Robisz zdjęcia i chcesz uchwycić całą scenę przed sobą – od tego, co znajduje się bezpośrednio przed Tobą, po tło daleko w oddali. Wiesz, że potrzebujesz naprawdę dużej głębi ostrości i wiesz, co musisz zrobić, aby ją uzyskać.
Sięgasz po kontrolę przysłony aparatu i przekręcasz ją do f/22 (lub f/32, jeśli pozwala na to twój obiektyw). To zmaksymalizuje głębię ostrości i sprawi, że obraz będzie wyglądał ostro od przodu do tyłu.
A może tak?
Co to jest dyfrakcja?
W fotografii występuje zjawisko zwane dyfrakcja ma to negatywny wpływ na twoje zdjęcia i pojawia się, gdy używasz mniejszych przysłon. Co to jest dyfrakcja? Pozwól, że wyjaśnię.
Jak zapewne wiesz, przysłona to otwór w obiektywie, który wpuszcza światło do aparatu. Gdy apertura jest duża, światło swobodnie przechodzi przez aperturę na czujnik cyfrowy. Jednak gdy apertura jest bardzo mała, promienie świetlne rozchodzą się z małej apertury na czujnik cyfrowy. To „rozprzestrzenianie się” może spowodować, że promienie świetlne trafią na sąsiednie fotosite. Zasadniczo rozprzestrzenianie się powoduje, że światło trafia w niewłaściwą fotokomórkę i powoduje rozmycie. Efekt jest wyraźniejszy w matrycach cyfrowych o dużej gęstości megapikseli, ponieważ mają one mniejsze fotoobiekty. Poniższa grafika ilustruje, jak to działa:
Jaki to ma wpływ na Twoją fotografię? Jednym słowem:miękkość.
Zdjęcie wykonane przy f/22 nie będzie tak ostre, jak zdjęcie z nieco większą przysłoną. Oto przykład szczegółu z dwóch zdjęć, które są identyczne, z wyjątkiem tego, że jedno zostało wykonane przy f/8, a drugie przy f/22:
Prawdopodobnie widać, że szczegół f/8 jest ostrzejszy niż szczegół f/22.
Powyższy przykład został nakręcony pełnoklatkowym aparatem z obiektywem 24-105 mm f/4 (mój ulubiony) z minimalną przysłoną f/22. Stworzyłem też inny przykład, tym razem fotografując obiektywem 70-200 mm f/2.8 z minimalną przysłoną f/32.
Ponownie szczegół f/8 jest ostrzejszy niż ujęcie z najmniejszą przysłoną.
Patrząc na te przykłady, możesz zobaczyć, że dyfrakcja to nie tylko teoria, ale ma realny wpływ na Twoje zdjęcia.
Korzystanie z najostrzejszej przysłony
OK, więc teraz widzisz, że dyfrakcja jest prawdziwym zjawiskiem i chcesz tego uniknąć. Jaka jest najmniejsza przysłona, której powinieneś użyć? A jakie jest najlepsze ustawienie przysłony? Niestety nie ma jednej idealnej odpowiedzi. Zależy to od rozmiaru czujnika i obiektywu.
Aby zobaczyć, jak to działa w aparacie i obiektywie, po prostu zrób dokładnie to samo zdjęcie przy każdym ustawieniu przysłony (w krokach co 1 stopień). Pamiętaj, aby użyć statywu, aby zdjęcie było dokładnie takie samo. Ponadto upewnij się, że zwiększasz (wydłużasz) czas otwarcia migawki o równą wartość za każdym razem, gdy zmieniasz przysłonę, aby ekspozycja pozostała taka sama. Po zrobieniu zdjęć załaduj je na komputer, powiększ je i porównaj.
Jeśli nie chcesz przeprowadzać żadnych testów, a po prostu chcesz mieć krótką praktyczną zasadę unikania efektów dyfrakcji, unikaj używania przysłony mniejszej niż f/11 lub f/16 w aparacie pełnoklatkowym (jeśli Twój aparat ma mniejszą czujnik, dyfrakcja zaczyna się przy jeszcze większych aperturach). Większość ekspertów uważa ten zakres za maksimum. Ponadto najostrzejsza przysłona dla większości ludzi będzie wynosić około f/5,6 – f/8, czyli około 1-2 stopnie mniejsza niż ustawienie szeroko otwartej przysłony. Jeśli to możliwe, domyślnie używaj apertury w tym zakresie.
Maksymalizacja głębi ostrości przy większych aperturach
Możesz się zastanawiać, jak uzyskać dużą głębię ostrości bez użycia bardzo małej przysłony. Pamiętaj, że nie zawsze musisz używać najmniejszej przysłony, jaką oferuje Twój obiektyw, aby uzyskać wystarczającą głębię ostrości. Jeśli fotografujesz w plenerze, czyli tam, gdzie zwykle potrzebujesz małej przysłony i maksymalnej głębi ostrości, powinieneś zapoznać się z tematem odległości hiperfokalnej.
Pomimo złożonej nazwy, odległość hiperfokalna jest tylko miarą tego, jak blisko można ustawić ostrość i nadal utrzymywać akceptowalną ostrość tła obrazu. Niekoniecznie musisz używać najmniejszej możliwej przysłony, szczególnie podczas fotografowania szerokokątnego. Na przykład, jeśli używasz pełnoklatkowego aparatu z obiektywem 20 mm, nawet przy przysłonie f/8 wszystko będzie ostre od 5,5 stopy przed tobą, aż do nieskończoności!
