Arteh Odjidja:Strach i sny, serial Nieznajomy

W 2012 roku, kiedy urodzony w Londynie fotograf Arteh Odjidja odwiedzał Moskwę na pokaz mody Ozwalda Boatenga, spotkał młodego Afrykańczyka o imieniu Abdulay, który osiadł w stolicy Rosji (przez Portugalię) po migracji z zachodnioafrykańskiej wyspy São Tomé i Książę.

Odjidja wyjaśnia:„Kiedy jesteś w Rosji i jesteś oczywistym obcokrajowcem, wiele osób sprawia, że ​​czujesz się obcym. Ludzie dosłownie patrzą na ciebie, a twój umysł wypełnia puste miejsca na to, co myślą. Często tak się czujesz i powiedziałem sobie, jeśli jestem tu od trzech dni i tak się czuję, to jak musi wyglądać Abdulay, który mieszka tu od dwóch lat? Wtedy zagłębiłem się w jego historię”.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii Odjidja, ożywiony spotkaniem z Abdulayem i zaniepokojony nagłówkami w mediach opisujących migrantów przybywających do Europy jako roje, zaczął zwracać większą uwagę na migrację.

Jego decyzją było stworzenie projektu humanizacji migrantów i ich indywidualnych doświadczeń. „Postrzegałem tych ludzi prawie jako superbohaterów. Ludzie, którzy migrują, zostawiają wszystko za sobą i biorą tę szansę na siebie, idą i uczą się nowego języka, zaczynają w nowym miejscu, które wymaga odwagi”.

Warsztaty Coram Young Citizens

W 2018 roku Odjidja nawiązała współpracę z Coram Young Citizens. Podczas serii warsztatów wspierał ambasadorów Young Citizens w rozwijaniu ich umiejętności fotograficznych i twórczych głosów. Wyprodukowane zdjęcia prezentują osiągnięcia i aspiracje młodych migrantów, kwestionują postrzeganie społeczne i inspirują osoby z podobnych środowisk.

Ponad 1000 osób obejrzało zdjęcia w takich miejscach jak British Museum czy City Hall. Zostały one również wręczone Jej Królewskiej Mości podczas otwarcia Coram's QEII Centre. Niektóre z młodych ludzi, których Odjidja poznał w ramach programu, są opisane w jego książce; inni, których poznał poprzez znajomości, przyjaciół, kościół i przypadkowe spotkania.

Odjidja celowo wybrał portret jako swoją ulubioną metodę przekazywania historii migrantów. Pojedynczy portret przeciwstawiający się medialnym wizerunkom mas. Korzystanie z podejścia z odsłoniętymi plecami ręcznej Leiki pozwoliło mu wykorzystać wiele innych jego umiejętności.

Wyjaśnia:„Jako fotograf nie jesteś tylko operatorem kamery, jesteś rozmówcą, ekspertem od mowy ciała, przyjacielem, mentorem, organizatorem, inspiratorem – to wszystko, czego potrzebujesz, aby uzyskać pożądany obraz od tej osoby. Chodzi o bycie człowiekiem w tym momencie i powiedzenie, że muszę połączyć się z twoim człowieczeństwem. Posiadanie dla mnie mniejszego zestawu nie było dla mnie barierą. Kamera często była przypadkowa”.

Portrety Odjidji zabrały go przez Wielką Brytanię, do Moskwy w Rosji i Berlina w Niemczech. Po rozmowach z jego poddanymi, lokalizacje istotne dla historii danej osoby byłyby omawiane i decydowane, upewniając się, że mogą zaprezentować się tak, jak chcieliby być postrzegani.

Młodzieżowy trener piłki nożnej Ramin Keshavarz, który wyemigrował do Londynu z Iranu w 2008 roku, gdy miał 17 lat, jest sfotografowany przed stadionem Wembley (powyżej). 32-letnia skrzypaczka klasyczna Ramona Racovicean jest przedstawiona przed ratuszem występującym przed niewidzialną publicznością (poniżej).

