Jako filmowiec możesz edytować swój film na różne sposoby. Techniki te można podzielić na dwie szerokie kategorie:edycję w aparacie i edycję wykonaną w postprodukcji. Sposób, w jaki zmontujesz swoją produkcję, ma duży wpływ na sposób, w jaki będziesz musiał kręcić materiał. Nie pewny dlaczego? Czytaj. W felietonie w tym miesiącu przyjrzymy się tym dwóm stylom edycji oraz technikom fotografowania wymaganym, aby każdy z nich odniósł sukces.
W aparacie
Chociaż różnic między edycją w aparacie a fotografowaniem do edycji jest wiele, główna różnica między nimi jest kwestią kolejności. Kiedy kręcisz do edycji, możesz nakręcić swoje sceny niewłaściwie, ponieważ i tak zamierzasz je ponownie zaaranżować w postprodukcji. Jednak podczas edycji w aparacie musisz sfilmować wszystkie sceny po kolei. Ponieważ montaż w aparacie wymaga, aby sceny były kręcone w kolejności, może być konieczne wykonanie pewnej pracy nóg, aby stworzyć scenę, która wymaga więcej niż jednej lokalizacji. Rozważ następującą sekwencję:(patrz Rysunek 1)
Strzał 1:Mężczyzna siedzi na kanapie oglądając telewizję, kiedy zdaje sobie sprawę, że jest głodny.
Strzał 2:On wybiega frontowymi drzwiami swojego domu, wsiada do samochodu, wycofuje się z podjazdu i odjeżdża.
Ujęcie 3:Przyjeżdża do restauracji typu fast food i zamawia hamburgera na podjeździe okno.
Ujęcie 4:Wyjeżdża z parkingu i
Ujęcie 5:wraca do domu, gdzie połyka hamburgera przy kuchennym stole.
Aby edytować tę sekwencję w aparacie, trzeba by wykonać kilka pierwszych ujęć w domu, udać się do restauracji, aby nakręcić to, co jest tam potrzebne, a następnie wrócić do domu, aby nakręcić ostatnie ujęcia w kuchni. Takie bieganie może być czasochłonne, nie wspominając już o zmęczeniu. W miarę jak produkcje stają się coraz bardziej złożone, podróżowanie może stać się dość niewygodne.
Ponadto za pierwszym razem musisz wykonać każde ujęcie. Nie ma tutaj elastyczności „napraw to później”. Jak powie Ci każdy entuzjasta sportów ekstremalnych, latanie w spodniach wymaga umiejętności i planowania przed wykonaniem skoku. Montaż w aparacie wymaga dużo planowania przed zwinięciem taśmy.
Praktykuj, panie
Podczas edycji w aparacie przed naciśnięciem przycisku nagrywania musisz upewnić się co do każdego ujęcia. Ponieważ później nie będziesz w stanie przyciąć ujęcia, będziesz musiał strzelić z odpowiedniej długości. Nie za długo, nie za krótko. Opanowanie wyczucia czasu może być wyzwaniem. W aparacie trudno jest dokonać precyzyjnej edycji. Nawet kilka dodatkowych klatek może sprawić, że widzowie poczują się nieswojo podczas oglądania.
Dobrym pomysłem jest przećwiczenie każdego ujęcia, zanim nałożysz scenę na taśmę. Włącz aparat, ale nie naciskaj jeszcze nagrywania. Przećwicz ruch kamery. Czy potrafisz zrobić tę patelnię w odpowiednim czasie? Czy potrafisz utrzymać stabilny ujęcie podczas powiększania? Sprawdź oświetlenie, aby upewnić się, że zdjęcie nie jest zbyt ciemne. Jeśli masz gniazdo słuchawkowe, użyj go do monitorowania poziomu dźwięku. Krótko mówiąc, praktyka czyni mistrza podczas fotografowania do edycji. Przygotuj swoje ujęcie tak często, jak to tylko możliwe, zanim zaczniesz je nagrywać. Masz tylko jeden strzał.
Zdarza się jednak, że zepsujesz ujęcie podczas edycji w aparacie. Co wtedy robisz? Jednym z rozwiązań jest przewinięcie do tyłu, ponowne przewinięcie taśmy i ponowna próba. W wielu przypadkach to jedyna opcja. W zależności od używanej kamery inną odpowiedzią może być wstawienie dźwięku lub obrazu nad „zrujnowane” części programu.
Jeśli Twoja kamera ma funkcję kopiowania dźwięku, możesz nakładać dźwięk, taki jak muzyka lub narracja, na fragmenty dźwięku bez wpływu na wideo. Podobnie, jeśli Twoja kamera ma funkcję dubbingu wideo, możesz nałożyć wideo na niechciane ujęcia, pozostawiając nietknięty dźwięk. Korzystając z funkcji kopiowania w kamerze, będziesz w stanie ukryć wpadki w aparacie bez konieczności ponownego nagrywania całego programu od początku.
