i. Planowanie i przygotowanie jest kluczowe
1. koncepcja i nastrój:
* Zdefiniuj swój cel: Jakie uczucie chcesz wywołać? Tajemnica, dramat, intensywność, kontemplacja? Nastrój poinformuje twoje oświetlenie i pozowanie wyborów.
* Temat: Rozważ osobowość swojego podmiotu i sposób, w jaki jest on zgodny z nastrojem.
* Inspiracja: Spójrz na przykłady niskich portretów, które lubisz. Przeanalizuj oświetlenie, pozowanie i skład. Witryny Pinterest, Instagram i Photography to świetne zasoby.
2. Lokalizacja:
* ciemne tło: To jest niezbędne. Idealnie strzelaj do pokoju z ciemnymi ścianami lub użyj czarnego (lub bardzo ciemnego) tła. Czarny aksamit lub ciężki, ciemny materiał działa dobrze. Możesz także ustawić swój obiekt wystarczająco daleko od ściany, że światło spadnie i sprawia, że wygląda na ciemność.
* Kontrola światła: Najważniejsze jest, aby móc kontrolować światło otoczenia w pokoju. Im ciemniejszy, tym lepiej. Zamknij zasłony, wyłącz napowietrzne światła i blokuj niechciane źródła światła.
3. Gear:
* kamera: Każda kamera, która umożliwia ręczne sterowanie (przysłonę, czas otwarcia migawki, ISO) będzie działać. DSLR i kamery bezlusterkowe są idealne, ale nawet niektóre smartfony mają przyzwoite tryby ręczne.
* obiektyw: Korzystny jest soczewka z szerokim otworem (np. F/2.8, f/1.8 lub szerszy). Pozwala to wpuścić więcej światła i osiągnąć płytką głębokość pola (rozmyte tło), dodatkowo izolując temat. Obiektyw portretowy (50 mm, 85 mm lub podobny) jest dobrym wyborem, ale eksperymentuj z tym, co masz.
* źródło światła:
* pojedyncze światło to król: Często portrety niskich kluczowych są tworzone tylko jednym kluczowym światłem.
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia potężne, kontrolowane światło. Dobry punkt wyjścia, jeśli go masz.
* Bezgazowy (zewnętrzny flash): Wszechstronna i bardziej przystępna opcja niż stroboskop studyjny. Potrzebujesz sposobu, aby uruchomić go poza kamerą (bezprzewodowy wyzwalacz lub kabel synchronizacji).
* ciągłe światło: Światła panelu LED lub nawet mocna lampa biurka mogą działać. Będziesz potrzebować światła, które można kontrolować (przyciemnione, przenoszone). Poszukaj świateł, które nie są zbyt surowe, takie jak te, które można rozproszyć.
* Modyfikator światła (niezbędny!):
* softbox: Rozpowszechnia światło, tworząc miękkie, bardziej pochlebne oświetlenie. Gorąco zalecane.
* parasol (strzelanie lub refleksyjne): Podobne do softbox, ale często bardziej przenośne i niedrogie. Parasole z pędu rozpraszają światło, a odblaskowe parasole odbijają światło z powrotem w kierunku obiektu.
* snoot: Modyfikator w kształcie stożka, który skupia światło na małej, skoncentrowanej wiązce. Tworzy dramatyczne wydarzenia.
* Grid: Ogranicza rozprzestrzenianie się światła, tworząc bardziej kontrolowaną wiązkę. Często używane z softboxem lub odbłyśnikiem.
* drzwi stodoły: Przymocuj do źródła światła i pozwól ci kształtować wiązkę światła, zapobiegając rozlewie jej na obszary, których nie chcesz podświetlić.
* DIY: Nawet kawałek białego papieru lub płyty piankowej może być używany do rozproszenia lub odbicia światła.
* Light Stand: Aby ustawić źródło światła.
* reflector (opcjonalnie): Biały lub srebrny reflektor można użyć do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem do obszarów cienia, subtelnie podnosząc je i dodając szczegóły. Używać oszczędnie; Zbyt dużo odbijanego światła zrujnuje efekt niskiego klucza. Kawałek białej pianki działa świetnie.
