1. Planowanie i sprzęt
* koncepcja: Jaki nastrój próbujesz wywołać? Pomyśl o uczuciu, które chcesz przekazać portret. To poinformuje twoje pozowanie, garderobę i oświetlenie. Low-key często dobrze działa z ponurym, poważnym lub kontemplacyjnym wyrażeniami.
* kamera: Działaby każda lustrzanka cyfrowa, aparat bezlusterkowy, a nawet smartfon z ręczną elementami sterującymi. Musisz być w stanie kontrolować przysłona, czas otwarcia migawki i ISO.
* obiektyw: Prime obiektyw w zakresie 35 mm-85 mm jest idealny do portretów (na kamierze pełnej ramki). 50 mm lub 85 mm jest bardzo powszechny. Zoomowe soczewki mogą również działać, ale soczewki Prime często oferują lepszą wydajność o słabym świetle i płytszą głębokość pola.
* źródło światła:
* Studio Strobe/Flash: Najbardziej kontrolowany i spójny. Pojedynczy stroboskop z softbox lub parasol jest dobrym punktem wyjścia. Drzwi stodoły lub snoot mogą pomóc kierować światłem.
* ciągłe światło: Panele LED lub nawet silna lampa mogą działać. Mogą jednak wymagać wyższych ISO i wolniejszych czasów otwarcia migawki. Pamiętaj, aby sprawdzić, czy temperatura kolorów jest odpowiednia.
* naturalne światło: Użyj okna z ciężkimi zasłonami lub strzelaj o zmierzchu/świcie, aby kontrolować ilość światła. Musisz zablokować większość światła, aby osiągnąć niski wygląd.
* tło: Ciemne, neutralne tło. Czarny materiał, ciemna ściana, a nawet arkusz działa dobrze. Kluczem jest, aby był ciemny i nierefleksyjny.
* reflector (opcjonalnie): Reflektor (biały, srebrny lub złoty) można użyć do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie, ale uważaj, aby go nie przesadzić. Czarna Foamcore może również działać jako „ujemne wypełnienie” w celu pogłębienia cieni.
* Light Stand (opcjonalnie): Jeśli używasz stroboskopu lub ciągłego światła.
* Trigger (opcjonalnie): Jeśli używasz lampy błyskowej poza kamerą
2. Konfiguracja (kluczowa)
* Umieszczenie tła: Ustaw poddany wystarczająco daleko od tła, że światło na nich nie rozlewa się na tło i rozjaśnia go. To powoduje separację. Idealnie kilka stóp.
* Umieszczenie światła: To najważniejsza część! Celem jest stworzenie małego, zdefiniowanego obszaru światła na twarzy pacjenta, pozostawiając resztę w cieniu. Oto kilka typowych podejść:
* oświetlenie boczne: Umieść źródło światła po jednej stronie obiektu, nieco do przodu. To stworzy silne cienie po przeciwnej stronie twarzy. To klasyczny niski wygląd. Może być konieczne eksperymentowanie z kątem, aby osiągnąć pożądane wzory cieni.
* Rembrandt Lighting: Ustaw światło tak, aby na policzku pojawił się mały trójkąt światła naprzeciwko źródła światła. Jest to bardzo pochlebny i popularny wzór oświetlenia. Krawędź światła powinna prawie dotknąć zakątka oka, nie zbiegając zbyt daleko w dół twarzy.
* Top Lighting: Umieść światło powyżej i lekko przed tematem. To tworzy dramatyczne cienie pod oczami i podbródkiem. Uważaj, aby nie ustawić * zbyt * wysoko, bo może wyglądać niepochlebnie.
* Podświetlenie: Umieść światło za poddanym, aby oświetliło ich włosy i ramiona, pozostawiając twarz w cieniu. To tworzy efekt sylwetki.
* modyfikator: Użyj softboxa lub parasola, aby zmiękczyć światło i utworzyć bardziej stopniowe cienie. Jeśli chcesz bardziej dramatycznego, skoncentrowanego światła, użyj snoot lub siatki, aby skierować światło i zmniejszyć rozlanie.
* Stojak na światło (jeśli używasz): Bezpiecznie zamontować światło na stojaku.
* reflector/ujemny wypełnienie (opcjonalnie): Jeśli używasz reflektora, umieść go naprzeciwko źródła światła, aby odbijać trochę światła w cieniu. Jeśli używasz wypełnienia ujemnego (czarna foamcore), ustaw go po przeciwnej stronie źródła światła, aby dalej pogłębić cienie.
3. Ustawienia aparatu
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Daje to pełną kontrolę nad narażeniem.
