i. Planowanie i przygotowanie:
1. Zrozumieć niskie zasady:
* dominujące cienie: Większość twojego obrazu będzie ciemna lub w cieniu.
* Małe wyświetlenia: Tylko wybrane obszary będą jasno oświetlone, rysując oko widza.
* nastrój: Często wywołuje poczucie tajemnicy, dramatu, introspekcji, a nawet izolacji.
* kontrast: Wysoki kontrast między światłem i ciemnością jest niezbędny.
2. Wybierz temat:
* Rozważ odcień skóry: Low-key może dobrze działać z różnymi odcieniami skóry, ale ciemniejsze odcienie skóry mogą wymagać dokładniejszego rozmieszczenia światła, aby uniknąć utraty szczegółów.
* Osobowość podmiotu: Pomyśl o nastroju, który chcesz przekazać i wybierz temat, którego wyraz i zachowanie są zgodne z tym. Wyrażenie kontemplacyjne lub poważne często działa najlepiej.
* odzież: Ciemne ubranie (czarni, ciemni blues, szarości, brąz) pomogą obiektowi wtopić się w tło i podkreślić wyróżnione obszary. Unikaj jasnych kolorów lub zajętych wzorów.
3. Lokalizacja i tło:
* ciemne tło: Idealnie użyj ciemnego, nierefleksyjnego tła (czarny aksamit, ciemnoszary papier, zaciemniona ściana). Celem jest, aby tło było jak najbardziej niepozorne.
* Kontrolowane środowisko oświetlenia: Potrzebujesz miejsca, w której możesz kontrolować światło otoczenia. Pokój z minimalnymi oknami lub możliwość blokowania światła jest idealny.
4. Equipment oświetlenia (niezbędne):
* Pojedyncze źródło światła: Jest to klucz dla klasycznego niskiego wyglądu. Możesz użyć:
* Studio Strobe (z modyfikatorem): Najbardziej kontrolowana opcja.
* Bezgazowe/flash (z modyfikatorem): Dobra opcja przenośna.
* Ciągłe światło (panel LED, lampa): Łatwiej zobaczyć efekt w czasie rzeczywistym, ale może wymagać wyższych ISO.
* Modyfikator światła (kluczowy): To kształtuje światło i określa miękkość lub surowość cieni. Wybierz jeden:
* softbox: Tworzy bardziej miękkie, bardziej rozproszone światło, co jest dobrym punktem wyjścia. Wybierz mniejszy softbox, aby uzyskać bardziej dramatyczne cienie.
* snoot: Tworzy bardzo skoncentrowaną, wąską wiązkę światła, idealną do wyróżnienia określonych obszarów.
* punkt siatki: Podobnie jak snoot, ale siatka dalej koncentruje światło, zapobiegając wycieku.
* drzwi stodoły: Pozwala kształtować i kierować światłem, uniemożliwiając rozlanie się na niechciane obszary.
* Light Stand: Aby ustawić źródło światła.
* Opcjonalnie:odblasek (czarny lub srebrny):
* czarny reflektor: Jeszcze bardziej pogłębiać cienie.
* Silver Reflector: Aby w razie potrzeby dodać odrobinę światła wypełnienia, ale użyj oszczędnie.
5. Ustawienia aparatu:
* Tryb ręczny (M): Niezbędne do kontroli.
* apertura: CEL do umiarkowanej otworu (np. F/5.6 do F/8). Daje to wystarczającą głębokość pola, aby zapewnić ostrą twarz pacjenta. Możesz pójść szerszy (np. F/2.8), aby płytsza głębokość pola zamazała tło i dalej izolować obiekt, ale upewnić się, że skupienie jest precyzyjne.
* ISO: Zacznij od podstawy ISO w swoim aparatu (zwykle 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko, jeśli to konieczne, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować światło otoczenia na swoim obrazie. Zacznij od około 1/125 lub 1/200 sekundy (lub prędkość synchronizacji błyskowej aparatu) i dostosuj, aby przyciemnić tło. Jeśli używasz ciągłego oświetlenia, możesz użyć dowolnego czasy otwarcia migawki.
* Bilans biały: Odpowiednio ustaw bilans biały dla źródła światła (np. „Flash” lub „Tungsten”). W przypadku strzelania w RAW możesz to dostosować w przetwarzaniu po przetwarzaniu.
* Strzelanie RAW: Zawsze strzelaj w surowym formacie, aby zapewnić maksymalną elastyczność w przetwarzaniu.
ii. Konfiguracja i wykonanie oświetlenia:
1. Ustaw swój temat: Umieść obiekt kilka stóp przed ciemnym tłem, aby zapobiec wpadaniu cieni.
2. Umieszczenie światła kluczowego (najważniejszy krok): Tutaj pojawia się eksperymenty! Oto kilka klasycznych punktów wyjścia:
* 45-stopniowy kąt: Ustaw źródło światła pod kątem 45 stopni do obiektu, nieco powyżej poziomu oczu. Stwarza to klasyczny wzór oświetlenia Rembrandt (mały trójkąt światła na zacieniony policzek). To świetny punkt wyjścia.
* oświetlenie boczne: Umieść światło bezpośrednio z boku obiektu. Stwarza to dramatyczny, podzielony efekt oświetlenia, z jedną stroną twarzy jasno oświetlonej, a drugą w głębokim cieniu.
* Feathering: Nawet jeśli twoje światło jest skierowane w ogólnym kierunku pacjenta, dostosuj modyfikator, aby tylko * krawędź * światła spadła na ich twarz. Zapewni to bardzo miękkie, subtelne światło.
