i. Podstawy:zasady, o których należy pamiętać
* komfort jest kluczem (głównie): Chociaż czasami nieco niewygodna poza może wyglądać niesamowicie, naprawdę niewygodny temat * będzie wyglądał * niewygodny. Zacznij od naturalnych i zrelaksowanych pozycji i stamtąd buduj. Komunikuj się otwarcie i zapytaj, jak się czują. Istnieją pozy, które są naturalnie wygodniejsze dla większości rodzajów ciała.
* ruch i energia: Statyczna, prosta pozy może wydawać się martwy. Wprowadzenie niewielkich ruchów, kątów i zmian w wadze zwiększa energię i wizualne zainteresowanie. Pomyśl o stworzeniu „dynamicznego napięcia” - subtelnego ciągnięcia lub rozciągania, które sugeruje ruch.
* Świadomość języka ciała: Język ciała twojego podmiotu mówi wiele. Zwróć uwagę na ich postawę, wyraz twarzy i to, jak trzymają ręce. Czy są pewni siebie? Nieśmiały? Szczęśliwy? Upewnij się, że poza popiera emocje, które próbujesz przekazać.
* Pochlebia rysunek: Pozowanie może szczupły, wydłużone i podkreślają atrakcyjne cechy. Zrozum, jak różne kąty i pozycje wpływają na sposób, w jaki ciało wygląda na dwuwymiarowy obraz. Chodzi o podkreślenie pozytywnych cech, a nie o tworzenie nierealistycznych standardów.
* Zasada trójkąta: Trójkąty są atrakcyjne wizualnie i tworzą dynamiczne kształty. Poszukaj (lub stwórz) trójkątne kształty w pozie - przestrzeni między ramieniem a ciałem, kąt nóg, linie ramion.
* połączenie z kamerą: Wzrok podmiotu (lub jego brak) dramatycznie wpływa na obraz. Bezpośredni kontakt wzrokowy tworzy połączenie z widzem. Wyglądanie nieco poza kamerą może powodować poczucie intrygi lub kontemplacji.
* Środowisko ma znaczenie: Rozważ tło i otaczające elementy. Poza powinna uzupełniać środowisko, a nie kolidują z nim. Okolizacja dyktuje również ogólny ton, który chcesz mieć.
ii. Kluczowe techniki pozowania i kąty
a. Kąt ciała (rdzeń):
* Unikaj pozycji czołowych, kwadratowych: Bezpośrednio skierowanie się do aparatu (ramiona i tułów) może sprawić, że obiekt będzie wyglądał szerszy i bardziej statyczny. Zamiast...
* Wędźnie ramion: Niech badany nieco obróć ciało na jedną stronę (zwykle 30-45 stopni). To natychmiast tworzy bardziej pochlebną i dynamiczną pozę. Kąt stworzy cienie i głębokość, a nie płaski wygląd.
* „S-curve”: Zachęcaj do niewielkiego kształtu „S” w kręgosłupie. Jest to subtelne, ale dodaje kobiecości i przepływu. Pomyśl o delikatnej krzywej od ramion po biodra. (Unikaj przesadzania do tego stopnia, że wyglądają nienaturalnie).
* Rozkład wagi: Spraw, aby pacjent przesunął swoją wagę na jedną nogę. Stwarza to bardziej zrelaksowaną i naturalną postawę i zapobiega wyglądowi „stojącemu na uwagę”.
* pochylanie się: Opieranie się o ścianę, drzewo lub inny obiekt może rozbić sztywność i zwiększyć zainteresowanie. Po prostu upewnij się, że szczupły wygląda naturalnie i nie ściska ciało niezręcznie.
* siedzenie: Siedzące pozy mogą być bardzo zrelaksowane i wszechstronne. Rozważ stolce, ławki, stopnie, a nawet ziemię. Zwróć uwagę na postawę i umieszczenie nóg. Unikaj usiadł prosto, co może spłaszczyć ciało.
* układanie: To może być bardzo dramatyczne. Uważaj na pozycjonowanie ramienia i nóg. Unikaj jakichkolwiek pozycji, które mogą dać wygląd ciała mieszającego się z tłem.
b. Ramiona i ręce:często zapomniane detale
* Unikaj prostych ramion: Proste ramiona przyciśnięte do ciała mogą sprawić, że obiekt będzie wyglądał większy.
* zgnij łokcie: Lekkie zakręt łokci tworzy przestrzeń między ramieniem a ciałem, odsuwając figurę.
* Umieszczenie ręki: To jest krytyczne!
* Unikaj „wiszących” rąk: Luźne, bezwładne dłonie mogą wyglądać niezręcznie. Daj im coś do zrobienia.
* Naturalne gesty: Niech badany dotknij włosów, trzymaj obiekt, opieraj rękę na biodrze lub umieść dłoń w kieszeni.
* Unikaj zaciśniętych pięści: Zaciśnięte pięści mogą przekazywać napięcie lub agresję.
* delikatne krzywe: Utrzymaj palce zrelaksowane i lekko zakrzywione. Unikaj sztywnych, prostych palców.
* Pokaż stronę ręki: Często pokazanie strony dłoni jest bardziej pochlebne niż bezpośrednio pokazanie dłoni.
* Użyj rekwizytów: Rekwizyty mogą dać ręce coś do zrobienia i dodać kontekst do portretu (np. Książka, kwiat, instrument muzyczny).
* trójkąty z ramionami: Twórz trójkąty z ramionami - przestrzenią między ramieniem a ciałem lub z pozycją samych ramion.
