W przypadku wielu rodzajów fotografii wybór miejsca, na którym chcesz się skupić, jest dość prosty. W fotografii portretowej skupiasz się na oczach. W fotografii przyrodniczej skupiasz się na zwierzęciu.
Ale na czym należy się skupić w fotografii krajobrazowej? Generalnie rejestrujesz scenę, a nie samotny obiekt – więc jak sprawić, by wszystko było tak ostre, jak to tylko możliwe?
W tym artykule podzielę się sześcioma wskazówkami dotyczącymi ustawiania ostrości na zdjęciach krajobrazu. W ten sposób następnym razem, gdy będziesz mieć do czynienia z trudną sceną krajobrazową, będziesz w stanie osiągnąć oszałamiająco ostre rezultaty!
1. Nie ustawiaj ostrości na nieskończoność
W fotografii krajobrazowej próbujesz uchwycić scenę, a nie samotną rzecz. I wiele razy scena, którą próbujesz uchwycić, jest daleko od ciebie (np. odległa góra o zachodzie słońca).
Teraz większość obiektywów ma różne wartości ostrości, a po przekroczeniu pewnej odległości (często 20-30 stóp lub 8-10 metrów) ostrość zostanie ustawiona na nieskończoność.
Dlatego, jeśli robisz zdjęcie, w którym większość sceny jest daleko, możesz się domyślić, że powinieneś ustawić ostrość na nieskończoność. A jeśli wszystko w kadrze jest naprawdę w nieskończoności, to nie jest zły pomysł. Jeśli nie ma nic blisko ciebie, to po prostu nie musisz robić nic więcej; nie musisz nadmiernie komplikować rzeczy.
Jednak najlepsze kompozycje często zawierają aspekty sceny, które są bliższe do ciebie niż nieskończoność. Na przykład to ujęcie poniżej przedstawia silny obiekt w środku, który warto zachować:
Jeśli ustawisz ostrość na odległym niebie (tj. na nieskończoność), trawa i jezioro staną się miękkie. Więc w scenach z bliższymi elementami – takimi jak krajobraz powyżej – gdzie należy ustawić ostrość?
Możesz dostać się do odległości hiperfokalnej – porozmawiamy o tym za chwilę! – i zrób to tak techniczne, jak chcesz. Ale kiedy strzelasz, Twój czas jest często cenny. Światło się zmienia i rzeczy się poruszają. Więc prawdopodobnie nie chcesz tracić czasu na obliczenia.
Zamiast tego rozważ następującą praktyczną zasadę:
Ustaw ostrość na nieskończoność. Następnie po prostu cofnij go trochę.
Oczywiście pojawia się oczywiste pytanie:jak zdefiniować trochę ?
Obawiam się, że nie mam dla ciebie dobrej odpowiedzi. Będzie się różnić w zależności od obiektywu, ale zwykle będzie to obrót o 5 lub 10 stopni lub do najwyższej wartości odległości wydrukowanej na obiektywie (to znaczy, jeśli Twój obiektyw ma te liczby).
W ten sposób możesz mieć trochę swobody. Nadal będziesz mieć ostrość na odległych obiektach, ale również utrzymuj ostrość na obiektach środkowych, takich jak jezioro (zakładając, że używasz wąskiej przysłony).
Niestety, ta wskazówka nie bądź bardzo pomocny, jeśli masz do czynienia z bliskimi tematami na pierwszym planie, jak omówię w następnej sekcji:
2. Spróbuj skupić się na jednej trzeciej drogi na zdjęciu
Wiele zdjęć jest zniszczonych, ponieważ pierwszy plan nie jest ostry. To się zdarza cały czas.
I chociaż omówiona powyżej sztuczka – ustawianie ostrości na nieskończoność, a następnie lekkie cofanie ostrości – zapewni ostre tło i ostry środek, prawdopodobnie nie utrzyma ostrości bliskich obiektów na pierwszym planie.
Co więc zrobić, jeśli twoja scena ma bliskie elementy pierwszego planu?
Skoncentruj się na około jednej trzeciej drogi do kadru.
W ten sposób uzyskasz ostre elementy pierwszego planu, ale także elementy tła.
Jeśli więc Twoje ujęcie ma kamienie na pierwszym planie, skup się nieco poza kilkoma pierwszymi kamieniami:
A jeśli masz ciekawą roślinność na pierwszym planie, skup się tuż obok niej:
Cel jest prosty:ustaw ostrość w jednej trzeciej sceny, nawet jeśli oznacza to ustawienie ostrości tylko kilka stóp przed obiektywem.
