W dążeniu do poprawy fotografii czasami najlepszym podejściem jest spowolnienie, skoncentrowanie się na podstawach oraz bycie celowym i świadomym. Praca w czerni i bieli to zrobi. Robienie zdjęć martwej natury to zrobi.
Połącz te dwa, a otrzymasz czarno-białą fotografię martwej natury – co jest doskonałym sposobem na zrobienie świetnych zdjęć i stanie się lepszym fotografem, gdy jesteś przy tym.
Moc monochromatyczności
Często używam terminów monochromatyczny i czarno-białe zamiennie, ale istnieje subtelna różnica.
Zdjęcia czarno-białe są właśnie takie:obrazy z odcieniami od bieli do czerni i wszystkimi odcieniami szarości, ale bez jakichkolwiek informacji o kolorze.
Z drugiej strony obraz monochromatyczny może mieć kolorowy odcień. Na przykład możesz stworzyć ciepłe zdjęcie w odcieniach sepii lub fajne zdjęcie cyjanotypowe. Na obrazie byłby jeden kolor – w różnych odcieniach.
Pamiętaj jednak, że ten artykuł dotyczy zarówno fotografii czarno-białej, jak i fotografii monochromatycznej w równym stopniu .
Dlaczego czarno-białe?
Pierwsi fotografowie nie mieli wyboru, ponieważ nie mogli fotografować w kolorze. Mogli zrobić tylko obrazy monochromatyczne.
Oczywiście ostatecznie nie było to poważne ograniczenie; wiele z najbardziej kultowych fotografii, jakie kiedykolwiek zrobiono, jest czarno-białych. Z pewnością nawet nie-fotografowie widzieli jedno z najsłynniejszych czarno-białych zdjęć martwej natury wszechczasów, „Pepper No. 30” Edwarda Westona. I mogę śmiało powiedzieć, że zdjęcie Westona nie byłoby lepsze, gdyby zostało wykonane w kolorze.
Obecnie domyślnym wyborem większości fotografów jest kolor. Ponieważ nasz świat jest kolorowy – jak większość zdjęć, które napotykamy – „widzenie” w czerni i bieli jest umiejętnością, którą musisz rozwinąć.
Musisz nauczyć się patrzeć na obiekt mając na uwadze podstawy – „kości” obrazu, jeśli chcesz. Kształt, forma, ton i tekstura to te kości, a najlepsze czarno-białe obrazy wykorzystują te mocne strony, w których kolor jest niepotrzebny, a nawet rozprasza.
Nauka widzenia w czerni i bieli oczywiście sprawi, że staniesz się lepszym fotografem czarno-białym. Ale jeśli potrafisz widzieć w czerni i bieli, jednocześnie rozpoznając i wykorzystując elementy strukturalne obiektu, staniesz się również lepszym fotografem kolorowym.
Kolor staje się wówczas ulepszeniem już dobrego obrazu – takiego o solidnej „strukturze kostnej” kształtu, formy, tonu i tekstury.
Dlaczego martwa natura?
Moje dwa ulubione gatunki fotografii to prawdopodobnie martwa natura i krajobraz.
Dlaczego?
Może dlatego, że są tak przeciwne. W fotografii krajobrazowej rzadko możesz poruszać obiektami w swojej scenie, komponujesz z miejsca, w którym stoisz i nie masz dużej kontroli nad światłem. Często musisz poczekać, aż światło będzie odpowiednie, i musisz być gotowy, jeśli i kiedy taka chwila się wydarzy.
Fotografia martwej natury sprawia, że Ciebie mistrz. Ty ustalasz scenę, decydując, co dodać, a co wyjąć. Układasz obiekty tak, aby uzyskać najlepszą kompozycję, wybierasz pozycję kamery, oświetlenie i wszelkie dodatkowe elementy składające się na ujęcie.
Następnie, gdy będziesz zadowolony i gotowy, zrób zdjęcie.