* statyw (wysoce zalecany): Zwłaszcza jeśli używasz ciągłego oświetlenia lub wolniejszych czasów otwarcia migawki. Zapewnia ostrość.
ii. Konfigurowanie i strzelanie
1. Ustawienia aparatu (tryb ręczny):
* ISO: Zacznij od najniższego możliwego ISO (np. ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ * tylko * w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję dzięki wybranej przysłonie i czasowi otwarcia migawki.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola. Szerszy otwór (np. F/2.8, f/4) stworzy płytką głębokość pola, rozmywając tło i podkreślając oczy podmiotu. Węższa otwór (np. F/8, f/11) zwiększy głębokość pola, skupiając się na większej twarzy. Zastanów się nad spojrzeniem, którego szukasz.
* Sprawa migawki: Ustaw czas otwarcia migawki, aby zrównoważyć ekspozycję. Zacznij około 1/125 lub 1/200 sekundy. Jeśli używasz Flash, twój czas otwarcia migawki będzie przede wszystkim kontrolować ilość zarejestrowanego światła otoczenia. Jeśli używasz ciągłego światła, wpłynie to bardziej bezpośrednio na ekspozycję.
* Bilans biały: Odpowiednio ustawiaj swoją bilans białą dla źródła światła (np. „Flash”, „Tungsten”, „Daylight”). Możesz także strzelać w formacie RAW i dostosować równowagę białej w przetwarzaniu po przetwarzaniu.
* Tryb pomiarowy: Spróbuj „pomiar spot” lub „częściowe pomiar”. Spowoduje to liczbę światła z niewielkiego obszaru twarzy pacjenta, umożliwiając prawidłowe ujawnienie na obszarach najważniejszych.
2. Umieszczenie światła (klucz do niskiego key):
* Pojedyncze źródło światła: Zacznij od jednego światła. Piękno niskiego klucza jest często w prostocie.
* kąt: Eksperymentuj z różnymi kątami.
* oświetlenie boczne (oświetlenie Rembrandt): Umieść światło na bok i nieco za obiektem. To tworzy trójkąt światła na policzku naprzeciwko źródła światła. Klasyczna i pochlebna technika oświetlenia portretowego.
* Top Lighting: Umieść światło nad obiektem, nachylone. Może to powodować dramatyczne cienie pod oczami i nosem. Używaj ostrożnie, ponieważ może być mniej pochlebne.
* przednie oświetlenie: Ustaw światło przed obiektem. Jest to ogólnie mniej dramatyczne, ale może być dobrym punktem wyjścia do zrozumienia zachowania lekkiego.
* odległość: Przesuń światło bliżej lub dalej od podmiotu, aby kontrolować intensywność światła. Bliżej =jaśniejsze, ostrzejsze światło. Dalej =ściemniacz, bardziej miękkie światło.
* wysokość: Dostosuj wysokość światła, aby kontrolować cienie. Wyższe źródło światła stworzy dłuższe cienie.
* Feathering: „Feathering” Światło obejmuje celowanie źródła światła * nieco * od obiektu, tak że krawędź wiązki światła spadła na nich. Często tworzy to bardziej miękkie, bardziej stopniowe przejście między światłem a cieniem.
* Wizualizuj: Zwróć uwagę na to, gdzie spada światło i jak tworzy cienie. Dostosuj pozycję światła, aż osiągniesz pożądany efekt.
3. pozowanie:
* Prostota: Proste pozycje często najlepiej działają w przypadku portretów o niskich klawiszach. Unikaj zbyt złożonych lub zajętych pozy.
* nadwozie: Miej kąt tematu, nieco od siebie od aparatu. To tworzy bardziej interesujące linie i cienie.
* Tilt Head: Niewielkie pochylenie głowy może zwiększyć dynamizm i osobowość.
* kontakt wzrokowy: Bezpośredni kontakt wzrokowy może być bardzo mocny, ale nieco odejście od kamery może również stworzyć poczucie tajemnicy.
* Hands: Zwróć uwagę na ręce pacjenta. Utrzymuj je zrelaksowane i naturalne. Można je umieścić w kieszeniach, spoczywając na kolanach lub delikatnie dotykając twarzy.
* wyrażenie: Wyrażenie jest kluczowe. Rozważ nastrój, który próbujesz stworzyć. Czy jest to poważne, przemyślane czy dramatyczne?