„Ale poczekaj chwilę!” mógłbyś powiedzieć. „A co z tłem? Jeśli skupię się na bliskich elementach pierwszego planu, czy tło nie będzie nieostre? Czy to nie będzie rozmazane?”
Prawdopodobnie nie! Jeśli używasz obiektywu szerokokątnego i przyzwoicie wąskiej przysłony (np. f/8 lub f/11), tło nadal bądź w centrum uwagi, nawet jeśli pierwszy plan pozostaje ostry jak brzytwa.
3. Skoncentruj się na temacie
W poprzednich wskazówkach mówiłem o ustawieniu ostrości, aby całe ujęcie było ostre – ale ważne jest, aby pamiętać o rzeczach oczywistych:
Jeśli Twoim zdjęciem jest określony temat lub centrum zainteresowania, po prostu skup się na tym . To najważniejsza część Twojego obrazu, absolutnie potrzebujesz jej ostrości i nic więcej (w większości) nie ma znaczenia.
Nie martw się o swój pierwszy plan i nie martw się o swoje tło. Tylko upewnij się, że obiekt jest ostry.
Tak, pierwszy plan i/lub tło mogą być rozmyte. Ale jeśli jest trochę pogorszenia ostrości w stosunku do twojego obiektu, to nie jest wielka sprawa; może nawet dobrze wyglądać!
4. Nie zawężaj przysłony zbyt dużo
W fotografii nie ma darmowych obiadów. Być może już wiesz, że użycie mniejszej apertury w celu uzyskania większej głębi ostrości będzie kosztować światło.
(Pamiętaj:w fotografii krajobrazowej często potrzebujesz małej przysłony, aby zmaksymalizować głębię ostrości. Ale ponieważ mała przysłona przepuszcza mniej światła, musisz zwiększyć szybkość migawki – co grozi rozmyciem, chyba że używasz statyw.)
Ale bardzo małe apertury wiążą się z innym problemem:
Dyfrakcja.
Podczas gdy szczegóły są nieco techniczne, dyfrakcja jest zasadniczo miękkością spowodowaną zbyt małą aperturą. Fotografowanie przy f/8 jest zwykle w porządku – ale ustaw przysłonę na f/16, f/18 lub f/22, a zaczniesz dużo dużo miękkości. (Dyfrakcja jest szczególnie problematyczna w kamerach z małymi matrycami i wieloma megapikselami.)
Dlatego samo użycie najmniejszej możliwej przysłony – nawet jeśli masz statyw do obsługi zwiększonego czasu otwarcia migawki – nie zawsze jest odpowiedzią. Nie możesz po prostu skupić się w dowolnym miejscu i polegać na bardzo głębokiej głębi ostrości, aby cię uratować.
Istnieją jednak dwa sposoby obejścia tego problemu, które omówimy w końcowych sekcjach.
5. Poznaj swoją odległość hiperfokalną
Odległość hiperfokalna to tylko wymyślna nazwa określająca, jak blisko można ustawić ostrość, zachowując jednocześnie akceptowalnie ostre tło. Istnieją aplikacje i kalkulatory, które podadzą ci tę odległość; po prostu wpisujesz przysłonę i ogniskową, a następnie naciskasz „Oblicz”.
Korzystanie z odległości hiperfokalnej jest najbezpieczniejszą metodą zachowania ostrości całego zdjęcia krajobrazu. Więc kiedy masz do czynienia z trudną sceną – taką z bardzo bliskim elementem pierwszego planu, a także odległymi elementami tła – często warto wykonać obliczenia odległości hiperfokalnej.
Następnie, gdy znasz odległość hiperfokalną dla określonej ogniskowej i przysłony, możesz dostosować ustawienia i kompozycję, aby uzyskać najlepszy możliwy wynik. Na przykład, pamiętasz, jak powiedziałem, że zbyt mała apertura spowoduje dyfrakcję? Jeśli potrzebujesz przysłony f/22, aby zachować ostrość sceny, zawsze możesz poszerzyć swoją ogniskową (i jednocześnie poszerzyć przysłonę). Możesz też cofnąć się o kilka kroków, aby zmniejszyć niezbędną aperturę.
