Upuszczenie nieruchomego zdjęcia w filmie nie jest zbyt trudne, ale sprawienie, aby płynnie, wymagało szczególnego oka. Dodawanie ruchu do fotosów to technika, którą mistrzowie udoskonalili.
Filmy, film, kino, wideo – to wszystko mniej więcej nazwy tego samego:filmów. Ale oto zagadka:kiedy film jest nieruchomy? Odpowiedź:kiedy składa się z fotosów. Ok, czekaj, wyczuwam, że myliłem moich czytelników. Czy film i wideo nie są po prostu ciągiem zdjęć jak flipbook? TAk. Pozwolę sobie wyjaśnić:zamierzamy zbadać wykorzystanie fotosów w naszych filmach. Nie pokaz slajdów, ale w rzeczywistości zawierający fotosy w naszym filmie.
Widziałeś zdjęcia używane w filmach o wiele częściej, niż możesz być tego świadomy. Z hollywoodzkich filmów, takich jak Przerwa (Ritchie, 2000) do Dobrego, złego i brzydkiego (Leone, 1966) i powrót do teraźniejszości zJuno (Reitman, 2007), fotosy odegrały ważną rolę w tworzeniu nastroju do filmu i wprowadzaniu głównych bohaterów w fabułę.
Wiele dokumentów nawet by nie istniało, gdyby nie fotosy. Nieruchome zdjęcie istnieje od 1826 roku, podczas gdy kamera filmowa pojawiła się na scenie jakiś czas po eksperymentach Eadwearda Muybridge'a z 1878 roku z fotografią konia i trip-wire. A co, jeśli chciałbyś nakręcić film dokumentalny o wojnie secesyjnej, która miała miejsce w latach 1861-1865? Nie ma domowych filmów z tamtych czasów i nikt nie żyje od tego okresu do wywiadu, ale wciąż jest mnóstwo nieruchomych zdjęć. Więcej o wojnie domowej później.
Chociaż używanie zdjęć w filmach nie jest nową techniką, jest łatwiejsze niż kiedykolwiek (zobacz nasz samouczek:Doskonalenie efektu panoramowania i skanowania , w tym numerze Paula Del Vecchio). Ken Burns, monarcha nieruchomych ruchomych obrazów i ktoś, o czym za chwilę porozmawiamy, przypisuje filmowi dokumentalnemu National Film Board of Canada z 1957 r. City of Gold (Colin Low i Wolf Koenig) jako jego inspirację. Ale Low i Koenig nie mieli prostego w obsłudze oprogramowania na swoich komputerach osobistych, tak jak my, aby ta magia się wydarzyła. Użyli niezgrabnej maszyny zwanej kamerą na mównicy, aby dodać ruch do swoich zdjęć.
Kamera na trybunie to kamera filmowa lub wideo zamontowana na pionowym ramieniu, z obiektywem skierowanym prosto w dół na platformę poniżej. Umieszczasz nieruchome zdjęcie na tej platformie. Możesz przesuwać kamerę w górę lub w dół, a także przesuwać stół w prawo lub w lewo, do przodu lub do tyłu lub obracać go ruchem okrężnym. Jak wiele starych narzędzi, ten proces jest czasochłonny.
Mistrz nieruchomych obrazów filmowych
Dwukrotnie nawiązałem do filmu dokumentalnego o wojnie secesyjnej i człowieku, który ją stworzył, Kenie Lauren Burns (urodzonym na Brooklynie w Nowym Jorku, 1953). Żadna rozmowa o klatkach w filmie nie byłaby kompletna bez wspomnienia o tym dokumencie, który obejrzało ponad 40 milionów ludzi i zdobył ponad 40 głównych nagród filmowych i telewizyjnych, w tym dwie Emmie, dwie Grammies, nagrodę Producenta Roku od Producers Guild of America, People's Choice Award i Peabody Award, żeby wymienić tylko kilka. Wojna domowa (1990) to dziewięcioodcinkowa seria, składająca się prawie w całości z nieruchomych zdjęć z lektorem. Burns używał mównicy do przesuwania, powiększania lub pomniejszania tysięcy nieruchomych zdjęć. Inne filmy dokumentalne tego księcia z PBS to nominowany do Oscara Brooklyn Bridge (1982) i Statua Wolności (1986), a także jego Baseball (1994), Jazz (2001) i Wojna (2007) dok.
Nawet jeśli nie widziałeś żadnego z tych filmów, prawdopodobnie pan Burns wpłynął na twoje życie. Firma Apple, Inc. pomogła wprowadzić jego nazwisko do powszechnego języka, kiedy ukuli frazę „Efekt Kena Burnsa” wraz z wydaniem aplikacji iPhoto i iMovie. Ale Steve Jobs, dyrektor generalny Apple, nie poprzestał na tym. Wraz z wydaniem szóstej generacji iPoda, wszechobecne odtwarzacze MP3 włączyły „Efekt Kena Burnsa”, animując okładki albumów w interfejsie wideo.
