i. Zrozumienie „strzału” i wstępnego planowania
* Wizja: Przed cokolwiek innego zdefiniuj, co chcesz uchwycić. Jaką historię opowiadasz z tym portretem? Jakie uczucie chcesz wywołać? Rozważać:
* nastrój: Szczęśliwy, zamyślony, potężny, wrażliwy, tajemniczy?
* Cel: Osobista pamiątka, profesjonalny strzał w głowę, oświadczenie artystyczne?
* Osobowość podmiotu: Jak możesz pokazać, kim oni * naprawdę * są?
* Rozważanie tematu:
* Konsultacje: Porozmawiaj ze swoim tematem! Omów wizję, poziom komfortu i wszelkie preferencje, które mają (np. Kąty, które lubią, preferowane ubrania). Współpraca prowadzi do lepszych wyników.
* Relaksation: Spraw, aby Twój obiekt czuje się komfortowo. Porozmawiaj, żart i stwórz zrelaksowaną atmosferę. Nerwowość pokazuje portrety.
* Zwiadowcze lokalizacji (lub tworzenie ustawienia): Lokalizacja jest postacią w historii twojego portretu.
* tło: Czy to rozprasza czy uzupełniający? Pomyśl o kolorze, teksturze i głębokości pola. Rozmyte tło (bokeh) często izoluje temat, ale czasami kluczowe jest tło kontekstowe.
* oświetlenie: Oceń dostępne światło. Czy to ostre światło słoneczne, miękkie światło okienne, sztuczne oświetlenie? Jak wpłynie to na nastrój? Czy możesz to manipulować (reflektory, dyfuzory itp.)?
* pora dnia: „Złota godzina” (krótko po wschodzie słońca i przed zachodem słońca) jest często idealny do miękkiego, ciepłego światła. Ogromne dni zapewniają równomierne, rozproszone światło.
ii. Ustawienia sprzętu i techniczne
* kamera: Każdy aparat z ręcznymi elementami sterującymi może działać, ale DSLR lub aparat bezlusterkowy oferuje największą elastyczność.
* soczewki:
* 50 mm: Klasyczne „Nifty Fifty” jest wszechstronne i niedrogie, często idealne na ujęcia na głowę i ramię.
* 85 mm: Ulubiony dla portretów ze względu na jego pochlebną perspektywę (mniej zniekształceń) i zdolności do tworzenia płytkiej głębokości pola.
* Zoom soczewki (np. 70-200 mm): Oferuj elastyczność w ramach kadrowania i kompresji (sprawianie, że tło wygląda bliżej). Dobry do portretów środowiskowych.
* apertura (f-stop):
* szeroka apertura (np. f/1.8, f/2.8, f/4): Tworzy płytką głębokość pola, rozmywając tło i izolując podmiot. Popularny dla portretów. Pamiętaj o ostrości - bardzo szerokie otwory mogą czasem prowadzić do miękkiego skupienia, szczególnie na oczach.
* węższa apertura (np. f/5.6, f/8, f/11): Zwiększa głębokość pola, utrzymując więcej sceny. Przydatny do portretów środowiskowych, w których chcesz, aby tło było ostre.
* Sprawa migawki: Ustaw go wystarczająco wysoko, aby uniknąć rozmycia ruchu. Rozważ ogniskową długość obiektywu (ogólna zasada to 1/ogniskowa). Jeśli używasz dłuższego obiektywu (np. 200 mm), potrzebujesz szybszego czasu otwarcia migawki (np. 1/200 drugiego lub szybszego). Zastanów się również, czy Twój temat w ogóle się porusza (odpowiednio dostosuj).
* ISO: Zachowaj jak najniższe, aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko wtedy, gdy jest to konieczne, aby utrzymać odpowiednią ekspozycję z pożądanym otworem i czasem otwarcia migawki. Eksperymentuj z niezmiennością ISO i technikami redukcji szumu w celu optymalizacji jakości obrazu.