Innymi słowy:znajomość odległości hiperfokalnej pozwala maksymalizować głębia ostrości z precyzją. Nie musisz używać wąskiej przysłony w nadziei, że wszystko będzie ostre; zamiast tego będziesz dokładnie wiedzieć, jaka przysłona, ogniskowa i punkt ostrości są niezbędne, aby uzyskać doskonały wynik.
Czy to ma sens?
Na przykład, jeśli używasz obiektywu 16 mm w aparacie pełnoklatkowym z przysłoną f/11, odległość hiperfokalna wyniesie 2,5 stopy (76 cm). Oznacza to, że możesz ustawić ostrość na punkcie tuż przed sobą, jednocześnie zachowując ostrość wszystkiego za tym punktem (aż do nieskończoności!).
6. Rozważ układanie ostrości
Załóżmy, że masz do czynienia z bardzo głęboka scena, jak ta poniżej:
Po wykonaniu pewnych obliczeń może się okazać, że potrzebujesz przysłony f/22 lub wyższej, aby wszystko było ostre od najbliższego obiektu pierwszego planu po najdalsze elementy tła. Jak wspomniałem powyżej, spowoduje to rozmycie spowodowane dyfrakcją.
Oczywiście możesz zaakceptować rozmycie…
…lub możesz użyć innej metody, zwanej focus stacking .
Tutaj robisz wiele zdjęć tej samej sceny, używając różnych punktów ostrości. Następnie łączysz je razem w programie takim jak Photoshop.
(Jest to również dobra strategia, jeśli nie masz pod ręką kalkulatora odległości hiperfokalnej lub nie masz czasu na obliczenie odległości hiperfokalnej, a chcesz się upewnić, że wszystko w twojej scenie jest ostre).
Zacznij od ustawienia obiektywu na najostrzejszą przysłonę (zwykle w zakresie od f/5,6 do f/8). Zamontuj aparat na statywie, aby kadrowanie pozostało spójne.
Następnie zrób serię zdjęć, delikatnie dostosowując ostrość. Pierwsze zdjęcie powinno mieć ostrość na najbliższym obiekcie na pierwszym planie. Punkt ostrości następnego obrazu powinien znajdować się poza obiektem na pierwszym planie, a punkt ostrości trzeciego obrazu powinien znajdować się poza tym i tak dalej.
Zwróć uwagę, że możesz ustawić ostrość ręcznie – przekręcając pierścień ręcznego ustawiania ostrości przy każdym zdjęciu – lub możesz zmienić punkt autofokusa przed zrobieniem zdjęcia. Osobiście jestem fanem ręcznego ustawiania ostrości w tego typu pracy, ale zachęcam do wypróbowania obu metod i zobaczenia, którą wolisz.
Być może zastanawiasz się:
Ile strzałów potrzebujesz, aby uzyskać stos ostrości?
To zależy od twojej sceny. Ale fotografowie krajobrazu często używają dwóch ujęć dla najbardziej podstawowych scen (jedno dla pierwszego planu i jednego dla tła), trzech ujęć, gdy sprawy stają się nieco głębsze (jedno dla pierwszego planu, jedno dla środka i jedno dla tła), i pięć lub więcej strzałów, gdy sprawy stają się jeszcze głębsze.
Następnie, po powrocie do domu, możesz połączyć ujęcia w programie do obróbki końcowej.
Ta metoda nie jest lekarstwem na wszystko. Podczas fotografowania poruszających się obiektów może to być trudne i wymaga statywu oraz dużo cierpliwości, zwłaszcza jeśli robisz zdjęcia w słabym świetle.
Mimo to układanie ostrości może być potężnym narzędziem do utrzymywania ostrości i ostrości w całym obrazie poziomym.
Ustawienie ostrości w fotografii krajobrazowej:ostatnie słowa
Teraz, gdy skończyłeś ten artykuł, powinieneś być w stanie śmiało określić, na czym skupić się w scenach krajobrazowych – nawet jeśli masz do czynienia z dużą głębią.
(I pamiętaj:jeśli wszystko inne zawiedzie, opcją focus stacking jest opcją.)
Więc wyjdź i przetestuj swoje nowo odkryte umiejętności skupiania się!
Teraz do Ciebie:
Czy masz problemy z koncentracją podczas fotografowania krajobrazów? Którą z tych strategii planujesz wypróbować jako pierwszą? Podziel się swoimi przemyśleniami (i obrazami!) w komentarzach poniżej.