Zdjęcie:zdjęcie Sigma
Być może słyszałeś o obiektywach z serii Art firmy Sigma? Po latach spędzonych na wytwarzaniu stosunkowo przeciętnych obiektywów, japoński producent zintensyfikował swoją grę, aby stworzyć piękne klejnoty, które przyćmią obiektywy produkowane przez same firmy fotograficzne.
Na mojej liście znalazły się obiektywy 50 mm f/1,4 i 35 mm f/1,4, ale wydaje mi się, że trafiłem na obiektyw Sigma 24-105 mm f/4 Art i choć moje artystyczne sumienie może mnie przekonywać o wyższości obiektywy stałoogniskowe, to obecnie mój ulubiony.
Zoom a obiektywy stałoogniskowe
Obiektywy stałoogniskowe, które lubię, są duże i ciężkie, ze względu na duży maksymalny otwór względny. Zakładając, że mój asystent nosił je wszędzie i mógł je natychmiast zmienić, mógłbym być mniej zainteresowany wszechstronnością Sigmy. Ale tak nie jest i często zoom jest lepszym wyborem. Kiedyś obiektywy zmiennoogniskowe były zbyt dużym kompromisem. Obiektyw Sigma 24-105 mm kompromisów wystarczy, a zapewnia wiele. To wolny obiektyw na f/4, ale stabilizacja optyczna jest dobra, a wysokie możliwości ISO obecnych aparatów sprawiają, że nigdy nie czułem się przez to zbyt ograniczony. To z pewnością kompromis w porównaniu z liczbą pierwszą, ale przy f/8 założę się, że nie dało się odróżnić. Efekt bokeh dla tego zoomu, który jest z konieczności kwestią gustu i nie jest tak niesamowity, jak w przypadku niektórych obiektywów stałoogniskowych, też jest wystarczająco dobry.
Bokeh przy f/4, 105 mm
Ale chcę Nikona/Canona, chcę tego, co najlepsze…
Canon ma odpowiednik obiektywu 24–105 mm f/4 ze swojej wysokiej jakości serii L. To wszechstronny obiektyw i znam kilku profesjonalnych fotografów, którzy używają go prawie wyłącznie. Używam Nikona, ale widziałem porównania, które pokazują, że optycznie obiektyw z serii Sigma Art jest ostrzejszy. Canon jest jednak odporny na warunki atmosferyczne, czego Sigma nie jest. Nikon ma obiektyw 24-120 mm, który nie jest tak ostry jak Sigma. Jeśli jakość obrazu jest tym, czego najbardziej oczekujesz, Sigma jest najlepsza spośród trzech obiektywów. Oczywiście zarówno Nikon, jak i Canon produkują obiektywy 24–70 mm, które są ostrzejsze, ale kosztem większego zasięgu teleobiektywu.
My, fotografowie, kochamy nasze obiektywy
Dlaczego warto wybrać ogniskową 24-105 mm zamiast 24-70 mm?
Zapominając o obiektywach stałoogniskowych, główną konkurencją dla moich sympatii były obiektywy Nikon 24-70mm i Tamron 24-70mm. Dostępna jest również Tokina 24-70 mm, której nie brałem pod uwagę. Zdecydowałem się na Nikona, bo nie ma on stabilizacji optycznej (OS). Chociaż większa przysłona f/2.8 jest atrakcyjna, nie robi tak dużej różnicy w słabym świetle w przypadku statycznych obiektów, jak system operacyjny Sigmy. Co więcej, stabilizacja przydaje się również podczas filmowania w ruchu. Tamron ma jednak większy otwór f/2.8 i jest również stabilizowany.
Wybrałem obiektyw Sigma ze względu na większy zasięg. 70 mm, jak dla mnie, nie jest tak pochlebne dla portretów portretowych, jak ogniskowe 85-105 mm, które zapewnia Sigma. Uważam, że dość często korzystam z dodatkowego zasięgu. Z drugiej strony, 24 mm wydaje się być wystarczająco szerokie w większości sytuacji na korpusie pełnoklatkowym. Jeśli potrzebuję większego pola widzenia lub mniejszej głębi ostrości, często mogę połączyć wiele zdjęć.
Ten krótki teleobiektyw 105 mm jest przydatny
Miejsce na płacz
To nie jest idealny obiektyw i chciałbym jęczeć o kilka pominięć, aby pomóc dopełnić kąt My Favorite Lens. Chociaż obiektyw jest ostry, ma zauważalne zniekształcenia i sporo winietowania, szczególnie przy większych aperturach. Jest to problem, który z radością przyjmuję, ponieważ oprogramowanie do konwersji zdjęć RAW dobrze radzi sobie z korygowaniem tych wad.
Większym problemem jest brak uszczelnienia pogodowego, za co z chęcią zapłaciłbym nieco więcej. To zmusza do zastanowienia się, gdy fotografujesz w deszczu lub nad morzem. Myśli zwykle brzmią:„Zastanawiam się, czy obiektyw to przetrwa?” i „Zastanawiam się, czy kupię Nikona, jeśli nie?”. Odkładając na bok prysznice, brak uszczelnienia oznacza, że obiektyw przyciąga więcej kurzu – faktycznie zasysa go i rozprowadza go obficie po wewnętrznej optyce, bezpieczny przed moją szmatką do czyszczenia obiektywów. Jakość wykonania jest dobra, ale nie tak solidna, jak na przykład obiektyw z serii L firmy Canon, a po pewnym nadużyciu wartości ogniskowej na moim zniknęły, ponieważ nie zostały wyryte w obiektywie. Sigma była dobra w naprawieniu tego.
Zniekształcenie i winietowanie nawet przy 62 mm, f/8
Wniosek
Przetestowałem ogromną liczbę obiektywów, a także przeczytałem większość recenzji innych, aby być na bieżąco. Zdecydowałem się kupić Sigmę 24-105mm f/4 OS, która dość konsekwentnie żyje w moim aparacie. Jest fotografowany w różnych gatunkach, od pejzaży po portrety i modę, a jakość obrazu jest dobra.
Jako fotografowie mają tendencję do zawracania sobie głowy wykresami MTF i tym podobnymi; ale posiadanie odpowiedniej ogniskowej dostępnej natychmiast jest o wiele ważniejsze, a jeśli chodzi o ogólną ostrość i renderowanie w porównaniu do stałoogniskowych, zwykle tylko doświadczeni fotografowie czasami mogą zauważyć różnicę.
