Kiedy byłem młody, po raz pierwszy zakochałem się w fotografii jako dziecko na letnim obozie. Potem wróciłem do domu i zacząłem nalewać książki Time Life Photography z lokalnej biblioteki. Przez całą szkołę podstawową i liceum spędziłem niezliczone noce ucząc się, czytając i ucząc się wszystkiego, co mogłem o wspaniałych fotografach i ich niesamowitych zdjęciach.
Jak każdy nastolatek, myśląc, że wiem wszystko, poszedłem do szkoły filmowej. Dowiedziałem się o ruchomych obrazach i byłem zahipnotyzowany klasycznymi filmami, które miałem przywilej studiować. To tutaj naprawdę rozwinąłem moją głęboką miłość do oświetlenia i używania cienia do tworzenia emocji, które prowadzą do przekazania wspaniałej historii. Do reżyserii doszedłem z naturalną pasją i większość swojej kariery spędziłem reżyserując ludzi do zdjęć. To rozwinęło zmysł do nakłaniania kogoś do wspaniałego występu lub momentu, gdy inaczej nie jest. Oznaczało to również naukę radzenia sobie z ludźmi, którzy mogli nie mieć takiej samej wizji tego, co działa, a co nie.
Kiedy po raz pierwszy pojawiły się lustrzanki cyfrowe, które nagrywały filmy w wysokiej jakości, wiele osób wierzyło, że można teraz nagrywać filmy i po prostu robić z nich kadr. Że akt „fotografii” się teraz połączy i wszyscy zrobimy jedną rzecz:sprawimy, że nasi bohaterowie przesuną się przed kamerą, a następnie wydobędziemy z niej dowolny produkt końcowy, którego możemy potrzebować. Na przykład, możesz po prostu obrócić kamerę, pozwolić swojemu talentowi przejść przez scenę, nakręcić świetny film, a następnie „wyciągnąć” z niego świetny kadr w tym samym czasie. To świetny pomysł, ale w teorii jest lepszy niż w rzeczywistości.
Świetne zdjęcie i wideo opowiadają historie, ale na zupełnie inne sposoby. Jako fotografka szczycę się opowiadaniem historii w dwóch wymiarach. Oznacza to myślenie o wszystkich informacjach na obrazie i używanie rekwizytów, lokalizacji, oświetlenia i ekspresji, aby dawać wskazówki i informacje, aby dostarczyć szczegóły. Tworzę w głowie wizualną historię, a następnie zastanawiam się, jak zrealizować pomysł. To powiedziawszy, wszystkie te utwory muszą zmieścić się w kadrze w skomponowanym i wykreowanym momencie. Prosty przykład tego znajduje się w moim archiwum. To ekologiczny portret producenta mebli. Wszystkie elementy są po to, aby opowiedzieć historię; to jest człowiek i jego praca. Historia jest opowiadana za pomocą rekwizytów, pozy i oświetlenia, podczas gdy cień opowiada drugą połowę historii.
Jednak w dziele ruchu historia opowiadana jest w ciągłym czasie. Nie musisz wciskać wszystkich szczegółów w jedną scenę. Zaczynasz od pomysłu, a następnie w miarę postępów dodajesz informacje, aby dalej przekazywać swój punkt widzenia. Ważne jest to, że nie tylko proces jest inny, ale także realizacja pomysłu jest zupełnie inna.
Podczas pracy nad zdjęciem niuansujesz scenę, pracujesz nad wyrazem twarzy, poprawiasz oświetlenie, poruszasz kamerą i nieznacznie zmieniasz pozę. Często nie są to duże ruchy, ale wiele małych. Robisz to w kółko, aż uzyskasz pożądany rezultat. W ruchu robisz to samo, ale każde ujęcie musi zostać rozegrane w odpowiednim czasie, więc obiekt zwykle się porusza. Tworzenie wspaniałego dzieła ruchu polega na łączeniu wszystkich ujęć i ujęć w wyjątkowo wspaniały kawałek. Świetny ruch opowiada historię, to nie tylko ktoś bawiący się przed kamerą. Z tego też powodu pomysł robienia zdjęć z ujęcia nie zawsze jest najskuteczniejszym sposobem; wszystkie elementy nie występują w jednym konkretnym ujęciu.
W przypadku tego najnowszego filmu dla firmy Panasonic zatytułowanego „Forever Young” nie chciałem tworzyć serii ładnych fotosów, chciałem nagrać film, który miałby historię, która się rozwinęła. Przyjęliśmy pomysł bogatego starszego mężczyzny i pięknej młodszej kobiety i bawiliśmy się właśnie tym. Aby poszerzyć oś czasu, dodano takie rzeczy, jak rowerzysta, używający Panasonic A500, aby wykonać ujęcie POV przy użyciu ich sprzętu. Bawiliśmy się też biegając po kamerze lub kamerze awaryjnej, aby zobaczyć, jak będzie wyglądał materiał filmowy. Kamera niesamowicie przetrwała!
Od początku mieliśmy zaplanowaną lokalizację stacji benzynowej, ale nie miałem pojęcia, co tam będę robił. Nasza przewaga początkowo miała tam po prostu zatankować, ale ponieważ naszym precyzyjnym kierowcą był duży, muskularny mężczyzna z ogoloną głową, wykorzystaliśmy tę scenę, aby w humorystyczny sposób obniżyć dach. Górna część musiała być podniesiona na część strzelania, aby ukryć naszego precyzyjnego kierowcę. Wizytówką firmy Panasonic była zwinność 4K GH4 do użytku ręcznego, w gimbali od samochodu do samochodu i na dronie; anteny były bardzo ważną częścią wymaganych obrazów. Przerwa na stacji benzynowej jest więc pojazdem wyjaśniającym, dlaczego góra się opada, zapewniając nam ujęcie pary prowadzącej samochód z góry. Wyraźnie widać, że historia jest opowiadana za pomocą serii działań, dając jednocześnie trochę informacji. Jest to przeciwieństwo tego, jak opowiadam historię w kadrze, kiedy wszystkie elementy zostają ujawnione w jednym kadrze jednocześnie. Cały film został nakręcony w ciągu dwóch dni. Stworzyłem około 3-minutową wersję dla firmy Panasonic, zawierającą na końcu materiał zza kulis, dzięki czemu wiesz, jak i z czego została stworzona. Skróciłem też czas do 90 sekund, aby moja witryna przypominała szybką narrację spotu reklamowego. Mam nadzieję, że Ci się spodoba!
https://www.youtube.com/watch?v=sR4q4fm5sYk
https://www.youtube.com/watch?v=h359EToltdU
Michael Grecco jest wielokrotnie nagradzanym fotografem reklamowym i reżyserem filmowym, znanym ze swoich kultowych portretów celebrytów, innowacyjnych okładek magazynów i reklam.