Ale robię dygresję. Powrót do filmów. Wykorzystanie fotosów w dokumentach jest oczywiste, nie tylko w przypadku tematów, które miały miejsce między wynalezieniem fotografii a wprowadzeniem kamery filmowej, ale także w celu przywrócenia bardziej współczesnej historii, w której nie było filmu lub kamery wideo. Niektórzy z moich uczniów nakręcili niedawno film dokumentalny o Dniu Matki, który dotyczy starszych kobiet mieszkających samotnie w domach spokojnej starości. Twórcy filmu poprosili każdą kobietę, z którą przeprowadzali wywiady, o fotosy z młodości oraz ich rodzinę/krewnych o wypełnienie historii (i każde zdjęcie oddali po zeskanowaniu!). Zrobili to z tego samego powodu, dla którego Ken Burns nadal używa „Efektu oparzeń” w filmach dokumentalnych, takich jak Baseball i Jazz , ponieważ ruchome obrazy za pośrednictwem filmu lub wideo nie zawsze są dostępne.
Katalizatory w narracji
Użycie fotosów nie ogranicza się jednak do dyscyplin dokumentalnych. Wiele współczesnych dzieł narracyjnych wykorzystuje kadry z takich komedii jak Monty Python i Święty Graal (Terry Gilliam i Terry Jones, 1975) do dramatów takich jak przebój gangsterski/napad Snatch . Gilliam animował proste, przypominające lalki papierowe wycinanki, przedstawiające dobrze znane postacie, takie jak chrześcijański bóg, na nieruchomym tle ilustrowanym krótkimi przerywnikami w Świętym Graalu , a także w innych filmach Monty Pythona. Technika jest bardzo podobna do tej stosowanej w serialu animowanym South Park (Trey Parker i Matt Stone).
Sergio Leone użył fotosów w napisach początkowych do klasyka z 1966 roku Dobry, zły i brzydki , z udziałem Clinta Eastwooda. Kredyty te są nadal podziwiane i można je znaleźć na tej doskonałej stronie internetowej.
Guy Ritchie zaktualizował technikę Leone, przedstawiając głównych bohaterów jego arcydzieła Snatch z Bradem Pittem. W krótkiej, przypominającej teledysk sekwencji, pokazuje każdego głównego bohatera filmu w krótkim, eksponującym postać montażu. W odpowiednim momencie w każdym klipie akcja zatrzymuje się, przyspiesza i staje się monochromatyczna, gdy pojawia się imię bohatera. Trwa to wystarczająco długo, aby widz mógł przeczytać, a nieruchomy efekt odwraca się i przechodzi z powrotem do krótkiego klipu. W momencie pisania tego artykułu można było znaleźć klip z tym na YouTube, wyszukując „Intro from Snatch”.
Jeszcze innym doskonałym przykładem są napisy początkowe Juno . Akcja przechodzi z materiału filmowego na żywo głównego bohatera Juno idącego chodnikiem, z kamerą śledzącą wzdłuż ulicy. W pewnym momencie przechodzi za drzewem; kiedy się pojawia, obraz, który widzimy, jest animacją Juno spacerującej po ilustrowanych nieruchomych tłach podmiejskiego środowiska, przez które przechodzi.
Wreszcie jeden z najlepszych przykładów fotosów użytych w filmie pochodzi od jednego z naszych czytelników i zwycięzcy naszego corocznego konkursu wideo. Beijing Golf Classic Marka Wickhama to nitowanie (tak, Wickham jakoś zrobił nitowanie golfowe) krótkie, w którym oddziela wiele warstw nieruchomego zdjęcia i je animuje. Efekt wydaje się prosty, ale jest tak zgrabny. Od tamtej pory widziałem ten efekt w drogich reklamach telewizyjnych. Obejrzyj film Marka Wickhama Beijing Golf Classic w Kreatorze wideo stronie internetowej. Mark napisał również jeden z naszych ostatnich samouczków, jak wykonać tę technikę, Samouczek:animacja 2.5d.
To tylko kilka przykładów wykorzystania fotografii w ruchomych obrazach. Mam nadzieję, że podekscytowałem twoją kreatywność w użyciu fotosów i że wkrótce zobaczymy, jak twój ruch będzie nadal wnosił wkład do naszego dorocznego konkursu wideo, a może w teledyskach, reklamach telewizyjnych lub na dużym ekranie Hollywood.
Redaktor współpracujący Morgan Paar jest wędrownym producentem, strzelanką i montażystą, obecnie uczy produkcji wideo w szkole średniej.