Recenzja:Współczesny obiektyw Sigma 100-400mm F5-6.3 DG OS HSM

Myślę, że to Robert Capa powiedział:„Jeśli twoje zdjęcia nie są wystarczająco dobre, nie jesteś wystarczająco blisko”. Chociaż nie jest to błędna ani zła rada, faktem jest, że będą chwile, kiedy nasze stopy po prostu nie będą w stanie wykonać za nas zoomu. Aby ułatwić fotografowanie z bliska i osobiście, nie będąc blisko i osobiście, fotografowie polegają na teleobiektywach, aby wypełnić lukę między sobą a fotografowanym obiektem.

Współczesny obiektyw Sigma 100-400 mm F5-6.3

Z każdym obiektywem, który oceniam z każdym mijającym rokiem, mam szczęście być świadkiem oszałamiających postępów, jakie producenci obiektywów dokonują w świecie optyki fotograficznej. Obecnie istnieje wiele przypadków, w których na rynku wtórnym „nienatywne” obiektywy do aparatów innych firm albo spełniają, a nawet przewyższają wydajność swoich droższych kuzynów produkowanych przez ich markę aparatów. Mamy teraz wysokiej jakości szkło bez wysokiej jakości etykiet cenowych. Jest to szczególnie ważne w przypadku teleobiektywów o dużym zasięgu i szybkich obiektywów stałoogniskowych.

Tak więc, gdy pojawiła się okazja, aby dostać w swoje ręce jeden z najnowszych teleobiektywów oszczędnych, Sigma 100-400 mm F5-6.3 DG OS HSM Contemporary, skorzystałem z okazji. Mam kilku znajomych, którzy bardzo przychylnie wypowiadali się o tym konkretnym obiektywie, więc musiałem to zobaczyć na własne oczy. Poświęć kilka minut, usiądź wygodnie i zrelaksuj się, a powiem Ci dokładnie, dlaczego Sigma 100-400 mm może być dla Ciebie dobrym wyborem, jeśli w Twojej torbie brakuje dobrego obiektywu zmiennoogniskowego o dużym zasięgu.

Jakość kompilacji

Główna obudowa obiektywu Sigma 100-400mm wykonana jest z solidnego, twardego plastiku. Będąc z linii Sigma Contemporary, brakuje metalicznej konstrukcji TSC (termostabilnego kompozytu) swoich obiektywów z serii Art. Nawet bez tego rodzaju materiału soczewka jest niesamowicie solidna w dłoni i świetnie leży w dłoni. Pierścienie zoomu i ostrości są gumowane i działają płynnie.

Sigma 100-400mm jest wyjątkowo wyważona. Ogólnie rzecz biorąc, jak na obiektyw tego rozmiaru, wydaje się on zaskakująco zwinny po zamontowaniu na moim Canonie 7D.

Co dziwne, balans wydaje się poprawiać, gdy obiektyw jest wysunięty do maksymalnej ogniskowej 400 mm. Osłona obiektywu dołączona do tego obiektywu zapewnia również doskonałe trzymanie w dłoni, co ułatwia łatwe powiększanie typu „push/pociągnij”.

Obiektyw ma przełącznik blokady zoomu, który jest bardzo przydatny do noszenia teleobiektywu. Zapobiega to powolnemu rozszerzaniu się soczewki przez grawitację podczas wędrówki lub chodzenia. Przełącznik blokady zoomu w Sigmie 100-400 mm mocno blokuje obiektyw na miejscu na ogniskowej 100 mm.

Uszczelnianie pogodowe

Ludzie z Sigmy znacznie wzmocnili uszczelnienie pogodowe swoich soczewek. Jako przede wszystkim strzelanka na świeżym powietrzu i w dziczy, jestem stale na łasce żywiołów. Uszczelnienie pogodowe tego obiektywu jest doskonałe.

Coś, co uwielbiam, to widoczna gumowa uszczelka na bagnetowym mocowaniu obiektywu. Ten rodzaj dodatkowej pewności i ochrony przed brudem i wilgocią przedostającymi się do czujnika aparatu sprawia, że ​​w środku czuję się ciepło i niewyraźnie, nawet gdy warunki na zewnątrz zdecydowanie nie są.

Należy zwrócić uwagę na ogólny projekt 100-400 mm, że z pewnością ma wiele zewnętrznych przełączników. Chociaż każdy z tych przełączników jest całkiem praktyczny i służy celowi, utrudniają również manipulowanie różnymi funkcjami obiektywu bez patrzenia. W przypadku obiektywów zmiennoogniskowych o dużym zakresie, takich jak ten, takie problemy nie są rzadkością.

Jakość obrazu

Ostrość

Ostrość Sigmy 100-400mm jest cudowna jak na przedział cenowy tego obiektywu. Właściwie byłem oszołomiony, widząc, jak ostre były w rzeczywistości obrazy wytwarzane przy maksymalnych otworach. Zarówno przy 100 mm, jak i 400 mm ostrość była imponująca.

400 mm przy f/9.

100 mm przy f/6,3.

400 mm przy f/6,3.

