Znajomość działania technicznego aparatu to połowa sukcesu w kręceniu dobrego filmu. Zrozumienie dobrej kompozycji może naprawdę nadać twojej pracy trochę pizazz.
Jeśli czytasz ten artykuł od dłuższego czasu, słyszałeś, jak mówię o zasadzie trójpodziału. Jeśli czytałeś o produkcji filmowej i wideo gdziekolwiek indziej, słyszałeś też, jak rozmawiali o tym inni ludzie. Jest to jedna z najważniejszych zasad kompozycji w malarstwie, fotografii, a co za tym idzie, w produkcji filmów i wideo.
Jaka jest reguła?
Choć jej historia jest skomplikowana, zasada trójpodziału jest niezwykle prosta do przestrzegania.
Podziel ekran wideo na trzy poziome i trzy pionowe segmenty – jak siatka w kółko i krzyżyk. Zasada trójpodziału mówi, że punkty zainteresowania powinny znajdować się na przecięciu dwóch z tych linii lub, w przypadku linii, takich jak horyzonty lub filary, powinny znajdować się na poziomie 1/3 lub 2/3.
Dlaczego powinienem używać reguły?
Chociaż łatwo jest wyjaśnić, dlaczego działają inne zasady kompozytorskie, takie jak „przestrzeń patrzenia” lub „pokój pod brodą”, niezwykle trudno jest zrozumieć, dlaczego komponowanie z zasadą trójpodziału działa. Z jakiegoś powodu ludzie po prostu uważają to za przyjemne. Potwierdza to ponad sto lat kinematografii. Ale nie wierz mi na słowo – po przeczytaniu tego artykułu spróbuj eksperymentu. Ustaw kilka ujęć za pomocą kamery wideo. W jednym wycentruj obiekt, a następnie zrób zdjęcie drugiego, zgodnie z zasadą trójpodziału. Obejrzyj ujęcia na telewizorze i zobacz, czy jeden z nich wydaje się z natury „właściwy”, a drugi z natury „zły” – spróbuj określić ilościowo swoje reakcje.
Oglądanie zawodowców
Wspaniałą rzeczą w filmach i telewizji jest to, że masz dostęp do największych artystów w tej dziedzinie dzięki wynajęciu 2 USD w lokalnym sklepie wideo.
Ci spośród was, którzy mieszkają samotnie i chcą zostać lepszymi filmowcami, mogą spróbować tego eksperymentu:weź cztery kawałki sznurka i przyklej je na przedniej części telewizora, aby przedstawić siatkę. Pamiętaj, że będziesz musiał trochę przesunąć poziome, jeśli oglądasz coś, co jest w formacie letterbox, tak aby reprezentowały ekran docelowy reżysera. (Jeśli oglądasz „pełnoekranową” wersję 4:3 filmu nakręconego w 16:9, wstydź się). Następnie przejdź do sklepu wideo i wypożycz kilka swoich ulubionych filmów. Niekoniecznie muszą to być filmy, które zdobyły Oscara za najlepsze zdjęcia, choć zawsze fajnie jest sprawdzić, co ludzie uważają za najlepsze. Obserwując je, zobacz, jak często ludzie, rzeczy i ciekawe miejsca leżą na tych skrzyżowaniach. Zwróć też uwagę na to, jak często rzeczy są wyśrodkowane – jeśli tak, to czy jest jakiś powód? Dzięki liniom wyświetlanym na ekranie telewizora będziesz mógł patrzeć na rzeczy, które rysują własne linie, takie jak drogi i horyzonty. Czy obiekty w kadrze – może osoba i budynek – rysują wyimaginowaną linię między dwoma przecięciami na siatce? W jaki sposób reżyser i operator obrazu wykorzystują te skrzyżowania? Jak wykorzystują pustą przestrzeń? Ile informacji znajduje się w każdym ujęciu?
