Nawet w tych wspaniałych cyfrowych czasach, znaczna większość edytorów wideo nadal pracuje w tradycyjnym trybie liniowym:montując programy z oryginalnego materiału filmowego, ujęcie po ujęciu od początku do końca. Jeśli tak edytujesz wideo, oto dziesięć kluczowych procedur, których możesz użyć, aby usprawnić proces i ulepszyć wyniki.
1. Przygotuj swoje taśmy
Zanim zaczniesz robić zdjęcia, przygotuj zarówno taśmy z kamerą, jak i taśmę montażową, „zaczerniając” je:nagraj całą długość każdej taśmy czarnym z miksera lub procesora kolorów.
Zaczernienie taśmy robi dwie rzeczy:po pierwsze, nakłada na taśmę kod czasowy i/lub ścieżkę kontrolną. Oznacza to, że wszelkie nienagrane sekcje między ujęciami będą nadal rejestrowane na liczniku magnetowidu. Na taśmie montażowej oznacza to, że sekcje poprzedzające i następujące po programie nie będą wyświetlane jako śnieg wideo i hash audio.
Ponadto, wyświetlając podgląd części zaczernionej taśmy, sprawdzasz, czy prawidłowo odbierze sygnał (tak, czasami znajdziesz uszkodzoną taśmę).
2. Skalibruj swój licznik czasu rzeczywistego
Jeśli nie masz kodu czasowego, znajdowanie pojedynczych ujęć na taśmie kamery może być przykrym obowiązkiem. Aby to ułatwić, użyj funkcji wstawiania wideo, aby nagrać klatkę odniesienia:
- Używając ustawienia obiektywu makro do wypełnienia ekranu, nagraj cyfrowy stoper działający przez około minutę.
- Przed pierwszym ujęciem na każdej taśmie z kamery wstaw stoper, który biegnie od zera godzin/minut/sekund/setnych do co najmniej dziesięciu sekund.
- Zatrzymaj taśmę na klatce, np. 00:00:01:00 i zresetuj licznik magnetowidu do zera. Zanotuj u góry dziennika strzałów, aby przypomnieć sobie tę ramkę kalibracyjną; np. „licznik 00:00:00 =zegarek 00:01:00”. Rejestruj wszystkie swoje strzały na taśmie z lady.
- Za każdym razem, gdy ponownie wkładasz taśmę do magnetowidu, zatrzymaj się na referencyjnej ramce stopera i zresetuj licznik.
3. Oblicz swój czas opóźnienia
Czas opóźnienia to czas, jaki zajmuje nagrywanie magnetowidu między chwilą włączenia funkcji nagrywania a chwilą faktycznego rozpoczęcia nagrywania — zwykle jest to przerwa od jednej do dwóch sekund.
Aby dokładnie określić, jak długa jest ta przerwa, musisz ją dokładnie obliczyć, używając tego dziesięciosekundowego ujęcia stopera do biegania:
- Włóż taśmę do kieszeni montażowej i przejdź do trybu nagrywania/pauzy.
- Ustaw stoper ujęcia o godzinie 00:00:00:00 w talii źródłowej.
- Rzuć talią źródłową i obserwuj odliczanie stopera.
- O godzinie 00:00:05:00 naciśnij Pauzę (lub Odtwórz, w zależności od nagrywarki) i nagraj kilka sekund.
Teraz odtwórz transfer, szukając pierwszej faktycznie zarejestrowanej klatki stopera. Jeśli brzmi, powiedzmy, 00:00:06:50, to czas opóźnienia dla konkretnego magnetowidu wynosi 1,5 sekundy.
Podczas edycji cofnij talię źródłową o kilka sekund przed punktem początkowym następnego ujęcia i obróć go. Na 1,5 sekundy (lub niezależnie od obliczonego przez Ciebie czasu opóźnienia) przed punktem wejścia na decku źródłowym, włącz Nagrywanie na decku montażowym. Przy odrobinie praktyki możesz w ten sposób konsekwentnie wprowadzać dość dokładne zmiany. Jeśli używasz kontrolera edycji, możesz zaprogramować go tak, aby zawsze wysyłał polecenie „nagraj” 1,5 sekundy wcześniej.
