Ze wszystkich zjawisk, które można zobaczyć na nocnym niebie, zorza polarna może być najbardziej spektakularna. Światła są tworzone przez naładowane cząstki pochodzące ze Słońca, oddziałujące z cząsteczkami gazowymi w naszej atmosferze. Światła te pojawiają się również na półkuli południowej, gdzie znane są jako światła południowe. Inna nazwa wersji północnej to aurora borealis (południowa to aurora australis).
Góra Vesturhorn, Islandia – obiektyw 14 mm, f/2,8, przez 10 sekund przy ISO 1600
Jak znaleźć zorzę polarną
Możesz zobaczyć prognozę dla zorzy polarnej online tutaj. Ta strona internetowa daje ogólne pojęcie o tym, gdzie każdej nocy będzie widoczna zorza polarna. Na przykład, jeśli jesteś w północno-kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, możesz zobaczyć zorzę polarną, jeśli prognoza wynosi 5 lub więcej. Aby jednak uzyskać najlepszą szansę na zobaczenie zorzy polarnej, musisz podróżować jeszcze dalej na północ. Aby odkryć najlepsze lokalizacje, spróbuj znaleźć dzień, w którym prognoza na powyższej stronie wynosi 1 lub 2. Wszędzie w jasnozielonym okręgu jest najlepszym miejscem do oglądania zorzy polarnej. Niektóre miejsca, które są nieco łatwiej dostępne w najlepszych miejscach widokowych, to Wiseman na Alasce; Yellowknife, Kanada; Islandia i północna Norwegia.
Jakiego obiektywu użyć
Podczas fotografowania zorzy polarnej bardzo pomocne jest użycie jasnego obiektywu o przysłonie f/2,8 lub większej. Obiektywy te mogą wpuszczać więcej światła do aparatu, co zapewnia wyższą jakość zdjęć w nocy. Dobrą opcją jest Rokinon 14mm f/2.8, który kosztuje około 300 dolarów. To ultraszerokokątny obiektyw, który jest ważny przy fotografowaniu czegoś tak ekspansywnego jak zorza polarna. Kolejną opcją jest Nikkor 14-24mm f/2.8. To fenomenalny obiektyw, ale kosztuje prawie 2000 USD.
Wiseman, Alaska – obiektyw 14 mm, f/2,8, 15 sekund, ISO 6400.
Ustawienia i ekspozycja aparatu
Zazwyczaj będziesz musiał użyć najszerszej przysłony na obiektywie, a dla czasu otwarcia migawki zwykle będziesz chciał używać ekspozycji między 10-15 sekundami. Jeśli światła poruszają się szybko po niebie, mogą zacząć się zbytnio rozmywać przy dłuższych ekspozycjach. Jeśli zorza polarna nie porusza się szybko, możesz uciec z ekspozycją 20-30 sekund. Powinieneś używać najwyższego natywnego ISO w aparacie, który nie powoduje prześwietlenia jasnych miejsc (natywne ISO to takie, które jest reprezentowane przez liczbę, a nie litery, takie jak H1 lub H2). Uważaj jednak, ponieważ gdy zorza polarna staje się naprawdę jasna, możliwe jest prześwietlenie ujęcia.
Zalecam trochę niedoświetlenie zdjęć, aby nie ryzykować rozświetlenia pasemek, jeśli światła nagle się rozjaśnią. Będziesz chciał często sprawdzać histogram, aby upewnić się, że nie zbliżasz się do przycięcia najciekawszych momentów. Jeśli tak, musisz obniżyć czułość ISO lub długość ekspozycji.
Wiseman, Alaska – obiektyw 14 mm, f/2,8, 8 sekund, ISO 6400.
Zszywanie obrazów
Zorza polarna może wypełnić większość nieba, a nawet ultraszerokokątne obiektywy mogą uchwycić tylko część wyświetlacza. Aby rozwiązać ten problem, możesz tworzyć połączone obrazy, aby uchwycić większą część sceny. Połączony obraz to taki, w którym robi się wiele ujęć, z których każde obejmuje niewielką część sceny, którą chcesz sfotografować. Później użyjesz oprogramowania komputerowego, takiego jak Lightroom lub Image Composite Editor (tylko w systemie Windows), aby połączyć te obrazy, aby utworzyć obraz całej sceny. Wspaniałą rzeczą w połączonych obrazach jest to, że tworzą one również większe obrazy z większą ilością szczegółów i mniej szumami.