Strzał do edycji
Nagrywanie do edycji jest mniej stresujące niż edytowanie w aparacie, ponieważ nie musisz robić prawidłowych ujęć za pierwszym razem. Nazwij to „strzelaniem z siatki bezpieczeństwa”.
Kolejną zaletą fotografowania do edycji jest to, że sceny mogą być kręcone w niewłaściwym porządku. Ekipy z Hollywood od lat produkują w ten sposób filmy. Jeśli film zaczyna się i kończy w Los Angeles, ale środek ma miejsce w Londynie, ekipa kręci jednocześnie wszystkie sceny w Los Angeles. To samo dotyczy sytuacji, gdy aktorka ma tylko kilka linijek na początku i na końcu spektaklu. Bardziej efektywne jest sfotografowanie wszystkich jej linii w ciągu jednego dnia, niż kilkakrotne wracanie na plan.
Edycja polega na opcjach, więc kręcenie do edycji to przede wszystkim różnorodność. Przekonasz się, że profesjonalni filmowcy kręcą wiele ujęć pod różnymi kątami, aż uzyskają dokładnie to ujęcie, którego szukają. Kiedy zrobią to dobrze, oddają kopię zapasową swojego idealnego strzału, zwanego „bezpieczeństwem”. Jeśli coś przypadkowo stanie się z ich pierwszym ujęciem, mają kopię zapasową. Po wyłączeniu presji masz swobodę kręcenia ujęcia po ujęciu, zanim przejdziesz do następnego.
Nie bój się zrolować dużej ilości taśmy, gdy kręcisz do edycji. Podczas gdy montażysta w aparacie musi przycinać ujęcia bardzo ciasno podczas kręcenia, redaktor postprodukcji chce mieć jak najwięcej materiału filmowego. Dobrym pomysłem jest zwijanie taśmy na kilka sekund przed rozpoczęciem akcji i kilka sekund po jej zakończeniu, aby móc dostosować punkty wejścia i wyjścia w zatoce edycyjnej. Więcej materiału filmowego oznacza więcej opcji. Zdziwiłbyś się, jak przydatne może być kilka sekund pozornie bezużytecznego materiału filmowego, gdy masz dziurę do wypełnienia swojego programu.
Z drugiej strony może być konieczne przewinięcie tony kaset wideo, gdy nadejdzie czas na edycję. Jak możesz upewnić się, że twoja własna siatka bezpieczeństwa cię nie udusi? Po pierwsze, możesz nauczyć się gospodarować czasem i ilością używanej taśmy, porównując ilość nagranego materiału z długością gotowego programu. Często nazywany współczynnikiem strzału, może dać ci dobre wyczucie, jak szybko i ekonomicznie jesteś w stanie wykonać potrzebne strzały.
Na przykład, jeśli nagrasz trzydzieści minut taśmy, aby stworzyć pięciominutowy film, twój współczynnik kręcenia wyniesie 30:5, lub bardziej odpowiednio, 6:1. Oznacza to, że na każdą minutę edytowanej taśmy w Twoim programie nagrałeś sześć minut surowego materiału filmowego. Aby poprawić wydajność, możesz spróbować osiągnąć współczynniki strzelania zbliżone do 2:1 lub nawet 3:1.
Nawet przy małym współczynniku strzelania nadal będziesz mieć dużo taśmy do przebrnięcia w pakiecie montażowym. Dlatego strzelanie do montażu wymaga dodatkowej organizacji. Kiedy gromadzisz dużo materiału filmowego, ważne jest, aby podczas robienia zdjęć prowadzić dziennik. Rejestrowanie wymaga prowadzenia pisemnego zapisu tego, które ujęcia znajdują się na której taśmie i gdzie znajdują się najlepsze ujęcia. Gdy wejdziesz do pakietu edycyjnego, będziesz mógł szybciej znajdować ujęcia. Rejestrowanie może być tak proste, jak identyfikacja strzałów na taśmie według ich kolejności i przybliżonej długości lub, dla najwyższej precyzji, poprzez zapisanie numerów kodów czasowych.
Rejestrowanie jest jeszcze bardziej efektywne, jeśli oddasz strzały. Wszyscy widzieliście tę małą klapkę, której używają filmowcy – tę, którą klasnią, krzycząc „Weź 15”. Nazywa się to tabliczką i służy do szybkiej identyfikacji początku strzału. Jeśli używasz prowizorycznej planszy, takiej jak tablica suchościeralna, możesz oznaczyć każdą kręconą scenę. Krótki opis każdego ujęcia jest również pomocny, gdy nadszedł czas na edycję.
Jak widać, istnieje duża różnica między fotografowaniem do edycji a edycją w aparacie. Nagrywanie do montażu wymaga dużo więcej pracy w postprodukcji, ale zmniejsza presję na tobie, filmowcu. Edytowanie w aparacie pozwala zaoszczędzić czas i pieniądze, ale za pierwszym razem trzeba to zrobić dobrze.
Bez względu na wybraną technikę możesz spodziewać się doskonałych wyników, jeśli zaczniesz z myślą o celu.