4. Improwizuj fajne przejścia
Nawet jeśli nie masz generatora efektów specjalnych, nadal możesz przerywać przejścia między sekwencjami za pomocą efektów wizualnych. Najprostszym z nich jest stopklatka – jeśli masz odtwarzacz źródłowy lub kamerę z solidną funkcją pauzy. W punkcie ostatniego strzału w sekwencji naciśnij Pauzę na talii źródłowej i pozostaw ją na sekundę lub dwie. Następnie kontynuuj składanie programu jak poprzednio. To wszystko.
Innym przejściem, które wymaga pewnych przygotowań, jest swish pan (zwany także „flick pan” i kilkoma innymi nazwami). Gdziekolwiek kręcisz, umieść aparat na statywie, wykadruj ujęcie wycelowane jak najdalej w lewo, przewiń taśmę, a następnie przesuń aparat tak szybko, jak to możliwe i jak najdalej w prawo (spróbuj dla 180 stopni).
Sztuczka polega na umieszczeniu tylko rozmytej części między końcem jednej sekwencji a początkiem następnej, aby uzyskać stylowe przejście.
5. Użyj trybów kopiowania i wstawiania
Przyciski oznaczone jako Wstaw wideo (zastąp obraz, ale nie dźwięk) i Wstaw audio (zastąp dźwięk, ale zostaw obraz) są tak ważne, że bez nich trudno jest naprawdę edytować.
Wstawianie dźwięku (nazywane również dubbingiem dźwięku) umożliwia zastąpienie dźwięku produkcyjnego muzyką, narracją lub (z mikserem i odrobiną praktyki) obydwoma tymi elementami. Możesz go również użyć, aby pozbyć się niechcianych dźwięków, takich jak wskazówki z kamery („Okej, Billy; pomachaj do kamery; pomachaj do… au, daj spokój, Billy!”). Sztuką jest nagranie kilkuminutowego szumu tła (ptaki, ruch uliczny, fale surfingowe, wentylator pieca itp.) w miejsce niechcianych fragmentów ścieżki dźwiękowej.
Wstawianie wideo z pozostawieniem dźwięku jest równie potężne. Możesz go użyć do wstawienia fragmentu ujęcia, podczas gdy główny dźwięk jest kontynuowany (na przykład zbliżenie trenera reagującego w połowie biegu na pięćdziesiąt jardów).
6. Wypróbuj edycję A/X
Edycja A/X oznacza fałszywą edycję rolki A/B, gdy nie masz drugiego odtwarzacza źródłowego do odtwarzania rolki B. Aby ćwiczyć edycję A/X, potrzebujesz przełącznika efektów specjalnych z dwoma kanałami i możliwością przechwytywania zdjęć ze strumienia wideo.
Zacznij od przeniesienia ostatniego ujęcia w sekwencji, naciskając przycisk Still (lub Freeze) w generatorze efektów specjalnych w punkcie końcowym. Następnie, trzymając nieruchomą ramkę na jednym kanale miksera, podłącz kabel lub przełącz następne ujęcie na inny kanał.
Teraz ustaw taśmę montażową dokładnie na pierwszej klatce zamrożenia i przejdź do nagrywania/pauzy. Prześlij kanał miksera z nieruchomą ramką do odtwarzacza. Rzuć decki źródłowe i montażowe w zwykły sposób i natychmiast rozpuść lub wyczyść kanał w akcji na żywo. Jeśli dobrze to zmierzysz, zaczniesz się rozpływać od jednego ruchomego ujęcia do drugiego.
7. Główna edycja rolki A/B
Gdy tylko będziesz mógł skoczyć na drugą talię źródłową, przejdź do prawdziwej edycji rolek A/B, aby uzyskać profesjonalne przejścia między ujęciami. Jeśli nie masz kontrolera edycji do automatyzacji procesu, sztuczka polega na zsynchronizowaniu taśm tak, aby przejście nastąpiło we właściwym miejscu na każdej. Aby to zrobić:
- Ustaw obie talie w punkcie przejściowym i zeruj ich liczniki. Cofnij strzał A (wychodzący) na kilka sekund przed punktem początkowym i wstrzymaj go.
