1. Planowanie i przygotowanie:
* Wybór tematu: Wybierz temat, który dobrze nadaje się do estetyki o niskiej zawartości klucza. Rozważać:
* Ciekawa twarz: Funkcje, które skutecznie łapią światło i cień (silna linia szczęki, wymawiane kości policzkowe, interesująca tekstura).
* odzież: Mroczne, proste ubrania działa najlepiej. Unikaj jasnych kolorów lub zajętych wzorów, które odwracają uwagę od twarzy. Pomyśl o czarnych, ciemnoszarych, granatowych lub głębokich tonach klejnotów.
* rekwizyty (opcjonalnie): Minimalistyczne rekwizyty mogą dodać kontekst, ale zachować je ciemne i łatwe, aby uniknąć kradzieży skupienia.
* nastrój i historia: Pomyśl o nastroju, który chcesz przekazać. Portrety niskie często wywołują uczucie tajemnicy, introspekcji lub dramatu.
* Zwiadowcze lokalizacji (w pomieszczeniach jest najlepsze): Potrzebujesz miejsca, w którym możesz kontrolować światło.
* Najlepiej jest pokój z minimalnym światłem otoczenia. Pomyśl o pokoju, który możesz całkowicie przyciemnić (grube zasłony, odcienie zaciemnienia itp.)
* puste, ciemne tło jest idealne. Może to być ciemna ściana, duży kawałek czarnego materiału (aksamit, filc, a nawet gruby arkusz łóżka), a nawet po prostu zaciemniony obszar.
* Jeśli nie możesz znaleźć ciemnego pokoju, spróbuj znaleźć narożnik lub obszar, w którym możesz kontrolować światło spadające na temat.
2. Sprzęt:
* kamera: Każdy aparat z trybem ręcznym będzie działać (DSLR, bezlusterka, a nawet smartfon z dobrą aplikacją aparatu, która umożliwia ręczne sterowanie).
* obiektyw: Początkowa soczewka (50 mm, 85 mm) jest często preferowana dla portretów ze względu na ich płytką głębokość pola i ostrości, ale każda soczewka, która pozwala kontrolować aperturę, jest w porządku.
* źródło światła: To jest kluczowe. Masz kilka opcji:
* Studio Strobe/Flash: Najbardziej kontrolowana opcja. Potrzebujesz spustu lampy błyskowej, aby wystrzelić lampę błyskową.
* Błędność (na kamerze lub flash poza kamerą): Bardziej przenośne niż stroboskop studyczny i nadal można go skutecznie stosować z modyfikatorami.
* ciągłe światło: Panel LED lub nawet lampa biurka będzie działać, ale może być konieczne zwiększenie ISO. Poszukaj świateł o regulowanej jasności i temperaturze kolorów.
* Modyfikator światła (bardzo ważny): To kształtuje i kontroluje światło. Opcje:
* softbox: Tworzy miękkie, nawet lekkie, zmniejszające ostre cienie.
* parasol (strzelanie lub refleksyjne): Kolejna opcja dla miękkiego światła.
* snoot: Tworzy bardzo wąską, skoncentrowaną wiązkę światła, idealną do wyróżnienia określonego obszaru.
* Grid: Przymocowuje się do softbox lub odbłyśnika, aby kontrolować rozlanie światła i kierować światłem.
* drzwi stodoły: Przymocuj do światła, aby kontrolować wyciek.
* statyw (zalecany): Zwłaszcza jeśli używasz niższych poziomów światła, statyw pomoże zapobiec wstrząsie aparatu.
* reflector (opcjonalnie): W razie potrzeby można użyć małego odbłyśnika (białego lub srebra), aby w razie potrzeby odbijać niewielką ilość światła do obszarów cienia. Uważaj, aby nie rozjaśnić cieni * zbyt *, bo stracisz efekt niskiego klucza.
3. Ustawienia aparatu:
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Niezbędne do kontrolowania narażenia.
* ISO: Utrzymuj go jak najniższe, aby zminimalizować hałas (ISO 100-400 jest idealny). Zwiększ tylko w razie potrzeby, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola.
* szerszy apertura (f/1.8 - f/2.8): Płytka głębokość pola zaciera tło, izoluje podmiot. Użyj do bardziej artystycznego, marzycielskiego wyglądu.
* węższa apertura (f/4 - f/8): Więcej twarzy będzie się koncentrować. Użyj, jeśli chcesz, aby więcej szczegółów było widoczne.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ogólną jasność obrazu. Zacznij od około 1/125 lub 1/200 sekundy i stamtąd dostosuj. Jeśli używasz Flash, czas otwarcia migawki będzie przede wszystkim kontrolować światło otoczenia, podczas gdy Flash będzie kontrolował światło na twoim obiekcie.
