do swojego przepływu pracy.
HLG i HDR
Hybrid Log Gamma to standardowy format wideo HDR (High Dynamic Range) o otwartym kodzie źródłowym. Mówiąc najprościej, zakres dynamiczny to pomiar między wartością maksymalną a minimalną. Jeśli chodzi o wideo, pomiar ten ma związek z luminancją obrazu — zakresem jasności między czernią a bielą.
Wiele telewizorów oferuje obecnie opcje HDR jako jeden z ich punktów sprzedaży. Jednak w przeciwieństwie do parametrów rozdzielczości (1080p, 4K itp.), HDR nie jest tak łatwo określany ilościowo. Jasność to spektrum. Tak więc zakres może się różnić w zależności od tego, jak jest uchwycony w aparacie, a tym, jak jest wyświetlany podczas transmisji.
Wyobraź sobie skalę szarości z tylko pięcioma odcieniami kolorów, aby przejść od czerni do bieli. Ten zakres jest oczywiście mały, co skutkuje dużymi skokami kolorów między tonami. Nie ma miejsca na niuanse kolorystyczne. Dzięki technologii High Dynamic Range skala dramatycznie wzrasta. Oznacza to, że HDR zapewnia więcej niuansów w zakresie, jednocześnie rozszerzając go na głębszą czerń i jaśniejszą biel. Rezultatem jest dodatkowa głębia kolorów i kontrast, które sprawiają, że obrazy wyglądają jak nigdy dotąd.
Krajobraz HDR
HLG to najnowszy standard HDR, który może konkurować z powszechnie używanym HDR10 i nowszym (i ekskluzywnym) Dolby Vision. Chociaż wszystkie one starają się służyć podobnemu celowi w dostarczaniu treści HDR widzom, różnią się między sobą.
Dolby Vision chce wyróżnić się jako opcja HDR najwyższego poziomu. Ten standard oferuje większą głębię bitową z 12-bitami w porównaniu z 10-bitowym HDR10. Ostatecznie działa na podobnych zasadach i systemach. Bycie ekskluzywnym formatem oznacza jednak, że producenci muszą uzyskać licencję na używanie Dolby Vision w swoich urządzeniach. W związku z tym HDR10 jest dla większości domyślnym. Jednak następna wersja, HDR10+, ma nadzieję konkurować z doskonałą klarownością Dolby Vision.
Nie każde urządzenie może odtwarzać wszystkie te formaty. Na szczęście nie przypomina to wojen formatowych z poprzednich epok. Konsumenci nie muszą wybierać między Betamax i VHS lub Blu-Ray i HD DVD. Prawie każdy telewizor wyprodukowany w ciągu ostatnich kilku lat umożliwia odtworzenie co najmniej jeden format HDR.
Co wyróżnia HLG?
Co więc odróżnia Hybrid Log Gamma od innych formatów HDR? Największą różnicą jest sposób przesyłania danych HLG przez urządzenia. Obecne formaty HDR wysyłają informacje o sygnale wraz z metadanymi. Informuje to telewizor o konkretnych ustawieniach kolorów do wyświetlenia.
HLG nie potrzebuje jednak metadanych. Zamiast tego posiada nieliniową funkcję transferu elektrooptycznego (EOTF). Mówiąc najprościej, obejmuje to normalną krzywą Gamma do kodowania światła, która wykorzystuje standardowy zakres dynamiczny. Następnie zawiera krzywą logarytmiczną, aby zapewnić aspekty HDR sygnału.
Mówiąc bardziej prosto, wykorzystując krzywą do wysłania sygnału zamiast metadanych, HLG jest w stanie umieścić SDR i HDR w jednym sygnale. Urządzenia, które nie mogą odczytać informacji HDR, po prostu ignorują dodatkowe dane. Daje to HLG pewną kompatybilność wsteczną, ponieważ może być odczytywana zarówno przez zestawy SDR, jak i HDR. Chociaż nie ma to żadnego wpływu na nośniki fizyczne, jest to zmiana gry w zakresie transmisji i przesyłania strumieniowego — do czego została stworzona.
