Oto rozkład, jak korzystać z systemu stref:
1. Zrozumienie stref:
System stref dzieli zakres tonalny fotografii na 11 stref, ponumerowany od 0 do x (powszechnie używane są cyfry rzymskie, ale cyfry arabskie są w porządku). Każda strefa reprezentuje wyraźny poziom jasności, każdy od siebie.
* strefa 0: Czysty czarny (bez szczegółów). Reprezentuje najciemniejszy możliwy ton.
* strefa I: Blisko czerni, z najsłabszą widoczną teksturą.
* Zone II: Obszary głębokie cienie z pewną konsystencją.
* Zone III: Przeciętne obszary ciemnego cienia, w których oko zaczyna wyraźnie widzieć szczegóły.
* strefa IV: Ciemne środkowe odcienie, jak ciemne liście.
* Zone V: Środkowy szary (18% szary, wspólne odniesienie do pomiaru). Przeciętne odcienie skóry w cieniu.
* Zone VI: Lekkie środkowe odcienie, takie jak jasne odcienie skóry w cieniu.
* Zone VII: Odcienie lekkie, takie jak jasne odcienie skóry w bezpośrednim świetle słonecznym.
* Zone VIII: Lekkie, prawie białe, z pewnymi szczegółami.
* Zone IX: W pobliżu białego, z bardzo małymi szczegółami.
* strefa x: Czysty biały (bez szczegółów). Reprezentuje najjaśniejszy możliwy ton.
2. Wstępna wizualizacja:
To jest kamień węgielny systemu stref. Zanim jeszcze zrobisz zdjęcie, musisz wyobrazić sobie Jak chcesz wyglądać ostateczny druk. Swoiście:
* Określ swój kluczowy ton: Jaki obszar sceny jest dla Ciebie najważniejszy pod względem tonalności? Czy będzie to atrakcja, cień, czy coś pomiędzy? To decyduje o tym, jak ujawniasz.
* Wizualizuj strefy: Aby uzyskać kluczowy ton i inne ważne obszary, zdecyduj, w jakiej strefie chcesz, aby wpadli w ostateczny druk. Czy chcesz, aby cienie bogate i ciemne (strefa III) czy subtelne i jasne (strefa IV)? Czy chcesz, aby atrakcje błyszczą (strefa VIII) lub być czystym białym (strefa x)?
* Oceń kontrast sceny: Jak szeroki jest zasięg tonalny na scenie? Czy istnieją ekstremalne atrakcje i głębokie cienie, czy jest to bardziej równa scena o niskiej zawartości kontroli? Wpłynie to na twoje wybory rozwojowe.
3. Pomiar i ekspozycja:
* pomiar punktowy (idealny): System stref działa najlepiej z ręcznym miernikiem punktowym. Miernik punktowy pozwala na precyzyjne odczyty określonych obszarów na scenie. Jeśli używasz wbudowanego miernika aparatu, upewnij się, że jest on w trybie pomiaru punktowego lub odczyt zbliżony.
* Zmierz klucz kluczowy: Wskaż licznik miejsca w obszarze, który zidentyfikowałeś jako kluczowy ton.
* Określ umieszczenie strefy: Powiedzmy, że chcesz, aby Twój kluczowy ton spadł w strefie V (Middle Grey). Odczyt licznika punktowego da ci wartość ekspozycji (np. F/8 przy 1/125 drugiej).
* Dostosuj żądaną strefę: Jeśli chcesz kluczowego tonu w innej strefie, odpowiednio dostosuj swoją ekspozycję. Każda strefa to jeden przystanek światła. Na przykład:
* Aby umieścić klucz kluczowy w strefie VI (jeden zatrzymaj jaśniejszy niż strefa V), * nadmiernie ekspozycja * przez jeden przystanek (np. F/8 przy 1/60 sekundy).
* Aby umieścić kluczowy ton w strefie IV (jeden stop ciemniejszy niż strefa V), * niedoświetlona * przez jeden przystanek (np. F/8 przy 1/250 sekundy).
Przykład:
Powiedzmy, że fotografujesz portret. Zdecydujesz, że odcień skóry w cieniu jest twoim kluczowym tonem i chcesz, aby spadł w strefie VI, aby uzyskać nieco jaśniejszą niż średnia interfejs. Czytanie skóry w odcieniu w odcieniu wynosi f/5.6 na 1/125 sekundy. Aby umieścić go w strefie VI, prześwietlisz się jednym przystankiem, co spowoduje ekspozycję F/5.6 na 1/60 sekundy.
4. Rozwój (fotografia filmowa):
Tutaj pojawia się prawdziwa moc systemu stref dla fotografii filmowej. Rozwój kontroluje kontrast negatywnego, a zatem końcowy druk.
* n (normalny) rozwój: Jest to standardowy czas rozwoju zalecany przez producenta filmu. Użyj tego, gdy kontrast sceny jest mniej więcej średni (5-7 przystanków).
