Aby uzyskać łagodne i płynne ujęcia w ruchu, studia filmowe używają sprzętu, który może kosztować setki tysięcy dolarów. Ale możesz wykonywać profesjonalne, profesjonalne ruchy kamery bez specjalnego sprzętu, a wyniki dodadzą zainteresowania i przyciągną Twoje programy.
W tym miesiącu felieton poświęcony jest „jak” porusza się kamerą:to znaczy, jak uzyskać różne rodzaje ruchomych ujęć. (W przyszłym miesiącu rozważymy, dlaczego i dlaczego – estetyczne i dramatyczne powody, dla których podczas ujęcia przestawiamy kamerę z jednego kąta na drugi).
Nie próbuj tego w domu
Ale najpierw dwie przestrogi. Kiedy byłem na tyle młody, by wierzyć, że jestem nieśmiertelny, robiłem zdjęcia do niektórych filmów tak tańszych – to znaczy niezależnych – że nie mieliśmy odpowiedniego sprzętu do poruszania kamerą. Aby zrobić jedno poruszające się ujęcie, trzymałem się ręki ze szczytu furgonetki Econoline, która jechała po polnej, górskiej drodze w ulewie. Po drugie, wcisnąłem się do przedniego bagażnika VW Karmann-Ghia i trzymałem kamerę sześć cali nad asfaltem podczas filmowania pościgu samochodowego z dużą prędkością. (Kierowca samochodu z kamerą pracował z niewielkim utrudnieniem:ponieważ musiała jechać z podniesioną pokrywą bagażnika, nie widziała większości drogi).
Jest takie słowo na gimnastykę macho:głupie.
Każdy ruch kamery niesie ze sobą przynajmniej pewien stopień ryzyka, ponieważ często koncentrujesz się bardziej na ujęciu niż na tym, dokąd zmierzasz. Ponadto wiele osób nie opanowało sztuczki polegającej na utrzymywaniu otwartego oka bez wizjera podczas fotografowania, więc ich wzrok ogranicza się do tego, co znajduje się w kadrze. Dlatego ze względów bezpieczeństwa przestrzegaj kilku zdroworozsądkowych zasad:
- Spójrz, gdzie zamierzasz się poruszać, zanim oddasz strzał.
- W przypadku trudniejszych ruchów, zwłaszcza na kołach, poproś kogoś, aby cię popchnął/poprowadził/prowadził.
- Jeśli nie możesz nauczyć się strzelać z otwartymi oczami, przynajmniej raz na sekundę otwieraj oko poza kamerą, aby sprawdzić obszar poza kadrem.
I nie strzelaj z bagażników poruszających się VW.
Wskaźniki ogólne
Zacznijmy od kilku wskazówek, które dotyczą każdego rodzaju ruchu kamery. Najpierw ustaw obiektyw pod najszerszym kątem, jeśli to możliwe. Im szerszy kąt, tym mniej widoczne będą jakiekolwiek drgania aparatu. Natomiast teleobiektywy powiększają każdy mały ruch i bieganie.
Po drugie, weź to powoli. Możesz szybko odwrócić głowę lub spojrzeć na pobocze drogi z samochodu jadącego z prędkością 60 mil na godzinę, a Twój mózg przetworzy za Ciebie informacje wizualne. Ale kamera nie może tego zrobić; wyniki będą tylko nieprzyjemnym rozmyciem. Dobra praktyczna zasada:poruszaj aparatem nieco wolniej, niż radzą Ci najbardziej konserwatywne instynkty.
Następnie naucz się przyspieszać i zwalniać. Ruchy, które nagle się zaczynają i/lub kończą, mogą wydawać się niepokojące. Nabierając prędkości od początku ruchu, a następnie zwalniając go, gdy go kończysz, dajesz poczucie, że ruch ma początek, środek i koniec.
Na koniec spróbuj wyłączyć zarówno autofokus, jak i automatyczną ekspozycję, jeśli pozwala na to kamera. Ruchome ujęcia z konieczności pociągają za sobą zmianę odległości i poziomów światła; systemy automatyczne są często zbyt wolne, aby nadążyć. Załóżmy na przykład, że łazisz po zacienionej kolumnadzie, strzelając do oświetlonego słońcem targowiska znajdującego się za nim. Problem:za każdym razem, gdy kolumna przesuwa się na pierwszym planie, system autofokusa będzie próbował na niej ustawić ostrość, a system ekspozycji będzie próbował skompensować jej ciemny wygląd. Wynikające z tego dzikie wahania jasności i ostrości zrujnują ujęcie. Lepiej ustawić ostrość i ekspozycję na odległy, słoneczny rynek, a następnie je zablokować.