To pokazuje, że nie zawsze trzeba używać przysłony takiej jak f/22. Zapoznaj się z odległością hiperfokalną (lub miej pod ręką tabelę odległości hiperfokalnej), aby zobaczyć, jak dużą możesz zwiększyć aperturę, a jednocześnie zmaksymalizować głębię ostrości.
Układanie ostrości
Czasami jednak trzeba wyrwać się z ciężkiej artylerii i upewnić się, że wszystko – od tego, co jest tuż przed tobą aż po nieskończoność – jest w centrum uwagi. Aby to zrobić, użyj techniki zwanej focus stacking.
Aby skupić się na stosie, należy zrobić wiele zdjęć dokładnie tego samego przy najostrzejszym ustawieniu przysłony obiektywu. Ponownie, powinieneś przetestować swoje obiektywy, aby zobaczyć, jakie jest najostrzejsze ustawienie dla każdego obiektywu, ale jeśli nie wiesz, zwykle będzie ono w zakresie f/5.6 – f/8.0. Ustaw obiektyw na ręczne ustawianie ostrości i ustaw punkt ostrości na najbliższej części obrazu (najbliższej części, która ma być ostra). Zrób pierwsze ujęcie, a następnie powtórz ten proces, stopniowo ustawiając punkt ostrości coraz dalej z każdym ujęciem, aż będziesz skupiony na nieskończoności. Zwykle 3-5 ujęć obejmie cały zakres sceny.
Gdy pobierzesz zdjęcia do komputera, połączysz je w Photoshopie, aby utworzyć jeden plik, używając najostrzejszych części każdego zdjęcia. Można to zrobić na kilka różnych sposobów:
- Automatycznie: Użyj funkcji Photomerge, aby załadować zdjęcia do Photoshopa (Plik> Automatyzacja> Photomerge) i połączyć obrazy, upewniając się, że pole „łącz obrazy razem” jest zaznaczone. Photoshop połączy obrazy w jeden plik i (zwykle) użyje najostrzejszych części każdego obrazu.
- Częściowe: Możesz także załadować obrazy jako oddzielne warstwy do jednego pliku w Photoshopie, wyrównać warstwy (Edycja> Automatycznie wyrównuj warstwy), a następnie automatycznie połącz warstwy w Photoshopie (Edycja> Automatyczne mieszanie).
- Ręcznie: Na koniec możesz wykonać ten proces ręcznie, jeśli chcesz mieć nad nim pełną kontrolę. Załaduj obrazy jako warstwy do tego samego pliku wyrównaj warstwy. Aby połączyć zdjęcia, dodaj maskę warstwy do górnej warstwy (Warstwa> Maska warstwy> Pokaż wszystko) i użyj czarnego pędzla, aby zamaskować wszystko oprócz najostrzejszego punktu obrazu. Następnie połącz tę warstwę w dół (Warstwa> Scal w dół) i powtórz proces dla każdej warstwy. Ta metoda oczywiście zajmie więcej czasu niż dwie pierwsze powyższe opcje.
Pod koniec tego procesu połączysz warstwy tak, aby była widoczna najostrzejsza część każdej z nich. Zdjęcie będzie w 100% ostre od przodu do tyłu – bez efektu dyfrakcji.
Aplikacja do Twojej fotografii
Powinieneś zdawać sobie sprawę z dyfrakcji, ale nie pozwól, aby odstraszyła cię ona od użycia potrzebnej apertury. W szczególności wciąż jest miejsce na fotografowanie z bardzo małymi przysłonami. Efekty dyfrakcji – choć rzeczywiste – nie są aż tak wspaniałe i pamiętaj, że powyższe przykłady pokazujące efekty dyfrakcji zostały znacznie powiększone. Jeśli spojrzymy na oryginalne zdjęcia, czy możesz stwierdzić, które z nich zostało zrobione na mniejsza apertura?
Czy widzisz tu jakąś dyfrakcję? W górnym rzędzie zdjęcie po lewej zostało sfotografowane przy f/22, a zdjęcie po prawej f/8. W dolnym rzędzie zdjęcie po lewej stronie zostało nakręcone przy f/8, a zdjęcie po prawej f/32.
Czy widzisz dyfrakcję na powyższych obrazkach? Nie mogę.
Martwienie się o dyfrakcję powinno być zarezerwowane dla tych momentów, w których jesteś martwy nastawiony na absolutnie maksymalną jakość obrazu lub wiesz, że zamierzasz wyświetlić dużą wersję obrazu. W przeciwnym razie nadal możesz fotografować z małymi przysłonami i prawdopodobnie nie zauważysz różnicy. Innymi słowy, na tym świecie wciąż jest miejsce na f/22.
Jednak w sytuacjach, w których ma to znaczenie, użyj nieco większej przysłony. Poznaj najlepsze miejsce swojego obiektywu i użyj tego ustawienia. Zapoznaj się z odległością hiperfokalną i sprawdź, czy możesz zachować ostrość całego obrazu przy większej aperturze. Tam, gdzie nie możesz, użyj ustawiania ostrości, zapewni to najostrzejsze możliwe zdjęcia.