Jak zrobić portret o niskim kluczu (krok po kroku)
Portrety niskie są dramatyczne, nastrojowe obrazy charakteryzujące się przeważnie ciemnymi tonami i głębokimi cieniami. Skupiają uwagę widza na określonym obszarze tematu, tworząc poczucie intymności i tajemnicy. Oto przewodnik krok po kroku:
1. Planowanie i przygotowanie:
* Zrozum estetykę: Zanim zaczniesz, badaj niskie portrety, aby poczuć wygląd, do którego dążisz. Zwróć uwagę na użycie światła i cienia, przekazywany nastrój i rodzaje przedmiotów, które dobrze nadają się do tego stylu.
* Wybierz temat: Portrety o niskiej zawartości kluczowej działają dobrze z tematami, które mają mocne cechy, ciekawe tekstury (takie jak zmarszczki) lub fascynującą historią do opowiedzenia. Rozważ ich osobowość i sposób, w jaki można ją przekazać w ciemniejszym, bardziej introspektywnym stylu.
* Lokalizacja: Idealne lokalizacje to przestrzenie, w których można kontrolować światło otoczenia. Pokój bez okien lub okien, które można zaciemnić, jest idealny. Ustawienie studyjne jest często preferowane do tego rodzaju pracy.
* tło: Mroczne lub czarne tło jest kluczowe. Może to być czarne tło, ciemna ściana lub po prostu ciemny obszar pokoju. Rozważ teksturę tła - teksturowana powierzchnia może zwiększyć zainteresowanie, ale proste czarne tło jest często najbardziej skuteczne.
* sprzęt:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę nad otworem, czasem otwarcia migawki i ISO.
* obiektyw: Południowy obiektyw (50 mm, 85 mm lub podobny) jest idealny, ale każdy obiektyw będzie działał tak długo, jak możesz kontrolować swoje ustawienia.
* źródło światła: To najważniejszy element. Opcje obejmują:
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia potężne i kontrolowane światło.
* Błysk błyskowy BESEGLIGHT/HOT: Bardziej przenośne i przystępne niż Stroby.
* ciągłe światło: Łatwiej wizualizować efekt światła. (np. Panel LED, pojedyncza żarówka)
* Modyfikator światła (opcjonalnie, ale wysoce zalecany):
* softbox: Tworzy miękkie, rozproszone światło.
* parasol: Kolejny sposób na zmiękczenie światła i pokrycie szerszego obszaru.
* Snoot/Honeycomb Grid: Kieruje światłem w bardzo wąską wiązkę. Idealny do wyróżnienia określonych funkcji.
* drzwi stodoły: Kształtuje światło i zapobiega wycieku.
* reflector (opcjonalnie): Można użyć do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie. Czarny reflektor może pochłaniać światło i ulepszyć cienie.
* statyw (opcjonalnie): Pomaga utrzymać aparat na stałym poziomie, zwłaszcza podczas strzelania z wolniejszymi czasami otwarcia migawki.
2. Konfigurowanie oświetlenia:
* Konfiguracja jednorodka jest kluczem: Klasyczna konfiguracja niskiego klucza wykorzystuje jedno, kontrolowane źródło światła. Pozwala to na precyzyjną kontrolę nad wyświetleniami i cieniami.
* Pozycjonowanie: Umieszczenie twojego światła znacznie zmieni wygląd twojego portretu. Oto kilka typowych pozycji:
* oświetlenie boczne: Ustaw światło na bok tematu, aby stworzyć silne cienie i podświetlić tekstury. To klasyczny niski wygląd.
* Rembrandt Lighting: Ustaw światło pod kątem 45 stopni do obiektu, wystarczająco wysoko, aby stworzyć mały trójkąt światła na policzku naprzeciwko źródła światła. To jest pochlebne i dramatyczne.
* Top Lighting: Ustaw światło bezpośrednio nad obiektem, aby uzyskać dramatyczny, ostry wygląd. Uważaj na to, jak światło rzuca cienie na twarz.
* Podświetlenie (oświetlenie obręczy): Ustaw światło za przedmiotem, aby stworzyć efekt halo wokół głowy i ramion. Może to oddzielić obiekt od tła. (Może być trudne, aby uzyskać właściwe bez właściwej kontroli).
* modyfikator: Użyj wybranego modyfikatora, aby kształtować i zmiękczyć światło. Jeśli używasz siatki snoot lub plastra miodu, eksperymentuj z rozmiarem i odległością, aby kontrolować wiązkę światła.
