1. Planowanie i przygotowanie:
* Wybór tematu: Rozważ funkcje swojego pacjenta. Silna struktura kości, ciekawe tekstury i ekspresyjne oczy dobrze działają. Niski oświetlenie wyróżnia się podkreśleniem tych elementów.
* koncepcja: Jakie uczucie chcesz przekazać? Poważny? Tajemniczy? Kapryśny? Wpływa to na pozowanie, ekspresję i odzież.
* Wardrobe i makijaż:
* odzież: Wybierz ciemną lub neutralną odzież (czarny, głęboki blues, szarości itp.). Unikaj jasnych kolorów lub wzorów, które rozpraszają uwagę. Pomyśl o teksturach - aksamit, skórze, a nawet prostej bawełnie, może zwiększyć zainteresowanie wizualne.
* makijaż: Subtelność jest kluczowa. Skoncentruj się na wieczornym odcieniu skóry, definiowaniu oczu (ale nie zbyt dramatycznych) i być może dodając odrobinę konturowania w celu zwiększenia cieni. Matowe wykończenia działają lepiej niż błyszczące. Unikaj błyszczących ust.
* Lokalizacja: Ciemny pokój lub przestrzeń jest idealna. Jeśli jesteś w pokoju z światłem otoczenia, zablokuj go jak najwięcej za pomocą zasłon lub koców. Najlepsze jest proste tło (czarny materiał, ciemna ściana).
2. Gear:
* kamera: Każda kamera, która umożliwia ręczną kontrolę nad otworem, ISO i czas otwarcia migawki. DSLR lub aparat bezlusterkowy jest preferowany dla większej kontroli i lepszej jakości obrazu.
* obiektyw: Obiektyw portretowy (około 50 mm do 85 mm na pełnej klasie aparat) jest świetny, ale każdy obiektyw, który masz, będzie działał na rozpoczęcie. Szerszy apertura (niższa liczba F, taka jak f/2.8 lub f/1.8) pomoże wyodrębnić temat i stworzyć płytszą głębokość pola.
* źródło światła:
* strobe studio (preferowane): Oferuje najwięcej kontroli i mocy. Potrzebujesz wyzwalacza, aby zsynchronizować go z aparatem.
* Bezgazowy (Flash): Dobra alternatywa, jeśli nie masz strobu.
* ciągłe światło: Lampa, panel LED, a nawet latarka może działać w szczyptę, ale musisz podkręcić ISO lub użyć szerszego otworu, który może wprowadzić szum lub płytką głębokość pola.
* Modyfikator światła (niezbędny):
* Siet Grid/Snoot: Reżyseruje bardzo wąską wiązkę światła, tworząc dramatyczne podświetlenia i cienie. Doskonały do niskiego key.
* drzwi stodoły: Pozwól ci kształtować i kierować wiązką światła.
* softbox/parasol (mniejszy rozmiar): Podczas gdy niski key często używa twardszego światła, mała softbox może zapewnić nieco bardziej rozproszone, ale wciąż kierunkowe światło. Ustaw go wystarczająco daleko od obiektu, aby zminimalizować efekt zmiękczania.
* statyw (zalecany): Szczególnie pomocne w niskich warunkach oświetleniowych, aby zapobiec wstrząsie aparatu.
* reflector (opcjonalnie): Do * odejmowania * odejmowania * Światła i pogłębiania cieni jeszcze bardziej można użyć czarnego lub ciemnego szarego. Białego odbłyśnika można użyć oszczędnie, aby dodać tylko odrobinę światła wypełnienia w obszarach, które są zbyt ciemne.
3. Ustawienia aparatu (zacznij tutaj, dostosuj w razie potrzeby):
* Tryb: Podręcznik (m)
* ISO: Zacznij od podstawy ISO w swoim aparatu (zwykle ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* apertura: Wybierz otwór, który zapewnia wystarczającą głębokość pola, aby skupić się na twarzy pacjenta. f/2.8 - f/5.6 to dobry zakres startowy. Użyj szerszego otworu, jeśli chcesz płytszą głębokość pola i bardziej rozmycie tła.
* Sprawa migawki: Ustaw czas otwarcia migawki na prędkość synchronizacji aparatu (zwykle około 1/200 lub 1/250. sekundy, jeśli używasz lampy błyskowej). Jeśli używasz ciągłego światła, dostosuj czas otwarcia migawki, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję (zacznij około 1/60 lub szybciej).
* Bilans biały: Ustaw go na odpowiednie ustawienie dla źródła światła (np. „Flash” dla Flash, „Tungsten” dla światła żarowego). Możesz także użyć „Auto” i dostosowywać się do przetwarzania końcowego.
* Focus: Użyj jednopunktowego autofokusu i skup się na oku pacjenta najbliżej aparatu.
4. Konfiguracja oświetlenia:
* Pojedyncze źródło światła: To jest klucz do niskiego key. Umieść źródło światła na bok i nieco za tematem. To stworzy dramatyczne cienie po przeciwnej stronie twarzy. Eksperymentuj z wysokością światła; Wyższe pozycje zwykle tworzą silniejsze cienie pod oczami i nosem.
* twarde światło vs. miękkie światło:
* twarde światło (siatka/snoot): Tworzy silne, zdefiniowane cienie i atrakcje. Bardziej dramatyczny.
* bardziej miękkie światło (mały softbox/parasol): Stwarza bardziej miękkie, bardziej stopniowe przejścia między światłem a cieniem. Wciąż kierunkowy, ale mniej surowy.
* Umieszczenie światła: Eksperymentuj z różnymi kątami i odległościami. Bliżej przeniesienia światła zwiększy intensywność, jednocześnie przesuwanie go dalej zmniejszy go.
* Pijanie światła: „Pijanie” oznacza celowanie światła nieco od podmiotu, więc krawędź wiązki światła spada na nich. Często tworzy to przyjemniejszy i subtelny efekt oświetlenia niż celowanie światła bezpośrednio na nich.
5. Pozowanie i wyrażenie:
* pozowanie: Portrety niskie często korzystają z dramatycznych pozycji. Niech podmiot podbij twarz w kierunku źródła światła. Możesz także skłonić ich do nieco odwrócenia ciała od kamery, aby stworzyć bardziej dynamiczny kompozycję. Eksperymentuj z cieniami spadającymi na ich twarz i szyi.
* wyrażenie: Zachęcaj do poważnego, przemyślanego lub tajemniczego wyrazu. Niewielki uśmieszek lub subtelne emocje mogą zwiększyć głębokość.
* Pozycja podbródka: Lekko opuszczanie podbródka może podkreślić linię szczęki i stworzyć silniejsze cienie pod brodą.
6. Wykonanie strzału:
* Zrób strzał testowy: Zanim zaczniesz kierować tematem, wykonaj strzał testowy, aby sprawdzić oświetlenie i ustawienia aparatu.
* przejrzyj i dostosuj: Zbadaj dokładnie strzał testowy. Czy najważniejsze atrakcje są wysadzone? Czy cienie są zbyt ciemne? Dostosuj ustawienia aparatu (przysłona, ISO) lub odpowiednio pozycję/moc światła. Spójrz na histogram aparatu, aby ocenić ekspozycję.
* Komunikuj się z tematem: Podaj jasne i pozytywne kierunki. Pomóż im czuć się komfortowo i zrelaksowany.
7. Przetwarzanie (kluczowe):
* RAW Format: Strzelaj w surowym formacie, aby uzyskać maksymalną elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
* oprogramowanie: Używaj oprogramowania takiego jak Adobe Lightroom, przechwytywaj jeden lub podobny.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną jasność obrazu.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć dramatyczny wygląd.
* Podprawy: Zmniejsz najważniejsze informacje, jeśli zostaną wysadzone.
* Shadows: W razie potrzeby otwórz cienie, ale uważaj, aby nie stracić dramatycznego efektu.
* białe i czarne: Dostosuj białe i czarne punkty, aby zmaksymalizować zakres dynamiczny. Czarny punkt histogramu powinien dotrzeć do lewej krawędzi, a biały punkt powinien dotrzeć do prawej krawędzi.
* Lokalne korekty:
* unikanie i spalanie: Użyj unikania (rozjaśniające) i spalania (ciemnienia), aby selektywnie dostosować jasność określonych obszarów. Na przykład możesz rozjaśnić oczy lub przyciemnić tło.
* wyostrzenie: Zastosuj subtelną ilość wyostrzenia, aby wydać szczegóły.
* Redukcja szumu: W razie potrzeby zmniejsz hałas, zwłaszcza jeśli użyłeś wyższego ISO.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym. Eksperymentuj z różnymi technikami konwersji, aby znaleźć styl, który lubisz.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* Ćwicz: Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetleniowymi i pozami.
* Przykłady badań: Spójrz na inspirację na niskokeńskie portrety innych fotografów.
* start proste: Nie próbuj robić zbyt wiele naraz. Skoncentruj się na opanowaniu pojedynczej konfiguracji światła przed dodaniem złożoności.
* Nie bój się ciemności: Low key dotyczy cieni, więc obejmuj je. Niech części obrazu wpadają w ciemność.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Małe szczegóły, podobnie jak światło oka, mogą mieć dużą różnicę.
* iterate: Robienie dużo strzałów, przejrzyj, dostosowuj i powtórz.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując, będziesz na dobrej drodze do tworzenia oszałamiających portretów z niskim kluczem! Powodzenia!