* kieruj temat: Podaj jasne i specyficzne wskazówki dla swojego tematu. Powiedz im, jak ustawić swoje ciało, głowę i oczy. Przekaż informacje zwrotne i zachętę.
4. Wyjmowanie strzału:
* Focus: Upewnij się, że oczy są ostre. Użyj jednopunktowego autofokusu i skup się na oku najbliżej aparatu.
* weź wiele strzałów: Eksperymentuj z różnymi pozami, kątami oświetlenia i ustawieniami aparatu.
* Recenzja: Regularnie przejrzyj swoje zdjęcia na ekranie LCD aparatu, aby sprawdzić ekspozycję, skupienie i kompozycję. W razie potrzeby dostosuj ustawienia.
* Histogram: Sprawdź histogram, aby upewnić się, że nie przycinasz podświetleń ani cieni. Chcesz, aby większość twoich tonów była po ciemniejszej stronie.
iii. Przetwarzanie końcowe (niezbędne dla polskiego)
1. RAW Format: Jeśli strzelisz w RAW, będziesz mieć większą elastyczność w dostosowaniu ekspozycji, równowagi białej i innych ustawieniach w przetwarzaniu końcowym.
2. Oprogramowanie: Użyj oprogramowania do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom, Photoshop, Capture One lub GIMP (bezpłatny).
3. Kluczowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną ekspozycję. Możesz lekko przyciemnić obraz, aby zwiększyć efekt niskiego klucza.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby stworzyć większy oddzielenie obszarów światła i ciemnych.
* Podprawy/cienie: Zmniejsz najważniejsze informacje, aby odzyskać szczegóły w jasnych obszarach i zwiększyć cienie (bardzo subtelnie!), Aby ujawnić szczegóły w ciemnych obszarach (ale unikaj przesadzania).
* białe/czarne: Dostosuj białka i czarne suwaki, aby dalej udoskonalić zakres tonalny.
* Clarity: Niewielki wzrost przejrzystości może zwiększyć ostrość i definicję.
* wyostrzenie: Zastosuj subtelne wyostrzenie, aby wydać szczegóły. Skoncentruj się na oczach.
* Redukcja szumu: Jeśli musiałeś użyć wyższego ISO, zastosuj redukcję szumów, aby zminimalizować ziarno.
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i spalania (przyciemniającego), aby selektywnie dostosować jasność określonych obszarów. Na przykład możesz uniknąć oczu, aby wyróżnić się lub spalić tło, aby było ciemniejsze.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają na uderzające w czerni i bieli. Jeśli zdecydujesz się przekonwertować na czarno -biały, eksperymentuj z różnymi ustawieniami filtra kolorów, aby kontrolować zakres tonalny.
* Vignetting: Dodanie subtelnej winiety (przyciemnianie krawędzi) może pomóc przyciągnąć oko widza do tematu.
Wskazówki dotyczące sukcesu
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Kluczem do opanowania niskich portretów jest eksperymenty. Wypróbuj różne konfiguracje oświetlenia, ustawienia aparatu i techniki pozowania.
* Obserwuj światło: Zwróć szczególną uwagę na to, jak zachowuje się światło. Zwróć uwagę, jak spada na obiekty, tworzy cienie i wpływa na nastrój sceny.
* Nie bój się cieni: Cienie są niezbędne do fotografii o niskiej klawiszu. Obejrzyj je i użyj ich do tworzenia głębi i dramatu.
* subtelność jest kluczowa: Unikaj przesadzania po przetwarzaniu. Celem jest ulepszenie obrazu, a nie stworzenie sztucznego lub nierealnego wyglądu.
* Połącz się z tematem: Prawdziwe połączenie z tematem spowoduje bardziej autentyczne i przekonujące portrety.
* Eksperymentuj z kolorami (ostrożnie): Podczas gdy niski key jest często kojarzony z ciemnymi tonami, nadal można włączyć kolory. Wybierz kolory, które są wyciszone lub desaturowane, i używaj ich oszczędnie. Pojedynczy, niewielki odrobinę koloru może być bardzo skuteczny.
Podążając za tymi krokami i ćwicząc regularnie, możesz tworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu i wywołują potężny nastrój. Powodzenia!