3. Ustawienia aparatu:
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Daje to pełną kontrolę nad ekspozycją.
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko wtedy, gdy absolutnie musisz uzyskać odpowiednią ekspozycję na wybranym aperturze i czas otwarcia migawki.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola.
* Szerszy apertura (np. F/2.8, f/4): Tworzy płytką głębokość pola, rozmywając tło i izolując podmiot.
* węższa apertura (np. f/8, f/11): Zwiększa głębokość pola, utrzymując więcej przedmiotu. Może to być konieczne, jeśli włączasz więcej ciała do strzału.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować ilość światła otoczenia, które wchodzi do kamery. Zacznij od 1/125 sekundy i stamtąd dostosuj. (W przypadku Strobes twój czas otwarcia migawki często musi znajdować się na prędkości synchronizacji aparatu lub poniżej, zwykle około 1/200 lub 1/250). Jeśli używasz ciągłego oświetlenia, może być konieczne obniżenie czasu otwarcia migawki, aby umożliwić więcej światła.
* Bilans biały: Ustaw swoją bilans białą, aby pasował do źródła światła (np. „Tungsten” dla lampy, „Flash” dla stroboskopu). Możesz również ustawić go na „Auto” i dostosować go w przetwarzaniu po przetwarzaniu.
* pomiar: Użyj pomiaru punktowego i licznika najjaśniejszej części twarzy podmiotu, którą chcesz zachować. Pomoże to uzyskać odpowiednią ekspozycję dla tego obszaru, pozwalając reszcie obrazu wpaść w cień.
4. Wykonanie strzału:
* Uważnie skomponuj: Zwróć uwagę na umieszczenie tematu w ramce. Rozważ zasadę trzeciej lub innych wytycznych dotyczących kompozycji.
* Focus: Upewnij się, że skupiasz się na oczach pacjenta (lub na obszarze, który chcesz być punktem centralnym).
* strzelaj w surowym: Strzelanie w RAW zapewnia większą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi pozycjami oświetleniowymi, ustawieniami aparatu i pozami.
5. Processing:
* Użyj surowego edytora: Programy takie jak Adobe Lightroom, przechwytują jeden lub podobne.
* ekspozycja i kontrast:
* obniżyć ekspozycję: Aby wzmocnić ciemność obrazu.
* Zwiększ kontrast: W celu dalszego oddzielenia wyświetleń od cieni.
* Dostosuj podświetlenia i cienie: Dostosuj jasność najjaśniejszych i najciemniejszych obszarów.
* czarne i białe: Dostosuj czarno -białe punkty, aby stworzyć głębszy, bogatszy zasięg tonalny.
* jasność i tekstura (opcjonalnie): Nieco rosnąca przejrzystość lub tekstura może zwiększyć szczegóły i zwiększyć zainteresowanie. Uważaj, aby go nie przesadzić, ponieważ może stworzyć nienaturalny wygląd.
* ocenianie kolorów (opcjonalnie): Możesz dostosować równowagę kolorów, aby stworzyć określony nastrój. Chłodniejsze odcienie mogą zwiększyć poczucie tajemnicy, a cieplejsze tony mogą dodać odrobinę intymności.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
* Vignetting (opcjonalnie): Dodanie subtelnej winiety może przyciągnąć oko widza na środek ramy.
* Lokalne korekty: Użyj szczotek lub gradientów, aby dokonać określonych regulacji różnych obszarów obrazu. Na przykład możesz rozjaśnić oczy lub przyciemnić tło.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* Practice czyni idealne: Fotografia niskokeńska prowadzi do opanowania. Nie zniechęcaj się, jeśli twoje pierwsze próby nie są idealne.
* Model Communication: Komunikuj się z przedmiotem, aby pomóc im się zrelaksować i stworzyć prawdziwy wyraz.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Małe szczegóły, takie jak włosy, ubrania i postawa obiektu, mogą mieć duże znaczenie.
* mniej jest więcej: W fotografii niskokeńskiej prostota jest często kluczowa. Skoncentruj się na tworzeniu czystego, dramatycznego obrazu z minimalnymi rozrywkami.
* Przeanalizuj swoje wyniki: Po każdej sesji przejrzyj swoje zdjęcia i przeanalizuj, co zadziałało, a co nie. Użyj tej wiedzy, aby poprawić swoją technikę.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz stworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu i wywołują poczucie nastroju i dramatu. Powodzenia!