* Podświetlenie: Umieść światło za przedmiotem, aby stworzyć efekt światła obręczy, podkreślając krawędzie włosów i ramion. Można to połączyć z bardzo subtelnym światłem wypełnienia z przodu.
3. Moc i odległość:
* start nisko: Zacznij od źródła światła przy niskiej mocy. Stopniowo zwiększaj moc, dopóki nie osiągniesz pożądanych atrakcji. Lepiej zacząć od niskiego i wzrastać niż zacząć zbyt jasno i wysadzić w najważniejsze informacje.
* odległość: Odległość źródła światła wpływa na miękkość światła. Bliżej =bardziej miękki, dalej =trudniej. Dostosuj odległość, aby dopracować oświetlenie.
4. Strzały testowe:
* Zrób kilka zdjęć testowych i przeglądaj je uważnie. Zwróć uwagę na umieszczenie najważniejszych atrakcji i cieni. Czy to tam, gdzie chcesz, aby były? Czy w cieniu jest wystarczająco szczegółów? Czy jakieś obszary są wysadzone (całkowicie białe bez szczegółów)?
* Dostosuj pozycję światła, zasilanie i modyfikator na podstawie ujęć testowych.
* Histogram jest twoim przyjacielem: Sprawdź histogram aparatu. Na obrazie o niskim kluczu histogram powinien być mocno ważony w kierunku lewej (ciemniejszej) strony. Upewnij się, że nie przycinasz (tracisz szczegóły) w cieniu lub podświetleniach.
5. reflektor (używaj oszczędnie): Jeśli cienie są zbyt surowe, * możesz * użyć reflektora, aby odbić niewielką ilość światła z powrotem w twarz pacjenta. Uważaj jednak, aby go nie przesadzić, ponieważ zbyt dużo światła wypełnienia zrujnuje efekt niskiego klucza. Czarny reflektor może być użyty do uczynienia cieni jeszcze ciemniejszymi.
6. poza i ekspresja:
* Poprowadź przedmiot, aby osiągnąć pożądaną pozę i wyraz. Rozważ nastrój, który próbujesz stworzyć i przekazać to swoim tematowi.
* Proste pozy często najlepiej sprawdzają się w przypadku portretów o niskim kluczu. Unikaj zbyt dynamicznych lub skomplikowanych pozy.
7. Robienie mnóstwo strzałów: Eksperymentuj z nieco innymi pozycjami światła, pozami i wyrażeniami.
iii. Processing:
1. Oprogramowanie: Adobe Lightroom, Capture One lub podobne oprogramowanie do przetwarzania surowego.
2. Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: W razie potrzeby dostosuj ogólną ekspozycję na przyciemnienie obrazu.
* kontrast: Zwiększ kontrast do dalszego oddzielenia wyświetleń od cieni.
* Podprawy: Nieco zmniejsz atrakcje, aby odzyskać wszelkie wysadzone obszary.
* Shadows: Otwórz cienie * bardzo lekko *, aby w razie potrzeby ujawnić pewne szczegóły, ale unikaj ich zbyt jasnych.
* białe i czarne: Dostosuj te suwaki, aby ustawić białe i czarne punkty na obrazie.
* Clarity: Dotknięcie jasności może zwiększyć ostrość i definicję, ale uważaj, aby nie przesadzić.
3. Wybiórcze korekty (kluczowe):
* Filtr dyplomowy: Użyj filtra stopniowego, aby jeszcze bardziej przyciemnić tło.
* pędzel regulacyjny: Użyj pędzla regulacyjnego, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić określone obszary twarzy lub odzieży pacjenta. Na przykład możesz lekko rozjaśnić oczy, aby uczynić je bardziej widocznym.
* Filtr radialny: Użyj filtra promieniowego, aby utworzyć subtelną winietę, przyciągając oko widza w stronę obiektu.
4. Grading kolorów (opcjonalnie):
* Rozważ dodanie subtelnej oceny kolorów, aby poprawić nastrój obrazu. Chłodne tony (blues, szarości) mogą stworzyć poczucie melancholii lub izolacji, podczas gdy ciepłe tony (żółcie, pomarańcze) mogą dodać odrobinę ciepła. Jednak konwersje monochromatyczne (czarno-białe) są bardzo popularnym wyborem dla portretów niskich.
5. Wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość ostrzania na końcu procesu edycji.
6. Redukcja szumu: Jeśli musiałeś użyć wysokiego ISO, zastosuj redukcję szumów, aby zminimalizować ziarno.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Fotografia niskokeńska prowadzi do opanowania. Eksperymentuj z różnymi konfiguracjami oświetleniowymi i technikami przetwarzania, aby znaleźć to, co działa dla Ciebie najlepsze.
* Obserwuj światło i cień: Zwróć szczególną uwagę na to, jak światło i cień wchodzą w interakcje z twarzą pacjenta.
* subtelność jest kluczowa: Unikaj nadmiernego przetwarzania obrazu. Celem jest stworzenie naturalnego, ale dramatycznego portretu.
* Nie bój się ciemności: Obejrzyj cienie! Ciemność daje niskiej fotografii swój wyjątkowy nastrój.
* mniej jest więcej: Prostota jest kluczowa w fotografii o niskiej zawartości klucza. Pojedyncze źródło światła i czyste tło mogą być bardziej skuteczne niż skomplikowana konfiguracja.
* Przykłady badań: Spójrz na inspirację na niskokeńskie portrety innych fotografów. Przeanalizuj ich konfiguracje oświetleniowe, pozowanie i techniki edycji.
Podążając za tymi krokami i ćwicząc regularnie, będziesz mógł stworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują nastrój i dramat, którego szukasz. Powodzenia i baw się dobrze!