Recenzja aparatu Sigma sd Quattro H

Aparat Sigma sd Quattro H to aparat bezlusterkowy o wyjątkowym wyglądzie z unikalną matrycą, która może tworzyć czasami zdumiewająco ostre obrazy. Zastosowana technologia oznacza, że ​​ten aparat nie jest pierwszym wyborem dla wszystkich, ale z pewnością powinien być brany pod uwagę przez fotografów zajmujących się krajobrazem, portretami, architekturą i stylem życia.

Zostałem wypożyczony Sigma sd Quattro H oraz obiektywy Sigma 14 mm, 50 mm i 120-300 mm. Zabrałem aparat na Alaskę, Waszyngton i Kalifornię, aby przetestować go w prawdziwym świecie.

Szybkie statystyki

Najpierw kilka statystyk ze strony Sigma.

Duża różnica – czujnik Foveon X3

Sigma wybrała inną bestię z czujnika do swojego aparatu sd Quattro H; Foveon X3. Najlepiej opisuje to grafika ze strony Foveon.

Zamiast używać wzorca Bayera, jak większość dostępnych obecnie na rynku kamer, Foveon X3 przechwytuje każdy kolor i informacje o jasności w każdym miejscu piksela. Dzieje się tak, ponieważ każda długość fali światła jest absorbowana w układzie krzemowym w różnym stopniu.

Zasadniczo, zamiast mieć czerwone, zielone i niebieskie piksele obok siebie, piksele są ułożone jeden na drugim. Daje to ogólnie ostrzejszy obraz. Ogólna jasność obrazu jest rejestrowana w górnej warstwie wraz z błękitem. Oto inny sposób patrzenia na to w porównaniu do wzorca Bayera.

Litera „H” w „sd Quattro H” oznacza rozmiar czujnika. Nie jest to matryca pełnoklatkowa ani APS-C, jest pomiędzy. Współczynnik przycięcia wynosi 1,3x, nadal wymaga obiektywu 40 mm, aby odpowiadał typowemu obiektywowi 50 mm na czujniku pełnoklatkowym.

Najlepszy punkt Quattro – jakość obrazu

Zanim przejdziemy do wad Sigma sd Quattro H, przyjrzyjmy się temu, co robi bardzo, bardzo dobrze; szczegóły.

Bez względu na obiektyw (a testowałem aparat z Sigmą 14 mm, 50 mm i 120-300 mm), ilość szczegółów, jaką można wydobyć ze zdjęć, jest fascynująca. Ostrość obrazu jest dodatkowo wzmacniana przez konfigurację czujnika, która nie ulega efektowi mory, jak w przypadku innych kamer z czujnikami wzorcowymi Bayer. Próbowałem i próbowałem sfotografować i pokazać trochę mory, ale po prostu jej tam nie ma.

Fotografowie krajobrazu i portretu pokochają ilość szczegółów w każdym ujęciu. Brak efektu mory bezkompromisowo zwiększa jego widoczną ostrość, czyniąc go również platformą wysokiej jakości dla fotografów architektury. Dodaj możliwość nawiasu z trzema lub pięcioma klatkami (i waha się od 1/3 do 3 stopni między tymi ramkami), a cierpliwy fotograf odnajdzie wiele radości dzięki tej konfiguracji.

Poniżej znajdują się 100% kadry wraz z oryginalnymi obrazami, które pomogą Ci porównać.

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 120-300mm – ISO 100, 252mm, f/4.5, 1/800

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14mm f/1.8 – ISO 100, 14mm, f/8, 1/500

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 120-300mm – ISO 100, 269mm, f/4.5, 1/800

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 120-300mm – ISO 100, 206mm, f/4.5, 1/800

Wady

Przy pierwszym użyciu aparatu Sigma zauważysz, jak wolno. Chociaż nie jest to celowe, jest to efekt uboczny ogromnej ilości danych generowanych przez czujnik aparatu. Ta duża ilość danych wyczerpuje również baterie około 200 zdjęć wykonanych na baterię 1800 mAh (porównywalną z większością baterii do lustrzanek cyfrowych).

