• Strzelanie
• Skład

Co to jest głębia ostrości? Zacznijmy od ustalenia, czym nie jest. Głębia ostrości nie jest namacalna. Głębia ostrości zmienia się w zależności od sposobu robienia zdjęcia lub nagrywania filmu. Zrozumienie głębi ostrości jest niezbędne w kinematografii, gdzie ostrość jest manipulowana w celu uzyskania pożądanego wyglądu.

Bardziej adekwatne jest myślenie o głębi ostrości jako warunku wynikającym ze zbioru warunków związanych z fotografią i jej układem wizualnym. Opisuje obszar akceptowalnej ostrości wokół obiektu umieszczonego w określonej odległości od obiektywu. Zjawisko to występuje w przesłonie obiektywu — składającej się z maleńkich cienkich listków, które otwierają się i zamykają, tworząc aperturę.

Trzy czynniki

Trzy czynniki mają duży wpływ na to, jak głębia ostrości pojawia się na obrazie:przysłona lub wielkość przysłony (f-stopy), ogniskowa obiektywu (mm) i odległość aparatu do obiektu — czasami określana jako odległość ogniskowa. Ze względu na tę rozmowę skoncentrujemy się przede wszystkim na tęczówce i jej wpływie na głębię ostrości.

Ponieważ głębia ostrości zależy od określonych przysłon, może być brana pod uwagę przy obliczaniu właściwej ekspozycji obrazu. Głębia ostrości odgrywa również rolę estetyczną w wyglądzie obrazu. Czy wolisz senne, nieostre tło na portrecie, czy wolisz widzieć szczegóły tła, które ujawniają położenie fotografowanej osoby? Twoje preferencje są powiązane z wyborem przysłony, wpływającym na ogólną ekspozycję. W związku z tym wynikający z decyzji o ekspozycji f-stop pozwala, aby głębia ostrości była również wyborem kompozycyjnym.

Płaszczyzna ostrości

Głębia ostrości odnosi się do czegoś, co nazywa się płaszczyzną ostrości. Wyobraź sobie zdjęcie jako trójwymiarową projekcję z kamerą na jednym końcu projekcji, a obiekt(y) ułożonymi w „polu” projekcji. To jak duży „kawałek” naszego pola obrazu, który staje się grubszy, gdy otwieramy lub zamykamy naszą aperturę (przesłonę). Ten „kawałek” porusza się również w kierunku lub od naszego aparatu w zależności od rozmiaru obiektywu i odległości obiektu. Oto przykład:

Biorąc pod uwagę ten przykład, gdy rozwiązujemy obiekt — obiekt, który chcemy mieć wyostrzoną — tworzymy „strefę” wokół tego obiektu, w której obraz jest wyraźnie ostry. Strefa składa się z obszaru przed i za punktem skupienia, w którym znajduje się nasz obiekt. Ta strefa jest bezpośrednio związana z przysłoną, którą wybieramy na naszym obiektywie. Robimy to, dostosowując przesłonę obiektywu lub przysłonę (jak f2.8 lub f16), która kontroluje średnicę otworu wewnątrz obiektywu. Działa trochę jak źrenica w naszym oku.

Przysłona

Manipulując rozmiarem przysłony, tworzymy wąską strefę wokół naszych obiektów, używając szeroko otwartej (dużej) przysłony. Natomiast węższe (małe) apertury dają odwrotny efekt. Czy kiedykolwiek zmrużyłeś oczy, aby odległe obiekty wydawały się ostrzejsze? Na tym polega zasada przysłony obiektywu, która kontroluje głębię ostrości.

Przysłona i przysłona

Teraz może być trochę zagmatwane. Kiedy mówimy o aperturze jako „dużej”, oznaczamy tę regulację niską liczbą, taką jak f1.4. Kiedy nazywamy aperturę „małą”, oznaczamy to wyższą liczbą, taką jak f16. Liczby te odnoszą się do serii „listek” apertury, które tworzą „przesłonę” wewnątrz naszego obiektywu. Gdy te ostrza otwierają się i zamykają, tworzą otwór, przez który światło może przechodzić przez obiektyw i uderzać w nasz czujnik obrazu lub płaszczyznę filmu podczas korzystania z emulsji fotograficznej.

Formuła F-stop

Pomocne może być myślenie o tych wartościach przysłony jako ułamkach maksymalnego możliwego otworu, w których obiektyw może się „zatrzymywać”. Jeśli f1.0 to szeroko otwarta przysłona obiektywu, to f16 to mniej więcej 1/16 wynikowego rozmiaru oryginalnego otworu przysłony. Ponieważ wartości przysłony są mierzone poprzez podzielenie efektywnej średnicy przesłony — widzianej przez tylną soczewkę — przez ogniskową obiektywu, rozsądne jest myślenie o tych pomiarach jako ułamkach. Dlatego wzór na obliczenie f-stop wygląda następująco:F-stop =ogniskowa/średnica przysłony.

