W tym artykule przyjrzymy się podziałowi sceny strzelaniny na Union Station z klasycznego filmu kryminalnego reżysera Briana DePalmy z 1987 roku „Nietykalni”. Ujawnimy punkty fabuły głęboko w filmie.
„Nietykalni” to fikcyjna wersja Eliota Nessa i wyczynów jego grupy zadaniowej, Nietykalni, gdy starają się pokonać słynnego gangstera Ala Capone. Scena strzelanin na Union Station odgrywa kluczową rolę w „Nietykalni”, gdy pojawia się cała pozorna nadzieja dla Eliota Nessa.
Film koncentruje się na Nietykalnych, którzy pracują nad aresztowaniem Capone, głównie poprzez zarzuty uchylania się od płacenia podatków. W końcu Nietykalni biorą pod opiekę jednego z bandytów Capone, który jest gotów zeznawać przeciwko niemu. Jedynym problemem jest to, że Capone skazuje bandytę i jednego z Nietykalnych na egzekucję przed rozprawą sądową. Bez świadka prokuratura okręgowa rozważa wyrzucenie sprawy z sądu. Nie ma problemu, Jim Malone (Sean Connery) jest prawą ręką Eliota Nessa i ma plan. Niestety, Malone również zostaje stracony, ale ostatnim tchnieniem informuje Ness, gdzie znaleźć księgowego Capone – w pociągu z Chicago. Mniej więcej po godzinie i dwudziestu sześciu minutach filmu Eliot Ness (Kevin Costner) i George Stone (Andy Garcia) udają się na Union Station, by podjąć ostatnią próbę aresztowania księgowego w celu utrzymania sprawy przy życiu.
Konfiguracja
Cała scena trwa około dziesięciu minut, a sekwencja w zwolnionym tempie zaczyna się około sześciu minut po rozpoczęciu sceny. Te sześć minut wykorzystuje się do przygotowania sekwencji w zwolnionym tempie, kiedy cała akcja się rozwija. Konfiguracja sekwencji w zwolnionym tempie to duża część tego, dlaczego scena działa.
Scena otwiera się, gdy Eliot Ness i George Stone wchodzą do pustej i obszernej Union Station. Stone wyrusza z Ness i kieruje się w dół po schodach, aby osłonić południowe wejście do budynku. Ness zajmuje stanowisko na szczycie schodów. Scenę przerywa samotna matka z płaczącym dzieckiem w powozie. Jej obecność niepokoi Nessa, ponieważ widzi, że matka i dziecko są zagrożone tym, co ma się wydarzyć. Gdy matka stara się pocieszyć dziecko, każda osoba wchodząca na stację jest albo podejrzana, albo zagrożona. Przez stację przechodzą winiety niewinnych przechodniów, gdy matka usiłuje wciągnąć wózek dziecięcy i swój bagaż po schodach. W trosce o ich bezpieczeństwo i bezpośrednie niebezpieczeństwo Ness opuszcza stanowisko i pomaga matce wciągnąć dziecko w bezpieczne miejsce. Gdy wspinają się po schodach, ludzie Capone wchodzą i zajmują pozycje na górze i na dole klatki schodowej. Ness jest wyraźnie wstrząśnięty ich obecnością. Gdy tylko wnosi wózek dziecięcy na szczyt schodów, na stację wchodzi bandyta, który wcześniej miał bezpośredni kontakt z pięścią Ness. On i Ness jednocześnie zauważają się nawzajem.
Ness i zbir wyciągają broń, a początek strzelaniny również uruchamia sekwencję w zwolnionym tempie. Kroki są teraz wypełnione różnymi postaciami; jest pięciu uzbrojonych bandytów, księgowa, matka, dziecko w powozie, kilku marynarzy, niewinny przechodnia i oczywiście Ness i Stone, którzy spieszą z pomocą w walce. Widzowie muszą śledzić wiele rzeczy, a także narracyjne powagi sceny. Jeśli Ness i Stone nie dostaną księgowego, Capone wyjdzie na wolność, a ich przyjaciele zginą na próżno. Z tego powodu zwolnione tempo jest używane, aby pomóc widzom śledzić to, co się dzieje, a także budować napięcie w każdej akcji, która ma miejsce w ciągu kilku sekund. 
Zwalnianie wydarzeń
Sekwencja w zwolnionym tempie jest wycięta jako montaż, bez wątpienia hołd dla sekwencji Odessa Steps z „Pancernika Potiomkin” Siergieja Eisensteina. Ujęcia są mocno przecięte między ujęciami strzelania z broni palnej, strzałami reakcji, zbliżeniami kół wózka dziecięcego podskakującego po schodach, dziecka leżącym w powozie, krzyczącej kobiety i Stone'a biegnącego na pomoc Nessowi. To, co pomaga, aby ta sekwencja zadziałała, to podwójna narracja, która ma miejsce między niebezpieczeństwem dziecka a niebezpieczeństwem, które zagraża Ness. Podróż wózka dziecięcego po schodach wyznacza czas i tempo całej strzelaniny. Akcja w zwolnionym tempie przecinająca się między zejściem dziecka a strzelaniną podnosi napięcie sceny ponad sumę jej części. 
Dźwięk odgrywa również kluczową rolę w działaniu sceny. Kiedy Ness i Stone po raz pierwszy wchodzą na stację, ciszę na stacji potęguje każdy odgłos kroków. Złowieszcza partytura kryje się za Nessem, który bada potencjalnych podejrzanych i ofiary. Kiedy na scenę wjeżdża wózek dziecięcy, pojawia się drugi motyw muzyczny, kołysanka w stylu pozytywki, która gra jednocześnie z mroczną partyturą. Chociaż te dwa utwory grają razem, są oddzielne. Kołysanka znika, gdy ludzie Capone wchodzą na schody, a ciemna nuta nabrzmiewa, gdy rytmiczne uderzenia kół powozu uderzają o każdy krok. Kiedy zaczyna się sekwencja w zwolnionym tempie, dźwięk jest kakofonią wystrzałów, kroków, partytury i karety. Tempo karetki na stopniach wzrasta wraz z rozwojem akcji. Na koniec Agent Stone wślizguje się w kadr, ratując wózek dziecięcy, gdy Ness usuwa ostatnie pozostałe zagrożenie. W tym momencie Ness sprawdza dziecko i mroczna ścieżka dźwiękowa przechodzi do kołysanki z pozytywki, a scena przechodzi ze zwolnionego tempa do czasu rzeczywistego. 
Sekwencja Union Station „Nietykalni” to piękny przykład montażu kinowego z wykorzystaniem zwolnionego tempa. Jest to technika, którą można łatwo wykorzystać, ale gdy jest prawidłowo skonfigurowana, zwolnione tempo może uchwycić publiczność, zbudować napięcie i utrzymać ją w oczekiwaniu na to, co będzie dalej w historii.
[wideo:17585]Chris „Ace” Gates jest czterokrotnie nagrodzonym Emmy scenarzystą i producentem.