Sigma próbuje złagodzić powolne przetwarzanie dzięki buforowi na osiem zdjęć i szybkości zdjęć seryjnych 4-8 klatek na sekundę, w zależności od rozmiaru i formatu obrazu. Pomaga to kamerze nadążyć za umiarkowaną akcją. Nie popełnij błędu, to nie jest aparat fotografa sportowego, ale w mgnieniu oka może uchwycić szybką akcję.

Bufor jest taki sam bez względu na format pliku (zobacz poniżej rozmiary plików). Nawet w trybie JPEG otrzymasz osiem ujęć, a następnie będziesz musiał odczekać około jednej sekundy między ujęciami na przetwarzanie i buforowanie.

Autofokus jest również kiepski i często wydaje się faworyzować aspekt wykrywania kontrastu bardziej niż aspekt wykrywania fazy hybrydowego systemu ustawiania ostrości. Nie ma zbyt wiele polowań, ale w słabym świetle walczy bardziej, niż bym chciał. Często zdarzało mi się przestawiać ręczne ustawianie ostrości, gdy wiedziałem, że światło nie jest wystarczające.

Jednak aparat ma opcję Focus Peaking, która umożliwia ustawianie ostrości w trybie podglądu na żywo z zoomem cyfrowym w celu uzyskania precyzyjnej ostrości w trybie ręcznego ustawiania ostrości.

Czujnik ma zakres dynamiczny nieco mniejszy niż 10 stopni, dając przerwę osobom przyzwyczajonym do rosnącego zakresu dynamicznego większości nowoczesnych lustrzanek cyfrowych.

Aparat zmaga się również z detalami w czarnych obszarach kadru. Stawia na głowie ideę „ekspozycji na prawo” wyznawaną przez większość fotografów lustrzankami cyfrowymi. Poniżej przykład ujęcia wystawionego z prawej strony, tak jak normalnie bym to zrobił, wraz z przycięciem ciemniejszych obszarów.

Opcje plików

W przeszłości aparaty Sigma miały dwie opcje:zastrzeżony 14-bitowy format X3F lub JPEG. Oznaczało to albo użycie oprogramowania Photo Pro firmy Sigma (obecnie w wersji 6) albo wyprowadzenie skompresowanych plików JPEG. Nie wydajesz pieniędzy na taki aparat do plików JPEG, więc wywołało to pewną konsternację.

sd Quatro H ma nową opcję, która otwiera nowe możliwości:pliki DNG. Każdy z nas korzystający z programów do edycji plików raw może się cieszyć i nie musi martwić się o konwersje. Jednak format ma mniejszą głębię bitową niż format .X3F.

Rozmiary plików różnią się znacznie w zależności od formatu. Typowy plik JPEG będzie miał 10-15 MB, ustawienie JPEG bardzo dokładne (wyjaśnione za chwilę) 25-35 MB, X3F będzie miał 50-60 MB, a balony DNG 120-150 MB. W przypadku karty SDXC o pojemności 64 GB daje to około 3600 zwykłych JPEG, 1800 super-fine JPEG, 630 obrazów X3F i 410 obrazów DNG, w zależności od tylnej części aparatu.

Pełną listę różnych rozmiarów plików można znaleźć na stronie Sigma.

Jakość obrazu — porównanie X3F i DNG i JPEG Super Fine i JPEG Normalny

To kolejne porównanie jest nieco skomplikowane, ponieważ musimy użyć programu Photo Pro firmy Sigma, aby przetworzyć i wyeksportować plik X3F. Zamierzam udostępnić tutaj wszystkie oryginalne pliki (rozmiar pobieranych plików:210 MB), abyście mogli je pobrać i porównać bez potrzeby eksportowania ich do przeglądania w Internecie.

Zawsze istniały kontrowersje dotyczące liczby zgłaszanych pikseli na czujnikach Foveon. Sigma twierdzi, że zdjęcia w formacie X3F mają 39 megapikseli, podczas gdy JPEG Superfine ma 51 megapikseli. Jednak obrazy wychodzące z aparatu mają 6192×4128 lub 25 560 576 pikseli =25,5 MP. Więc co daje?