* Unikaj odcinania kończyn w połączeniach: Pamiętaj o tym, gdzie przycinasz obraz. Unikaj przycinania bezpośrednio na stawach (łokcie, nadgarstki, kolana), ponieważ może to sprawić, że kończyny wyglądają na obcięte.
c. Głowa i szyja:ekspresja i połączenie
* „Żółw”: Delikatnie pchanie podbródka lekko do przodu („żółw”) może wyeliminować podwójne podbródki i zdefiniować linię szczęki. (Ale nie przesadzaj; powinno być subtelne).
* Przechyl głowę: Lekka pochylenie głowy dodaje osobowości i pozwala uniknąć sztywnego, symetrycznego wyglądu. Eksperymentuj z przechyleniem głowy w kierunku lub z dala od światła.
* rozszerzenie szyi: Zachęcaj przedmiot do lekkiego wydłużenia szyi. Poprawia to postawę i tworzy bardziej elegancką linię.
* wyrażenie to wszystko: Oczy są oknem na duszę. Skoncentruj się na uchwyceniu prawdziwych emocji. Porozmawiaj ze swoim tematem, rozśmiesz go i stwórz wygodne środowisko, w którym mogą być sobą.
* Catchlights: Zwróć uwagę na światła w oczach (odbicia źródła światła). Catchlights dodają blasku i życiu oczu.
* Jawline: Bądź świadomy szczęki. Kąt głowy i oświetlenie mogą podkreślać lub minimalizować linię szczęki.
d. Nogi i stopy:uziemienie pozy
* Unikaj blokowania kolan: Zamknięte kolana powodują napięcie. Niech przedmiot nie lekko zgięte kolana.
* Rozkład wagi (ponownie): Przesuwanie ciężaru na jedną nogę tworzy bardziej zrelaksowaną i naturalną postawę.
* Przekraczanie nóg: Przekraczanie nóg może szknąć figurę i dodać elegancji. Uważaj na kąt i to, jak wpływa on na ogólną pozę.
* wskazanie palca: Wskazanie palca (lekko) może wydłużyć nogę.
* Umieszczenie stopy: Pamiętaj o tym, gdzie stopy są umieszczane w ramce. Unikaj skierowania stóp bezpośrednio w kamerze, ponieważ może to być niepochlebne. Niezwykle pod kątem stóp na bok jest zwykle przyjemniejsze.
* ruch (chodzenie): Szczere ujęcia chodzące mogą być bardzo dynamiczne i naturalne.
* Unikaj odcinania stóp: O ile nie jest to bardzo celowe, unikaj odcinania stóp na kostce.
iii. Złożenie tego wszystkiego:proces
1. Zacznij od rozmowy: Poznaj swój temat. Jakie są ich zainteresowania? Jaki nastrój próbujesz stworzyć?
2. Zacznij od podstawowych pozy: Zacznij od prostych, wygodnych pozów i stopniowo wprowadzaj bardziej złożone pozycje.
3. Podaj jasne i zwięzłe instrukcje: Unikaj niejasnych instrukcji, takich jak „po prostu zrelaksuj się”. Zamiast tego bądź konkretny:„lekko przechyl głowę w lewo”, „Zgnij trochę łokcia”, „Przesuń ciężar na prawą nogę”.
4. Pokazaj (w razie potrzeby): Jeśli twój temat stara się zrozumieć twoje instrukcje, sam zademonstruj pozę.
5. Ciągłe korekty: Nie ustawiaj pozę i zapomnij o tym. Dokonaj małych regulacji w całej sesji, aby udoskonalić pozę i zachować świeżość.
6. Robienie mnóstwo strzałów: Im więcej zdjęć, tym bardziej prawdopodobne jest, że uchwycisz kilka naprawdę świetnych zdjęć.
7. Przejrzyj i dostosuj: Pokaż swojemu tematowi niektóre obrazy w miarę upływu czasu. To pozwala im zobaczyć, co działa, a co nie, i przekazać informacje zwrotne.
8. Zachęcaj ruch: Nie bój się, aby Twój temat się poruszał. Trochę ruchu może je rozluźnić i doprowadzić do bardziej naturalnych pozycji.
9. Break Reguls (czasami): Gdy zrozumiesz zasady, możesz je złamać. Eksperymentuj z niekonwencjonalnymi pozami i kątami, aby stworzyć unikalne i uderzające obrazy.
iv. Ćwicz i inspiracja
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Najlepszym sposobem na poprawę umiejętności pozowania jest regularne ćwiczenie. Fotografuj przyjaciół, rodzinę, a nawet siebie.
* przestudiuj innych fotografów: Spójrz na pracę fotografów portretowych, których podziwiasz. Zwróć uwagę na to, jak pozują swoich poddanych. Jakich kąty używają? Jak używają światła?
* Użyj Pinteresta i innych zasobów: Pinterest jest doskonałym źródłem pozowania inspiracji. Wyszukaj „pomysły na pozycję portretową” lub „Wskazówki dotyczące fotografii portretowej”.
* Weź udział w warsztatach i seminariach: Rozważ uczestnictwo w warsztatach lub seminariach dotyczących fotografii portretowej.
Kluczowe wynos: Pozowanie to umiejętność, która wymaga czasu i praktyki. Bądź cierpliwy, bądź spostrzegawszy i nie bój się eksperymentować. Najważniejsze jest stworzenie wygodnego i współpracy środowiska, w którym temat czuje się pewny siebie i może być sobą.