Luka w zabezpieczeniach i troskliwość

Odjidja ujawnia:„Lubię uchwycić odrobinę wrażliwości lub zamyślenia w obrazach, które natychmiast łączą się z każdym człowiekiem, ponieważ wszyscy mamy takie chwile. Uwielbiam poznawać ludzi. Dla mnie, aby się kształcić, portretowanie było sposobem na godzinę lub dwie, aby utrzymać koncentrację tej osoby. Kiedy robisz portret i jesteś tylko ty i oni, ludzie są bardzo uczciwi. Ufają ci, jeśli sprawisz, że poczują się komfortowo, robią to, co chcesz, aby zrobili. Tego zaufania nigdy nie należy nadużywać. Chcę przedstawić tych ludzi jako jednostki”.

Przeglądając 20 czarno-białych historii portretowych zawartych w książce, nie wyobrażasz sobie hordy obdartych uchodźców ani załadowanej łodzi lądującej na plaży, widzisz portrety Omara, Fatmy, Dami i Joudy. Każda twarz jest wstępem do fascynujących i różnorodnych relacji z pierwszej ręki, które towarzyszą każdemu portretowi.

Dowiadujemy się, że Abdulay przebywał w Moskwie przez siedem lat, poznał i ożenił się z Christiną z Bułgarii i miał syna Martina. Wszyscy teraz mieszkają w Sofii. Bułgarski jest szóstym językiem mówionym Abdulaja. Dowiadujemy się, że Sayed wyemigrował do Berlina w Niemczech, gdy miał 20 lat, po tym, jak w ciągu dziewięciu dni był wielokrotnie bity kablami, kijami i bronią przez talibów, którzy chcieli wydobyć informacje, których nie posiadał. Nie ujawnię więcej historii, ponieważ odkrycie jest częścią atrakcyjności książki Odjidji.

Wszystkie osoby, które wybrała Odjidja do profilu, celowo mają mniej niż 30 lat. „Lubię spędzać czas z młodymi ludźmi i rozumieć ich marzenia. Miała skłonność do opowiedzenia się po ich stronie. Nie słyszymy tak często historii młodych migrantów. Migrują i muszą kontynuować naukę, uczyć się nowego systemu, w wielu przypadkach nowego języka, radzić sobie z traumą, znaleźć grupę rówieśniczą i wszystko inne. Interesowało mnie to doświadczenie, ta bezbronność, presja rówieśników, z którą się spotykają, i nauczenie się nowego sposobu bycia tutaj”.

Dodaje:„Wiele osób, z którymi rozmawiałem, zostało odrzuconych ze szkół, ponieważ byli postrzegani jako nie na odpowiednim poziomie umiejętności czytania i rozumienia. Niektórzy z nich byli tak zdeterminowani, aby przełamać te ograniczenia, że ​​przekonali ludzi do mentorowania ich i nie przestali, dopóki nie osiągną swoich celów. Uznałem, że w tym wieku naprawdę inspirujące było posiadanie tak wytrwałości i determinacji, aby ulepszyć swoje życie i nawigować, jak to robisz”.

Wybór książki

Historia imigracji w Europie pozostanie i będzie ewoluować. Gdyby portrety i świadectwa poddanych Odjidji zostały opublikowane w czasopiśmie lub na stronie internetowej, świadomość byłaby prawdopodobnie bardziej tymczasowa, ale miał skłonność i swędzenie do stworzenia książki.

„Jedną z rzeczy, które odkryłem na początku mojej kariery, kiedy robiłem dużo fotografii modowej, było to, że początkowe uznanie dla twojej pracy było wspaniałe, ale tak naprawdę nie podobał mi się przemijanie fotografii modowej; jakie to było tymczasowe. Stworzenie projektu, w który wierzysz, zbieranie myśli innych to także świadectwo tego, na czym się skupiasz i czym chcesz się podzielić ze światem. Książka to sposób na stworzenie poczucia trwałości tematu i znaczenia tego, co próbujesz przekazać. Mogę go podarować ludziom, którzy będą go pielęgnować i poświęcić czas na jego przejrzenie. Nie oczekuję, że ludzie od razu przeczytają te historie. Może za jakiś rok zdadzą sobie sprawę, że mogą chcieć je przeczytać”.