* Bilans biały: Ustaw go na „Auto” lub określone ustawienie odpowiednie dla źródła światła (np. „Tungsten” dla świateł żarowych, „Flash” dla Flash). Możesz go dostosować później podczas przetwarzania po zakończeniu.
* Tryb ostrości: Użyj jednopunktowego autofokusu (AF-S lub jeden strzał) i skup się na oczach pacjenta.
4. Konfiguracja oświetlenia (klucz do niskiego klucza):
To najważniejsza część. Dążysz do silnego kontrastu między światłem i cieniem. Oto kilka typowych konfiguracji:
* jedno źródło światła (najczęstsze dla niskiego klucza):
* Umieszczenie: Umieść źródło światła na bok tematu, nieco za nim. To stworzy silne cienie po przeciwnej stronie twarzy. Eksperymentuj z kątem, aby zobaczyć, jak spadają cienie.
* modyfikator: Użyj softbox, parasola, a nawet snoot, aby kontrolować światło. Snoot stworzy bardzo dramatyczne, skoncentrowane światło.
* odległość: Przesuń światło bliżej lub dalej, aby dostosować intensywność. Bliżej =jaśniejszy i surowszy, dalej =bardziej miękki i ściemniacz.
* Power: Zacznij od ustawienia o niskiej mocy na lamce błyskowej i stopniowo ją zwiększ, aż osiągniesz pożądaną jasność.
* Rembrandt Lighting (klasyczna technika niskiego klucza):
* Źródło światła jest umieszczane pod kątem podmiotu, wysoko i z jednej strony, tworząc trójkąt światła na policzku naprzeciwko źródła światła.
* Podświetlenie:
* Umieść światło za obiektem, tworząc światło obręczy, które nakreśla ich kształt. To może być bardzo dramatyczne. Musisz wystawić twarz, dzięki czemu tło będzie bardzo ciemne.
5. Strzelanie i dostrajanie:
* Weź zdjęcia testowe: Zanim twój temat pozuje, wykonaj zdjęcia testowe, aby wybrać ustawienia i oświetlenie. Spójrz na histogram na ekranie LCD aparatu. Chcesz, aby większość informacji była po lewej stronie (ciemniejsze tony), ale nadal chcesz kilku atrakcji.
* Dostosuj oświetlenie:
* Jeśli obraz jest zbyt jasny: Zmniejsz moc światła, odsuń światło dalej lub zwiększyć czas otwarcia migawki (przy użyciu światła otoczenia).
* Jeśli obraz jest zbyt ciemny: Zwiększ moc światła, przenieś światło bliżej lub zmniejsz czas otwarcia migawki (przy użyciu światła otoczenia). Możesz także nieco podnieść ISO, ale pamiętaj o hałasie.
* Jeśli cienie są zbyt surowe: Użyj większego modyfikatora światła (jak większy softbox) lub dodaj reflektor, aby odbić niewielką ilość światła do cieni.
* pozowanie: Utrzymuj pozowanie proste i eleganckie. Zachęcaj przedmiot do spojrzenia bezpośrednio na kamerę lub nieco od dala. Zwróć uwagę na ich wyraz. Subtelna ekspresja często działa najlepiej w przypadku portretów o niskim kluczu.
* rób wiele zdjęć: Eksperymentuj z różnymi kątami, pozycjami oświetleniowymi i wyrażeniami.
6. Processing:
* Użyj surowego edytora: Programy takie jak Adobe Lightroom, Capture One lub Darktable są idealne do edycji plików RAW.
* Dostosuj ekspozycję: Dostosuj ogólną jasność. Możesz lekko przyciemnić obraz.
* Dostosuj kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć cienie i wyróżnienia.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym.
* Dodge and Burn: Użyj narzędzi Dodge i Burn, aby selektywnie rozjaśnić i przyciemnić obszary obrazu. Można to wykorzystać do podkreślenia wyświetleń i cieni.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby wydać szczegóły.
* Redukcja szumu: Jeśli musiałeś zwiększyć swoje ISO, użyj redukcji szumów, aby oczyścić obraz.
Kluczowe wskazówki dotyczące sukcesu:
* Kontroluj swoje światło: To jest najważniejsze. Im mniej światła otoczenia, tym lepiej.
* eksperyment: Nie bój się wypróbować różnych konfiguracji oświetlenia i ustawień aparatu.
* Obserwuj cienie: Zwróć szczególną uwagę na to, jak światło i cienie spadają na twarz twojego pacjenta.
* mniej jest więcej: Unikaj rozproszenia w tle i skup się na swoim temacie.
* Ćwicz: Fotografia niskokeńska wymaga praktyki. Nie zniechęcaj się, jeśli twoje pierwsze próby nie są idealne.
Postępując zgodnie z tymi krokami, możesz tworzyć dramatyczne i fascynujące portrety o niskim kluczu, które prezentują Twój temat w wyjątkowy i artystyczny sposób. Powodzenia i baw się dobrze!