Jednym słowem, fotografia martwej natury daje Ci pełną kontrolę
Następnie dodaj kolejną wyraźną zaletę. Rozważ tę definicję:
„Martwa natura to dzieło sztuki przedstawiające głównie przedmioty nieożywione, zazwyczaj zwykłe przedmioty, które są albo naturalne (jedzenie, kwiaty, martwe zwierzęta, rośliny, skały, muszle itp.) albo wykonane przez człowieka (szklanki, książki, wazony, biżuteria, monety, fajki itp.).
Prawdziwą zaletą fotografii martwej natury jest to, że obiekty nieruchome . Nie ruszają się.
Tak więc w fotografii martwej natury nie ma znaczenia, czy czas otwarcia migawki wynosi 1/30 s czy 30 sekund. Możliwość takiej elastyczności w wyborze przysłony, czasu otwarcia migawki i czułości ISO jest ogromna i otwiera wiele możliwości, których nie oferują inne gatunki fotografii.
Malowanie światłem to jedna z tych wyjątkowych możliwości. Ponieważ nie musisz zajmować się poruszającym się obiektem, możesz „pomalować” obiekt światłem podczas dłuższej ekspozycji.
A to sprawia, że są dramatyczne zdjęcia martwej natury:
Oświetlenie
Oświetlenie do czarno-białych fotografii martwej natury ma przewagę, którą już zidentyfikowaliśmy:
Kontrola.
Wybrane instrumenty oświetleniowe, używane modyfikatory, liczba świateł i ich rozmieszczenie – wszystko jest pod Twoją kontrolą.
Rozłóżmy to nieco bardziej:
- Balans bieli – Ponieważ przetwarzasz w czerni i bieli, możesz zignorować temperaturę barwową instrumentów oświetleniowych. Dzięki temu możesz korzystać ze wszystkich rodzajów źródeł światła, od latarek, diod LED i światła dziennego po światło świec, świetlówki i żarówki. Tak, gdy konwertujesz obraz na czarno-biały, odcienie kolorów będą reagować inaczej. Ale możesz poradzić sobie z dostosowywaniem odcieni czerni i bieli, jeśli balans bieli jest początkowo wyłączony. Często „ratowałem” obrazy o nieprawdopodobnie złym kolorze, po prostu konwertując je na czarno-białe.
- Miejsce docelowe – Rozmawialiśmy o „kościach” kształtu, formy, tonu i faktury, które istnieją na wszystkich zdjęciach, ale są bardziej widoczne w czerni i bieli. W czarno-białej fotografii martwej natury masz możliwość zaakcentowania tych „kości” dzięki starannemu rozważeniu rozmieszczenia i sterowania oświetleniem. Chcesz podkreślić fakturę? Rzuć mocne światło na obiekt z tyłu lub z boku pod małym kątem. Chcesz miękkiego wyglądu? Wypróbuj szerokie źródło światła, takie jak softbox, które oświetla obiekt od przodu. Możesz oświetlić obiekt, aby stworzyć pożądany wygląd i nastrój. Jak mówi przysłowie:„Bez zasad, w sam raz”.
Sztuczka z aparatem, która pomoże w wizualizacji
Aby ta sztuczka zadziałała, musisz strzelać w formacie RAW.
(Również gorąco polecam fotografowanie w formacie RAW przez cały czas. Oto dlaczego jest to ważne).
Teraz, gdy robisz zdjęcia w formacie RAW, Twój aparat zawsze rejestruje kolorowy obraz (a tego właśnie chcesz).
Jednak odtwarzany obraz widoczny na tylnym wyświetlaczu LCD nie być plikiem RAW. Zamiast tego będzie to reprezentacja obrazu w formacie JPEG.
Więc jeśli chcesz lepiej widzieć w czerni i bieli, dlaczego nie przełączyć JPEG na czarno-biały, jednocześnie zachowując kolorowy obraz RAW? W ten sposób po zrobieniu zdjęcia możesz od razu zobaczyć je w trybie monochromatycznym – ale nadal zachowasz wszystkie szczegóły kolorów do późniejszego przetwarzania.
Bruce Wunderlich, współautor dPS, opisuje, jak skonfigurować aparat, aby to zrobić. Promuje to jako sposób na lepsze komponowanie kolorowych zdjęć i to jest dobre – ale jeśli monochromatyczny jest tam, dokąd zmierzasz, jest to jeszcze korzystniejsze.
