Podstawowy argument:Photoshop prowadzi do sztuczności i utraty autentyczności
Centralną tezą jest to, że nadmierna manipulacja Photoshopa prowadzi do obrazów, które nie są już reprezentatywne dla rzeczywistego krajobrazu, powodując rozłączenie się między rzeczywistością a postrzeganiem widza. To z kolei osłabia integralność i autentyczność formy sztuki.
Oto podział punktów pomocniczych:
* Wyolbrzymione kolory i zakres dynamiczny:
* Nadmierne nasycenie: Przeniesienie kolorów poza to, co jest naturalnie obecne na scenie. Tworzy obrazy, które wyglądają na hiperrealne, często graniczące z kreskówkowymi. Może być wizualnie wstrząsający i ostatecznie mniej atrakcyjny dla widzów, którzy doceniają subtelność.
* HDR nadmiar: Wykorzystanie technik o wysokim zakresie dynamicznym (HDR) do ekstremalnego, co powoduje nienaturalne oświetlenie i brak szczegółów cienia. Może stworzyć płaski, przetworzony wygląd, który nie ma głębi.
* utrata niuansów: Koncentrując się na tworzeniu obrazów „pop”, fotografowie mogą przeoczyć subtelne piękno i naturalne palety kolorów, które istnieją w krajobrazie.
* Manipulacja elementów:
* zamienniki nieba: Zastąpienie matowego nieba dramatycznym, który nie był obecny w momencie zrobienia zdjęcia. Tworzy to sfabrykowaną scenę, potencjalnie wprowadzając w błąd widzów na temat warunków i lokalizacji.
* Usuwanie obiektu/dodatek: Usuwanie zakłóceń (linii energetycznych, turystów) lub dodawanie elementów (gwiazd, ptaków), których tak naprawdę nie było. To zasadniczo zmienia rzeczywistość sceny.
* Klonowanie i wypełnienie treści: Podczas gdy narzędzia te mogą być pomocne w przypadku drobnych poprawek, nadużywanie może prowadzić do sztucznego, „udoskonalonego” krajobrazu, który nigdy nie istniał.
* presja do zgodności:
* Wpływ mediów społecznościowych: Platformy takie jak Instagram często nagradzają mocno przetworzone obrazy. Może to wywierać presję na fotografów, aby stworzyć podobne style, aby uzyskać obserwujących i rozpoznawanie, co prowadzi do homogenizacji fotografii krajobrazowej.
* współczynnik „wow”: Chęć tworzenia obrazów, które natychmiast przyciągają uwagę, może prowadzić do nadmiernego przetwarzania, poświęcania integralności artystycznej dla krótkoterminowego wpływu.
* Chasing trendy: Fotografowie mogą czuć się zmuszeni do przyjęcia najnowszych trendów przetwarzania, niezależnie od tego, czy pasują do sceny, czy ich osobisty styl.
* Utrata umiejętności i uznanie dla tej dziedziny:
* Mniejszy nacisk na skład i planowanie: Jeśli wiesz, że możesz „naprawić to w poście”, możesz nie włożyć tyle wysiłku w znalezienie strzału w polu. Zmniejsza to znaczenie umiejętności takich jak kompozycja, ocena światła i czas.
* Zmniejszone połączenie z naturą: Spędzanie więcej czasu przed komputerowym ekranem manipulującym obrazami może umniejszać wrażenia z obecności w krajobrazie i docenianie go za to, czym jest.
* Dewaluacja „prawdziwej” fotografii: Łatwość tworzenia oszałamiających wizualnie obrazów poprzez obszerną manipulację Photoshopem może zdewaluować pracę fotografów, którzy starają się uchwycić autentyczne momenty w przyrodzie.
* Rozważania etyczne:
* w błędzie: Mocno manipulowane obrazy mogą wprowadzać w błąd widzów na temat prawdziwego stanu środowiska, potencjalnie wpływając na ich postrzeganie i działania.
* Brak przejrzystości: Nie ujawnianie zakresu przetwarzania po przetwarzaniu może być zwodnicze, szczególnie jeśli obraz jest wykorzystywany do celów komercyjnych lub redakcyjnych.
Podsumowując, argumentem jest to, że Photoshop, stosowany nadmiernie i bez względu na autentyczność, może przekształcić fotografię krajobrazową z dążenia do uchwycenia piękna przyrody w konkurencję manipulacji cyfrowej. Może to prowadzić do utraty integralności artystycznej, dewaluacji umiejętności terenowych i rozłączenia między widzem a faktycznym krajobrazem.
Ważne jest, aby pamiętać, że jest to opinia i należy wykonać kontrargumenty (które mogę również przedstawić, jeśli chcesz). Wielu fotografów uważa, że Photoshop jest cennym narzędziem do ulepszania i interpretacji krajobrazu, o ile jest ono używane odpowiedzialnie i etycznie. Kluczem jest znalezienie równowagi między ekspresją artystyczną a reprezentowaniem esencji sceny.