Droga do publikowania książek nie była dla Odjidji znana i szybko stał się uczniem formatu. Dołączył do The Photobook Club na Facebooku i korzystał z porad osób z branży i spoza niej, którym ufał. Informacje zwrotne były źródłem informacji, które można było przyjąć naraz.

Ujawnia:„Tworzenie książki to nie wystawa, trzeba wziąć pod uwagę o wiele więcej elementów. Kontekst cieszenia się książką jest inny niż przestrzeń wystawiennicza lub czytanie czegoś w czasopiśmie. Zrozumienie i zaprojektowanie doświadczenia dla każdego formatu jest kluczowe. To był moment wzrostu. Wyewoluowałem z oglądania i słuchania innych artystów”.

Migracja z Ghany

Na początku lat 80. rodzice Odjidji wyemigrowali do Londynu z Akry w Ghanie. Początkowo podczas tworzenia Stranger Series ich historia nie informowała o tym, co robił, ale później zdał sobie sprawę, że oczywiście tak było.

„Moja historia migracji to historia migracji moich rodziców, a lepsze ich zrozumienie to sposób, w jaki odnoszę się do każdej osoby w książce. Dotarło do mnie dopiero po latach projektu. Mój ojciec i ja nie zawsze mieliśmy najbliższy związek. Fakt, że był chory, leżał w łóżku iw jednym miejscu, a ja byłam starsza i mniej krytyczna, oznaczało, że mogłam go docenić o wiele bardziej. Przez cały rok 2018 i 2019, co dwa tygodnie siadałem przy jego łóżku i mówiłem, że musimy zrobić historię naszej rodziny. Był dość spójny i elokwentny i przeprowadził mnie przez historię swojego życia. Historia rodziny jest dużą częścią mojej wiary. Po roku stracił zdolność mówienia, więc zamiast przeprowadzać z nim wywiad, po prostu z nim siedziałem. Kontynuowałem, przeprowadzając wywiady z mamą i jej kolegami z pracy”.

Ojciec Odjidji, Bernard, zmarł w zeszłym roku po dziesięcioletniej chorobie; jego słowa zachowały się na początku książki obok rodzinnych fotografii.

Seria Stranger:Strach i sny jest tak indywidualny, jak ludzie, których przedstawia. Poprzez portrety i świadectwa pomaga zrozumieć złożoność nacisku ucisku i przyciągania dobrobytu, które zmuszają tak wielu do przekraczania granic i szukania nowych miejsc do przynależności. Książkowa podróż Odjidji polega obecnie na zbieraniu funduszy na platformie crowdfundingowej Kickstarter. Niewiele czasu zostało, więc jest już w połowie drogi.

Dowiedz się więcej…

Aby dowiedzieć się więcej o kampanii książkowej Arteha Odjidji na Kickstarterze, odwiedź Kickstarter:Fear and Dreams:The Stranger Series photobook

Arteh Odjidja

Arteh Odjidja to wielokrotnie nagradzany fotograf i pedagog, który specjalizuje się w fotografii portretowej i artystycznej. Mówił i wystawiał swoje prace w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Wiele inspiracji do swojej pracy czerpał ze swojego dziedzictwa w Afryce Zachodniej. Dorastanie z ojcem, który pracował w branży filmowej, zaszczepił w nim wczesną fascynację procesem twórczym. Pracował na zlecenie czołowych marek, w tym Christiana Diora, Paula Smitha, Ozwalda Boatenga Savile Row, Montblanc i Oxfam UK. Jest także ambasadorem Akademii Leiki. Jego projekty mają na celu zakwestionowanie naszego poczucia uprzywilejowania i równości w przejściowym, szybkim, nowoczesnym świecie społeczno-gospodarczym. Jego prace były wystawiane w wybitnych galeriach, takich jak Tate Modern, The British Museum, City Hall i The Museum of Contemporary Photography (Chicago).