Tak jak w przypadku każdego nowego formatu (DVD, Blu-ray, HDTV), powszechne przyjęcie jest procesem powolnym. Pomimo tego, że istnieje od kilku lat, dotyczy to ogólnie HDR. W gospodarstwach domowych wciąż jest mnóstwo urządzeń o standardowym zasięgu. W przypadku nadawania programów i wydarzeń stacje oczywiście nie mogą ignorować znacznej części swoich odbiorców.
Ponieważ inne formaty HDR wykorzystują metadane do informowania urządzeń, jak wyświetlać obrazy, nadawcy muszą wysłać osobny sygnał SDR, aby każdy mógł oglądać. To skutecznie podwaja ich przepustowość nadawania. HLG nie ma tego problemu. Może być transmitowany w całości w ramach jednego sygnału. W przypadku nadawania i przesyłania strumieniowego HLG oferuje to, co najlepsze z obu światów, nie wymagając tak dużej ilości danych. Oznacza to, że HLG jest znacznie tańszą opcją.
Będąc najnowszym formatem, jest to również ten z najmniejszą obsługą urządzeń. Nie bój się jednak. Wsparcie projektowe można łatwo zintegrować z urządzeniem za pomocą aktualizacji oprogramowania układowego. Potencjalnie powszechna adopcja HLG to tylko szybkie pobranie.
Produkcja w HLG
Oprócz upewnienia się, że nie zostawiasz dużej części swoich odbiorców, HLG ma bardziej konkretną korzyść dla producentów wideo tworzących treści HDR. Każdy twórca chce być na bieżąco z najnowszymi i najlepszymi technologiami, ale może to być kosztowne.
Przede wszystkim musisz upewnić się, że aparat, którego używasz, ma funkcje HLG HDR. Na rynku dostępnych jest kilka kamer obsługujących HLG jako ustawienie „natychmiastowego HDR” — ostatnio są to bardziej przyjazne dla konsumenta (choć wciąż około 2000 USD) Sony a7R III i Panasonic GH5S.
Ogólnie rzecz biorąc, podczas nagrywania materiału HDR (bez HLG) nie jest to tak proste, jak po prostu zaimportowanie go do programu do edycji i rozpoczęcie pracy. Właściwa grading i mastering wymagają specjalnych monitorów referencyjnych HDR. Mogą one kosztować od 5000 do 25 000 USD na najniższym poziomie. Istnieją sposoby na zmontowanie czegoś za pomocą telewizora z półki, ale nie byłoby to tak niezawodne ani skuteczne na dłuższą metę.
Ponieważ HLG działa w oparciu o krzywą logarytmiczną, możesz nagrać wideo i natychmiast je odtworzyć za pomocą zwykłego telewizora lub wyświetlacza. Zapewnia to przepływ pracy „natychmiastowy HDR” w procesie postprodukcji, a jednocześnie pozwala korzystać z wyższych zakresów dynamicznych obrazu.
HLG to bardziej przyjazna dla konsumenta opcja HDR dla twórców wideo, ale nie jest pozbawiona wad. Ponieważ nie używa tych samych dzienników (S-Log i V-Log), co inne formaty HDR, gradacja kolorów może być nieco trudniejsza. Metadane mają tendencję do zmiany lub całkowitego zagubienia. W przypadku transmisji lub YouTube nie jest to tak wielka sprawa, ponieważ kodowanie nie jest takie samo, jak w przypadku fizycznych transferów. W zależności od projektu zdecydowanie warto o tym pamiętać.
Nie zostań w tyle
Chociaż istnieje tylko od kilku lat, jasne jest, że HDR nigdzie się nie wybiera i stanie się nowym standardem treści wideo. Jeśli chcesz, aby Twoje projekty były nowatorskie, musisz znaleźć sposób na dostosowanie.
Chociaż nadal istnieją pewne wady i problemy, HLG wydaje się być doskonałym punktem wyjścia dla twórców. Jego hybrydowy charakter sprawia, że jest idealnym pomostem między starymi standardami a nowymi, a jednocześnie jest znacznie tańszą opcją, jeśli chodzi o postprodukcję.