Pozbywając się tych ogólników, przyjrzyjmy się różnym rodzajom ruchów kamery.
Poruszanie się podczas postoju
Najprostsze ruchy kamery to panoramowanie i przechylanie. Pan obraca kamerę z boku na bok wokół jej pionowej osi; pochylenie przesuwa go w górę i w dół na osi poziomej.
Za pomocą kilku sztuczek możesz poprawić nawet te proste ruchy:
- Podczas panoramowania lub przechylania na statywie możesz zaplątać się w swój sprzęt. Jeśli więc masz zewnętrzny ekran LCD, wbudowany lub dodatkowy, cofnij się od aparatu i przesuń lub pochyl, przesuwając uchwyt obrotu statywu, sprawdzając wynik na ekranie. Jeśli nie masz zewnętrznego ekranu, nadal możesz użyć kilku technik poprawiających stabilność kamery.
- Podczas panoramowania nie stój twarzą do początku ujęcia. Zamiast tego stań równolegle do środka ruchu; następnie przekręć górną część ciała w lewo lub w prawo do początku patelni i zrób patelnię tak, aby skończyła się skręcona w przeciwnym kierunku. Przekonasz się, że możesz w ten sposób przesunąć pełne półkole. (Ta wskazówka działa równie dobrze, gdy trzymasz się za rękę:postaw stopy równolegle do środka patelni, a następnie przekręć górną część ciała do pozycji wyjściowej).
- Podczas przechylania obróć wizjer, aby skompensować ruch aparatu. Załóżmy, że chcesz oprawić kwiaty u podstawy drzewa, a następnie przechylić je aż do liści nad głową. W tym celu jedną ręką chwyć uchwyt panoramowania, a drugą lufę wizjera. Na początku pochylenia szukacz będzie skierowany w dół. Gdy przechylasz kamerę, obróć celownik tak, aby zanim kamera skierowana była w górę, znalazł się pod kątem prostym do kamery, a Ty nadal wygodnie w nią patrzyłeś.
- Można także wykonać zdjęcie „wysięgnikiem” lub „dźwigiem” z ręki, co uniesie kamerę w powietrze, jednocześnie utrzymując obiekt w kadrze. Po naciśnięciu rekordu chwyć aparat za boki dwiema rękami. Zaczynając od niskiego poziomu, skieruj aparat na obiekt, powoli unosząc go wysoko nad głową. Ekstremalne ustawienie obiektywu szerokokątnego jest tutaj podwójnie ważne, ponieważ możesz skierować kamerę tylko w ogólnym kierunku obiektu.
Na twoich stopach
Ujęcie, w którym kamera porusza się wzdłuż linii poziomej, nazywane jest inaczej ujęciem toru, ciężarówki lub wózka. Najprostszym sposobem na zrobienie tego jest chodzenie z aparatem. Kłopot polega na tym, że za każdym razem, gdy stopa uderza o ziemię, wstrząsa całym ciałem – a wraz z nim aparat. Rezultatem na ekranie jest rytmiczny, przechylony ruch, który wygląda, jakby potwór Frankensteina wykonał zdjęcie.
Lekarstwo na tę chorobę:Groucho Lope. Jeśli kiedykolwiek widziałeś klasyczną komedię Braci Marx, widziałeś, jak nieśmiertelny Groucho przemyka przez akcję z częściowo ugiętymi kolanami, jakby nie chciał strząsać popiołu z cygara. Łagodniejsza forma tego samego krzywego chodu znacznie zmniejszy drgania aparatu. Przykucnij lekko podczas chodzenia; skoncentruj się na utrzymaniu górnej części ciała w poziomie i gładkości.
Groucho Lope działa szczególnie dobrze, gdy poruszasz się na boki – powiedzmy, że idziesz równolegle do poruszającego się obiektu. (Nawiasem mówiąc, nie musisz się martwić, że będziesz wyglądać śmiesznie. Ludzie oczekują, że kamerzyści będą się tak zachowywać.)
Kolejna dobra sztuczka:zdejmij oko z wizjera, nawet jeśli nie masz zewnętrznego monitora LCD. Wyeliminuje to drgania aparatu spowodowane ruchami głowy. Dzięki wielu pełnowymiarowym kamerom VHS możesz podnieść soczewkę wizjera i oglądać obraz bezpośrednio na małym ekranie wewnątrz. Nawet w przypadku szukaczy typu beczkowego często można cofnąć przynajmniej trochę.
