1. Zrozumienie zasad:głębokość pola
Kluczową koncepcją leżącej u podstaw tła jest płytka głębokość pola (DOF) . DOF odnosi się do obszaru na twoim obrazie. Płytka DOF oznacza, że tylko niewielka część obrazu jest ostra, a reszta jest niewyraźna.
2. Kluczowe czynniki wpływające na głębokość pola (DOF):
* apertura:
* Szerszy apertura (dolna liczba f jak f/1.4, f/2.8, f/4): Tworzy płytszy DOF, co prowadzi do rozmycia tła. Jest to najbardziej bezpośredni i wpływowy sposób kontrolowania DOF. Pomyśl o tym w ten sposób:im mniejszy liczba f, tym większy otwór w twoim obiektywu i tym, że jest płytszy.
* Mniejsza apertura (wyższa liczba F jak f/8, f/11, f/16): Tworzy głębszy DOF, utrzymując więcej obrazu.
* ogniskowa:
* dłuższa ogniskowa (np. 85 mm, 135 mm, 200 mm): Wytwarza płytszy DOF w porównaniu z szerszą ogniskową, zakładając, że wszystkie inne czynniki są równe. Wynika to z faktu, że dłuższe obiektywy ściskają tło, dzięki czemu wydaje się bardziej niewyraźne.
* szersza ogniskowa (np. 35 mm, 50 mm): Zapewnia głębszy DOF.
* odległość do tematu:
* bliżej tematu: Zmniejsza DOF. Im bliżej podmiotu, tym płytszy będzie skupienie, a tym bardziej tło zaciera się.
* dalej od tematu: Zwiększa DOF.
* odległość do tła:
* tło dalej: Zwiększa rozmycie tła. Im dalszy podmiot pochodzi z tła, tym bardziej rozmyte będzie tło. Wynika to z faktu, że obszar poza wynikiem rozszerza się wraz z odległością.
* tło bliżej: Zmniejsza rozmycie tła.
3. Praktyczne techniki osiągania rozmytych tła:
* strzelaj z szerokim otworem: Ustaw aparat na tryb priorytetu Aperture (AV lub A) i wybierz najszerszy apertura, na którą pozwala obiektyw (np. F/1.4, f/1.8, f/2.8). Jeśli jesteś w trybie ręcznym (M), kontroluj zarówno przysłonę, jak i czas otwarcia migawki.
* Użyj dłuższego obiektywu ogniskowego: Teobieści teleobiektywa (85 mm i więcej) są świetne do portretów i naturalnie tworzą płytszy DOF.
* zbliżaj się do tematu: Podnieś fizycznie bliżej swojego tematu.
* Ustaw swój temat daleko od tła: Maksymalizuj odległość między poddanym a tłem. Jest to kluczowy krok, często pomijany. Znajdź lokalizację o znacznej odległości między przedmiotem a dowolnymi elementami tła (drzewa, budynki itp.).
* Wybierz odpowiedni obiektyw:
* Prime Soczewki: Często mają szersze maksymalne otwory (np. F/1.4, f/1.8) niż soczewki powiększające i są zwykle ostrzejsze. Dobre opcje soczewek Prime dla portretów obejmują 50 mm, 85 mm i 135 mm.
* Zoom soczewki: Oferuj wszechstronność, ale ogólnie mają mniejsze maksymalne otwory. Poszukaj soczewek Zoom zaprojektowanych specjalnie do portretów (np. 70-200 mm f/2.8).
* Ustawienia aparatu (poza aperturą):
* ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe, aby zminimalizować hałas. Dostosuj go, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję, jednocześnie utrzymując pożądany przysłona i czas otwarcia migawki.
* Sprawa migawki: Upewnij się, że czas otwarcia migawki jest wystarczająco szybki, aby zapobiec rozmyciu ruchu, zwłaszcza jeśli strzelasz ręcznie. Ogólną zasadą jest użycie czasu otwarcia migawki co najmniej 1/ogniskowej (np. Z soczewką 50 mm, użyj czasu migawki co najmniej 1/50 sekundy). Może być konieczne zwiększenie ISO, aby osiągnąć szybszy czas otwarcia migawki w warunkach o słabym świetle.
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru oceny/macierzy w większości sytuacji. Pomiar punktów może być przydatny, jeśli strzelasz w trudnych warunkach oświetlenia.
* Tryb ostrości: Użyj jednopunktowego autofokusu (AF-S lub jeden strzał) i ostrożnie wybierz punkt skupienia (zwykle na oczach pacjenta). Ciągły autofokus (AF-C lub AI Servo) jest pomocny, jeśli Twój temat się porusza.
* Tryb napędu: W razie potrzeby użyj jednorazowego lub ciągłego niskiego poziomu.
* Kompozycja i wybór tła:
* Wybierz atrakcyjne wizualnie tło: Nawet niewyraźne tło może być rozpraszające, jeśli jest zagracone lub ma ostre kolory. Poszukaj tła o miękkich teksturach, przyjemnych kolorach i ciekawym świetle.
* Rozważ jakość „bokeh”: Różne soczewki renderują obszary poza wynikiem. Niektóre soczewki wytwarzają gładkie, kremowe bokeh, podczas gdy inne tworzą ostrzejsze, bardziej rozpraszające bokeh.
* wiodące linie: Włącz wiodące linie w tle, aby przyciągnąć oko widza do tematu.
* Harmonia kolorów: Zwróć uwagę na kolory w tle i sposób, w jaki się uzupełniają lub kontrastują z tematem.
4. Processing:
* Podczas gdy powinieneś starać się rozmyć „w aparacie”, możesz ulepszyć Bokeh w przetwarzaniu końcowym za pomocą oprogramowania takiego jak Adobe Photoshop lub Lightroom. Powinno to jednak być używane oszczędnie i ostrożnie, ponieważ przesadzenie może sprawić, że obraz wyglądał sztucznie. Skoncentruj się na lekkich ulepszeniach rozmycia lub dodaniu subtelnego tonowania kolorów do rozmytych obszarów.
5. Ćwiczenie i eksperymenty:
* Najlepszym sposobem na opanowanie niewyraźnych tła jest regularne ćwiczenie i eksperymentowanie z różnymi ustawieniami i soczewkami. Rób notatki na temat tego, co działa dobrze, a co nie.
Przykładowy scenariusz:
Powiedzmy, że fotografujesz portret z obiektywem 50 mm:
1. Maksymalizuj odległość: Umieść swój temat, o ile to możliwe, z dowolnych elementów tła (drzewa, budynki, ogrodzenia itp.).
2. szeroka apertura: Ustaw aparat na tryb priorytetu Aperture (AV lub A) i wybierz szeroką otwór, taką jak f/1.8.
3. Przejdź bliżej: Przejdź fizycznie bliżej swojego tematu, dopóki nie osiągniesz pożądanego kadrowania.
4. Focus: Użyj jednopunktowego autofokusu, aby skupić się na oczach pacjenta.
5. Dostosuj ISO i czas otwarcia migawki: Dostosuj ISO do najniższej możliwej wartości, która pozwala osiągnąć czas otwarcia migawki wystarczająco szybko, aby zapobiec rozmyciu ruchu.
6. Weź strzał!
Podsumowując, tworzenie pięknego rozmytego tła w fotografii portretowej jest połączeniem zrozumienia głębi pola, wykorzystania odpowiednich ustawień i sprzętu aparatu oraz zwracania uwagi na kompozycję i wybór tła.