Nie musisz sięgać daleko w sferę konsumenta wysokiej jakości formaty wideo, zanim natkniesz się na terminy Y/C lub S-video . Producenci uwielbiają zachwalać zalety tego specjalnego złącza wideo, a mający dobre intencje sprzedawcy udzielą Ci informacji na ten temat, jeśli dowiedzą się, że jesteś na rynku magnetowidu lub kamery.
Niestety, ten zalew pomocnych informacji może nie przybliżyć cię do zrozumienia prawdziwych korzyści tego małego 4-pinowego gniazda. Pomimo tego, co mogłeś słyszeć, podłączenie kabla Y/C w cudowny sposób nie poprawi błędnego balansu bieli, sprawi, że taśma szóstej generacji będzie wyglądać jak master pierwszej generacji ani sprawi, że Twoje odtwarzacze Hi8 przewyższą wydajność cyfrowej konfiguracji Betacam. Prawdę mówiąc, zalety okablowania Y/C — które przenosi informacje o jasności i kolorze na oddzielnych przewodnikach – są subtelne w niektórych konfiguracjach i nieistniejące w innych.
Co może wywołać pytanie:„Po co w ogóle zawracać sobie głowę Y/C?” Odpowiedź tkwi w tym, co okablowanie Y/C wpłynie na jakość obrazu, czyli zaoferuje czystsze kopie z lepszą dokładnością kolorów. W wielu konfiguracjach wideo ta korzyść leży w zasięgu jednego kabla.
Patrząc wstecz
Przez lata inżynierowie opracowali wiele różnych metod nagrywania i przesyłania obrazów wideo. Podczas gdy wiele z tych systemów zaczęło oferować najlepszą możliwą jakość obrazu, jednakowa liczba pojawiła się, gdy jakość obrazu znalazła się na drugim miejscu w przypadku bardziej palących problemów. W takich przypadkach niska pojemność danych (lub przepustowość ) było zwykle głównym wąskim gardłem, co sprawiało, że zapewnianie nawet odpowiedniej jakości obrazu było triumfem inżynieryjnym.
Weźmy na przykład północnoamerykański system kolorów NTSC. Pierwotny standard transmisji NTSC (National Television Standards Committee) był stosunkowo prostym sygnałem czarno-białym. W latach czterdziestych, kiedy Komitet decydował o standardzie, nikt nie przewidywał potrzeby koloru – dopiero w latach sześćdziesiątych Komitet dostrzegł zalety dodania koloru do pierwotnego standardu. Ponieważ kompatybilność wsteczna miała ogromne znaczenie, inżynierowie musieli znaleźć sposób na wciśnięcie sygnału kolorowego o niskiej rozdzielczości do istniejącego sygnału monochromatycznego. W końcu osiągnęli swój cel, ale efektem końcowym był nieco zepsuty system kolorów, którego nadal używamy.
To nie przypadek, że NTSC oferuje największy kompromis w tym samym obszarze, w którym wideo Y/C oferuje największą poprawę:dokładność kolorów. Aby zrozumieć dlaczego, przyjrzyjmy się tajnikom kolorowego wideo.
Dodawanie i odejmowanie
Sercem każdej kamery kolorowej jest system elektroniki i optyki, który dzieli widmo widzialne na trzy mniejsze sekcje (zwykle czerwony, zielony i niebieski lub „RGB”). Po złożeniu z powrotem – na przykład wewnątrz telewizora – te trzy sygnały przenoszą informacje niezbędne do odtworzenia obrazu. Ten kolor dodatkowy oferuje najlepszą możliwą jakość obrazu, ale wymaga dużej przepustowości. Dlatego zwykle kolor RGB znajdziesz tylko na komputerach i wysokiej klasy sprzęcie wideo – po prostu nie jest praktyczne przesyłanie sygnału wideo RGB przez fale radiowe.
Wideo RGB to typ wideo składowe , gdzie różne sygnały są od siebie dyskretne. Ponownie, komponentowe wideo oferuje optymalną jakość obrazu kosztem przepustowości.
Aby zredukować sygnał koloru do łatwiejszego w zarządzaniu rozmiaru, inżynierowie wymyślili kolor subtraktywny . W tym schemacie sprzęt wideo oddziela sygnały koloru i jasności. Następnie składowe sygnału koloru są od siebie odejmowane, tworząc sygnały „różnicowe”. Te sygnały różnicowe zajmują znacznie mniej miejsca niż pełny sygnał RGB. W połączeniu z luminancją sygnał, subtraktywne sygnały kolorów mogą odtworzyć pełne widmo widzialne.