Ale pomimo tych wszystkich strategii, strzały z chodzenia nadal będą nieco chwiejne. Więc jeśli to możliwe, nie chodź, tocz się!
Tanie koła
Prawie wszystko, na czym możesz jeździć, może służyć jako wózek do aparatu. Mimo to niektóre opcje są płynniejsze i/lub bezpieczniejsze niż inne. Na przykład mój uczeń nakręcił cały program na rolkach, podczas gdy asystent popychał i prowadził.
Przy kręceniu filmów przemysłowych często używam ciężkich fabrycznych wózków użytkowych wyposażonych w duże gumowe koła. Równie dobrze sprawdzają się biblioteki, pomieszczenia pocztowe i wózki gastronomiczne, zwłaszcza na gładkich podłogach w szkołach i biurach.
Kiedyś znalazłem operatora wózka widłowego tak wykwalifikowanego, że po podniesieniu mnie i aparatu na palecie, przetoczyła mnie wzdłuż alejki w fabryce, a następnie podniosła mnie do „strzału dźwigiem”. Uzyskany strzał był spektakularny, jeśli nie nieco ryzykowny.
Jeśli wózek z dużymi kołami nie jest dostępny, zawsze możesz użyć wózka na zakupy, chociaż mniejsze, a czasem nieokrągłe koła zapewniają jazdę na wyboistej nawierzchni. (Ale nie ściskaj wózka z targu, aby go zdobyć).
We wszystkich wózkach kluczem do mobilności jest obrót na cztery koła. W wielu wózkach obracają się tylko dwa przednie koła; to ogranicza sposoby, w jakie asystent może poruszać Tobą i Twoją kamerą. Przez wiele lat wół pociągowy z Hollywood był nazywany wózkiem krabowym – ponieważ można sterować wszystkimi czterema kołami razem i sprawić, by poruszał się na boki jak krab.
Klasyczna improwizowana laleczka to wózek inwalidzki. Zaprojektowane z myślą o zwrotności i składaniu, krzesła te mają bardzo duże koła, które wygładzają nierówności. Ich jedyna wada:wzrost. Ponieważ stanie w jednym jest niepraktyczne, możesz fotografować tylko z małej i średniej wysokości kamery.
A co z użyciem prawdziwej lalki? Bogen i inni producenci dostarczają modele w umiarkowanych cenach dla niektórych swoich statywów. Problem:wbrew nazwie nie są to wózki, ale to, co zawodowcy nazywają „rozrzutnikami kołowymi”. Ich małe kółka i lekka konstrukcja sprawiają, że są niepraktyczne na wszystkich, z wyjątkiem bardzo gładkich powierzchni. Prawdziwe wózki fotograficzne zaczynają się od kilku tysięcy dolarów za sztukę. Możesz sam zrobić prosty model dość niedrogo. (Zobacz „A Dolly all your Own” w wydaniu Videomaker z listopada 1992 r. lub „The $24 Dolly” w wydaniu z czerwca 1993 r.)
Jeśli uprawiasz sporty zimowe, możesz uzyskać płynne ruchy bez kół. W wielu ośrodkach wypoczynkowych można teraz wypożyczyć maleńką kolorową kamerę wideo przymocowaną do opaski lub kasku i połączoną kablem elektrycznym z kamerą w saszetce. Ten przypon pozwala okleić wszystko z Twojego punktu widzenia podczas jazdy na nartach lub deskorolce.
Jedna alternatywa:kup wodoodporną torbę na kamerę, przez którą możesz nagrywać. Plusem jest to, że nadal możesz korzystać ze wszystkich specjalnych funkcji kamery. Wadą jest oczywiście to, że ponieważ musisz poświęcić co najmniej jedną rękę na aparat, lepiej trzymaj się z dala od bardziej włochatych tras narciarskich.
Bezpłatny transport
Kontynuując temat ruchu kamer bez kół:wykorzystaj ruchy osób publicznych. Na przykład ruchome schody oferują dynamiczne ujęcia, gdy wspinasz się na scenę lub dramatycznie spadasz. Wiele hoteli wypoczynkowych i innych wieżowców ma teraz szklane windy, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz.
Ruchome obwodnice w terminalach lotniczych działają dobrze. Aby uzyskać humorystyczne ujęcie, wyślij współmałżonka (obciążonego większością bagażu) wlokącego się po chodniku obok pasa pasażerskiego. Następnie wejdź na pas i nagraj na wideo proces wyprzedzania i zostawiania swojego współmałżonka (być może rzucając ci paskudne spojrzenie). Podobnie jak w przypadku każdego ujęcia z panoramowaniem, pamiętaj o wyrównaniu ciała ze środkiem łuku, a nie z początkiem lub końcem.
