1. Planowanie i przygotowanie
* Zdefiniuj swoją wizję: Jakie uczucie chcesz wywołać? Melancholia, tajemnica, siła, intymność? Wpłynie to na twoje pozowanie, ekspresję i wybór oświetlenia.
* Wybierz temat: Rozważ cechy podmiotu i sposób, w jaki zostaną podkreślone przez cienie. Silna struktura twarzy często działa dobrze w przypadku portretów o niskim kluczu.
* Lokalizacja i tło: Potrzebujesz ciemnego, uporządkowanego tła. To jest kluczowe.
* Studio: Idealny, ponieważ masz pełną kontrolę. Czarny aksamit, czarne papierowe bułki, a nawet ciemna pomalowana ściana to świetne opcje.
* Strona główna: Pokój, który można łatwo przyciemnić (grube zasłony lub koce nad oknami) ze ścianą, która jest już ciemna lub może być przykryta. Zminimalizować zakłócenia.
* sprzęt:
* kamera: Działaby każda lustrzanka lustrzkowa, aparat bezlusterkowy, a nawet przyzwoity smartfon z ręcznym elementem sterowania.
* obiektyw: Obiektyw portretowy (50 mm, 85 mm lub równoważny) jest idealny na płytką głębokość pola, ale można również użyć innych soczewek.
* źródło światła: To jest serce twojej niskiej konfiguracji.
* Studio Strobe/Flash: Najlepszy do mocy i kontroli. Zalecane jest softbox lub parasol.
* Bezgazowy (zewnętrzny flash): Bardziej przenośny i może być używany poza kamerą z wyzwalaczem.
* ciągłe światło: Panel LED, lampa biurka, a nawet mała latarka. Ważne:w przypadku korzystania z ciągłego światła upewnij się, że jest wystarczająco silny, aby zapewnić dobrą ekspozycję bez konieczności zbytnio zwiększania ISO, co może powodować hałas.
* Modyfikator światła: To kształtuje i zmiękcza twoje światło.
* softbox: Tworzy miękkie, nawet lekkie. Prostokątna softbox może naśladować światło okienne.
* parasol: Inny sposób na zmiękczenie światła.
* snoot: Tworzy bardzo skupioną wiązkę światła.
* Grid Honeycomb: Kieruje światłem i zmniejsza wyciek.
* drzwi stodoły: Kształtować i kontroluj wiązkę światła.
* reflector (opcjonalnie): Biały lub srebrny reflektor może być używany do odrzucenia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie, aby dodać odrobinę wypełnienia, ale użyj oszczędnie, aby utrzymać estetykę niskokierującą. Black Foamcore można użyć do oznaczenia światła (blokowania) z niechcianych obszarów.
* statyw (zalecany): Pomaga utrzymać aparat stabilny, szczególnie w słabym świetle.
2. Ustawienia aparatu
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Zapewnia pełną kontrolę nad narażeniem.
* ISO: Rozpocznij od podstawy ISO (zwykle 100), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko w razie potrzeby.
* apertura: Wybierz otwór na podstawie pożądanej głębokości pola.
* Szerszy apertura (np. F/2.8, f/4): Tworzy płytką głębokość pola, rozmycie tła i skupiając uwagę na oczach pacjenta. Jest to popularny wybór portretów.
* mniejsza apertura (np. f/8, f/11): Zwiększa głębokość pola, utrzymując więcej przedmiotu. Przydatne, jeśli chcesz pokazać więcej szczegółów.
* Sprawa migawki: Dostosuj to, aby kontrolować światło otoczenia. Zacznij od 1/125 lub 1/200 sekundy. W przypadku użycia Flash, czas otwarcia migawki będzie przede wszystkim kontrolować światło otoczenia w scenie, a nie oświetlenie Flash.
* Bilans biały: Ustaw go zgodnie z źródłem światła (np. „Flash”, „Tungsten”, „Daylight”). Możesz także ustawić go na „Auto” i dostosować się do przetwarzania końcowego.
* Tryb pomiarowy: Metry punktowe lub pomiar ważony centrami może być pomocny w skupieniu się na twarzy pacjenta.
* strzelaj w surowym: Daje to największą elastyczność w edycji.
3. Konfiguracja oświetlenia
To najważniejszy krok. Celem jest posiadanie jednego, dominujące źródło światła i minimalne światło otoczenia.
* Pojedyncze źródło światła: Ustaw źródło światła, aby stworzyć ciekawe cienie i wyróżnienia na twarzy pacjenta.
