Wybór kamery jest jak kupowanie biletu lotniczego:możesz latać w klasie Supersaver, Economy, Business lub First Class. Ponieważ każda klasa Cię tam zabierze, różne ceny biletów po prostu zapewniają inny poziom komfortu i jakości usług. To samo dotyczy kamer. Niezależnie od tego, czy wydasz 200 USD, czy 5000 USD, możesz nagrywać wideo i audio. Wszystkie różnice tkwią w szczegółach. Przyjrzyjmy się więc czterem poziomom kamer:
Na najniższym poziomie Twoja gotówka wynają wystarczającą ilość miejsca do siedzenia dla pięciolatka; na górze jesteś traktowany jak szejk naftowy; ale każda klasa dociera do tego samego miejsca docelowego w tym samym czasie.
Superoszczędność:200-500 USD
Kamery z niższej półki są teraz tanie jak barszcz, ponieważ nagrywają wideo w tradycyjnym formacie analogowym, a nie cyfrowym (DV). Pisząc to, patrzę na reklamę w gazecie BigBoxCity, która oferuje w pełni funkcjonalny, markowy model za 188 USD.
Zanim odrzucisz maszyny analogowe (w tym 8 mm, VHS-C, S-VHS i Hi8), zastanów się:jakość pierwszej generacji porządnej taśmy kamerowej Hi8 jest tak dobra, że trudno ją odróżnić od cyfrowej. Problemy zaczynają się dopiero wtedy, gdy oryginalny materiał filmowy zostanie poddany tradycyjnej edycji analogowej:każda generacja taśmy widzi widoczne pogorszenie jakości. Co więcej, sama oryginalna taśma będzie się stopniowo pogarszać, aż Twój cenny materiał ze ślubu lub dziecka stanie się prawie niemożliwy do obejrzenia.
Ale czy te wady są zawsze łamaniem umów? Nie, jeśli natychmiast przekonwertujesz oryginalny sygnał analogowy na cyfrowy do edycji. Jeśli zaimportujesz materiał z kamery bezpośrednio do komputera lub edytora czarnoskrzynkowego, uzyskana kopia będzie prawie tak dobra, jak oryginał – i tak pozostanie przez cały proces edycji. Krótko mówiąc, możesz edytować wideo cyfrowe, nawet jeśli nie zaczynasz z nim.
Co otrzymujesz za swoje względne grosze? Zasadniczo te same dzwonki i gwizdki, które zapewnia kamera cyfrowa klasy podstawowej (ekonomicznej), w tym przyzwoita optyka, automatyczne sterowanie z ręcznym sterowaniem, zoomem cyfrowym i programami na wypadek problemów z oświetleniem.
Kto potrzebuje ultra tanich kamer? Modele analogowe mogą być dobrym wyborem dla trzech rodzajów użytkowników:początkujących, nauczycieli i dzieci. Jeśli jeszcze nie wiesz, ile czasu i wysiłku chcesz zainwestować w cyfrową postprodukcję, możesz zbudować dobrej jakości program drugiej generacji, używając tylko kamery, magnetowidu i telewizora. W ten sposób możesz zdecydować, czy naprawdę lubisz tworzyć filmy, nie wydając dużych pieniędzy, aby się o tym przekonać.
Jeśli chodzi o nauczycieli, wiecie, że środowiska klasowe borykają się z dwoma głównymi problemami:śmiesznymi budżetami sprzętu i zabójczymi wskaźnikami napraw uszkodzonego sprzętu. Przechodząc na analog, możesz kupić pięć kamer w cenie jednego modelu cyfrowego. A kiedy urządzenie wgryza się w kurz po cyklu pracy wynoszącym pięć okresów dziennie, pięć dni w tygodniu, możesz go wymienić za mniej niż koszty naprawy.
Wideografia to świetne hobby dla własnych dzieci lub wnuków. Jeśli dziesięciolatka jest chętna do robienia filmów, kamera analogowa może wprowadzić ją na rynek za cenę konsoli do gier wideo (przy jednoczesnym zapewnieniu aktywności, która jest równie wciągająca, ale o wiele bardziej kreatywna). Na koniec możesz rozważyć „jednorazowy” aparat do ekstremalnych zdjęć, w którym nie odważyłbyś się użyć swojej głównej kamery. Nie musisz być lekkomyślny, ale czy nie byłoby fajnie przykleić kamerę nisko na przedni zderzak samochodu?
Podsumowując, kamery analogowe supersaver nie tylko przetrwały; są zakupem z wyboru w wielu sytuacjach.
Gospodarka:600–1200 USD
Kamery klasy ekonomicznej to modele cyfrowe (Mini DV) dla okazjonalnych strzelanek. Zazwyczaj oferują wszystkie funkcje zawarte w modelach przeznaczonych dla amatorów. Wybitne funkcje obejmują:
Dlaczego nie pozostać przy tańszych modelach analogowych? Po pierwsze, sygnały rozpoczynające się w trybie cyfrowym zapewniają najwyższą jakość dostępną w sprzęcie małoformatowym. Sygnał analogowy traci nieco na jakości po przekonwertowaniu na cyfrowy. Większość oprogramowania do edycji jest skonfigurowana do obsługi przychodzącego sygnału Mini DV bez uprzedniej zmiany na inny protokół cyfrowy.