Samoloty, pociągi i samochody
Być może najczęstszą formą ujęcia ruchomego jest scena nagrana z jadącego samochodu, autobusu, samolotu lub pociągu. Oto kilka wskazówek, jak poprawić swoje wyniki przy tego typu ujęciach.
Z oczywistych powodów nie dotykaj okna, przez które strzelasz. Szkło jest świetnym przekaźnikiem drgań silnika i wybojów drogowych. Jeśli możesz, upewnij się, że szkło jest czyste. Jeśli ustawisz obiektyw na odległe krajobrazy, brud będzie niewidoczny; ale i tak pogorszy to rozdzielczość obrazu.
Jeśli to możliwe, powinieneś również użyć filtra polaryzacyjnego. Możesz obracać to niezbędne akcesorium do obiektywów, aż znikną odbicia szkła. (Oczywiście najlepszym sposobem na pokonanie okna jest opuszczenie go, ale działa to tylko w przypadku samochodów.)
Często najbardziej dramatyczne widoki można uchwycić, umieszczając kamerę na zewnątrz pojazdu. Problem w tym, że nie jest to łatwe. Mógłbyś zamontować platformę kamery i przymocować ją do błotnika, ale wynikające z tego wibracje prawdopodobnie pokonałyby nawet najlepszy na świecie system stabilizacji obrazu.
Możesz ustawić obiektyw na szeroki kąt, trzymać go za oknem i mieć nadzieję na najlepsze; mimo to trudno jest w ten sposób uzyskać dobrze wykadrowane ujęcia. Oczywiście nie chcesz sam wychylać się przez okno, wstawać przez szyberdach lub siedzieć z tyłu pickupa (co jest nielegalne w wielu stanach).
Po raz kolejny odpowiedzią jest zewnętrzny wizjer, taki jak modele LCD sprzedawane przez Citizen. Zamocuj monitor na desce rozdzielczej i poprowadź kabel RCA do gniazda wyjścia wideo kamery. Teraz możesz całkowicie bezpiecznie wysunąć kamerę przez okno lub szyberdach, gdy celujesz, obserwując monitor.
Spokojnie, jak ona idzie
W ciągu ostatnich kilku lat zadebiutowało kilka mechanicznych systemów do wygładzania ruchomych ujęć. Spośród nich najstarszym i najbardziej znanym jest Steadicam firmy Cinema Products. To pomysłowe urządzenie umożliwia robienie ujęć tak stabilnych, jak granitowa góra, nawet gdy operator kamery pracuje z pełnym pochyleniem.
Niedawno premierę miał Steadicam JR. Zaprojektowany dla kamer wideo, system ten waży mniej niż cztery funty – co oznacza prawie wszystkie modele 8 mm i VHS-C. Operator trzyma platformę, na której zamontowana jest kamera, i obserwuje obraz na zewnętrznym monitorze LCD.
Dobra wiadomość:ten system naprawdę działa! Możesz go znaleźć w cenach detalicznych poniżej 500 USD. Ale Steadicam JR ma pewne dziwactwa i ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę:
- Jak już wspomniano, działa tylko z ultralekkimi aparatami. Pełnowymiarowe modele S-VHS, takie jak Panasonic AG455, są na to za ciężkie.
- Opanowanie systemu wymaga znacznej praktyki (chociaż wyniki są zdecydowanie tego warte).
- Zajmuje miejsce. Jeśli się nad tym zastanowisz, zobaczysz, że filmowiec trzymający za rękę mały aparat steruje kręgiem nieruchomości o promieniu około trzech stóp. Dodanie platformy Steadicam JR prawie podwoi wolną przestrzeń potrzebną do działania.
Z drugiej strony, jeśli robisz ruchome ujęcie, i tak poruszasz się po dużej przestrzeni.
Włącz się
Niezależnie od tego, czy szybujesz ze Steadicamem JR, czy też płyniesz jak stary Groucho, możesz używać profesjonalnego sprzętu i sztuczek do rejestrowania dynamicznych i profesjonalnych ruchomych ujęć.
Wszystko, czego naprawdę potrzebujesz, to odrobina praktyki.
Redaktor współpracujący z filmowcem, Jim Stinson, tworzy filmy przemysłowe, uczy profesjonalnej produkcji wideo i pisze kryminały.