* Tryb ostrości:
* Autofocus jednopunktowy: Pozwala precyzyjnie wybrać punkt skupienia, zwykle na oku pacjenta najbliżej aparatu.
* Ciągłe autofocus (AI Servo on Canon, AF-C na Nikon/Sony): Śledzi poruszające się tematy. Przydatny, jeśli Twój temat nieco się zmienia.
* Ręczne skupienie: Może być pomocny w trudnych warunkach oświetlenia lub gdy autofokus walczy.
* Tryb pomiarowy:
* Pomiar oceny/macierzy: Ocena całą scenę i próbuje zapewnić zrównoważoną ekspozycję. Dobry punkt wyjścia.
* Metry punktowe: Mierzy światło tylko w małym obszarze. Przydatny do dokładnego ujawnienia twarzy pacjenta w trudnym oświetleniu.
* Pomiar ważony w środku: Podkreśla środek ramy.
* Bilans biały: Ustaw go poprawnie na warunki oświetlenia (światło dzienne, pochmurne, wolframowe itp.). Strzelanie w formacie RAW pozwala dostosować równowagę białych w przetwarzaniu końcowym.
* Stabilizacja obrazu: Jeśli obiektyw lub aparat ma stabilizację obrazu (IS lub VR), użyj go, szczególnie przy wolniejszych czasach otwarcia migawki.
* statyw (opcjonalnie): Zapewnia stabilność, umożliwiając ostrzejsze obrazy, szczególnie w słabym świetle. Może również pomóc w dostosowaniu kompozycji.
* reflector/dyfuser (opcjonalnie): Reflektor odbija światło z powrotem na obiekt, wypełniając cienie. Dyfuzor zmiękcza ostre światło.
iii. Techniki oświetlenia
* naturalne światło:
* okno: Umieść temat w pobliżu okna, aby uzyskać miękkie, pochlebne światło. Unikaj bezpośredniego światła słonecznego, które może tworzyć ostre cienie.
* Otwórz odcień: Umieść swój obiekt w cieniu budynku lub drzewa dla równego, rozproszonego światła.
* Podświetlenie: Ustaw obiekt z światłem za nimi, aby uzyskać dramatyczny efekt. Użyj reflektora, aby odbijać światło na ich twarz.
* sztuczne światło (oświetlenie studyjne):
* światło kluczowe: Główne źródło światła.
* wypełnij światło: Zmiękcza cienie stworzone przez światło kluczowe (może być odbłyśnikiem).
* Podświetlenie/światło włosowe: Oddziela podmiot od tła.
* softboxy i parasole: Rozprowadź światło, tworząc bardziej miękki, bardziej pochlebny wygląd.
* Stroby i światła błyskawiczne: Potężne błyski, które zapewniają spójne i kontrolowane oświetlenie.
iv. Kompozycja i pozing
* Zasada trzeciego: Podziel ramkę na dziewięć równych części z dwoma poziomymi i dwoma pionowymi liniami. Ustaw kluczowe elementy (podobnie jak oczy pacjenta) wzdłuż tych linii lub na ich skrzyżowaniach.
* wiodące linie: Użyj linii na scenie, aby poprowadzić oko widza do tematu.
* przestrzeń ujemna: Pozostaw pustą przestrzeń wokół tematu, aby stworzyć poczucie równowagi i zwrócić na nie uwagę.
* kontakt wzrokowy: Bezpośredni kontakt wzrokowy może utworzyć potężne połączenie z przeglądarką. Alternatywnie, lekko spoglądanie może przekazać poczucie kontemplacji.
* pozowanie:
* naturalne pozy: Zachęć przedmiot do relaksu i poruszania się naturalnie. Uchwycić szczere chwile.
* kąty: Eksperymentuj z różnymi kątami. Strzelanie z nieco powyżej może być pochlebne, podczas gdy fotografowanie z dołu może sprawić, że obiekt może wydawać się silniejszy.
* Umieszczenie ręki: Zwróć uwagę na umieszczenie ręki. Unikaj niezręcznych lub rozpraszających pozycji.
