Oglądanie filmów to klasa sama w sobie, ale naprawdę musisz mieć odpowiednie narzędzia, aby stać się krytycznym widzem.
Wszyscy dobrzy reżyserzy to studenci filmu. Pożerają film, patrząc na sposób, w jaki ich rówieśnicy wybrali prezentację scenariusza – dobór ujęć, przejścia, muzykę i formę. Aby jak najlepiej wykorzystać oglądanie filmów i zdobywać nowe sposoby kręcenia scen i prezentowania pomysłów, musisz zacząć od podstawowych elementów, które składają się na dowolny film lub produkcję wideo. W tej kolumnie przyjrzymy się tym różnym elementom i zapewnimy prosty przewodnik, którego możesz użyć, aby rozpocząć swoją podróż do klasy filmowej.
Zanim zaczniesz
Aby naprawdę poświęcić filmowi całkowitą uwagę krytyczną, musisz zdystansować się i stać się całkowicie obiektywnym widzem. Może to być trudne, zwłaszcza jeśli film jest dobrze zrobiony i wciąga cię w historię z postaciami, na których zaczynasz się troszczyć, wepchniętych w sytuację, która wydaje się nie do pokonania. Czy uciekną? Zakochają się? Znalezienie odpowiedzi odciąga Cię od głównego zadania, jakim jest studiowanie różnych aspektów filmu, tak abyś mógł rozwijać się we własnym tworzeniu filmów. Jest bardzo proste rozwiązanie, choć trochę czasochłonne:obejrzyj film dwa razy, raz dla przyjemności i raz dla nauki. Wkrótce będziesz mógł robić obie rzeczy w tym samym czasie, chociaż zwykle zmniejsza to ogólną przyjemność z filmu.
Kiedy oglądasz film po raz drugi, aby go przestudiować, podziel go na różne sceny, użyj zwolnionego tempa i postępu krokowego, aby go przestudiować, oraz przestudiuj punkty edycji i przejścia. Zobacz, jak ruch sceny przechodzi z jednej akcji do następnej. Zwróć uwagę na wybór ujęć reżysera, blokowanie aktorów, oświetlenie reżysera. Uważnie przestudiuj film i wyciągnij z niego jak najwięcej nowych pomysłów.
Przygotuj się do nauki, nagrywając swoje ulubione programy i filmy na taśmę lub odwiedzając lokalny sklep wideo i wypożyczając kilka klasyków filmowych na DVD. Niezależnie od tego, czy używasz wideo, czy DVD, będziesz mógł zobaczyć, jak film został stworzony, przeglądając go klatka po klatce.
Podręcznik filmu
Jak każda dobra klasa, film ma wiele łatwo zrozumiałych rozdziałów lub elementów. Kiedy Twórca wideo redaktorzy krytykują projekt wideo za pomocą procesu Take 20, patrzą na oświetlenie; edycja, w tym tempo i ciągłość; audio – mikrofonowanie, dialogi, muzyka, efekty dźwiękowe, ogólna czystość i spójność; fabuła; praca kamery – kompozycja, użycie kątów, wybór ujęć i kierunek ekranu; i wreszcie efekty i grafika. Przez cały czas dyskutują i krytykują wybory reżysera. Możesz użyć tego samego formatu do krytycznej recenzji filmu. Możesz również dodać elementy, takie jak projektowanie wizualne, aktorstwo i ogólne techniki reżyserskie. Przyjrzyjmy się każdemu z tych elementów.
Kamera
Patrząc na kamerę filmu, musisz zdawać sobie sprawę z kręcenia różnych scen. Czy scena została nakręcona z ręki, czy Steadicam, na statywie czy na wózku? Zadaj sobie pytanie, dlaczego reżyser wybrał ten konkretny rodzaj wsparcia kamery. Czy ruch kamery pasował do stylu i tonu sceny, czy też rozpraszał? Ruch kamery dodaje głębi i płynności scenie, ale jeśli ruch odbywa się w niewłaściwym tempie, czasie lub w złym stylu, może to bardzo rozpraszać. Nie chciałbyś kręcić miękkiej sceny miłosnej bardzo trzęsącym się, szybko poruszającym się aparatem ręcznym i na pewno nie chciałbyś sfilmować subiektywnego punktu widzenia ludzi biegnących ratując życie przez las z wolno poruszającym się aparatem zamontowanym na wózku.
Przyjrzyj się poważnie kompozycji ujęcia. Czy strzelec zastosował zasadę trójpodziału? Czy jest dużo miejsca na rozglądanie się i spacer? Czy rozmiary ujęć są odpowiednie do poziomu zaangażowania i emocji? Wielu nowych reżyserów i strzelców zapomina o rozmiarze ujęcia podczas kręcenia projektu. Zawsze pamiętaj, że im więcej emocjonalnego przywiązania chcesz w scenie, tym mocniejsze ujęcie. Szerokie ujęcia są mniej emocjonalne i bardziej obiektywne niż ciasne ujęcia.
Z jakich kątów kamery skorzystał reżyser? Kąt kamery wiele mówi o obiekcie. Ujęcie pod dużym kątem, patrząc na obiekt, sprawia, że obiekt wydaje się mały i nieistotny, podczas gdy ujęcie pod niskim kątem daje obiektowi poczucie władzy i autorytetu. Często nazywamy ujęcia z bocznymi kątami około 45 stopni „kątami holenderskimi” i zwykle mówią widzowi, że na świecie nie jest całkiem dobrze. Używanie obiektów do kadrowania obiektu i łączenie interesującego ruchu aparatu z odpowiednimi kątami może dodać ogromnej mocy scenie.