Plik X3F zawiera 25,5 MP danych na górze później, które rejestrują niebieski kanał i informacje o luminancji. Kolejne dwie późniejsze przechwytują 3096 × 2064 lub 6,39 MP informacji dla kolorów czerwonego i zielonego. Dodaj je razem, a otrzymasz 25,5 + 6,39 + 6,39 =38,28 MP (zrobiłem trochę zaokrągleń w tych obliczeniach).

X3F ma większą głębię bitową, a tym samym więcej informacji. Sigma Photo Pro nie jest jednak najbardziej wyrafinowanym programem na świecie i wymaga trochę cierpliwości. W pełni wykorzystasz aparat, jeśli możesz go zwolnić i edytować w Photo Pro. Mając to na uwadze, pliki DNG są doskonałe (jeśli są nieco zawyżone w MB) i można je łatwo edytować w Lightroomie i innych programach zgodnych z tym formatem.

Na koniec, co z formatem Super Fine JPEG? Muszę przyznać; kuszące jest pożądanie 51 MP z aparatu bezlusterkowego. Jednak jakość tych ujęć jest oszałamiająca jak na mój gust. Pozwólcie, że dla porównania podam jakieś 100% plonów. Nie dołączyłem wersji X3F, ponieważ oprogramowanie Photo Pro nie jest proste, jak wykonać przycinanie, nawet po zapoznaniu się z instrukcją.

Format DNG 100% kadrowanie

Standardowy format JPEG 100% kadrowanie

JPEG Super Fine Format 100% przycinanie

Jak na mój gust, ten ostatni ma trochę za dużo pikselizacji, gdy patrzy się z bliska.

Opcje fotografowania

sd Quattro H ma wszystkie standardowe tryby fotografowania, jakich można się spodziewać:ręczny, program (z przesunięciem programu), priorytet przysłony i priorytet czasu otwarcia migawki.

ISO można wybrać między 100-6400, a nie do końca, do którego jesteśmy przyzwyczajeni w przypadku nowoczesnych korpusów lustrzanek cyfrowych. Co więcej, szum staje się dość zauważalny w okolicach ISO 800, co utrudnia przyzwyczajenie się do wyższych limitów ISO. Ma możliwość korzystania z Auto ISO i ograniczania zakresu, co uważam za przydatne.

Chociaż istnieje tylko dziewięć punktów ostrości, ułożonych w standardową siatkę 3×3, Sigma daje możliwość zmiany rozmiaru punktów ostrości w trzech krokach, przy czym większy rozmiar obejmuje przyzwoite 60% obszaru widzenia. Możesz także wybrać pojedyncze punkty zamiast wszystkich dziewięciu. Ta kombinacja pozwala na dużą kontrolę nad szeroko otwartymi scenami, aż do konieczności skupienia się na pojedynczym pręciku na kwiatku.

Przydatne funkcje

Czasami moje oczy wydają się nie widzieć prosto, więc poziom na ekranie jest bardzo przydatny. Można go wyłączyć dla tych, którzy tego nie chcą, ale dla reszty z nas jest całkiem przydatny.

Niespodziewanie mile widzianym dodatkiem jest mniejszy wyświetlacz LCD z tyłu, podkreślający ustawienia ekspozycji, poziom naładowania baterii, kompensację ekspozycji, czułość ISO, tryb pomiaru i tryb fotografowania. Zwłaszcza tych, którzy używają statywu na wysokości oczu, czyli kiedy trzeba stanąć na palcach, żeby zobaczyć górny wyświetlacz. Większość z nas bardziej spogląda na tylny wyświetlacz aparatu niż na przedni, a ten łatwy w obsłudze ekran referencyjny jest przydatny. Elementy sterujące dla każdego z tych elementów znajdują się po ich prawej stronie, co zapewnia łatwy i szybki dostęp.

Podobnie jak w przypadku innych aparatów bezlusterkowych, wyświetlanie histogramu w wizjerze jest dobrodziejstwem, zwłaszcza gdy zakres dynamiczny aparatu jest mniejszy niż 10 stopni. Utrzymywanie prawidłowej ekspozycji za pomocą histogramu, aby pomóc w analizie sceny, jest bardzo przydatne.

