Jeśli zajmujesz się poważną postprodukcją, znasz już podstawy dobrego tytułowania; więc wyjdźmy poza podstawy i rozważmy tytuły jako twórczy element Twoich programów. Element uważany za równie ważny jak muzyka lub materiał wideo.
Pomyśl o tym w ten sposób:w musicalu na Broadwayu, takim jak Les Miserables, wydrukowany program jest tylko odrzutem, którego jedyną funkcją jest potwierdzenie, kto co zrobił. Uwertura jest jednak częścią spektaklu. Jego zadaniem jest nadanie nastroju, napompowanie publiczności i nastawienie wszystkich na właściwy nastrój na to, co ma nadejść. Dobra sekwencja tytułów otwierających jest jak program teatralny i uwertura w jednym. Podczas wyświetlania napisów końcowych określa styl i nastrój filmu oraz mówi widzom, czego mogą się spodziewać. Przyjrzyjmy się więc procesowi tworzenia sekwencji tytułowej, która uruchamia program, jednocześnie doceniając jego twórców.
Krok pierwszy:zdecyduj, co chcesz komunikować
Przede wszystkim chcesz, aby Twoje tytuły przygotowały publiczność na program, który zaraz zobaczą, więc zacznij od określenia wiadomości, którą mają wysłać Twoje tytuły, a następnie wybierz nastrój, styl i zawartość.
Jaki jest nastrój twojego programu, a przynajmniej nastrój sekcji otwierającej? Relacja z podróży może być liryczna, rodzinna kompilacja nostalgiczna, wesołe przyjęcie urodzinowe, romantyczna historia miłosna, program akcji pełen przygód, a opowieść o duchach trzymająca w napięciu. Wybrany nastrój będzie nadawał kolor każdej decyzji, którą podejmiesz w odniesieniu do tytułów, od kroju pisma, przez tempo, po metodę przejścia. Aby użyć oczywistego przykładu, spójrz na kroje pisma na rysunku 1.
Jeśli nastrój jest ogólnym uczuciem, styl jest systemem dostarczania, który je tworzy. Oczywiście styl może oznaczać wiele różnych rzeczy; tutaj mówimy o trzech podstawowych podejściach do tytułowania:minimalnym, narracyjnym i tym, co można nazwać uwerturą.
Minimalne napisy (często widywane na początku filmów Woody'ego Allena) to zazwyczaj białe tytuły, które po prostu kolejno pojawiają się i znikają na czarnym tle. Krój pisma jest anonimowy i często ścieżka dźwiękowa jest śmiertelnie cicha. Na początku styl minimalistyczny wydaje się tak samo jednorazowy jak program teatralny, ale tak nie jest. Zamiast tego, ten styl głosi:„To poważne artystyczne przedsięwzięcie przez i dla wyrafinowanych dorosłych, które unika wulgarnej frywolności tytułowej sekwencji”.
Bardziej popularnym stylem jest narracja:historia zaczyna się natychmiast z napisami początkowymi nałożonymi na tyle skromnie, aby ujawnić akcję pod nimi. Czas i umiejscowienie tytułu są ważne w napisach w stylu narracji; ale element akcji na żywo jest jeszcze ważniejszy. Jeśli materiał jest zbyt interesujący, publiczność nie zauważy napisów (nie giń!); ale jeśli jest zbyt mdły, wygląda jak wypełniacz. (Ile razy widziałeś, jak ktoś jedzie samochodem przez strzał po pustym ujęciu pod napisami początkowymi?)