F-stops i ekspozycja

Każdy obiektyw foto/wideo ma wewnątrz przysłonę. Rozmiar dostosowuje się za pomocą systemu menu wewnątrz aparatu, szeregu przycisków na aparacie lub pierścienia przysłony na zewnątrz obiektywu. Konsekwencje każdego wyboru mają wpływ na ekspozycję. Dlatego dokładnie rozważ wybory dotyczące efektu estetycznego w porównaniu z efektem na ekspozycję, który wynika.

Czy zauważyłeś, jak twoje źrenice reagują w środku na słabe światło? Stają się większe, aby więcej światła przeszło do siatkówki. Jednak na zewnątrz nasze źrenice stają się mniejsze dzięki obfitemu oświetleniu. Oto jak kontrolować ekspozycję za pomocą przysłony obiektywu. Więcej na ten temat
zobacz nasz artykuł na temat trójkąta ekspozycji. Jeśli jesteś początkującym, ta zaawansowana koncepcja może wymagać dodatkowych studiów i badań.

Wprowadź w życie

Przyjrzyjmy się teraz, jak może zmieniać się strefa ostrości wokół naszych obiektów, w zależności od wybranej przez nas przysłony (tzw. f-stop, przesłona). Oto kilka szczegółowych ilustracji z aplikacji internetowej Michała Bemowskiego „Depth of Field Simulator”. Możesz uzyskać dostęp do aplikacji Michaela tutaj.

Z aparatem na jednym końcu tego przykładu i obiektem umieszczonym w odległości 5 stóp od fotografa, istnieje wąska strefa dopuszczalnej ostrości wokół obu stron obiektu. Tutaj używamy f-stop (przysłony) f1,4. Ten wybór musi być dokonany
ręcznie na obiektywie kinowym.

Powyższe zdjęcie pokazuje, jak wąska jest głębia ostrości wokół naszego obiektu znajdującego się w odległości 5 stóp od aparatu. Zauważ, jak mało jest skupione przed i za naszym obiektem? Jest to zacieniony obszar, który zmieni się, gdy dostosujemy rozmiar apertury.

Oto kolejny przykład, w którym f-stop zmienia się na f2,8. Czy widzisz wzrost w strefie skupienia? Wypróbujmy inne ustawienie.

Powinieneś zauważyć stopniowy wzrost obszaru wokół obiektu. To jest głębia ostrości. Jest to strefa, która rozciąga się od prawie czterech stóp od aparatu i rozciąga się na ponad siedem stóp od aparatu – z obiektem ustawionym na pięć stóp i przesłoną f5,6 na obiektywie 50 mm. Spójrzmy na ostatni przykład. Następnie chcemy wskazać kilka unikalnych aspektów tego zjawiska głębi ostrości.

Ten ostatni przykład pokazuje najbardziej demonstracyjną zmianę w strefie ostrości lub „głębi ostrości” wokół naszego obiektu, przy użyciu tego samego obiektywu 50 mm ustawionego na f11. W tym momencie dzieje się coś ciekawego. Zwróć uwagę na szybkość zmian przed obiektem w porównaniu z tyłem obiektu, gdy przysłona zmniejsza się? Ta zmiana zachodzi proporcjonalnie w tempie prawie 1/3 z przodu i 2/3 z tyłu obiektu.

Możesz zauważyć, że strefa za obiektem sięga w tło. W rezultacie, mimo niewielkich zmian między fotografem a fotografowanym obiektem, tło staje się coraz bardziej „ostre”. Może to być pożądany efekt, jeśli robi się zdjęcia podczas zwiedzania lub w dowolnym miejscu, w którym środowisko jest tak samo zainteresowane, jak umieszczony w nim obiekt. Jeśli jednak pragniesz stworzyć punkt centralny, w którym obiekt jest głównym szczegółem, na który publiczność ma zwrócić uwagę, głębia ostrości z pierwszego przykładu może być preferowana. Przy obiektywie 50 mm ustawionym na f1,4 tło
i wszystkie pierwsze plany stają się delikatnie nieostre, pozostawiając publiczność skierowaną w stronę naszego modelu.

Gdy zmienne dostosowują się, używając Depth of Field Simulator, możesz zobaczyć efekty w czasie rzeczywistym. Zmieniając odpowiednio ogniskową obiektywu, odległość aparatu do obiektu i przysłonę, można zaobserwować stopniowe zmiany zachodzące w tle. Jego pozorna odległość i stopień ostrości zmienia się wprost proporcjonalnie do wielkości apertury! To sprawia, że ​​wybór apertury jest zarówno kwestią estetyczną, jak i koniecznością ekspozycji.

Odległość obiektu i ogniskowa

Widzieliśmy, jak apertura wpływa bezpośrednio na „dof”. Omówmy teraz odległość obiektu i ogniskową obiektywu. Korzystając z symulatora głębi ostrości, zmień kamerę na odległość od obiektu na dole pulpitu aplikacji. Zauważ, jak wraz ze wzrostem odległości między nami a naszym obiektem zwiększa się strefa ostrości wokół tego obiektu? W tym samym czasie, gdy odległość między aparatem a obiektem zwiększa się i zwiększa się ostrość, tło staje się coraz bardziej ostre. To jest proporcjonalna zależność. Im dalej obiekt znajduje się od aparatu, tym bardziej tło staje się wyraźne. Dlatego jeśli chcesz uzyskać miękkie, nieostre szczegóły za obiektem — podejdź bliżej!