Sterowanie

Sigma sd Quattro H jest wyposażona w dwa pokrętła sterujące na górze aparatu. Podczas fotografowania w trybie ręcznym różne pokrętła, zgodnie z oczekiwaniami, sterują czasem otwarcia migawki i przysłoną, ułatwiając fotografowanie. Tylna tarcza nie wystaje zbyt daleko i zapewnia odpowiednią reakcję na dotyk podczas działania. Funkcje te można przełączać w menu aparatu.

Z tyłu aparatu znajdują się wielokierunkowe przyciski ułatwiające wybór menu i sterowanie. Są dobrze umieszczone i łatwo dostępne bez odrywania oka od wizjera.

Również z tyłu aparatu znajduje się przełącznik wyboru do korzystania z wyświetlacza LCD wizjera lub monitora tylnego aparatu podczas fotografowania. Zauważyłem, że aparat często wolno przełączał się z tylnego monitora (w większości przypadków spust migawki aparatu był wciśnięty do połowy, aby aktywować autofokus) na wizjer. To niewielkie opóźnienie w przełączaniu stało się irytujące przy ciągłym użyciu i podczas szybkiego przeglądania obrazów na tylnym ekranie przed rozpoczęciem dalszego pozyskiwania obrazu.

Rozwiązaniem dla mnie było korzystanie wyłącznie z wizjera. Spowolniło to jednak mój proces, ponieważ samo przeglądanie obrazów w wizjerze nie jest idealne. Chciałbym, żeby mechanizm przełączania był szybszy.

Aparat posiada również elementy sterujące do zmiany informacji wyświetlanych na różnych ekranach, regulacji punktów ostrości i automatycznej ekspozycji/blokady autofokusa.

Fit &Feel

Trzeba przyznać, że Quattro wygląda trochę dziwnie. Ma dziwny kształt, a wizjer wydaje się być w złym miejscu.

Uchwyt jest wygodny i ułatwia całodzienne użytkowanie. Chociaż nie jest zamknięty, jak niektóre lustrzanki cyfrowe, ma wystarczającą powierzchnię, aby zapewnić solidny chwyt.

Wizjer jest odsunięty na bok, aby zapewnić miejsce na gorącą stopkę bezpośrednio nad obiektywem. To potknąło się o mnie kilkanaście razy, gdy chwyciłem aparat, przypominający lustrzankę cyfrową, i podniosłem go do oka w niewłaściwym miejscu. Nie jest to wielka sprawa, ale czasami czułem się trochę nieswojo. Osoby bez dużego doświadczenia z lustrzankami cyfrowymi nie zauważą niczego złego.

Aparat jest solidny jak wysokiej jakości lustrzanka cyfrowa, a jednocześnie ma mniejszą wagę. Czuje się jak aparat, który poradzi sobie z ciężką pracą przez wiele lat.

Kontrola menu

Zanim przejdziemy do menu, Quattro ma ręczny przycisk QS na górze, tuż obok spustu migawki. Wyświetla menu szybkiego wyboru (w wizjerze lub na tylnym ekranie). W tym miejscu będziesz chciał w pełni wykorzystać jakość obrazu i inne zmiany. Opcje menu można wybrać w menu opcji aparatu.

Menu aparatu wybierasz, naciskając oczywisty przycisk MENU z tyłu aparatu. Górne pokrętła sterujące lub tylne przyciski wielokierunkowe sterują menu. Menu są wyświetlane w konfiguracji odwróconej, podobnie jak w aparatach Canon.

Dostępnych jest sześć menu fotografowania, dwa menu przeglądu i pięć menu konfiguracji.

Czy muszę używać aplikacji Sigma?

Dla tych z was, którzy szczęśliwie utknęli w swoim ulubionym procesie przetwarzania obrazu, szybka odpowiedź brzmi „nie”. Ze względu na zdolność sd Quattro H do tworzenia plików DNG, świat jest dla Ciebie ostry, jeśli chodzi o edycję zdjęć.