* Wyrażenia twarzy: Poprowadź przedmiot, aby stworzyć pożądane wyrażenie. Użyj wskazówek słownych i zachęty. Prawdziwy uśmiech jest zawsze lepszy niż wymuszony.
* Cropping:
* strzały: Przygotuj mocno wokół głowy i ramion.
* talia: Uwzględnij górną część ciała.
* Całkowicie: Pokaż cały temat w ich środowisku.
v. Myślenie „Jak mam strzały” - konkretny przykład
Powiedzmy, że chciałem uchwycić portret muzyka, który dąży do „nastrojowej i introspektywnej” klimatu.
1. Vision: Wyobraziłem sobie czarno -biały portret, koncentrujący się na twarzy muzyka z nutą ich instrumentu. Nastrój byłby przemyślany i nieco melancholijny.
2. Temat Prep: Rozmawiałem z muzykiem o mojej wizji. Dowiedziałem się, że czują się komfortowo z poważniejszym wyrazem i wolą subtelnie zaprezentować gitarę.
3. Lokalizacja: Wybrałem słabo oświetlony pokój z ceglaną ścianą. Tekstura cegły dodała zainteresowania wizualnego bez rozpraszania uwagi.
4. Ustawienia i ustawienia:
* Kamera:Sony A7iii
* Obiektyw:85 mm f/1.8
* Przysłona:f/2.0 (płytka głębokość pola do zamazania tła)
* Sprawa migawki:1/125 sekundy (aby uniknąć rozmycia ruchu)
* ISO:800 (aby zrekompensować niskie światło)
* Tryb ostrości:jednopunktowy autofocus (skupiony na oku muzyka)
* Tryb pomiarowy:pomiar punktowy (pomiar policzka muzyka)
* Bilans White:Ustaw na „Tungsten”, aby stworzyć nieco chłodniejszy ton, który planowałem dalej udoskonalić przetwarzanie.
5. oświetlenie: Użyłem jednego softbox ustawionego lekko na bok i za muzykiem. Stworzyło to dramatyczny efekt boku, z głębokimi cieniami po jednej stronie twarzy. Nie użyłem lampki wypełnienia, aby utrzymać nastrojową atmosferę.
6. Kompozycja i pozowanie: Muzyk usiadł na stołku, skierowany nieco od aparatu. Ich gitara spoczywała na kolanach, częściowo widoczna w kadrze. Zachęciłem ich do wyglądania nieco poza kamerą, z przemyślanym wyrazem wyrazu.
7. Strzelanie: Wystąpiłem kilka strzałów, dokonując niewielkich korekt pozy i wyrazu muzyka. Zwróciłem szczególną uwagę na światło w ich oku, zapewniając, że widoczne jest dodanie iskierki do portretu.
8. Processing: W Lightroom przekonwertowałem obraz na czarno -biały. Dostosowałem kontrast, aby ulepszyć cienie i wyróżnienia. Lekko zaostrzyłem również obraz i usunąłem wszelkie zakłócenia w tle. Subtelnie unikałem i spaliłem obszary twarzy, aby dalej rzeźbić oświetlenie.
Kluczowe wyniki dla „How I Got the Shot”:
* Intencjonalność: Każda decyzja powinna być celowa, od początkowej wizji po końcowe kroki po przetwarzaniu.
* Zrozumienie światła: Światło to twoja farba. Dowiedz się, jak go kontrolować i ukształtować, aby stworzyć pożądany nastrój i efekt.
* Połączenie: Połącz się z tematem. Najlepsze portrety przechwytują coś autentycznego i autentycznego.
* Eksperymenty: Nie bój się próbować nowych rzeczy i przełamać zasady. Im więcej eksperymentujesz, tym więcej się nauczysz.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej się staniesz.
Łącząc wiedzę techniczną z wizją artystyczną i prawdziwym połączeniem z tematem, możesz uchwycić oszałamiające portrety, które opowiadają historię i wywołują emocje. Powodzenia!