1. Planowanie i przygotowanie:
* koncepcja: Pomyśl o nastroju i historii, którą chcesz przekazać. Portrety niskokeńskie są często używane do przedstawienia powagi, tajemnicy lub introspekcji. Znajomość twojej koncepcji poprowadzi twoje oświetlenie i podejmowanie decyzji.
* Model: Wybierz model, którego cechy i osobowość nadają się do estetyki niskiej kwalifikacji. Kątowe twarze i ekspresyjne oczy często działają dobrze.
* Wardrobe: Wybierz ciemną lub stonowaną odzież. Unikaj jasnych kolorów lub wzorów, które zwrócą uwagę od twarzy. Czarny, ciemnoszary, głęboki blues i brązowe są idealne.
* tło: Będziesz potrzebować ciemnego tła. Czarny materiał, ciemna ściana, a nawet po prostu pozycjonowanie modelu daleko od lżejszej ściany w zaciemnionym pomieszczeniu, może działać. Kluczem jest zminimalizowanie światła odbijającego się od tła.
* Lokalizacja: Najlepszy jest słabo oświetlony pokój lub studio. Chcesz dokładnie kontrolować światło.
2. Sprzęt:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę przysłony, czas otwarcia migawki i ISO, będą działać.
* obiektyw: Południowy obiektyw (50 mm, 85 mm) jest często preferowany do portretowania ze względu na szerszy otwór i zdolność do tworzenia płytkiej głębokości pola. Dopuszczalny jest również obiektyw Zoom.
* źródło światła: Pojedyncze źródło światła jest podstawą niskiego portretu. Opcje obejmują:
* Studio Strobe (z modyfikatorami): Stroboskop oferuje największą moc i kontrolę.
* Modyfikatory: A snoot Koncentruje światło na ciasnej wiązce. A siatka robi to samo, ale można go przymocować do softbox. Są one doskonałe do rzeźbienia światła na twarzy. A softbox Zapewnia bardziej miękkie, bardziej rozproszone światło, ale upewnij się, że użyj go w sposób, który wciąż tworzy głównie ciemny obraz. Drzwi stodoły pomagają kształtować światło.
* Bezgazowy (Flash): Światło błyskawiczne może być używane podobnie do strobu studyjnego, ale z mniejszą mocą.
* ciągłe światło: Można użyć lampy, latarki, a nawet świecy, ale trudniej jest kontrolować intensywność. Panele LED o regulowanej jasności są dobrym wyborem.
* Light Stand (jeśli używasz stroboskopu/szybkiego światła): Aby ustawić źródło światła.
* reflector (opcjonalnie): Mały odbłyśnik można użyć do odrzucenia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie po przeciwnej stronie twarzy, ale użyj go oszczędnie, aby utrzymać efekt niskiego klaczy. Czarną kartę można użyć do * blokowania * światła.
* Miernik światła (opcjonalnie, ale zalecany): Miernik światła pomaga precyzyjnie zmierzyć światło spadające na temat w celu dokładnego narażenia.
3. Konfiguracja oświetlenia:
* Umieszczenie światła klucza: Umieszczenie kluczowego światła jest kluczowe. Eksperymentuj z różnymi kątami, aby zobaczyć, co działa najlepiej dla twojego modelu i wizji. Oto kilka typowych miejsc:
* oświetlenie boczne (oświetlenie Rembrandt): Ustaw światło na bok i nieco za głową modelu. To tworzy trójkąt światła na policzku naprzeciwko źródła światła i podkreśla cienie.
* Top Lighting: Umieść światło powyżej i lekko przed modelem. Może to stworzyć dramatyczny wygląd z głębokimi cieniami pod oczami i nosem.
* oświetlenie o wysokim kątu: Umieszczenie źródła światła powyżej i z jednej strony, skierowane w dół pod kątem 45 stopni, stworzy dramatyczny, rzeźbiony wygląd z głębokimi cieniami.
* za (oświetlenie obręczy): Ustaw światło za modelem. Stwarza to efekt halo wokół krawędzi twarzy i ciała. Będziesz musiał użyć odbłyśnika lub bardzo przyciemnionego światła wypełnienia, aby lekko oświetlić przód twarzy.
* Pijanie światła: „Feathering” obejmuje wędkowanie światła, tak że * krawędź * wiązki spadła na twój obiekt, a nie na środku. To zmiękcza światło i zmniejsza ostre cienie.