Jeśli zorza polarna jest jasna i szybko się porusza, zazwyczaj będziesz chciał użyć bardzo szerokiego obiektywu, na przykład 14 mm, aby utworzyć jednorzędową, połączoną panoramę. Będziesz musiał zrobić wszystkie obrazy dość szybko, w przeciwnym razie zorza polarna może się poruszać tak bardzo, że obrazy nie będą się płynnie łączyć. Jeśli zorza polarna jest stosunkowo słaba, nie porusza się tak szybko. W takiej sytuacji możliwe jest wykonanie połączonych panoram wielowierszowych z maksymalnie 20 obrazami. Te duże połączone obrazy mogą pomóc zminimalizować szum, który jest bardziej zauważalny, gdy zorza polarna jest słabsza. Do robienia takich obrazów polecam obiektyw 24 mm.
Supapak Mountain, Alaska – obiektyw 24 mm, f/2,8, 10 sekund, ISO 6400, 9 połączonych obrazów.
Kiedy szukać świateł
Najlepszą porą roku na fotografowanie zorzy polarnej jest okres równonocy wiosennej i jesiennej, w marcu i wrześniu. W tych miesiącach zorza polarna jest nieco bardziej aktywna niż inne. Nigdy nie planuj podróży, aby sfotografować zorzę polarną między końcem kwietnia a początkiem sierpnia. W tym czasie na dalekich północnych szerokościach geograficznych nie jest bardzo długo, jeśli w ogóle nie jest ciemno. Jeśli planujesz podróż w grudniu lub styczniu, przez większą część dnia, jeśli nie przez cały dzień, będzie ciemno. Jednak w tym czasie może być przenikliwie zimno, więc wiosna i jesień są nadal preferowane dla wszystkich, z wyjątkiem najbardziej żądnych przygód fotografów.
|
 Yellowknife, Kanada – obiektyw 15 mm, f/2,8, 30 sekund, ISO 1600. |
 Brooks Range, Alaska — obiektyw 14 mm, f/2,8, 10 sekund, ISO 6400. |
Inne uwagi
Ponieważ podczas fotografowania zorzy polarnej może być bardzo zimno, możliwe jest, że w nocy obiektyw zaparuje. Soczewki zaparowują znacznie szybciej, gdy zostaną przeniesione z ciepłego miejsca do zimnego. Jednym ze sposobów, aby temu zapobiec, jest utrzymywanie aparatu fotograficznego w niskiej temperaturze, przechowując go w bagażniku pojazdu, a nie w ciepłym pomieszczeniu. Będziesz jednak chciał przechowywać baterie w ciepłym miejscu, ponieważ zimne baterie nie wytrzymują tak długo, jak ciepłe, więc może to pomóc zmaksymalizować żywotność baterii. Inną opcją zapobiegania parowaniu obiektywu jest przymocowanie z boku ogrzewaczy do rąk za pomocą gumek, które pomogą utrzymać ciepło.
Laguna Jokulsarlon, Islandia – obiektyw 19 mm, f/2,8, 20 sekund, ISO 3200.
Możesz strzelać do zorzy polarnej w prawie każdej fazie księżyca. Zorza polarna będzie jaśniejsza bez księżyca, ale każdy pierwszy plan na zdjęciu będzie prawdopodobnie renderowany jako ciemna sylwetka. Przy pełni księżyca pierwszy plan będzie dobrze oświetlony, a zorza będzie słabsza, ale to może nie mieć znaczenia. Zorza polarna jest często tak jasna, że będzie łatwo widoczna przy pełni księżyca. Moim ulubionym czasem na fotografowanie zorzy polarnej jest księżyc, który jest oświetlony w 20-50%. Będzie wystarczająco ciemno, aby zobaczyć gwiazdy i zorzę trochę lepiej niż podczas pełni księżyca, a nadal będziesz w stanie renderować wiele szczegółów na pierwszym planie. Aby móc robić zdjęcia w różnych warunkach, zalecam zaplanowanie podróży tak, aby przybyć w pobliżu nowiu i wyjechać w pobliżu pełni.
Yellowknife, Kanada – obiektyw 14 mm, f/2,8, 15 sekund, ISO 6400.
Najpierw ćwicz w pobliżu domu
Jednym błędem, jaki popełniali fotografowie, jest wyjazd na kosztowną wycieczkę, aby zobaczyć zorzę polarną bez wcześniejszego robienia zdjęć nocnych. Odchodzą z kiepskimi obrazami, które są nieostre lub niewłaściwie naświetlone. O ile nie mieszkasz w okolicy, w której możesz zobaczyć zorzę polarną, zalecam nabycie biegłości w fotografowaniu w nocy, zanim zapłacisz za kosztowną wycieczkę, aby zobaczyć zorzę polarną. Fotografowanie zorzy polarnej jest trudniejsze niż fotografowanie większości innych scen nocnych. Światła mogą poruszać się szybko i mogą nie pojawiać się zbyt długo, więc musisz być w stanie jak najlepiej wykorzystać czas, gdy światła są wyłączone. Jeśli wcześniej ćwiczysz z łatwiejszymi przedmiotami, powinieneś być w stanie uzyskać świetne obrazy!