Dobre ujęcia do napisów końcowych pokazują rzeczy o postaciach i sytuacji w historii, ale unikaj wprowadzania ważnych punktów fabuły, które widzowie mogą przegapić podczas czytania tytułów. Na przykład Sloppy Joe zeskrobuje burgera z grilla, rzuca nim w otwartą bułkę i patrzy, jak zamiast tego spada na ziemię. Nawet nie rozglądając się, żeby zobaczyć, czy nie jest obserwowany, Joe podnosi pasztecik dwoma palcami, wyciera go o koszulę i wpycha do bułki. W ciągu pięciu sekund publiczność nauczyła się dwóch ważnych rzeczy:1) Joe jest nierobem i 2) teledysk ma być zabawny. (Zawsze pomaga od razu naprowadzić widzów, aby wiedzieli, czy się śmiać, czy nie).
Tytuły w stylu uwertury tworzą sam w sobie spektakl. Czasami opierają się w dużej mierze na grafice (jak wiele słynnych sekwencji projektanta Saula Bassa). Czasami zawierają montaże akcji na żywo, które działają prawie jak zapowiedzi nadchodzącej atrakcji. W przeciwieństwie do tytułów narracyjnych, tytuły w stylu uwerturowym rozgrywają się całkowicie przed rozpoczęciem historii.
Krok drugi:wybierz swoje tło
Jeśli wybierzesz styl narracji, Twoja decyzja dotycząca tła tytułów jest praktycznie za Ciebie:musi to być akcja na żywo. Ale jeśli piszesz uwerturę, twoje pochodzenie może być prawie wszystkim.
Jeśli wolisz tło fotograficzne, możesz je przetworzyć, aby uwydatnić ich styl. W przypadku romansu lub nostalgii użyj zwolnionego tempa pod tytułami. Na przykład w filmie ślubnym spróbuj naśladować kluczowe ujęcia w zwolnionym tempie:całowanie panny młodej, krojenie tortu, rzucanie bukietem, rzucanie w odchodzącą parę ekologicznych nasion dla ptaków.
Dla wyglądu starego typu użyj zamiast tego efektu stroboskopowego. Połączenie bardzo łagodnego stroboskopu i bardzo delikatnego przyspieszonego ruchu daje przekonujący wygląd filmu niemego, który jest świetny, gdy chcesz zapowiedzieć komedię.
Możesz także stonować materiał w tle. Wyblaknij kolor, aby poczuć nostalgię, lub przejdź do sepii lub czarno-białego monochromatycznego. To nieco zdystansuje materiał i zapewni bardziej neutralne tło dla tytułów. Jako alternatywę, wiele cyfrowych programów do tworzenia tytułów oferuje matowe szkło i podobne filtry, które zmniejszają nacisk na akcję na żywo, nie zasłaniając jej.
Stara sztuczka polega na symulowaniu aparatu fotograficznego. Aby to zrobić, skręć akcję na żywo do atrakcyjnej kompozycji, a następnie zatrzymaj klatkę i nałóż tytuł na nieruchomy obraz. Aby wspomóc iluzję, możesz położyć się na charakterystycznym dźwięku migawki lustrzanki jednoobiektywowej przy każdym zatrzymaniu. Wariantem tego knebla jest wyświetlacz komputera. Nie zatrzymuj ramki, ale gdy pojawi się każdy tytuł, zsynchronizuj elektroniczny BEEP.
Abstrakcyjna akcja na żywo może być świetnym tłem tytułowym. Wystrzel kilka minut lśniącej wody lub wibrujących liści osiki. Lub, aby poczuć szorstki Terminator III, stwórz kompozycje ze ścian z ceglanych i betonowych ścian.
Jeśli nie chcesz prawdziwej akcji na żywo, wypróbuj zamiast tego grafikę lub animację generowaną komputerowo. Mój student zrobił to dla epopei science fiction, ale był rozczarowany, że wyniki nie były jeszcze gotowe dla George'a Lucasa. Aby rozwiązać ten problem, poszedł w drugą stronę i sprawił, że animowane statki kosmiczne stały się bardziej rysunkowe. Grając pod tytułami początkowymi, jego flota bojowa o niskiej rozdzielczości była dość wiarygodna.
