1. Planowanie i przygotowanie:
* koncepcja: Rozważ nastrój, który chcesz przekazać. Portrety niskokeńskie są często używane do przywołania poczucia tajemnicy, introspekcji, dramatu lub powagi.
* Temat &Wardrobe:
* Wybierz temat, którego cechy dobrze nadają się do dramatycznego oświetlenia. Pomyśl o silnej strukturze kości lub ciekawych teksturach (jak zmarszczki, piegi).
* Ciemniejsze ubranie jest ogólnie preferowane, ale nie jest to trudna zasada. Kluczem jest unikanie jasnych lub odblaskowych materiałów, które odwrócą uwagę od twarzy. Czarny, węgiel szary, głęboki blues lub brąz to dobry wybór.
* Rozważ dekolt. Wysoki kołnierz może zamknąć obiekt, podczas gdy dekolt V może zwrócić uwagę na twarz.
* Lokalizacja:
* Idealna lokalizacja to pomieszczenie, w którym można kontrolować światło. Najlepsze jest studio lub pokój z zasłonami zaciemniający.
* Niezbędne są ciemne ściany lub ciemne tło. Jeśli nie masz ciemnej ściany, użyj tła ciemnego materiału (na przykład czarny aksamit). Upewnij się, że tło jest równomiernie ciemne i wolne od rozpraszających zagniecenia.
* sprzęt:
* kamera: Działa każda kamera, która umożliwia kontrolę ręczną (DSLR, bezlusterka, a nawet smartfon z dobrą aplikacją aparatu).
* obiektyw: Południowy obiektyw (jak 50 mm lub 85 mm) jest idealny do portretów, ponieważ zazwyczaj mają szersze otwory (niższa liczba F) dla lepszej głębokości kontroli pola i wydajności o słabym świetle. Jednak każdy obiektyw będzie działał.
* źródło światła: Jedno kluczowe źródło światła jest kluczowe. To może być:
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia potężne, kontrolowane światło.
* Bezgazowy (zewnętrzny flash): Wszechstronna opcja, którą można użyć na lub poza kamerą.
* Światło ciągłe (panel LED, lampa z dyfuzorem): Zapewnia ciągłe światło, ułatwiając dostrzeżenie efektu w czasie rzeczywistym.
* Modyfikator światła: Niezbędne do kształtowania i zmiękczenia światła. Opcje obejmują:
* softbox: Tworzy miękkie, nawet lekkie.
* parasol: Mniej kierunkowy niż softbox, ale wciąż zmiękcza światło.
* snoot: Tworzy małe, skoncentrowane okrąg światła.
* Grid: Pomaga kontrolować rozlanie światła i kierować światłem na obiekt.
* drzwi stodoły: Pozwól ci kształtować i kierować światłem.
* reflector (opcjonalnie): Można użyć do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie, ale użyj go oszczędnie, aby utrzymać niski wygląd. Czarna flaga lub płyta może być również użyta do dalszego blokowania niechcianego światła.
* statyw (zalecany): Pomaga utrzymać aparat stabilny, szczególnie w warunkach o słabym świetle.
* Miernik światła (opcjonalnie, ale zalecany): Aby uzyskać dokładniejszą ekspozycję, szczególnie w przypadku strobów. Wiele aparatów ma wbudowane światła, które są akceptowalne, ale ręczny miernik światła jest idealny.
2. Ustawienia aparatu:
* Tryb fotografowania: Podręcznik (m) jest niezbędny do pełnej kontroli nad narażeniem.
* apertura:
* Wybierz otwór, który zapewnia wystarczającą głębokość pola, aby zachować ostrą twarz. Coś takiego jak f/2.8, f/4 lub f/5.6 jest dobrym punktem wyjścia. Dostosuj w zależności od tego, ile chcesz tła w ogóle i głębokości twarzy pacjenta.
* Sprawa migawki:
* Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować światło otoczenia (światło, które jest już w pokoju). Zacznij od 1/125 lub 1/200 i dostosuj w razie potrzeby, aby przyciemnić tło. Im ciemniejszy, tym lepiej dla niskiego kluczowego portretu.
* ISO:
* Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe (ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję, ale staraj się unikać zbyt wysokości.
* Bilans biały: Ustaw swoją białą równowagę, aby pasowało do źródła światła (np. Tamfsten dla światła żarowego, światło dzienne dla światła słonecznego). W przypadku strzelania w RAW możesz to dostosować w przetwarzaniu po przetwarzaniu.
* Focus: Użyj jednopunktowego autofokusu i skup się na oczach pacjenta.
