Zadanie składało się z dwóch części:Najpierw musieliśmy ponownie obejrzeć scenę z jednego z filmów wyświetlanych w klasie i zapisać każdy szczegół, jaki mogliśmy. Mam na myśli wszystko. Druga część polegała na wydobyciu sensu z tych najdrobniejszych szczegółów, które nagraliśmy.
Skończyło się na tym, że obejrzałem tę samą 2-minutową scenę co najmniej kilkanaście razy, aby osiągnąć wymagany poziom szczegółowości. To było straszne, zwłaszcza że przydzielono mi scenę z niesławnego „Narodzin narodu”.
Dlaczego dokładna analiza?
W tamtym czasie ćwiczenie wydawało się nużące i niepotrzebne — obejrzałem już wystarczająco dużo filmów, aby zrozumieć na przykład efekty ujęcia pod dużym kątem w porównaniu z ujęciem pod niskim kątem. Ale kiedy kontynuowałem kierunek filmoznawstwa, odkryłem, że poprzez proces dokładnej analizy, odnajdywania każdego szczegółu w scenie i rozróżniania go, zacząłem rozwijać umiejętność odkrywania niuansów filmu w sposób, który Nigdy wcześniej nie wiedziałem. Pomogło mi również to, że mogłem wybrać bardziej interesującą scenę do następnego zadania.
Dokładna analiza zmusza cię do głębszego zrozumienia funkcji każdego elementu sceny i zwraca uwagę na drobne szczegóły, które sprawiają, że filmy zmieniają się od dobrych do wspaniałych. Są to szczegóły, które dodają drugą i trzecią warstwę znaczenia, które tworzą złożoną i przekonującą historię. Dokładna analiza podkreśla szczegóły niezbędne do skonstruowania naprawdę doskonałej sceny.
Jako filmowcy — chociaż nie wszyscy byliśmy filmowcami na wydziale studiów — następnym krokiem byłoby ustalenie, w jaki sposób faktycznie osiągnięto te efekty i jak można je powielić i nagiąć w naszych własnych projektach.
Praca domowa
Aby wypróbować to ćwiczenie w domu, zapętl swój ulubiony film i pozwól mu uruchomić się kilka razy. Podczas gry zapisz wszystko, co widzisz. Zacznij od powierzchownych aspektów sceny:Co się dzieje w fabule? Co mówią lub robią bohaterowie? Jak rozwija się historia? Oznacz wszystko, w tym kod czasowy. Jest to struktura wysokiego poziomu, która pomoże Ci uporządkować resztę analizy.
Kiedy poczujesz, że masz już na swoim miejscu główne elementy, zacznij wchodzić głębiej. Kiedy dochodzi do cięć i co je motywuje? Jakiej muzyki i efektów dźwiękowych zawiera? Czy pochodzi z opowieści (diegetyczna) czy spoza niej (niediegetyczna)? Jak ubrana jest scenografia i pod jakimi kątami kamery? Te i inne elementy są ważne w konstruowaniu znaczenia sceny poza dosłowną fabułą.
Kiedy już wszystko zapiszesz, zacznij odfiltrowywać najważniejsze fragmenty i spróbuj określić, jak one działają. Film może mieć szczególnie ciekawe zastosowanie koloru lub unikalnego projektu dźwiękowego. Na przykład „Birdman” (Iñárritu, 2014) eliminuje widoczne cięcia z większości filmu. Czemu? W jaki sposób ten styl montażu lub jego brak wpływa na twoją interpretację historii? Co oferuje oferta długiego brania, której bardziej tradycyjne krótkie branie uniemożliwia?
Jako studentom filmowym nieustannie przypomina się nam, abyśmy unikali opierania argumentów na intencjonalności filmowca, ale często jest to trudne do uniknięcia. Spróbuj pomyśleć o tym, jak właściwie funkcjonuje film, chwilowo ignorując istnienie reżysera. Nie skupiaj się na tym, co film wydaje się chcieć osiągnąć, ale na tym, co faktycznie dzieje się na ekranie i jak to sprawia, że Ty, widz, czujesz i reagujesz. W jaki sposób skłania cię do spojrzenia na określony obszar kadru lub ukierunkowuje twoją interpretację określonej linii dialogu? Ponieważ reżyserzy są notorycznie nierzetelni, jeśli chodzi o uzasadnienie swoich decyzji, takie podejście pomaga skupić się na tym, co naprawdę możesz wiedzieć i zbadać — na samym filmie.
Jak zastosować to, czego się nauczyłeś
Ok, więc przeszedłeś przez to. Możesz już nigdy nie chcieć oglądać tej ulubionej sceny lub odnowiłeś swoją miłość do niej w złożoności, którą znalazłeś. Tak czy inaczej, z pewnością rozpoznajesz już szczegóły dotyczące opowiadania historii i produkcji filmowej. Widziałeś, jak elementy współpracują ze sobą, tworząc ogólny wygląd, nastrój i znaczenie sceny, a teraz nadszedł czas, aby zastosować to, czego się nauczyłeś.
Zastanów się, jak możesz odtworzyć techniki ze scen, które zdekonstruowałeś, do własnych projektów. Czy możesz użyć długiego ujęcia, aby przekazać poczucie niejednoznaczności? Czy szybkie cięcia mogą dodać napięcia do gorącego dialogu? Zobaczenie, jak te elementy działają w istniejących filmach, może pomóc w ich wykorzystaniu w przyszłych projektach. Podobnie, jeśli masz ochotę poeksperymentować, znajomość języka, który masz do dyspozycji, pomoże ci przeorganizować go, aby powiedzieć coś nowego. W ten sposób przeciętny producent wideo zostaje podniesiony do statusu mistrza filmowego.
Nicole jest absolwentką Uniwersytetu Stanowego San Francisco, gdzie uzyskała tytuł magistra filmoznawstwa. Jest redaktorem stowarzyszonym w Videomaker.