Czy lubisz drobne szczegóły? Cóż, jeśli jesteś fotografem, lepiej bądź. Odkrycie zasady trójpodziału to kamień milowy dla każdego fotografa. Nagle uświadamiasz sobie, że wszystko, co kiedykolwiek robiłeś, to wyśrodkowanie fotografowanego obiektu w środku kadru, ponieważ tam właśnie znajduje się siatka ostrości aparatu. Ma sens, prawda? Zasada trójpodziału wzniosła Cię na nowe wyżyny w Twojej fotograficznej podróży, przesuwając obiekt w jedną lub drugą stronę w kadrze lub w górę lub w dół. Ale czy niektóre z tych zdjęć nie wyglądają na nieco zatłoczone, gdy znajdują się tak blisko obu stron kadru? Jasne, że to działa w niektórych przypadkach, ale co by było, gdyby istniała jeszcze inna zasada, którą możesz włączyć do swojego repertuaru fotograficznego?
Wprowadź współczynnik Fibonacciego…
Prawo to, znane również jako Złoty Środek, Phi lub Boska Proporcja, zostało rozsławione przez Leonarda Fibonacciego około 1200 roku n.e. Zauważył, że istnieje absolutny stosunek, który często pojawia się w naturze, rodzaj projektu, który jest powszechnie skuteczny w żywych organizmach i miłe dla ludzkiego oka. Stąd przydomek „boska proporcja”.
Od renesansu artyści i architekci projektowali swoje prace w taki sposób, aby zbliżyć się do tego stosunku 1:1,618. Można go znaleźć w całym Partenonie, w słynnych dziełach sztuki, takich jak Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza, i nadal jest używany. Boska proporcja została wykorzystana przez firmy takie jak Apple do projektowania produktów, podobno została wykorzystana przez Twittera do stworzenia nowej strony profilu i została wykorzystana przez największe firmy na całym świecie do projektowania logo. W większości środowisk fotograficznych nie mówi się o tym, ponieważ jest to nieco zaawansowana metoda kompozycji i może być myląca dla wielu osób. O wiele łatwiej jest po prostu mówić o „zasadzie trójpodziału”, ponieważ jest ona dokładna, precyzyjna i łatwa do przestrzegania.
Stosunek ten można wykorzystać na wiele sposobów do komponowania zdjęcia. Lightroom 3 ma nawet opcję nakładki o złotym współczynniku, gdy przechodzisz do przycinania obrazu. W ten sposób możesz wyrównać siatkę złotego podziału, aby pokrywała się z liniami lub interesującymi miejscami na zdjęciu. W tym momencie możesz być dość zdezorientowany. Jeśli tak, poświęć kilka chwil, aby obejrzeć dowolny (lub wszystkie) z tych filmów, które mają wyjaśnić ten stosunek.
Wideo 1:Numer natury:1,618
Film 2:Natura w liczbach
Film 3:Złoty podział
Ok, mam nadzieję, że to wyjaśniło sprawę? Do tej pory powinieneś wiedzieć, że to NIE jest teoria spiskowa ani rozmyta matematyka. To prawdziwy aspekt kompozycji, z którego korzystali historyczni znani artyści i architekci oraz firmy z listy Fortune 500. W zastosowaniu do fotografii, ten stosunek może stworzyć estetyczne kompozycje, które mogą być magnesem dla ludzkiej podświadomości. Kiedy weźmiesz słodki punkt Fibonnaciego Ratio i odtworzysz go cztery razy w siatce, otrzymasz coś, co wygląda na siatkę z regułą trójki. Jednak po bliższym przyjrzeniu się zobaczysz, że ta siatka nie jest dokładnym podziałem kadru na trzy części. Zamiast 3-częściowej siatki, która ma 1+1+1=klatka, otrzymujesz siatkę, która ma 1+0.618+1=klatka. Oto kilka przykładów siatki Phi umieszczonej nad niektórymi obrazami, na których używałem jej w przeszłości…
W powyższym przykładzie umieściłem nieco bardziej dominujące oko konia na jednym ze skrzyżowań Phi. Weź pod uwagę, że gdybym umieścił na tym zdjęciu siatkę z regułą tercjową i wyrównał nią oko, głowa byłaby stłoczona po lewej stronie kadru. Na tym zdjęciu głowa nie jest pośrodku, nie jest zatłoczona po obu stronach. W porządku, zgodzisz się? Rzućmy okiem na inny…
Ten jest nieco inny. Jeśli jesteś PRAWDZIWYM pedantem, jeśli chodzi o szczegóły, być może zauważyłeś, że istnieje niewielka różnica między przecinającymi się liniami wykresu Phi a słodkim punktem samego Phi. Na tym obrazie upewniłem się, że wyrównałem głowę mojego obiektu w spirali i umieściłem lewe oko mniej więcej nad słodkim punktem. OK, ruszam dalej…
Na tym zdjęciu z Key West wyrównałem horyzont z górną linią siatki Phi. Moim zdaniem, gdy wyrównujesz horyzont z regułą siatki trójek, separacja jest zbyt… oczywista. Myślę, że zostawiłoby to trochę za dużo tego, co nie jest tematem na obrazie. Na tym zdjęciu niebo i chmury są idealnym uzupełnieniem tego, co staram się przekazać na zdjęciu:kościół na dole po prawej, a słynna ulica Duval po lewej. Jednak przy większej ilości nieba niż jest na zdjęciu, widz może pomyśleć, że to właśnie niebo jest tematem. Oto jeszcze jeden…
W tym przykładzie do ostatecznej kompozycji użyłem wielu linii na siatce Phi. Wyrównałem drzwi zarówno liniami pionowymi, jak i dolną linią poziomą. Zapewniło to idealną ilość sufitu, aby skierować wzrok widza do drzwi. Oto kilka przykładów bez siatki. Sprawdź, czy potrafisz wyobrazić sobie siatkę nad obrazami i określić, dlaczego obraz został tak skomponowany.
Wniosek
Mam nadzieję, że ten artykuł rzucił nieco światła na nieco tajemniczy temat w świecie fotografii. Współczynnik Fibonacciego to potężne narzędzie do komponowania zdjęć i nie należy go lekceważyć jako drobnej różnicy w stosunku do zasady trójpodziału. Chociaż siatki wyglądają podobnie, użycie Phi może czasami oznaczać różnicę między zdjęciem, które po prostu klika, a zdjęciem, które nie wydaje się odpowiednie. Z pewnością nie twierdzę, że w fotografii nie ma miejsca na zasadę trójpodziału, ale Phi jest znacznie lepszą i znacznie bardziej inteligentną oraz historycznie sprawdzoną metodą komponowania sceny.
Jeśli chcesz zacząć włączać to potężne narzędzie do kompozycji do swojej fotografii, masz szczęście! Dołączyłem nakładkę PNG zarówno spirali Fibonacciego, jak i siatki Fibonacciego. Po prostu kliknij ten link do pobrania, aby zacząć z nich korzystać. Te nakładki są przeznaczone do użytku w programie Photoshop. Po prostu umieść je w pliku, nad którym pracujesz, a następnie przeskaluj je do odpowiedniego rozmiaru obrazu.