Jeśli nie mieszkasz sam i masz małżonka, który uprzykrzy ci życie, jeśli przykleisz sznurek do telewizora, możesz umieścić osiem małych kawałków taśmy na górze, na dole, po lewej i prawej stronie ekranu i wyobraź sobie, że tam są między nimi linie. Jeśli twój współmałżonek zauważy i zapyta o taśmę, po prostu powiedz, że przeprowadzasz eksperyment, wizualizując zasadę trójpodziału w świetnych wypożyczonych filmach. Potem zamienia się w randkę i otrzymujesz za to punkty. (Aby to zadziałało, najlepiej jest już kupić popcorn i kwiaty.)
Pomoce wizualne
Wiele nieruchomych i ruchomych kamer wideo ma wbudowaną w wizjerze siatkę reguły trójpodziału, która pomaga w komponowaniu, ale wszystko, czego naprawdę potrzebujesz, to wyszkolone oko. Kiedy patrzysz na ramę, zawsze powinieneś pomyśleć, jak najlepiej opowiedzieć swoją historię na tym ograniczonym płótnie.
Oto prosty sposób na przypomnienie sobie:możesz stworzyć własną pomoc wizualną Reguła trójpodziału, używając przezroczystego twardego arkusza plastiku i odrobiny taśmy izolacyjnej. Przytnij plastikowy arkusz do tego samego rozmiaru, co wizjer LCD i narysuj siatkę w kółko i krzyżyk za pomocą trwałego pisaka. Po skomponowaniu, skupieniu i ustawieniu poziomów ujęcia ostrożnie przyklej górną część plastikowego arkusza do krawędzi obudowy wyświetlacza LCD (nie do ekranu). Sprawdź swoją kompozycję. Czy kluczowe punkty tematyczne znajdują się na celowniku siatki?
Jeśli trzymasz plastikowy arkusz w kółko i krzyżyk z dala od siebie i kadrujesz otaczający cię świat, używając rąk do tworzenia kwadratowej klatki, tak jak robią to reżyserzy, wkrótce będziesz „komponować” ujęcia w głowie za każdym razem, gdy na nie spojrzysz. byle co. Twoi przyjaciele i rodzina albo będą zachwyceni twoją plastikową płachtą, uśmiechną się i potakują świadomie, myśląc:„Aha, on ma zadatki na hollywoodzkiego reżysera”, albo będą się śmiać za twoimi plecami, zastanawiając się, co masz. ostatnio jadłem.
Czy każdy strzał musi być zgodny z regułą?
Wszyscy słyszeliśmy, że zasady są stworzone po to, by je łamać, a zasada trójpodziału nie jest wyjątkiem. Nikt nie będzie karał twojej produkcji za niewolnicze podążanie za nią, ale mogą się zastanawiać nad twoimi umiejętnościami kompozytorskimi, jeśli odejdziesz od niej bez uzasadnionego powodu.
Kiedy Steven Bocho stworzył Blues na Hill Street w 1982 roku zdecydował się nakręcić ręczną kamerą sekwencję otwierającą każdy program, „apel”. Został okrzyknięty wizjonerem za odejście od ustalonej tradycji solidnie montowanych kamer. Gdyby zdecydował się sfilmować cały program w ten sposób, ludzie mogliby zachorować na chorobę lokomocyjną. Bocho miał dobry powód, by wyruszyć na własną rękę:myślał, że szarpana, ręczna kamera da widzom wrażenie „jesteś tam”, jak w pokoju z policjantami. To szło w parze z brudnym, obskurnym zestawem i odniosło sukces. Wyglądało to jak prawdziwe życie i zostało okrzyknięte przez policję w całym kraju jako dokładne, częściowo dlatego, że odważyło się złamać niektóre zasady.
Będą chwile, kiedy wypadnie wyrzucić tę kompozycyjną regułę przez okno i umieścić swoich bohaterów w martwym punkcie – od Ciebie zależy, dlaczego to robisz.
Redaktor współpracujący Kyle Cassidy jest artystą wizualnym, który dużo pisze o technologii.