* Tryb pomiarowy: Pomocne może być pomocy oceny/matrycy, ale pamiętaj, że może spróbować rozjaśnić ogólną scenę. Pomiar punktowy jest przydatny, jeśli chcesz skupić się wyłącznie na twarzy pacjenta.
3. Konfiguracja oświetlenia:
* Umieszczenie światła klucza:
* oświetlenie boczne: Umieść źródło światła po jednej stronie obiektu, pod kątem około 45 stopni. To tworzy dramatyczne cienie i atrakcje. Jest to ogólnie preferowany punkt wyjścia dla portretów niskich.
* Rembrandt Lighting: Ustaw światło nieco powyżej i z boku pacjenta, aby na policzek pojawił się mały trójkąt światła naprzeciwko źródła światła. Jest to klasyczna technika oświetlenia portretowego, która działa dobrze w przypadku niskiego klucza.
* Oświetlenie tylne: Używaj ostrożnie, ponieważ nieco przyciemni twarz. Musisz eksperymentować z odbiciem odrobiny światła z powrotem na twarz.
* odległość: Dostosuj odległość między światłem a podmiotem do kontrolowania intensywności światła. Bliżej =jaśniejsze, ostrzejsze światło. Dalej =bardziej miękki, ściemniacz.
* Używanie modyfikatora: Wybór modyfikatora znacząco wpływa na jakość światła.
* softbox/parasol: Tworzy bardziej miękkie, bardziej rozproszone światło, dobre dla pochlebnej skóry. Eksperymentuj z umieszczeniem, aby zobaczyć, jak powstają cienie.
* snoot/grid: Tworzy bardzo skoncentrowaną wiązkę światła, idealną do wyróżnienia określonego obszaru (takiego jak oczy lub niewielka część twarzy).
* Brak światła wypełnienia (ogólnie): Portrety niskokeńskie charakteryzują się głębokimi cieniami. Unikaj używania drugiego światła do wypełnienia cieni, chyba że dążysz do bardzo subtelnego wypełnienia.
4. Wykonanie strzału:
* Kompozycja:
* Zasada trzeciego: Umieść oczy pacjenta wzdłuż górnej lub dolnej trzeciej ramy.
* przestrzeń ujemna: Użyj ciemnego tła, aby stworzyć poczucie głębokości i izolacji.
* Przygotuj mocno: Skoncentruj się na twarzy i ekspresji pacjenta.
* wyrażenie: Zachęć przedmiot do przekazania pożądanego nastroju poprzez ich wyraz. Subtelność często działa najlepiej.
* Weź zdjęcia testowe: Zrób kilka zdjęć testowych i przejrzyj je na ekranie LCD aparatu. W razie potrzeby dostosuj ustawienia i oświetlenie. Zwróć szczególną uwagę na atrakcje i cienie.
5. Processing (opcjonalnie):
* Przetwarzanie surowego (jeśli strzelanie w surowym):
* Ekspozycja: W razie potrzeby dokonaj drobnych korekt ekspozycji, ale uważaj, aby nie rozjaśnić obrazu zbytnio.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby pogłębić cienie i zwiększyć atrakcje.
* czarne: Opuść Czarnych, aby cienie były jeszcze ciemniejsze.
* Podprawy i cienie: Nieznacznie zmniejsz atrakcje, aby zapobiec przycinaniu (utrata szczegółów) w jasnych obszarach.
* Clarity: Nieco zwiększ jasność, aby zwiększyć teksturę, ale nie przesadzaj jej.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby wydać szczegóły.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają świetnie w kolorze czarno-białym. Eksperymentuj z różnymi czarno -białymi metodami konwersji, aby znaleźć wygląd.
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i spalania (przyciemniającego), aby subtelnie ulepszyć określone obszary obrazu. Na przykład możesz lekko rozjaśnić oczy, aby zwrócić na nie większą uwagę.
Kluczowe rozważania i wskazówki:
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi konfiguracjami oświetleniowymi i ustawieniami aparatu. Najlepszym sposobem nauki jest ćwiczenie.
* Histogram: Zwróć uwagę na histogram aparatu. Chcesz zobaczyć dużą część wykresu przesuniętą w lewo (ciemniejsze tony). Unikaj przycinania (gdzie wykres dotyka krawędzi histogramu).
* światło Faloff: Dramatyczna różnica światła między tematem a tłem jest kluczem do niskiego portretu.
* subtelność: Niewielkie regulacje oświetlenia i przetwarzania poługodnictwa mogą mieć duży wpływ.
* Informacje zwrotne: Poproś o opinie na temat swoich portretów. Pokaż je innym fotografom lub artystom i poproś o ich opinie.
Postępując zgodnie z tymi krokami, możesz stworzyć uderzające i dramatyczne niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu. Powodzenia!