Rozwój postaci:
- Zamiast stwierdzać, że dana postać jest miła, pokaż jej pomaganie innym lub wykonywanie aktów dobroci.
Nastrój i atmosfera:
- Zamiast opowiadać o nastroju sceny, użyj oświetlenia, muzyki i elementów wizualnych, aby stworzyć pożądaną atmosferę.
Upływ czasu:
- Zamiast stwierdzać, że czas minął, używaj wskazówek wizualnych, takich jak zmieniające się pory roku, starzenie się postaci lub retrospekcje.
Emocje:
- Zamiast stwierdzać, że postać jest smutna, pokaż jej płaczącą, ocierającą łzy lub wycofującą się z interakcji społecznych.
Ustawienie:
- Zamiast opisywać scenerię poprzez narrację, ustal ją wizualnie, ustalając ujęcia, szerokie kąty i istotne szczegóły.
Konflikt i napięcie:
- Zamiast wyjaśniać konflikt werbalnie, stwórz wizualne przedstawienie przeciwnych sił lub eskaluj napięcie poprzez trzymające w napięciu sceny.
Relacje:
- Zamiast stwierdzać, że postacie są sobie bliskie, pokaż ich interakcje, wspólne chwile i powiązania emocjonalne.
Punkty fabuły:
- Zamiast eksponować kluczowe punkty fabuły, odkryj je wizualnie poprzez działania, reakcje i odkrycia postaci.
Działania i konsekwencje:
- Zamiast wyjaśniać konsekwencje działania, pokaż bezpośredni wpływ, jaki ma ono na postacie i ich otoczenie.
Cechy charakteru:
- Zamiast opisywać osobowość postaci, pokaż jej dokonywanie wyborów, reagowanie na sytuacje i nawiązywanie kontaktów z innymi.
Stosując technikę „pokaż, nie mów”, twórcy filmów mogą tworzyć bardziej wciągające i wciągające narracje, które pozwalają widzom doświadczyć historii wizualnie i emocjonalnie, a nie być informowanym o tym, co się dzieje. Zachęca do głębszej więzi z bohaterami i światem, w którym żyją.