Jednak i to wchodzi w techniczną stronę rzeczy, plik DNG został już poddany obróbce podczas jego tworzenia. Istnieją dowody na to, że balans kolorów oryginalnego pliku X3F jest łatwiejszy do osiągnięcia przy użyciu oprogramowania PhotoPro firmy Sigma niż praca z plikiem DNG. Dzieje się tak, ponieważ kamera musi przekonwertować informacje zebrane z czujnika i utworzyć plik DNG.

Oprogramowanie PhotoPro firmy Sigma przeszło długą drogę i stworzy dla Ciebie lepsze obrazy niż zwykłe użycie pliku DNG. Pomyśl o tym w ten sposób; pliki DNG mają wyższą jakość niż pliki JPEG, podczas gdy pliki X3F mają wyższą jakość niż DNG. Każdy krok, od JPEG przez DNG do X3F, zapewnia większą swobodę i kontrolę podczas przetwarzania obrazów.

Moja sugestia, jeśli kupisz ten aparat:poświęć trochę czasu na naukę Sigma PhotoPro, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne wyniki.

Próbki

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 171mm, f/3.5, 1/400

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14 mm – ISO 100, 14 mm, f/34,5, 1/1600

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14 mm – ISO 100, 14 mm, f/8, 1/500

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 300mm, f/6,3, 1/1600

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 300mm, f/5.6, 1/1250

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14 mm – ISO 100, 14 mm, f/6,3, 1/400

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14 mm – ISO 100, 14 mm, f/2.8, 1/1000

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 300mm, f/4.5, 1/800

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 300mm, f/6,3, 1/1600

Sigma sd Quattro H z obiektywem Sigma 14 mm – ISO 100, 14 mm, f/9, 1/800

Sigma sd Quattro H w/120-300mm obiektyw Sigma – ISO 100, 171mm, f/4.5, 1/800

Ukryta opcja:Łatwa podczerwień

Jedną z cech, które nie są często reklamowane w literaturze lub dokumentach sprzedażowych Sigmy, są jej możliwości na podczerwień. To niewątpliwie spodoba się różnym fotografom krajobrazu ze względu na łatwość użycia.

Nie byłem w stanie zdobyć jednego z elementów potrzebnych do działania tego systemu przed zwrotem aparatu, ale mogłem przetestować usuwanie filtra podczerwieni. Znajduje się z przodu i na środku mocowania obiektywu po zdjęciu zaślepki. Po wyjęciu filtra potrzebujesz filtra światła widzialnego z przodu dowolnego używanego obiektywu.

Kombinacja usunięcia jednego filtra i dodania drugiego zapewnia pełną obsługę podczerwieni bez kosztownej konwersji, typowej dla dzisiejszych lustrzanek cyfrowych. Dodana przez to wszechstronność może sprawić, że będzie to prawdopodobna opcja dla tych, którzy chcą parać się fotografią w podczerwieni, ale nie chcą dźwigać w tym celu całej innej kamery.

Wniosek

Aparat Sigma sd Quattro H to mieszana torba dla określonej grupy odbiorców. Z biegiem czasu poczynili postępy w szybkości fotografowania i buforowaniu (pierwsze iteracje ich kamer z matrycą Foveon były dość powolne, prawie do punktu bezużytecznego), co pomogło zwiększyć ogólną użyteczność.

Jeśli jesteś fotografem krajobrazu i robisz wszystko powoli, jest to świetny aparat zapewniający niesamowite szczegóły. Fotografowie podróżnicy będą zadowoleni z aparatu (jeśli nie kręcą dużo szybkich akcji) z powodu braku mory w budynkach i innych wzorów znalezionych podczas eksploracji. Widzę też, jak fotografowie makro zyskują na szczegółach i funkcji Focus Peeking.

Jednak szybkość robienia zdjęć i szybkość autofokusa mogą powstrzymać ten aparat dla przeciętnego fotografa. Czekanie na pojawienie się obrazów może być trochę frustrujące, a żywotność baterii jest krótsza niż u większości konkurentów.

Czy używałeś tego aparatu? Jakie są Twoje myśli? Podziel się z nami w sekcji komentarzy.