- Utwórz kopię zapasową taśmy B (przychodzącej) na dokładnie tym samym numerze licznika, co na talerzu A.
- Gdy mikser podaje strzał A na platformę montażową, przetocz obie platformy źródłowe jednocześnie, a następnie wykonaj normalne przeniesienie źródła do zespołu.
- Gdy liczniki źródeł A i B zbliżają się do zera, wykonaj przejście między nimi w mikserze i kontynuuj nagrywanie, teraz zasilając źródło B.
Przy odrobinie praktyki prawie za każdym razem trafisz idealnie.
8. Niezsynchronizowany dźwięk premiksu
Aby przezwyciężyć ograniczenia analogowej edycji dźwięku, spróbuj wstępnie zmiksować ścieżki, które nie wymagają idealnej synchronizacji – ścieżki takie jak muzyka i dźwięk otoczenia. Aby to zrobić, wykonaj kopię edytowanej taśmy montażowej, aby otrzymać wstępnie zmiksowane ścieżki i przenieś je na magnetowid montażu.
Teraz przeprowadź muzykę i ścieżki FX w tle przez mikser (lub wejścia dźwiękowe na przełączniku) i użyj funkcji dubbingu audio, aby umieścić je na duplikacie programu. Kiedy skończysz, masz połączone źródło dźwięku.
Na koniec umieść oryginalny master z powrotem w talii montażowej, umieść duplikat w talii źródłowej i przesyłaj jego dźwięk przez system miksowania podczas kopiowania narracji lub dodatkowego dźwięku.
9. Użyj kontrolera edycji
Pracując ręcznie, być może będziesz musiał kilka razy wykonać złożony efekt, zanim zadziała poprawnie. Każda próba obejmuje przetoczenie trzech lub więcej talii do ich punktów początkowych, ustawienie (lub sprawdzenie) odczytów liczników, wybranie efektu lub przejścia w mikserze i być może ustawienie wyjścia z programu tytułowego.
Co szybko się starzeje. Kontroler edycji może zmniejszyć nudę, automatyzując proces konfiguracji i wykonywania. Podczas przewijania efektu kontroler zapamiętuje wszystkie pozycje taśmy i punkty początkowe/końcowe wszystkich efektów.
Jeśli chcesz dostosować i ponownie ułożyć już edytowaną sekwencję, po prostu zmień liczby w pamięci kontrolera, naciśnij edytuj i pozwól maszynie wykonać edycję automatycznie.
Jako urządzenia do automatycznego składania całych programów, myślę, że kontrolery edycji są wyprzedane; ale jeśli chodzi o naprawianie i przekazywanie złożonych efektów, nie można ich pokonać.
10. Przejdź do kodu czasu
Wraz ze wzrostem twojego wyrafinowania będziesz za każdym razem wymagać edycji z dokładnością do klatki. Nie ma sposobu na ich edycję liniową bez precyzji, jaką zapewnia kod czasowy:stały adres ulicy dla każdej klatki programu, zapisany bezpośrednio na taśmie.
Niektóre kamery Hi8 oferują formę kodu czasowego, a niektóre magnetofony VHS mogą go nagrywać (zwykle na jednej ścieżce dźwiękowej). Wszystkie kamery cyfrowe w formacie mini-DV generują kod czasowy.
Oczywiście proces przesyłania materiału do komputera automatycznie zapewnia dostęp do edycji z dokładnością do klatki — z materiałem źródłowym z kodowaniem czasowym lub bez niego.
Ups! To wyskakuje z liniowej edycji do cyfrowego, nieliniowego świata. Ach, ale są dobre wieści! Samodzielne systemy nieliniowe, takie jak Casablanca lub Scenariusz, ułatwiają rozpoczęcie pracy, a systemy komputerowe klasy podstawowej wkradają się w prawdziwe kompetencje.
Więc gdybym miał miejsce na jedenastą wskazówkę do edycji liniowej, może warto rozważyć przeniesienie na nieliniową.