System NTSC używa koloru subtraktywnego z kilku powodów. Po pierwsze, inżynierowie telewizyjni musieli dodać kolor do istniejącego sygnału monochromatycznego. Oznaczało to, że sygnał kolorowy musiał być na tyle mały, aby można go było podłączyć do sygnału monochromatycznego, co było możliwe dzięki kolorowi subtraktywnemu. Po drugie, telewizja kolorowa wymagała sygnału tylko kolorowego w celu uzupełnienia istniejącego sygnału luminancji – kolor subtraktywny ponownie pasował do rachunku. Wreszcie, kolory subtraktywne pozwoliły inżynierom na dalszą kompresję sygnału kolorowego, tak aby zmieścił się w sygnale monochromatycznym. W wyniku ściśnięcia ucierpiała dokładność kolorów, ale kolorowy telewizor stał się rzeczywistością.
Nazywamy wynikowy sygnał (który zawiera informacje o jasności, kolorze i synchronizacji) kompozytem sygnał. To mieszanie sygnałów koloru i jasności, choć jest dużą wygodą transmisji, stwarza potencjalne niepożądane interakcje. A zminimalizowanie tej interakcji to miejsce, w którym wideo Y/C pojawia się na obrazie.
Do protokołu
Różne formaty wideo, o których mówiliśmy do tej pory — komponent RGB, kompozyt NTSC — odnoszą się tylko do tego, jak sygnał wideo przechodzi z jednego punktu do drugiego w powietrzu lub za pomocą kabla. Nagrywanie sygnałów wideo, co nas najbardziej interesuje, kamerzystów, obejmuje zupełnie inny zestaw standardów.
Na początku kolorowe odtwarzacze wideo nagrywały kompozytowy sygnał wideo w nienaruszonym stanie. Te jednocalowe i dwucalowe maszyny wykonały minimalne przetwarzanie lub filtrowanie złożonego sygnału NTSC. Jednak w miarę zmniejszania się formatów na taśmie nie było wystarczającej pojemności, aby nagrać sygnał NTSC w takiej postaci, w jakiej jest. Dlatego inżynierowie opracowali kolor pod system, który wyodrębnił część koloru z sygnału złożonego i zarejestrował go na taśmie z niższą częstotliwością. Dokładność kolorów była kolejnym hitem, ale inżynierowie byli w stanie wycisnąć kolorowe wideo na taśmie 1/2 cala. Obecnie wszystkie analogowe magnetowidy konsumenckie używają systemu color-under do nagrywania wideo.
Rozważ wszystkie rzeczy, przez które przeszedł sygnał wideo, zanim został nagrany na magnetowidzie lub kamerze. Oryginalny sygnał RGB z kamery lub kamkordera jest konwertowany na sygnały luminancji i subtraktywne sygnały kolorów, ponownie łączone w kompozytowym formacie NTSC w celu przejścia przez przewód, a następnie ponownie rozdzielone w magnetowidzie i nagrane na dwie oddzielne części. Przy każdej konwersji filtrowanie wprowadza do sygnału wideo artefakty i inne zniekształcenia. „Gdybyśmy mogli po prostu wyeliminować kilka z tych kroków”, prawdopodobnie myślisz, „moglibyśmy mieć lepiej wyglądający film”.
Masz rację. W każdym miejscu, w którym możemy ominąć niepotrzebne filtrowanie, nasze sygnały wideo będą zdrowsze. Weźmy na przykład skok między dwoma magnetowidami Hi8. Sygnały luminancji i koloru zsuwają się z taśmy osobno; magnetowid następnie przetwarza i ponownie łączy sygnały w celu wyprowadzenia na gniazdo kompozytowego sygnału wideo. W magnetowidzie nagrywającym filtry przed nagraniem rozdzielają sygnał kompozytowy z powrotem na jego składową luminancji i koloru. Platforma odtwarzająca łączy ze sobą sygnały luminancji i koloru z jednego powodu – dzięki czemu mogą przemieścić się kilka stóp w dół pojedynczym przewodem, zanim zostaną ponownie rozdzielone.
Kabel Y/C przenosi oddzielnie części dotyczące luminancji i koloru sygnału wideo. Oznacza to, że magnetowid źródłowy nie musi łączyć tych dwóch, a magnetowid nagrywający nie musi ich ponownie rozdzielać. Jeden kabel Y/C może wyciąć dwa etapy filtrowania i konwersji z procesu nagrywania, wraz z powiązanymi z nimi nieprzyjemnościami – to korzyść numer jeden (patrz rysunek 1). Korzyść numer dwa to koniec niechcianej interakcji między sygnałami luminancji i koloru, gdy przemieszczają się one osobnymi przewodnikami.
Gdzie Y/C?
Jak już pewnie się zorientowałeś, gniazda Y/C nie pojawiają się na standardowym sprzęcie VHS i 8 mm. Producenci umieszczają gniazda Y/C tylko w wysokiej jakości kamerach i magnetowidach (Hi8, S-VHS, DV), odtwarzaczach dysków laserowych, odbiornikach DBS oraz monitorach lepszej jakości i stacjonarnym sprzęcie wideo. Gniazda Y/C są często cechą podwyższającą poziom – punktem sprzedaży – wśród różnych modeli i formatów.