* ISO: Zacznij od podstawy ISO w swoim aparatu (zwykle 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko w razie potrzeby.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola. Aby uzyskać płytką głębokość pola (rozmyte tło), użyj szerszego apertury, takiej jak f/2.8, f/4, a nawet szerszej, jeśli na to na to soczewki. Aby uzyskać więcej skupienia twarzy, użyj węższego otworu, takiego jak f/5.6 lub f/8. Skoncentruj się na oczach!
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ogólną ekspozycję. Jeśli używasz Studio Strobes, Twój czas otwarcia migawki powinien znajdować się na prędkości synchronizacji lampy błyskowej lub poniżej (zwykle 1/200 lub 1/250 sekundy). Jeśli używasz ciągłego światła, może być konieczne użycie wolniejszego czasu otwarcia migawki.
* Bilans biały: Ustaw saldo białe, aby pasowały do źródła światła. Jeśli używasz Studio Strobes, ustaw go na „Flash” lub „Strobe”. Jeśli używasz światła dziennego, ustaw go na „światło dzienne”. Jeśli używasz świateł Tungsten lub Floressy, ustaw odpowiednio. Zapewni to dokładne kolory.
* Tryb pomiarowy: Użyj „pomiaru punktowego” lub „częściowego pomiaru”, aby odmieścić najjaśniejszą część twarzy twojego pacjenta (obszar oświetlony światłem). Zapewni to, że najważniejsze informacje są odpowiednio odsłonięte, jednocześnie umożliwiając przepaść cieni w ciemność.
* strzelaj w surowym: Daje to największą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
4. Strzelanie i regulacja
* Zrób strzał testowy: Oceń oświetlenie, cienie i ogólną ekspozycję. Użyj histogramu aparatu, aby upewnić się, że nie przycinasz (tracisz szczegółów) podświetleń lub cieni. Histogram powinien być wypaczony w lewo, wskazując na ciemniejszy obraz.
* Dostosuj energię światła: Jeśli obraz jest zbyt jasny, obniż moc źródła światła lub zmniejsz czas otwarcia migawki. Jeśli jest zbyt ciemno, zwiększ moc światła lub zwiększyć czas otwarcia migawki.
* Dostosuj pozycję światła: Małe regulacje pozycji światła mogą mieć duży wpływ na wzory cieni. Eksperyment, aby znaleźć najbardziej pochlebne i dramatyczne światło dla twojego tematu.
* pozowanie: Rozważ pozy i ekspresję. Portrety niskie często korzystają z poważnych lub kontemplacyjnych pozycji. Poproś podmiot, aby nieco odwrócić twarz w kierunku lub od światła, aby zaakcentować cienie.
* Focus: Zawsze skup się na oczach!
* weź wiele strzałów: Eksperymentuj z różnymi pozami, wyrażeniami i jasnymi kątami.
5. Processing
* Użyj surowego edytora, takiego jak Adobe Lightroom lub przechwytywaj jeden:
* Dostosuj ekspozycję: Obniż ogólną ekspozycję na zwiększenie niskiego wyglądu.
* Dostosuj kontrast: Zwiększ kontrast, aby pogłębić cienie i spraw, aby najważniejsze atrakcje się.
* Dostosuj podświetlenia i cienie: Opuść najważniejsze informacje, aby zapobiec przycinaniu i lekko podnieś cienie, aby odzyskać trochę szczegółów (ale nie za dużo!).
* Dostosuj białe i czarne: Lekko popchnij białe, aby wyróżnić się jaśniej, i pchnij czarne, aby cienie ciemniejsze.
* wyostrzenie: Nieco wyostrz obraz, aby zwiększyć szczegóły, szczególnie wokół oczu.
* Redukcja szumu: Jeśli musiałeś użyć wyższego ISO, zastosuj redukcję szumu, aby wygładzić obraz.
* Dodge and Burn (opcjonalnie): Użyj narzędzi Dodge i Burn, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić obszary obrazu, dodatkowo zwiększając oświetlenie i cienie.
Wskazówki dotyczące sukcesu
* Ćwicz: Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetlenia i ustawieniami aparatu, aby zobaczyć, co jest dla Ciebie najlepsze.
* obserwuj: Przestudiuj portrety niskoerek przez innych fotografów, aby uzyskać pomysły i inspirację.
* komunikat: Wyraźnie przekazuj swoją wizję swoim tematowi, aby zrozumieli nastrój, który próbujesz stworzyć.
* Bądź cierpliwy: Opanowanie portretów niskich kluczy wymaga czasu i praktyki. Nie zniechęcaj się, jeśli kilka pierwszych prób nie jest idealne.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Małe detale, takie jak bezpańskie włosy, zmarszczki w ubraniach i wady mogą rozpraszać się w niskokerząsowym portrecie.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz tworzyć oszałamiające portrety niskiego klucza pełne nastroju i dramatu. Powodzenia!