Wreszcie, czy reżyser zachował dobrą orientację ekranu i ciągłość obrazów? Kierunek ekranu jest bardzo ważny; pozwala widzom śledzić akcję bez zagubienia się. Przestrzeganie zasady 180 stopni i utrzymywanie dobrego wyczucia czasu i ciągłości pozwala widzom stać się częścią akcji i zanurzyć się w doświadczeniu filmowym.
Oświetlenie
Oświetlenie nie tylko pozwala nam zobaczyć akcję, ale także pomaga ustawić nastrój, czas i lokalizację sceny. Obserwuj, jak reżyser obrazu lub reżyser zdecydował się oświetlić scenę. Czy cienie i światło poprawiają scenę, czy też rozpraszają ciemne lub jasne punkty? Czy balans kolorów światła jest odpowiedni dla sceny? Czy kluczowe światło wygląda tak, jakby pochodziło z naturalnego źródła w scenie, czy jest to światło tajemnicze? Uważne przewijanie sceny odpowie na te pytania i pokaże subtelne zmiany, jakie reżyser wprowadził w oświetleniu podczas kręcenia zbliżeń w porównaniu z długimi ujęciami. Oświetlenie to sztuka, która powinna usprawnić produkcję. Za każdym razem, gdy oglądasz nowy film, lekcje oświetlenia, które znajdziesz, są nieocenione w ulepszaniu twoich umiejętności oświetleniowych i projektowania.
Edycja
Tempo edycji, rozmieszczenie cięć i stosowanie przejść to chyba najłatwiejsze i najcenniejsze lekcje, jakich można się nauczyć oglądając klasyczny film. Uważnie obejrzyj film klatka po klatce i zobacz, gdzie montażysta umieścił cięcie między dwoma ujęciami. Czy redaktor mógł wyciąć prędzej czy później? Dlaczego zdecydował się wykonać cięcie w tym właśnie momencie? Czy edytor ukrył cięcie w dobrze zaprojektowanej sekwencji dopasowanej akcji?
Oglądając film po sekwencji, ujęcie po ujęciu, możesz być zaskoczony liczbą znalezionych cięć. Dobry montażysta ukrywa cięcia w dobrze nakręconych sekwencjach z dopasowaną akcją, zawsze tnąc w ruchu i utrzymując płynny przepływ od ujęcia do ujęcia. Ten przepływ prowadzi do poczucia ciągłości, które sprawia, że scena jest wiarygodna, a upływ czasu rozsądny. Obserwuj ten przepływ i przenieś lekcje do następnej sesji edycji.
Dźwięk
Niestety nowi filmowcy często pomijają dźwięk. Podczas studiowania filmów słuchaj dźwięku bez oglądania obrazu. Czy dźwięk przekazuje historię i daje poczucie tego, co się dzieje? Czy dźwięk jest czysty i spójny oraz czy ma dobry zakres dynamiki? Czy są jakieś punkty, w których dźwięk jest przemodulowany i rozmyty? Czy dialog jest jasny i zwięzły?
Teraz obejrzyj film z prezentacją dźwięku i obrazu. Czy muzyka współgra z obrazem? Czy elementy dźwiękowe dialogów i efektów brzmią naturalnie w krajobrazie dźwiękowym i pasują do krajobrazu fizycznego? Uważnie obejrzyj film, aby spróbować określić, w jaki sposób reżyser dźwięku nagrał aktorów.
Jedną z najtrudniejszych rzeczy do zrobienia w produkcji dźwięku jest stworzenie trójwymiarowego krajobrazu dźwiękowego, który dopasuje poziom i ton dźwięku do fizycznej przestrzeni, w której jest tworzony. Na przykład mikrofon lawowy umieszczony na aktorze, którego widzisz z daleka, zabrzmi bardzo nienaturalnie. Użyj strzelby i umieść ją w pewnej odległości od aktora, tak aby głos pasował do odległości, którą widzimy. Te nie będą równe. Mikrofon będzie znacznie bliżej aktora, niż mogłoby się wydawać. Aby poćwiczyć umieszczanie mikrofonu, wybierz ulubioną scenę z filmu i spróbuj odtworzyć dźwięk, który słyszysz.
Efekty i grafika
Efekty i grafika to tylko niewielka część większości filmów. Zobacz, jak twórca wykorzystał napisy początkowe, aby przedstawić nastrój utworów, a także podać napisy w miejscach, w których należy. Zwróć szczególną uwagę na efekty specjalne, przejrzyj je klatka po klatce, aby zobaczyć, jak zostały nakręcone, i spróbuj zidentyfikować technologię, która za nimi stoi. Jeśli ujęcie zostało wygenerowane komputerowo, czy wygląda na realne i czy idealnie pasuje do sekwencji rzeczywistych akcji? Czy potrafisz powiedzieć, kiedy reżyser posługuje się matowym obrazem, komputerowym tłem, kaskaderem lub modelką? Uważnie przyglądając się filmowi, możesz rozpocząć edukację w świecie efektów specjalnych.
Egzamin końcowy
Opowieść jest oczywiście ostatecznym punktem do nauki dla każdego krytycznego widza. Czy historia ma postać, na której Ci zależy i kto znajduje się w sytuacji, z której trudno będzie się wydostać? Czy aktorstwo i reżyseria współgrają z postacią i fabułą, czy też wydają się ze sobą sprzeczne, zwracając uwagę na swoje rzemiosło zamiast ulepszać fabułę? Postaraj się trzymać z dala od historii i jej bohaterów, aby być obiektywnym obserwatorem. Podziel film na najważniejsze elementy i ciesz się odkryciami, których dokonasz, wchodząc do sali wideo.
Redaktor współpracujący dr Robert G. Nulph jest niezależnym producentem/reżyserem wideo/filmów i prowadzi kursy produkcji wideo na poziomie uczelni.