Ogniskowa lub siła obiektywu opisana w milimetrach również może wpływać na głębię ostrości. Obiektywy szerokokątne — te z szerokim polem widzenia i niskimi oznaczeniami milimetrowymi — wydają się demonstrować większą głębię ostrości. Podczas gdy soczewki o większym powiększeniu i wyższym oznaczeniu milimetrowym wydają się wykazywać mniejszą głębię ostrości wokół obiektu. Może to być bardzo przydatne, gdy chce się skierować uwagę publiczności na określone elementy w ramce obrazu. W ten sposób głębia ostrości może być potężnym narzędziem do opowiadania historii.

Czujniki obrazu

Jeśli chodzi o wielkość przetwornika obrazu aparatu, nie ma zauważalnych różnic między markami w kwestii efektów (jeśli występują) nałożonych na głębię ostrości. Ponieważ przetworniki obrazu o różnych rozmiarach wymagają różnych rzutów okręgów obrazu, możliwe jest uzyskanie podobnej charakterystyki głębi ostrości, jeśli wybierze się obiektywy, które zapewniają odpowiednie pokrycie dla danego przetwornika. Innymi słowy, dopasuj czujnik do swojego systemu obiektywów.

Kamera z pełnowymiarowym czujnikiem będzie wymagała obiektywów obejmujących obszar projekcji 24X36mm. Kamera z czujnikiem micro 4/3 będzie odwrotnie wymagała obiektywów, które w całkowitym rozmiarze obrazu muszą pokryć tylko obszar 13X17mm. Jeśli dopasujemy okrąg obrazu obiektywu do obszaru matrycy, wyniki głębi ostrości są porównywalne.

Zastrzeżenie polega na tym, że ogniskowe niezbędne dla mikro 4/3 będą szersze niż te wymagane przez pełnowymiarową matrycę. Tak więc, aby uzyskać płytką głębię ostrości, użytkownik m4/3 będzie musiał zbliżyć się lub oddalić od swoich obiektów, zgodnie z wymaganiami estetyki.

Przydatne terminy

przysłona – przesłona wewnątrz obiektywu, składająca się z maleńkich cienkich listków, które tworzą mierzalny otwór, przez który światło przechodzi podczas ekspozycji.

kąt widzenia – obserwowalny punkt widzenia obiektywu, opisany jego rozmiarem w milimetrach i zdefiniowany przez kadrowanie obrazu.

tło/pierwszy plan — obszary za lub przed obiektem, które zawierają szczegóły dotyczące ogólnej kompozycji i kadrowania obrazu — na które wpływa głębia ostrości.

kompozycja – pomysłowe rozmieszczenie elementów na zdjęciu lub kadrze wideo.

głębia ostrości – obszar akceptowalnej ostrości rozciągający się przed i za naszym obiektem.

przesłona – regulowany otwór wewnątrz soczewki tzw. „iris”.

ekspozycja – stopień, w jakim obraz wydaje się zbyt jasny lub zbyt ciemny.

trójkąt ekspozycji – zasada, która definiuje właściwą tonację/balans obrazu poprzez omówienie manipulacji przysłoną obiektywu, migawką aparatu i czułością nośnika zapisu. Odwiedź link umieszczony w powyższym tekście, aby uzyskać dokładniejsze wyjaśnienie.

f-stop – wartość liczbowa opisująca rozmiar (średnicę) przysłony obiektywu.

ostrość – punkt, w którym obiekt wydaje się ostry na obrazie.

odległość ogniskowa — odległość od obiektywu do fotografowanego obiektu.

ogniskowa — odległość od powierzchni głównego obiektywu obiektywu i punktu

zbieżność promieni świetlnych przechodzących przez tę soczewkę.

pole obrazu – wszystkie obszary pierwszego planu, środka i tła obrazu, które znajdują się w widocznej ramce. Pole obrazu jest czynnikiem określanym przez rozmiar obiektywu lub kąt widzenia.

tęczówka – patrz przesłona.

płaszczyzna ostrości – „kawałek” obrazu, który istnieje w dokładnym punkcie ostrości. Ten wycinek biegnie równolegle do obrazu kamery lub płaszczyzny czujnika – rozciągając się nieskończenie w lewo lub w prawo – i przesuwa się do przodu lub oddala się od obiektywu w zależności od rozmiaru obiektywu, przysłony i odległości obiektu od aparatu.

rozwiązać (to) – aby uzyskać ostrość poprzez manipulację obiektywem fotograficznym.

*Główne zdjęcie „DoF–płytka głębia ostrości”, P. Namek. Używany w ramach bezpłatnej dokumentacji GNU

Licencja – Creative Commons. Przesłano do Wikipedii wrzesień 2005.