Wbrew temu, co wielu sprzedawców może ci powiedzieć, gniazdo Y/C nie zwiększa rozdzielczości oryginalnego nagranego materiału. Ponieważ kable Y/C są powszechnie określane jako kable S-video, ich zalety są czasami mylone z zaletami formatu taśmy wideo S-VHS (nawet przez sprzedawców, którzy powinni wiedzieć lepiej).
Dla wielu jest również niespodzianką, że gniazda Y/C oferują takie same korzyści dla standardowych formatów VHS i 8 mm, jak dla ich high-bandowych braci. Gniazda Y/C robią różnicę za każdym razem, gdy sprzęt wideo musi łączyć luminancję i chrominancję sygnały tylko po to, aby je spuścić jednym przewodem. Na przykład odtwarzanie standardowej taśmy 8 mm lub VHS w wysokopasmowym magnetowidzie nadal zapewnia korzyści ze złączy Y/C.
Z drugiej strony zdarzają się sytuacje, w których gniazda Y/C nie oferują znaczącej przewagi. Jeśli urządzenie przechowuje, odbiera lub przetwarza kompozytowy sygnał wideo w stanie nienaruszonym, nie ma żadnej rzeczywistej korzyści z rozdzielania sygnału przed wysłaniem go przewodem. Może wystąpić nieco mniejsza interakcja między tymi dwoma sygnałami, gdy przemieszczają się one wzdłuż kabla Y/C, ale prawdziwa zaleta mniejszej filtracji nie ma zastosowania. Większość odtwarzaczy laserdisc, odbiorników satelitarnych i tunerów utrzymuje sygnał kompozytowy w stanie nienaruszonym, podobnie jak niektóre komponenty DTV. Ten rodzaj sprzętu nie przyniesie żadnych korzyści z okablowania Y/C.
Podłącz go
Jeśli jesteś jak większość filmowców, Twoja konfiguracja zawiera mieszankę sprzętu Y/C i kompozytowego. W takim systemie istnieje dobry i zły sposób łączenia większości komponentów. Połącz wszystko prawidłowo, a będziesz cieszyć się najlepszą możliwą jakością wideo, jaką może zapewnić Twój system. Podłącz źle, a Twoje obrazy ucierpią.
Korzystanie z okablowania Y/C jest najważniejsze między magnetowidami. Na przykład prowadzenie kabla Y/C między dwoma magnetowidami wysokopasmowymi eliminuje niepotrzebne filtrowanie w obu maszynach. Uważaj, aby nie poprowadzić między nimi kabli Y/C i kompozytowego sygnału wideo. Dzięki temu ruchowi nie uzyskasz podwójnego sygnału, a nagrywający magnetowid może faktycznie zignorować czystsze połączenie Y/C na rzecz sygnału kompozytowego.
Być może słyszałeś następujące błędne informacje:jeśli nie używasz okablowania Y/C dla każdego połączenia w swoim systemie, całkowicie negujesz korzyści płynące z Y/C. W rzeczywistości posiadanie tylko jednego kluczowego połączenia Y/C (na przykład między źródłem a magnetofonem) może przynieść Ci wszystkie korzyści Y/C, które kiedykolwiek trafią na taśmę. Nawet jeśli twój sygnał wideo przechodzi przez kilka różnych komponentów, pomoże jedno łącze Y/C w łańcuchu. Wszędzie, gdzie kabel Y/C może wyeliminować etap filtrowania, Twój sygnał wideo jest w lepszej sytuacji.
Podczas podłączania monitorów do systemu okablowanie Y/C jest opcjonalne. Oddzielne luminancja i chrominancja mogą nieco oczyścić obraz na monitorze, ale takie okablowanie nie będzie miało wpływu na nagrane wideo. O ile sygnał wideo nie jest w drodze do magnetowidu lub digitizera komputerowego, okablowanie Y/C nie przyniesie żadnych trwałych korzyści.
Titlery, SEG i sprzęt komputerowy mogą, ale nie muszą, mieć złącza Y/C. A ponieważ różne typy sprzętu przetwarzają wideo na różne sposoby, korzyści z używania okablowania Y/C z tymi komponentami mogą być znaczne lub prawie żadne. Tutaj w grę wchodzi jedna praktyczna zasada dotycząca okablowania Y/C:jeśli nie masz pewności, czy uruchomić kabel Y/C, podłącz go mimo to. Twój sygnał wideo nigdy nie ulegnie pogorszeniu w przypadku podróży przez kabel Y/C.
Dlatego
Okablowanie Y/C nie zrewolucjonizuje Twoich produkcji wideo, ale zapewni pewne korzyści. Może dać zauważalnie lepszy obraz niż okablowanie kompozytowe i znacznie lepszy obraz niż RF okablowanie.
Czasami opłaca się oddzielić luminancję od chrominancji.
Redaktor współpracujący Loren Alldrin jest niezależnym producentem filmów i muzyki.
Okablowanie Y/C:co będzie, czego nie
| Okablowanie Y/C będzie | Okablowanie Y/C nie będzie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | |