Automatyzacja jest fajna. Mikrofale wykrywające ciepło, które mogą powiedzieć, jak długo podgrzewać resztki, są bardzo wygodne. Czasami jednak trzeba pominąć ustawienia automatyczne, aby ugotować rzeczy dokładnie tak, jak lubisz.
To samo dotyczy kamer. Podczas gdy większość kamer automatycznie dostosowuje ostrość, poziomy dźwięku, szybkość migawki i przysłonę do warunków otoczenia, Twoje filmy mogą wyglądać lepiej, jeśli pominiesz niektóre funkcje urządzenia i przejmiesz kontrolę nad swoimi ujęciami.
Ale skoro wszystko jest ustawiane automatycznie, po co się męczyć? Cóż, możesz napotkać sytuacje, w których Twoja kamera, pomimo całej swojej technologicznej magii, po prostu nie będzie w stanie pojąć tego, co się dzieje. Możesz też chcieć stworzyć efekt wizualny, który będzie sprzeczny z automatyczną czułością kamery.
W każdym razie przejęcie kontroli nad funkcjami kamery jest dość proste.
Ręczne ustawianie ostrości
Mówiąc ogólnie, kamera ustala ostrość, znajdując w kadrze dobrze zdefiniowany obiekt – zazwyczaj ten, który znajduje się w centrum ujęcia – i używając go jako punktu odniesienia przy podejmowaniu decyzji o tym, jak ustawić ostrość.
Niezależnie od tego, jak przydatny może być autofokus, zdarzają się sytuacje, w których kamerze trudno jest zlokalizować obiekt na zdjęciu. Gdy nie ma wystarczającej ilości światła, na przykład w nocy lub w słabo oświetlonym pomieszczeniu, obiekty mają tendencję do zlewania się w jedną szarą masę, o ile kamera może to stwierdzić.
Twoja kamera, desperacko próbując zlokalizować obiekt ujęcia, szybko się wyostrza i traci ostrość. Dzięki ręcznemu sterowaniu możesz użyć oka, które jest nieskończenie bardziej wrażliwe na światło niż kamera, aby zamiast tego ustawić ostrość.
Ręczne ustawianie ostrości umożliwia dodanie określonych efektów do filmu. Na przykład istnieje technika ręcznego ustawiania ostrości zwana ostrością stojaka, której operatorzy kamer używają do naprzemiennego ustawiania pierwszego planu i tła na drugim i nieostrym. Ustawienie ostrości pozwala skierować uwagę widzów w ramach danego ujęcia, skupiając się kolejno na różnych obiektach, za każdym razem rozmywając inne części ujęcia.
Prawdopodobnie widziałeś tę technikę w filmie lub programie telewizyjnym:zbliżenie telefonu, siedzącego na krawędzi biurka, dzwoniącego z haczyka. Tło jest rozmyte na tyle, by je przesłonić. Operator kamery następnie powoli przenosi ostrość z telefonu na tło, gdzie mężczyzna siedzi na wygodnym fotelu. Gdy mężczyzna staje się ostry, telefon rozmywa się.
Możesz chcieć rozmyć ujęcie jako przejście z jednego segmentu do drugiego. Możesz stworzyć niepowtarzalne przejście od ujęcia do ujęcia, kończąc i rozpoczynając każde ujęcie nieostre. Jedna szara plama wygląda bardzo podobnie do innej; rozmywając w ten sposób ujęcia, możesz ciąć od ujęcia do ujęcia, tworząc ciekawy efekt przejścia w aparacie.
Jak przejść z automatycznego ustawiania ostrości na ręczną? Większość urządzeń ma gdzieś na kamerze przycisk, który włącza i wyłącza autofokus. Będziesz musiał zapoznać się z instrukcją, aby uzyskać szczegółowe informacje dotyczące kamery.
Wygodną rzeczą w autofokusie jest to, że gdy włączysz go ponownie, twoje zdjęcie automatycznie ustawi ostrość. Jest to przydatne, jeśli, jak opisałem powyżej, chcesz rozpocząć rozmyte ujęcie i szybko przywrócić ostrość. Najpierw użyj ręcznego ustawiania ostrości, aby rozmyć obiekt, a po kilku sekundach zarejestrowania rozmazanego obrazu ponownie włącz autofokus. Twój obiekt stanie się ostry, gdy kamera przejmie kontrolę za Ciebie.
Ręczna migawka
Wiele kamer umożliwia regulację szybkości migawki i sterowanie przysłoną. W konwencjonalnej fotografii czas otwarcia migawki odnosi się do przyrostu czasu potrzebnego do otwarcia i zamknięcia migawki aparatu, czyli „robienia zdjęcia”. Zwykle zajmuje to tylko ułamek sekundy, być może 1/60 sekundy.
Podczas fotografowania obiektów, które są nieruchome lub poruszają się stosunkowo wolno, 1/60 sekundy jest wystarczająco szybkie, aby migawka mogła się otworzyć i zamknąć. Jednak w przypadku naprawdę szybkiej akcji – takiej, która dzieje się szybciej niż 1/60 sekundy – istnieje ryzyko „rozmycia ruchu”. Mówiąc najprościej, rozmycie ruchu to rozmycie obiektu, które pojawia się, gdy obiekt porusza się w czasie, gdy migawka aparatu jest otwarta. Aby uniknąć rozmycia ruchu, migawka aparatu musi otwierać się i zamykać szybciej, niż obiekt może się poruszyć.
Dla filmowca czas otwarcia migawki to po prostu koncepcja; wewnątrz kamery nie ma migawki. Zamiast tego, czas otwarcia migawki odnosi się do czasu, przez jaki matryca CCD może gromadzić światło. Ponieważ kamera zbiera światło co najmniej 60 razy na sekundę, 1/60 sekundy to najdłuższy czas otwarcia migawki, z którego może korzystać większość kamer. Wiele kamkorderów pozwala jednak na otwarcie CCD przez krótszy czas, a czas otwarcia migawki wynosi nawet 1/10 000 sekundy.
Ale co, jeśli chcesz przechwycić część swojego filmu jako nieruchomy obraz? Może Twój syn jest kierowcą sprinterskim i chcesz zamieścić zdjęcia z jego ostatniego wyścigu na swojej stronie internetowej. Kiedy odtwarzasz swoje nagranie z wyścigu, wszystkie te samochody przejeżdżające obok ciebie mogą wyglądać dobrze. Spróbuj jednak zrobić zdjęcie swojego syna przy fladze w szachownicę, a może uda Ci się uzyskać jedynie rozmycie. Dostosowanie filmów do świata zdjęć sprawia, że czas otwarcia migawki jest ważniejszy.
Wiele dzisiejszych kamer ma opcję szybkiej migawki. Ta opcja skutecznie zastępuje automatyczne ustawienia migawki kamery, które zwykle mieszczą się w zakresie od 1/60 do 1/250 sekundy, i umożliwia zwiększenie szybkości migawki.
W większości kamer znajdziesz przycisk do naciśnięcia lub opcję menu, aby uzyskać dostęp do zwiększenia szybkości migawki kamery. Te przyrosty różnią się w zależności od jednostki, ale zwykle szybkość migawki podwaja się za każdym naciśnięciem przycisku, aż kamera osiągnie najkrótszą szybkość migawki. Jak zawsze, zapoznaj się z instrukcją obsługi, aby uzyskać szczegółowe informacje dotyczące konkretnego urządzenia.
Zanim jednak zaczniesz ręcznie regulować migawkę, powinieneś wiedzieć, że zwiększając szybkość migawki, ograniczasz również ilość światła, które wpuszczasz do kamery. Im szybsze ustawienie migawki, tym mniej czasu na wejście światła. W związku z tym, korzystając z wysokiej szybkości migawki, upewnij się, że fotografujesz przy dużej ilości światła, na zewnątrz w jasny dzień lub przy użyciu dodatkowego źródła światła. Jeśli tego nie zrobisz, unikniesz rozmycia ruchu, ale będziesz mieć też zbyt ciemne ujęcie, aby je zobaczyć. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, zobacz „The Ins and Outs of High-speed Shutters” Joe McCleskey w styczniowym wydaniu Videomaker ze stycznia 1999 r. .
Przesłona ręczna
Temat światła wpadającego do kamery prowadzi do dyskusji o sterowaniu przesłoną. Wiesz o tęczówce w twojej gałce ocznej; to kolorowy mięsień kontroluje ilość światła wpadającego do oka.
Tęczówka oka jest zawsze w trybie automatycznym. Stale reguluje ilość wpadającego światła, umożliwiając prawidłowe widzenie. Chociaż sterowanie przysłoną kamery dość dobrze naśladuje tę funkcję, czasami trzeba ręcznie wpuścić więcej światła do urządzenia.
Załóżmy, że fotografujesz obiekt, który jest znacznie ciemniejszy niż otoczenie. W warunkach oświetlenia otoczenia obiekt może być słabo widoczny. Możesz fotografować obiekt na bardzo jasnym tle – być może ktoś stojący w pomieszczeniu przed oknem. To sprawi, że twój obiekt będzie wyglądał na niewiele więcej niż sylwetkę. Jednak otwierając tęczówkę ręcznie, możesz przeciwdziałać efektom zbyt jasnego tła i sprawić, że obiekt znów będzie widoczny.
A co z fotografowaniem z krótkim czasem otwarcia migawki? Im wyższy czas otwarcia migawki, tym ciemniejsze zdjęcie. Otwarcie przysłony może zrekompensować zmniejszoną jasność ujęcia.
Gdy jest po prostu zbyt ciemno, aby wyraźnie widzieć, możesz spróbować otworzyć przesłonę, aby zmaksymalizować ilość światła wpadającego do kamery.
Ale czekaj, jest więcej
Ręczne sterowanie kamerą nie kończy się na wyżej wymienionych elementach. Niektóre wysokiej klasy kamkordery umożliwiają ręczne powiększanie — bez pomocy serwomotorów urządzenia. Ta funkcja pozwala na drastyczne zróżnicowanie szybkości zoomu. Poziomy dźwięku można nawet regulować w niektórych jednostkach, aby w razie potrzeby można było „podkręcić głośność” w locie. Wiele jednostek umożliwia ręczną kalibrację kolorów poprzez skierowanie kamery na biały obiekt i użycie przycisku ręcznego balansu bieli.
Najważniejszą rzeczą do zapamiętania w przypadku ręcznego sterowania jest jednak to, że są one dostępne, gdy ich potrzebujesz. W większości domowych scenariuszy wideo automatyczne ustawienia kamery działają dobrze. Jednak w tych chwilach, kiedy musisz wskoczyć na fotel kapitana, nie bój się przejąć kontroli.