Poznaj naturalistyczne podejście filmowca Lee Isaaca Chunga do postaci w Minari i jak możesz doskonalić tę wyjątkową metodę opowiadania historii.
Od czasu swojej pierwotnej premiery na Sundance Film Festival 2020 film Minari nadchodził długi czas. I to nie tylko z powodu znacznie opóźnionego wydania z powodu blokad w całej branży. Historia Minari jest tak osobisty i prawdziwy, że najwcześniejsze oznaki jego rozwoju zaczęły pojawiać się w dzieciństwie reżysera Lee Isaaca Chunga.
Film opowiada na wpół autobiograficzną historię południowokoreańskiej rodziny imigrantów Chunga, próbującej znaleźć sukces i amerykański sen na wiejskich obszarach Ameryki w latach 80. XX wieku. Film jest pięknie napisany, nakręcony i zmontowany i zawiera wybitne role w obsadzie, w której występują zarówno amerykańskie, jak i koreańskie gwiazdy — Steven Yeun, Han Ye-ri, Youn Yuh-jung i Will Patton.
Jednak to, co naprawdę sprawia, że film jest wyjątkowy z perspektywy filmowej, to to, jak wiele może nauczyć filmowców o znaczeniu realizmu, charakteru i tworzenia naturalizmu. Przyjrzyjmy się więc niektórym elementom filmowym i posłuchajmy samego Chunga, aby zbadać, co tak naprawdę jest sercem Minari opowiadania historii i tego, jak Ty też możesz tworzyć unikalne, bogate i naturalne postacie i historie we własnych projektach.
Wyciągnij z prawdziwych postaci i historii
Tworząc naturalizm w swoich filmach, z pewnością pomaga, gdy możesz czerpać z prawdziwych historii, ludzi i życia, jak miało to miejsce w przypadku Minari gdzie wszystkie postacie są oparte na rodzinie Chunga. W wywiadzie dla The Hollywood Reporter Chung mówi o tym, jak przerażające może być to, zwłaszcza gdy ma za zadanie opowiedzieć historie bliskich.
„Myśleli, że robię coś na ich temat. . . Oni byli tym zestresowani, a ja byłem z tego powodu zestresowany” – przyznaje Chung. Jednak stwierdzając, że pomimo początkowych prób ukrycia prawdziwych tematów swojego filmu przed rodziną, pokazał im go, aby uzyskać ich opinię.
Dla filmowców dążących do tego poziomu realizmu w swoich projektach ważne jest, aby znaleźć odpowiednią równowagę między czerpaniem z prawdziwego życia a szanowaniem tych, na których im zależy, a jednocześnie nie wnikać zbytnio lub zbyt głęboko w doświadczenia innej osoby. Musisz mieć pewność, że docierasz tylko do tych, którzy ostatecznie Ci ufają i wierzą w Ciebie.
Pomóż widzom odnaleźć własną nostalgię
Jeśli cokolwiek może pomóc w zrozumieniu tego, co sprawia, że film Chunga wydaje się tak osobisty i potężny, to ten esej wideo od Spikima Movies. Naprawdę trafia w sedno swoim stwierdzeniem, że Minari tak naprawdę nie dotyczy postaci, zamiast tego „ostatecznym celem jest pomoc widzom w przypomnieniu sobie nieopisanej nostalgii za domem”.
I naprawdę wydaje się, że to prawdziwy cel Chunga w filmie, który jest oczywiście bliski i drogi jego sercu. Ale staje się to znacznie większą eksploracją tego, co dom i rodzina oznaczają dla nas wszystkich.
Eseje wideo, takie jak ten — badające „piękną tragedię” — to kreatywne sposoby na nadanie retroaktywnego znaczenia filmowi, który sam już obejrzałeś i doświadczyłeś. Jako filmowiec Chung przez cały czas podejmuje decyzje, które nie tylko napędzają fabułę, ale ostatecznie wywołują emocje i nostalgię u publiczności.
Poszukaj autentycznego przesyłania i połączeń
Słuchanie, jak Chung opowiada o swoim filmie, jest dość inspirujące dla innych, którzy mogą chcieć zacząć od małego i awansować w kręgach niezależnych twórców filmowych. Minari bynajmniej nie jest produkcją wysokobudżetową. Kręcony w plenerze i z napiętym kalendarzem produkcji, Chung opowiada o tym, jak duża część filmu powstała szybko i musiała być kręcona z niezależną wrażliwością na każdym kroku.
Jednak ogólne wyniki są imponujące, nawet dla niektórych z największych nazwisk w Hollywood. W powyższej rozmowie J.J. Abrams przyznaje, że jest wielkim fanem twórczości Chunga. Mimo to interesujące jest, ile Chung ma do powiedzenia w rozmowie z Abramsem i Yeunem, o tym, jak wszystko, od produkcji po casting, polegało na szukaniu autentycznych momentów i tworzeniu naturalnych połączeń i występów.
Niech historia rozwija się sama
W kolejnym fantastycznym wywiadzie z legendą filmową Chung opowiada dalej o tworzeniu Minari z Pasożytem reżysera Bong Joon Ho, który jest również zaznajomiony z opowiadaniem różnorodnych, fascynujących historii postaci i klasowych zmagań. Jednak, ponieważ obaj filmowcy otwierają się w powyższym wywiadzie, Chung mówi nieco więcej o niektórych decyzjach, które podjął w odniesieniu do pracy z narracją lektora, a dokładniej, jak i dlaczego zdecydował się w ogóle zrezygnować z jakiejkolwiek narracji.
Chung przyznaje również, że w osobnych momentach narracja lektorska miała stanowić integralną część filmu, czy to w całym filmie, czy w sekcjach „bookend” na początku i na końcu filmu. Dla filmowców narracja często może być doskonałym narzędziem (podobnie jak nietrudno dodać lektora), aby pomóc poprowadzić film i zapewnić znacznie silniejszy szkielet narracji, że tak powiem. Ale, jak zgadzają się Chung i Bong, może to również być trochę podporą i faktycznie przeszkadzać w bardziej naturalnym podejściu do kręcenia filmów, w którym fabuła rozwija się sama z widzami.
Naciskaj na nowe filmy i głosy
Ostatecznie, jak Chung opowiada w tym filmie z całą obsadą, filmy takie jak Minari po prostu mogło nie powstać w przeszłości. I, jak podkreśla artykuł The Hollywood Reporter, było to naprawdę doskonałe przedstawienie nowego poziomu otwartości i różnorodności w Hollywood, co pomogło usprawnić scenariusz i produkcję poprzez rozwój.
Opowiadania Chunga nigdy nie stłumiono ani nie poproszono o nacisk na „amerykanizację” jego filmu lub doświadczeń. Rezultatem jest proces tworzenia filmu, który pozwolił na nowy głos i nowy proces. Utalentowany reżyser, obsada i ekipa byli w stanie wykorzystać ten proces, aby osiągnąć sukces zarówno krytyczny, jak i komercyjny.
Mamy nadzieję, że filmy takie jak Minari posłuży jako przykład dla wschodzących twórców filmowych, którzy chcą opowiedzieć własne, niepowtarzalne historie — z charakterem i naturalizmem — a także producentów filmowych, którzy są bardziej otwarci i uważni w rozwijaniu tych historii w oparciu o autentyczność, a nie stare stereotypy i formuły.