Co więcej, Twoje oryginalne taśmy z kamer są znacznie bliższe jakości archiwalnej niż ich analogowi przodkowie. Oznacza to, że możesz wrócić do surowego materiału filmowego, aby ponownie edytować program lub użyć oryginalnych materiałów do innych celów.
Ponadto, jeśli rozmiar stanowi problem, najmłodsze modele DV wydają się być bardziej drobne niż porównywalne jednostki Hi8. Może to być duży plus, jeśli używasz aparatu głównie podczas wędrówek z plecakiem lub podobnych podróży typu carry-lite.
Wreszcie, wiele kamer cyfrowych zawiera tryby nieruchome, które umożliwiają robienie zdjęć oraz nagrywanie filmów. Ich typowa rozdzielczość 640×480 pikseli nie jest zbyt użyteczna, z wyjątkiem małych wydruków i e-maili do przyjaciół; ale jeśli to wszystko, czego potrzebujesz, po co nosić dwa elementy sprzętu?
Biznes:1200-2000 USD
Kamery z tej serii oferują bardzo niewiele funkcji niedostępnych w klasie ekonomicznej, więc po co wydawać dodatkowe małże, aby je zdobyć? Dwa podstawowe powody.
Po pierwsze, wszystko w tych modelach jest tylko trochę wyższej jakości. Optyka jest ostrzejsza, elektronika bardziej wyrafinowana. Mechanizmy transportu taśmy i nagrywania są solidniejsze.
Po drugie, dostarczone funkcje są bardziej rozbudowane. Czasy otwarcia migawki oferują szerszy zakres. Kamery z wyższej półki oferują coraz bardziej elastyczne programy naświetlania/migawki. Zakresy powiększenia są dłuższe (a powiększenia powiększenia cyfrowego są większe). Nawiasem mówiąc, zoom cyfrowy (który wypełnia kadr coraz mniejszymi fragmentami środka obrazu optycznego) może być prawie bezwartościowy w aparacie fotograficznym, w którym cyfrowa ciemnia wykonuje pracę lepiej, ale kadrowanie obrazu wideo jest bardziej czasochłonne i czasami mniej zadowalający. Nie ekscytuj się obietnicami 100-krotnego zoomu cyfrowego, chyba że lubisz patrzeć na rozłączone kropki. Kolejną nową cechą, na którą warto zwrócić uwagę w tym przedziale cenowym, są megapikselowe przetworniki CCD zapewniające doskonałe nieruchome obrazy, które znacznie przewyższają jakość zdjęcia z filmu.
Ale nie oczekuj, że uzyskasz znacznie lepszy obraz niż w przypadku kamkordera cyfrowego klasy ekonomicznej. Inżynier może zmierzyć różnicę jakości na oscyloskopie, ale prawdopodobnie nie będziesz w stanie jej zobaczyć.
Pierwsza klasa:2000-5000 USD.
Jednak zobaczysz skok jakości, gdy przejdziesz do pierwszej klasy, ponieważ za swoje pieniądze otrzymujesz trzy CCD zamiast jednego. Trzy chipy mogą zarejestrować obraz z (teoretycznie) trzykrotnie większą ilością szczegółów.
Co równie ważne, aparaty pierwszej klasy zakładają, że wielu użytkowników będzie ich używać zawodowo; więc zawierają funkcje, które profesjonaliści uważają za oczywiste. Niektóre mają wymienne soczewki. Wszystkie mają doskonałe obwody audio, z możliwością podłączenia zewnętrznych mikrofonów. Złącza Mike mogą być profesjonalnymi wtykami XLR, a nie małymi wtykami mini. Niektóre mają wbudowane miksery audio do kontroli poziomu, a czasem do równoważenia wielu mikrofonów.
Inną często pomijaną funkcją jest kontrola ekspozycji za pomocą pasków zebry. Jest to wzór ukośnych czarnych pasków (zebra, rozumiesz?), które pojawiają się w wizjerze nad obszarami obrazu, które są w 100% naświetlone. Ponieważ dobra praktyka wideo oznacza eksponowanie najważniejszych wydarzeń, ostrzeżenia te są nieocenione. Niektóre można nawet ustawić tak, aby pokazywały, kiedy odcienie skóry są zbyt jasne, aby zapewnić dobrą ekspozycję.
Podczas gdy kamery klasy ekonomicznej i biznesowej walczą o coraz mniejsze, modele pierwszej klasy są zwykle, paradoksalnie, większe. W zastosowaniach profesjonalnych większa jednostka może być łatwiejsza do trzymania, zrównoważenia, utrzymania stabilności i podparcia (często na ramieniu).
Wreszcie, jak można się spodziewać, komponenty optyczne, elektryczne i mechaniczne modeli z wyższej półki są najlepsze, co producenci mogą dostarczyć na ten rynek.