Krok trzeci:Wybierz ruch i przejścia
Tytuły końcowe zwykle pojawiają się na ekranie (boczne „przeszukiwanie” dotyczy tylko notowań giełdowych i ostrzeżeń o ekstremalnych warunkach pogodowych), ale kredyty początkowe są zwykle wyświetlane w oddzielnych jednostkach. Stylizując tytuły, zacznij od wybrania jednego typu przejścia. Zanikanie/zanikanie jest klasyczne i dostojne, boczne przetarcie pionową linią (lub miękką krawędzią) jest podobne, ale bardziej staromodne.
DVE zapewniają wspaniałe przejścia między tytułami. Aby powiedzieć „dawno, dawno temu”, użyj efektu przewracania strony. Sześcian, który przesuwa się do przodu, aby wypełnić ramkę, działa dobrze, a przychodzące strony, które stopniowo usuwają wychodzące, mogą być zabawne. (Spróbuj zsynchronizować efekt dźwiękowy młotka, a nawet głos beczący „Oo, ow, ee, ow!!”) A jeśli chcesz zasygnalizować, że wszystko idzie w zwariowanym postępowaniu, złam zasady i wprowadź każdy tytuł za pomocą zupełnie inny DVE. Komiczny chaos!
Śmieszne tytuły powinny być oczywiście szybkie, co prowadzi do kluczowej decyzji o określeniu czasu wyświetlania każdego tytułu i szybkości przejścia do następnego. Ogólna zasada mówi, że tytuł powinien pozostać na ekranie (nie licząc wejścia i wyjścia), tak długo, jak długo trzeba będzie go czytać powoli i na głos. Według tego kryterium
Jeśli chodzi o czasowe przejścia, dopasuj je do tempa nadchodzącego programu; następnie obejrzyj je i dostosuj ich prędkość, aż tempo będzie dla Ciebie odpowiednie.
Krok czwarty:ułóż dźwięk
Najważniejszym czynnikiem wpływającym na synchronizację tytułów jest muzyka pod nimi lub inne dźwięki, jeśli o to chodzi. Muzyka zapewnia zwykły dźwięk dla sekwencji tytułów, ale rozważ również kilka alternatyw.
Efekty dźwiękowe mogą być niezwykle sugestywne. Nastrojowe dźwięki, takie jak fale, wiatr czy deszcz, mają hipnotyzujący charakter. Konkretne efekty dźwiękowe mogą same rozpocząć twoją historię. Załóżmy na przykład, że tytułowe tło to zbliżenie zamkniętych drzwi sejfu ściennego w świetle księżyca. Gdy tytuły mijają, najpierw nic nie słyszymy, potem odległy dźwięk tłuczonego szkła… skrzypienie ukradkiem otwierającego się okna… szelest i łoskot przebijającego się ciała… tupot ostrożnych stóp… brzęk narzędzi włamywacza… kroki ustają, a torba z narzędziami uderza o podłogę. Gdy ostatni tytuł znika, ręka w rękawiczce przesuwa się w ramkę i w kierunku tarczy sejfu.
Mowa może być równie skuteczna. Narracja jest powszechna w tytułach początkowych, ale działa również inna mowa. Na przykład wyobraźmy sobie serię ujęć obskurnego mieszkania:zniszczone krzesła, zlew pełen naczyń, cmentarz puszek po piwie, parszywy kot, podczas gdy słyszymy dwa kulturalne głosy debatujące, czy polecieć Concorde do Europy, czy popłynąć Q.E. II. Gdy pojawia się ostatni napis, widzimy, że głosy wydobywają się z telewizora oglądanego przez naszego starego kumpla, Sloppy Joe.
Moglibyśmy mówić bez końca, ale idea jest jasna:jeśli twoje tytuły są tylko kredytami, nie spełniają swojego potencjału. Główne tytuły programu powinny przygotowywać program dla publiczności i publiczność do programu.