Jestem pewien, że wszyscy przeczytali już post o pisarce DPS Natalie Norton i tragicznym wydarzeniu, jakim była śmierć jej małego chłopca. Jestem zdumiona jej wiarą i siłą:co za niesamowita kobieta. Kiedy po raz pierwszy dowiedziałem się o jego chorobie, napisałem do niej, aby powiedzieć jej, że wiem, jak się czuje, ponieważ moja mała dziewczynka zachorowała w listopadzie i minął miesiąc, zanim dowiedziałem się, że nie umrze. Przez miesiąc miałam chore serce, nie wiedząc, co stało się z moją żwawą, wesołą, rozchichotaną córeczką, która w ciągu jednej nocy zamieniła ją w noworodka, nie mogłam podnieść głowy, skupić wzroku, użyć rąk ani śmiać się, gdy ją łaskocze.
Teraz muszę powiedzieć, że naprawdę nie wiem, jak się czuje Natalie, ale moje serce idzie do niej. Moja rada dla niej brzmiała:„nie przestawaj strzelać”. Chociaż nie są czymś, na co chcę patrzeć każdego dnia, cieszę się, że sfotografowałem Grace w szpitalu. Lekarze uznali to za przydatne i patrzę na nich ze zdumieniem, że powiedzenie jest prawdziwe:czas leczy wszystkie rany .
Od jakiegoś czasu myślałam o napisaniu posta o tym, jak fotografia była oczyszczająca w moim życiu, zawsze obecny terapeuta w dłoni. A teraz, gdy znam moc fotografii, która leczy serce, jestem gotów trochę o tym napisać.
Grace urodziła się w listopadzie 08. W wieku 5 miesięcy przewróciła się i nigdy więcej nie zrobiła. Nigdy nie siadała, nie czołgała się, nie trzymała własnej butelki ani nie machała na pożegnanie, gdy tata wychodził rano do pracy. Myślałem, że była po prostu wyluzowana. Potem, kilka tygodni przed swoimi pierwszymi urodzinami, przebiera się w ciągu nocy. Nie mogła podnieść głowy, przewrócić się, skupić na twojej twarzy ani użyć rąk. Pewnej nocy zabraliśmy ją do szpitala i wtedy zaczęły się przerażające słowa:„Zauważyłeś, że jej głowa jest bardzo mała?” „Czy ona zawsze robi to swoim językiem?” „Zdecydowanie coś jest nie tak”.
Genetyczne badania krwi zajęły miesiąc i ostatecznie postawiono diagnozę:Grace ma zespół Retta.
To nie jest lista wskazówek od 1 do 10, jak leczyć swoje palenisko przez żaluzję. To tylko kilka obrazów, które do mnie przemawiają i nauczyły mnie życia, a także prośba do fotografów na całym świecie:Photoshop jest wspaniały. Perfekcyjna kompozycja jest bezcenna, a zarabianie na tym, co kochasz to najlepsze. Ale jeśli nie strzelasz, by żyć, strzelasz, by się wyleczyć i strzelasz, by raz na jakiś czas poczuć bicie serca, tracisz.
Widziałeś już ten obraz w moich postach. Myślę, że to najdroższe zdjęcie, jakie kiedykolwiek w życiu zrobiłem. To ostatnie zdjęcie Grace, jakie zrobiłem, zanim nie była już w stanie utrzymać się na rękach i straciła tęskne spojrzenie w oczach.
Mówi mi to:gdybym nie był tak czujny przy fotografowaniu Grace, bez względu na to, jak długo musiałem czekać, aż spojrzy na mnie tymi tęsknymi oczami, nigdy nie uchwyciłbym tego momentu.
A potem zdjęcie w wyniku tego, że poświęciłem czas na oglądanie, jak je ciastko. Nie może już trzymać ciasteczka.
Mówi mi to:zanurz się w przyziemnych. Zrób zdjęcia swoim dzieciom wykonującym codzienne czynności. Nie muszą być przełomowe. Pewnego dnia może się okazać, że były bardziej przełomowe, niż myślałeś.
I na koniec najnowsze. Zignorowałam naczynia i cierpliwie prowadziłam ręce Grace, żeby sprawdzić, czy możemy wspiąć się na górę i złapać Cheerio. I przysięgam (na krzyż, mam nadzieję umrzeć), że gdy machnęła ręką, desperacko próbując odzyskać idealne uścisk szczypiec, te przeklęte Cheerios otworzyły się i stworzyły serce. I trzymałem aparat.
Mówi mi to:naczynia zawsze tam będą. Niech los weźmie cię za rękę, a fotografia zabierze cię w miejsca, o których nigdy nie śniłeś.