* N-1 Rozwój: Skraca czas rozwoju. Użyj tego, gdy scena ma duży kontrast (ponad 7 przystanków). Spręci to zasięg tonalny, zapobiegając wysadzeniu w powietrze i zablokowanych cieniach. Najważniejsze informacje są mniej opracowane, a cienie są rozwijane.
* n+1 rozwój: Zwiększa czas rozwoju. Użyj tego, gdy scena ma niski kontrast (mniej niż 5 przystanków). Zwiększy to zakres tonalny, zwiększając ogólny kontrast negatywnych. Najważniejsze informacje są bardziej opracowywane, a cienie są mniej opracowywane.
* Określenie rozwoju: Na podstawie wstępnej wizualizacji i kontrastu sceny zdecyduj, czy potrzebujesz rozwoju normalnego, N-1 lub N+1. Rolki testowe są kluczowe dla wybierania w tych czasach dla konkretnego filmu, programistów i procesu.
5. Druk (fotografia filmowa):
Przy odpowiednim odsłoniętym i rozwiniętym negatywnym drukowanie staje się łatwiejsze i bardziej przewidywalne. Możesz użyć technik unikania i spalania, aby dalej udoskonalić relacje tonalne w druku, subtelnie dostosowując poszczególne obszary w celu dopasowania wstępnej wizualizacji.
Zastosowanie koncepcji systemu stref do fotografii cyfrowej:
Chociaż nie można bezpośrednio kontrolować rozwoju w fotografii cyfrowej, podstawowe zasady systemu strefy są nadal cenne:
* Kompensacja ekspozycji: Zamiast korekty rozwoju, polegasz przede wszystkim na starannej ekspozycji i regulacjach w oprogramowaniu po przetwarzaniu, takim jak Adobe Lightroom lub Capture One. Użyj histogramu, aby ocenić rozkład tonalny.
* Odzyskiwanie podkreślenia i cienia: Kamery cyfrowe mają większą szerokość niż niektóre filmy, szczególnie w cieniu. Często możesz odzyskać szczegóły w niedocenianych obszarach, ale uważaj na nadmierną eksploatację, ponieważ mogą one łatwo przycinać.
* Użyj pomiaru punktowego: Podobnie jak w przypadku filmu, pomiar plamowy ma kluczowe znaczenie dla dokładnego określania ekspozycji i umieszczania tonów w pożądanych strefach.
* Oceń histogram: Histogram w kamerze i oprogramowaniu po przetwarzaniu jest wizualną reprezentacją rozkładu tonalnego na twoim obrazie. Użyj go, aby sprawdzić, czy uchwyciłeś zasięg tonalny, który wizualizowałeś. Dostosuj ekspozycję lub użyj stopniowanych filtrów gęstości neutralnej (do fotografii krajobrazowej), aby zarządzać zakresem dynamicznym.
* Korekty po przetwarzaniu: Użyj warstw regulacji w Photoshopie lub podobnym oprogramowaniu, aby naśladować skutki rozwoju. Na przykład:
* narzędzie Shadows/Highlights: Dostosuj cienie i wyróżnianie niezależnie.
* narzędzie krzywych: Oferuje precyzyjną kontrolę nad krzywą tonalną, umożliwiając rozjaśnienie lub przyciemnienie określonych obszarów obrazu.
* Dodge and Burn: Symuluj tradycyjne techniki unikania i spalania, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić obszary obrazu.
Wskazówki i rozważania:
* Ćwicz i eksperymenty: System stref wymaga praktyki. Strzelaj do testów filmowych i dokładnie udokumentuj swoje wybory ekspozycji i rozwoju. W cyfrowym przeanalizuj swoje histogramy i korekty przetwarzania.
* Użyj szarej karty: Szara karta odzwierciedla 18% światła, co czyni ją przydatnym narzędziem do uzyskania dokładnych odczytów licznika i ustanawiania spójnej bazy dla Twojej ekspozycji.
* Zrozum swój sprzęt: Dowiedz się, jak działa licznik aparatu i jak reaguje na różne sytuacje oświetlenia.
* objęcie niepowodzenia: Nie dostaniesz tego za każdym razem. Przeanalizuj swoje błędy i poznaj się od nich.
* Uproszczenie: Zacznij od prostych scen i stopniowo przejdź do bardziej złożonych sytuacji.
* nie bądź dogmatyczny: System stref jest narzędziem, a nie religią. Dostosowuj go do własnego stylu i potrzeb. Czasami łamanie „zasad” może prowadzić do interesujących wyników.
w podsumowaniu:
System stref jest potężną metodą kontrolowania relacji tonalnych na twoich zdjęciach, niezależnie od tego, czy kręcisz film, czy cyfrowy. Wymaga starannej wizualizacji, dokładnego pomiaru i głębokiego zrozumienia, w jaki sposób narażenie i rozwój (lub przetwarzanie) wpływają na ostateczny obraz. Choć początkowo może to wydawać się złożone, system stref ostatecznie zapewni większą kontrolę nad fotografią i pomoże osiągnąć kreatywną wizję.