W tym samouczku wideo przyjrzymy się prostemu sposobowi, aby światło wypełniające (i jego brak) łatwo wtopiło się w ujęcie.
Kiedy po raz pierwszy dowiadujemy się o świetle wypełniającym w kinematografii lub fotografii, zazwyczaj wybieramy standardową trzypunktową konfigurację oświetlenia — światło kluczowe, światło wypełniające (naprzeciwko klawisza) i podświetlenie.
W miarę postępów i ulepszania oświetlenia ten szablon może wydawać się nieco nienaturalny w wielu sytuacjach. Możesz pokusić się o porzucenie światła wypełniającego na rzecz ciemniejszego, bardziej wyrzeźbionego oświetlenia.
Ale co, jeśli chcesz lepiej oświetlony obraz, zachowując jednocześnie trójwymiarowe oświetlenie? Jeśli rozwiniemy i ulepszymy tę klasyczną koncepcję, stanie się ona elastyczna, umożliwiając nam tworzenie zarówno naturalnych i kontrolowany obraz dla wielu scenariuszy.
W poniższym samouczku wideo przeprowadzę Cię przez kolejne etapy tworzenia lepiej wyglądającego światła wypełniającego.
Tworzenie światła wypełniającego
Dzisiaj opracujemy scenariusz oświetlenia i przyjrzymy się, jak poprawić nasze światło wypełniające, tworząc bardziej kinowy trójwymiarowy obraz.
W tym ujęciu nasz obiekt znajduje się w pokoju z włączoną w tle żarówką domową w abażurze.
Dodaliśmy kluczowe światło 45 stopni do obiektu i dopasowaliśmy temperaturę barwową panelu LED do naszej domowej lampy.
Aby zmiękczyć klawisz, odbiliśmy go od dużego kawałka bielonego materiału muślinowego po prawej stronie naszego obiektu. Daje to kluczowi dobrą ilość lekkiego owinięcia i kształtu na twarzy naszej osoby.
Następnie dodaliśmy mały, subtelny rozbłysk światła na tylną zasłonę z kieszonkowym panelem LED, aby dodać trochę więcej szczegółów i zrównoważyć nasz wizerunek.
Ta konfiguracja wygląda już lepiej – jest nastrojowa, kontrastowa i dobrze przedstawia lampę oświetlającą scenę; jednak nie każde ujęcie powinno wyglądać w ten sposób.
Wszystko zależy od atmosfery, którą próbujesz stworzyć na obrazie. A co, jeśli chcemy zachować to kinowe wrażenie, ale prezentować przytulniejszy, mniej dramatyczny wygląd? Aby to zrobić, możemy dodać trochę światła wypełniającego do sceny.
Kiedy po raz pierwszy poznamy podstawy światła wypełniającego, możemy wybrać klasyczną konfigurację trzech świateł:światło kluczowe, światło wypełniające i podświetlenie.
Zignorujemy podświetlenie w tej konfiguracji, ponieważ nie uważamy, że jest to potrzebne w scenie, ale w klasycznym scenariuszu z trzema światłami wypełnienie jest generalnie przeciwne do klucza.
Wypróbujmy to w naszych ustawieniach.
Umieściliśmy kolejny arkusz bielonego materiału muślinowego naprzeciwko naszego kluczowego światła, aby odbić kluczowe światło, i wykonaliśmy doskonałą robotę, wypełniając cienie z boku twarzy. Jednak efekt jest subtelny i chcieliśmy nieco więcej światła na obrazie, ponieważ ogólnie wygląda to dość ciemno.
Dlatego, aby dać nam większą kontrolę nad ekspozycją wypełnienia, wbiliśmy w tkaninę drugie światło. Ale teraz, gdy mamy więcej światła po ciemnej stronie twarzy, stworzyliśmy pewien problem.
W porównaniu do poprzedniego widać, jak bardzo spłaszczyliśmy nasz obraz, rozjaśniając nasze światło wypełniające. Odchodzi to od kinowego wrażenia, które chcieliśmy zachować nienaruszone, i sprawia, że nasz obraz wygląda mniej naturalnie.
Jeśli więc ciemniejsze światło wypełniające jest za mało, a jaśniejsze światło wypełniające za dużo, w jaki sposób możemy uzyskać mniej dramatyczny, ale kinowy wygląd przy użyciu światła wypełniającego?
Odpowiedź może leżeć między światłem kluczowym a światłem wypełniającym.
Odsuńmy nasze drugie światło od wypełnienia, pozostawiając je ponownie, aby odbijało nasze kluczowe światło na niższym poziomie. Następnie dodajmy więcej wybielonego materiału muślinowego naszym kluczem, aby owinąć nasz temat i scenę.
Na koniec dodamy z powrotem nasze drugie światło, ale tym razem odbijając się od dodanego materiału przy mniejszej mocy niż nasz klucz.
Ustawione na niższą moc niż nasz klucz, nasze drugie światło odbijające się od materiału muślinowego wydłuża nasz klucz, owijając go wokół twarzy w naturalnej skali.
Nasze światło wypełniające podnosi ekspozycję po ciemnej stronie twarzy, jak poprzednio, ale w porównaniu z wcześniejszym ustawieniem ta konfiguracja tworzy znacznie bardziej naturalną gradację światła. Stworzyło to lżejszy, przytulniejszy nastrój, jakiego chcieliśmy, ale zachowuje kontrolowany, kinowy, trójwymiarowy charakter.
Niekoniecznie oznacza to, że ustawienie światła wypełniającego w podstawowej konfiguracji z trzema światłami jest nieprawidłowe, ale więcej o tym, co dzieje się pomiędzy naszym kluczem a wypełnieniem, co może sprawić, że obraz będzie wyglądał bardziej naturalnie.
Możemy nawet zrobić ten jeden krok w kierunku nieco bardziej nastrojowego wyglądu i zastąpić nasz wybielony materiał muślinowy czarną tkaniną, tworząc negatywne wypełnienie, co oznacza, że zabieramy światło, zamiast je wypełniać. nadal mamy trochę światła na naszej twarzy, ale teraz zapadamy w głęboki cień po ciemnej stronie twarzy.
Szczęśliwy środek między naszą oryginalną ciemną konfiguracją z jednym oświetleniem a ostateczną, bardziej przytulną konfiguracją z dwoma lampami plus wypełnienie. Możemy więc użyć światła wypełniającego, aby wypełnić cienie lub wypełnienia negatywowego, aby przyciemnić te cienie.
Każdy z nich zapewnia sposób na dostosowanie odczucia światła do tego, jak chcemy, aby wyglądało na naszym obiekcie i scenie.
Kluczowe wnioski z filmu
- Umieszczenie światła wypełniającego naprzeciwko klucza, aby uzyskać jaśniejszą scenę, może spłaszczyć obraz, tracąc wymiarowość ujęcia i sprawiając, że będzie wyglądał nienaturalnie.
- Poszerzenie kluczowego światła dalej wokół tematu lub sceny, ze stopniowym spadkiem światła, tworzy gładsze, jaśniejsze wrażenie na obrazie, dzięki czemu światło wypełniające subtelnie uzupełnia tę gradację, dzięki czemu jest lepiej oświetlone, a jednocześnie naturalistyczny i kontrolowany strzał.
- Zastąpienie światła wypełniającego wypełnieniem negatywowym może dodać więcej nastroju, dramatyzmu i wymiarowości do ujęcia, niezależnie od ustawienia głównego światła.
- Możesz oświetlić swoją scenę na wiele sposobów, wszystko zależy od tego, jak ma wyglądać ostateczny obraz!
Obraz na okładkę za pośrednictwem Deana Drobota.