* oświetlenie boczne: Umieść źródło światła z boku obiektu (około 45–90 stopni). To tworzy silne cienie po jednej stronie twarzy, dodając głębokość i dramat. Bardzo powszechne w przypadku portretów o niskich klawiszach.
* Rembrandt Lighting: Odmiana oświetlenia bocznego, w której na policzek pojawia się mały trójkąt światła naprzeciwko źródła światła. Klasyczne i pochlebne.
* Top Lighting: Umieść światło nad obiektem, rozbite. Może to powodować dramatyczne cienie pod oczami i podbródkiem. Uważaj na to, ponieważ może być mniej pochlebne, jeśli nie wykonane dobrze.
* Oświetlenie tylne: Umieść światło za tematem. Na ogół wystawiasz twarz pacjenta, powodując ciemność tła. Może to stworzyć efekt sylwetki lub dramatyczne światło obręczy.
* Light Power: Zacznij od ustawienia o niskiej mocy na lampce błyskowej/światła. Zrób strzał testowy i dostosuj moc, aż uzyskasz pożądaną ekspozycję. Chcesz, aby najważniejsze informacje były dobrze narażone, ale cienie pozostają głębokie.
* odległość: Im bliżej źródła światła, tym miękko światło; Im dalej, tym trudniej.
* Feathering: Kołek światło tak, aby * krawędź * wiązki światła spadła na twój obiekt. To często powoduje bardziej stopniowe przejście między światłem a cieniem.
4. Pozowanie i ekspresja
* Komunikuj się z tematem: Wyjaśnij wizję portretu.
* pozowanie: Eksperymentuj z różnymi kątami i pozami. Zachęcaj przedmiot do relaksu i bycia naturalnym.
* kontakt wzrokowy: Bezpośredni kontakt wzrokowy może być potężny, ale lekko odwrócone spojrzenie może również stworzyć poczucie tajemnicy.
* Hands: Zwróć uwagę na umieszczenie rąk. Mogą dodać do historii portretu.
* Rozważ odzież swojego podmiotu Ciemniejsze ubranie pomaga wzmocnić ogólny niski charakter.
5. Wyjmowanie strzału
* Focus: Skoncentruj się ostrożnie na oczach pacjenta.
* weź kilka strzałów: Eksperymentuj z niewielkimi różnicami pozą, ekspresji i oświetlenia.
* Sprawdź swój histogram: Histogram powinien być wypaczony w kierunku lewej (ciemniejsze tony), ale nadal powinieneś mieć szczegóły na wyświetleniach. Unikaj przycinania (obszary bez szczegółów).
6. Processing (edycja)
* surowe przetwarzanie: Otwórz swój surowy plik w oprogramowaniu, takim jak Adobe Lightroom, przechwytywaj jeden lub podobny.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj nieznacznie, aby dopracować ogólną jasność.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć cienie i wyróżnienia.
* Podprawy: W razie potrzeby zmniejszyć najważniejsze informacje, aby odzyskać szczegóły.
* Shadows: Zwiększ cienie bardzo subtelnie tylko w razie potrzeby, aby wydać ukryte szczegóły. Zbyt dużo regulacji cieni pokonuje cel niskiego key.
* czarne: Opuść Czarnych, aby pogłębić cienie.
* białe: Dostosuj białe, aby kontrolować najjaśniejsze obszary.
* krzywa tonowa: Użyj krzywej tonu, aby dostroić kontrast i zakres tonalny. Niewielka kąt S może dodać cios.
* ocenianie kolorów (opcjonalnie): Możesz subtelnie dostosować kolory, aby stworzyć określony nastrój. Desaturacja jest powszechna w portretach o niskich kluczach.
* wyostrzenie: Wyostrz obraz, aby zwiększyć szczegóły, szczególnie wokół oczu.
* Redukcja szumu: Jeśli musiałeś użyć wysokiego ISO, zastosuj redukcję szumów.
* Cropping: Uprawy w celu poprawy składu.
Kluczowe wskazówki dotyczące sukcesu
* Ćwicz: Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetleniowymi i pozami.
* obserwuj: Przestudiuj portrety niskokeencji innych fotografów, aby uzyskać inspirację.
* iterate: Nie bój się popełniać błędów. Ucz się od nich i poprawiaj się.
* Kontroluj światło otoczenia: To jest *krytyczne *. Uszczelnij wszelkie wycieki światła.
* subtelność jest kluczowa: Fotografia o niskiej zawartości klucza dotyczy niedopowiedzeniach. Unikaj nadmiernej edycji.
Podążając za tymi krokami, będziesz na dobrej drodze do tworzenia oszałamiających i sugestywnych, niskich portretów! Powodzenia!