Przeczytaj więc artykuł Bruce'a, odpowiednio skonfiguruj swój aparat, a będziesz miał prawdziwą pomoc w robieniu czarno-białych zdjęć.
Edycja czarno-biała
Po sesji czarno-białej martwej natury, obrazy zostaną poddane obróbce końcowej jako kolorowe obrazy RAW.
Kolor?
TAk. Nawet jeśli skonfigurowałeś aparat zgodnie z powyższym zaleceniem – gdzie wyświetlacz LCD wyświetla zdjęcia w czerni i bieli – rzeczywiste obrazy RAW są nadal kolorowe.
To dobra rzecz. Trwa edycja że przekonwertujesz swoje zdjęcia na czarno-białe.
Pozwoli to określić, w jaki sposób różne kolory zostaną przekonwertowane na monochromatyczne. Na przykład w czasach filmu czarno-białego można było przyciemnić niebo, fotografując z czerwonym filtrem. Ponieważ czerwony filtr blokowałby większość niebieskiego światła, niebo na czarno-białym filmie było bardzo ciemne.
Dziś te efekty możemy stworzyć podczas edycji. Podczas konwersji z koloru na monochromatyczny można dostosować luminancję określonych kolorów (np. można przyciemnić czerwienie, błękity i żółcie), wpływając w ten sposób na ogólny wygląd obrazu.
Lightroom oferuje ładne narzędzie do konwersji czerni i bieli, a w Lightroomie jest wiele dobrych artykułów na temat konwersji czerni i bieli, takich jak ten autorstwa Andrew Gibsona. Możesz także wypróbować inne metody konwersji czerni i bieli. Popularną opcją jest wtyczka Nik Silver Efex Pro firmy DxO, ale istnieją dziesiątki innych programów i metod konwersji z koloru do czerni i bieli.
Bez ograniczeń związanych z koniecznością sprawienia, by kolor na zdjęciu „wyglądał prawidłowo”, możesz kreatywnie wykorzystać tonację swoich czarno-białych obrazów wszędzie tam, gdzie zaprowadzi Cię Twoja kreatywność.
Postaraj się o zdjęcie
Oto kolejna zabawna sztuczka z czarno-białym fotografowaniem martwej natury:
Replikuj czarno-biały wygląd w stylu vintage!
Najpierw upewnij się, że znalazłeś właściwy temat. Polecam pracę ze starymi przedmiotami kolekcjonerskimi. Następnie uchwyć ujęcie i ulepsz je za pomocą efektów, takich jak tonacja sepii.
Zebranie niektórych obiektów, ułożenie przyjemnej kompozycji, oświetlenie jej, sfotografowanie i utworzenie pliku monochromatycznego z odcieniami sepii może być zabawnym i instruktażowym ćwiczeniem.
Czarno-biała martwa natura:teraz zrób to!
Możesz i powinieneś poczytać o koncepcjach i technikach fotografii, ale tylko do tej pory „nauka książkowa” Cię zaprowadzi.
Czarno-biała martwa natura spowolni Cię, skłoni do myślenia, skoncentruje wysiłki i zmusi do naprawdę studiować rzeczy.
Musisz tylko zanurkować i to zrobić!
Zbierz więc kilka obiektów, zdecyduj, jak je ułożyć i oświetlić, określ, gdzie chcesz umieścić aparat, jakiej ogniskowej użyjesz, jak naświetlisz obraz – wszystko to.
Pomyśl o tym, co robisz, co próbujesz przekazać i dlaczego robisz zdjęcie.
Zrób zdjęcie, oceń je, zastanów się, co może je ulepszyć, i strzel ponownie.
Następnie powtórz! Nie ma pośpiechu. Robisz zdjęcia, a nie robisz zdjęcia. Ty są mistrzem, gdy ćwiczysz czarno-białą fotografię martwej natury.
I na tym właśnie polega piękno tego. Idź, zrób świetne zdjęcia!
Jak zawsze zostawcie swoje komentarze, pytania i zdjęcia w sekcji komentarzy poniżej. Najlepsze życzenia!