Wystąpiło lekkie zmiękczenie krawędzi przy 100 mm f/5 i 400 mm f/6,3. Niesamowitą rzecz w ostrości, która moim zdaniem świadczy o prawdziwej jakości tego obiektywu, została zauważona dopiero podczas badania zdjęć testowych do tej recenzji przy powiększeniu 3:1. Przyjrzyj się uważnie tym dwóm zdjęciom. Pierwszy został wykonany na 100 mm.

100mm

Druga to ta sama scena, ale powiększona do 400 mm.

Przy 400mm.

Przyjrzyj się uważnie lewej stronie wieży zegarowej. Pozwól, że ci pomogę. Poniżej znajduje się ten sam obraz powiększony podczas przetwarzania końcowego do około 1:1.

Ten sam obraz oglądany w 1:1 (100%) w Lightroomie.

Tak, to są osy lub inne owady rojące się wokół wieży zegarowej! Biorąc pod uwagę niewielki rozmiar owadów w połączeniu z odległością, około 600 jardów, zdolność rozdzielcza tego obiektywu jest wyjątkowa.

Aberracja chromatyczna

Aberracje chromatyczne wykryte przez Sigmę 100-400mm są ledwo warte wzmianki. Przy 100 mm przy stosunkowo szerokiej aperturze f/5, w obszarach o wysokim kontraście widać drobiazgowo zauważalne fioletowo-purpurowe prążki. Poza tym nie ma nic godnego uwagi w przypadku tego obiektywu.

Wydajność autofokusa

Szybki i responsywny to najlepszy opis, jaki mogę podać autofokusowi Sigmy 100-400mm. AF działał dobrze i dobrze skoncentrował się w trybie AI Servo na moim Canonie. Autofokus był dość cichy i działał świetnie, aby nie zakłócać „temperamentnej” przyrody.

Czy potrafisz dostrzec ukrywającego się jelenia?

Oto ona, zasięg 400 mm niezmiernie pomaga.

Stabilizacja optyczna

Redukcja drgań, nazywana czasem stabilizacją optyczną, to miejsce, w którym Sigma 100–400 mm nie robiła szczególnego wrażenia. Nie żeby system operacyjny nie działał, ale ogólna poprawa nie była tak drastyczna, jak zaobserwowałem w przypadku innych soczewek tego typu.

Bez stabilizacji.

Z włączonym trybem OS1.

Istnieją dwa tryby systemu operacyjnego na 100-400mm, nie włączając trybu „Off”. Są to OS1 i OS2. Tryb OS1 to ogólny system operacyjny. Służy to zmniejszeniu wielokierunkowych drgań aparatu i tego, na co zwykle pozostawiałem obiektyw ustawiony podczas moich testów. OS2 jest nastawiony wyłącznie na panoramowanie za pomocą 100-400 mm i działa w celu zmniejszenia wibracji pojedynczej płaszczyzny.

Dostosowywanie

Sigma oferuje stację dokującą USB, dzięki której oprogramowanie układowe i niestandardowe tryby można przesyłać bezpośrednio do obiektywu za pośrednictwem komputera za pomocą narzędzia Sigma Optimization. Właśnie tam pojawia się przełącznik trybu niestandardowego. W obiektywie można dostosować funkcje autofokusa i stabilizacji optycznej. Nigdy nie korzystałem z tej funkcji, ale jeśli chcesz mieć pełną kontrolę nad każdym aspektem swojego sprzętu, jest to świetna opcja.

Zagadka obroży statywu

Częsty zarzut, jaki zebrałem na temat Sigmy 100-400mm F5-6.3, dotyczy kołnierza statywu obiektywu; nie ma jednego. Dla niektórych fotografów, w tym dla mnie, jest to zaskoczeniem. Chociaż wydaje się, że dla niektórych ma to większe znaczenie niż dla innych.

Osobiście brak pierścienia statywowego nie jest dla mnie wielkim problemem. Moim zdaniem, jak piórko wyważony obiektyw neguje potrzebę mocowania statywu. Jeśli jednak planujesz używać obiektywu z mniejszym, dostosowanym korpusem aparatu, waga obiektywu może być problemem. Jeśli potrzebujesz obiektywu z pierścieniem statywu lub kołnierzem, może to nie być dla Ciebie wybór.

Ostateczne przemyślenia na temat Sigma 100-400mm F5-6,3

Jaka jest więc dolna granica współczesnego obiektywu Sigma 100-400 mm F5-6.3 DG OS HSM?

Przede wszystkim ostrość jest wybitna. Nawet przy najszerszym otworze ostrość jest wyjątkowa z bardzo małym zmiękczaniem krawędzi.

Jakość wykonania jest więcej niż zdolna do służenia jako teleobiektyw „go-to” do uprawiania sportu i prac na świeżym powietrzu, a mocne uszczelnienie pogodowe tylko poprawia funkcjonalność tego obiektywu.

Jeśli absolutnie MUSISZ mieć możliwość zastosowania kołnierza statywowego, poszukaj gdzie indziej, ponieważ obiektyw Sigma 100-400 mm po prostu go nie ma. Jeśli Ci to nie zależy, to za około 799 USD ten teleobiektyw firmy Sigma zachwyci.