4. Ustawienia aparatu:
* ISO: Zacznij od najniższego możliwego ISO (zwykle 100), aby zminimalizować hałas. Może być konieczne nieznaczne zwiększenie go, jeśli nie używasz potężnego oświetlenia.
* apertura: Wybierz otwór na podstawie pożądanej głębokości pola. Szerszy otwór (np. F/2.8, f/4) stworzy płytką głębokość pola, rozmywa tło i podkreślając twarz pacjenta. Węższa apertura (np. F/8, f/11) utrzyma więcej obrazu.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować światło otoczenia. W środowisku studyjnym czas otwarcia migawki wpłynie przede wszystkim na jasność tła. Zacznij od stosunkowo szybkiego czasu otwarcia migawki (np. 1/125, 1/200), aby przyciemnić tło i upewnij się, że tylko światło z stroboskopu/lampy błyskowej oświetla obiekt. Jeśli używasz ciągłego światła, dostosuj czas otwarcia migawki, aż osiągniesz pożądaną ekspozycję.
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru punktowego lub pomiaru centralnego. Pomiar spotu pozwala mieszać niewielki obszar twarzy pacjenta, zapewniając, że jest on odpowiednio odsłonięty. Pomiar ważony środkiem wymaga średnio światła w środku ramy.
* Bilans biały: Odpowiednio ustawiaj swoją bilans białą dla źródła światła (np. „Flash” dla stroboskopu/światła błyskawicznego, „Tungsten” dla światła żarowego).
5. Robienie zdjęcia:
* Skomponuj ujęcie: Zwróć uwagę na kompozycję. Użyj zasady trzeciej, wiodących linii lub innych technik kompozycyjnych, aby stworzyć atrakcyjny wizualnie obraz.
* Focus: Koncentruj się ostrożnie na oczach modelu, ponieważ są one centralnym punktem portretu.
* Weź zdjęcia testowe: Zrób kilka zdjęć testowych i przejrzyj je na ekranie LCD aparatu. W razie potrzeby wyreguluj ustawienia oświetlenia i aparatu. Użyj histogramu, aby upewnić się, że nie przycinasz podświetleń ani cieni. Większość twojego histogramu powinna znajdować się w kierunku lewej strony (ciemniejsze tony).
* kieruj modelem: Zapewnij jasny kierunek swojego modelu. Zachęcaj ich do relaksu i wyrażania emocji, których dążisz. Zwróć uwagę na ich postawę, wyrażanie i spojrzenie.
* strzelaj w surowym (zalecane): Strzelanie w formacie RAW zapewnia większą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
6. Procesing (edycja):
* surowe przetwarzanie: Używaj oprogramowania takiego jak Adobe Lightroom, przechwytywaj jeden lub podobny.
* Dostosowanie ekspozycji: Dostosuj ekspozycję, aby osiągnąć pożądany poziom ciemności.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć dramatyczny efekt.
* Podprawy i cienie: Dostosuj atrakcje i cienie, aby odzyskać szczegóły lub utworzyć bardziej dramatyczne cienie.
* jasność i tekstura: Dodaj odrobinę jasności i tekstur, aby zwiększyć szczegóły.
* wyostrzenie: Wyostrz obraz, aby poprawić szczegóły, ale uważaj, aby nie nadmiernie wybierać.
* Dodge and Burn: Użyj technik unikania i spalania, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić obszary obrazu, dodatkowo rzeźbiąc światło i zwiększając cechy modelu.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają na uderzające w czerni i bieli.
Wskazówki i rozważania:
* Ćwicz: Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetlenia i ustawieniami aparatu, aby znaleźć to, co jest dla Ciebie najlepsze.
* subtelność: Niski portret niekoniecznie oznacza, że obraz jest całkowicie czarny. W najważniejszych elementach nadal powinny być szczegóły i tonalność.
* Unikaj przycinania: Uważaj, aby nie przycinać wyświetleń ani cieni. Przycinanie występuje, gdy dane obrazu zostaną zepchnięte do ekstremalnych końców histogramu, co powoduje utratę szczegółów.
* Model Communication: Kluczowe jest dobre relacje z twoim modelem. Porozmawiaj z nimi o koncepcji i nastroju, który chcesz stworzyć.
* Nie bój się ciemności: Obejrzyj cienie! Są tym, co dają niskie portrety dramatycznej mocy.
Podążając za tymi krokami i ćwicząc regularnie, możesz tworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu. Powodzenia!